Algemeen
Jantje komt thuis met nieuws: “Ik heb een onvoldoende gekregen!”
Wiskunde kan soms aanvoelen als een andere taal, vooral voor kinderen die hun weg proberen te vinden tussen getallen, formules, en logica. Het is alsof ze in een nieuwe wereld zijn beland waar alles bekend lijkt, maar toch een vreemde draai heeft. Voor sommige kinderen brengt de worsteling met wiskunde niet alleen verwarring, maar ook een onverwacht komisch moment met zich mee.
Zo gaat dit verhaal:
Een jongen komt thuis van school en vertelt zijn vader: “Vandaag kreeg ik een onvoldoende voor wiskunde.”
Zijn vader, verbaasd, vraagt: “Wat gebeurde er dan?”
De jongen antwoordt: “Mijn leraar vroeg wat 3 keer 2 was, en ik zei 6.”
De vader knikt en zegt: “Maar dat is toch correct?”
De jongen vervolgt: “Dat dacht ik ook. Maar daarna vroeg ze wat 2 keer 3 was.”
Licht geïrriteerd zegt de vader: “Wat maakt dat nu uit? Het is toch hetzelfde?”
De jongen lacht en zegt: “Dat zei ik dus ook!”
Deze grappige uitwisseling laat zien hoe een simpel misverstand toch tot een glimlach kan leiden. Het herinnert ons eraan dat leren niet altijd rechttoe rechtaan hoeft te zijn – soms vinden we juist plezier wanneer dingen even niet volgens plan gaan.
Een Kerstochtend met een Geurtje
Naast grappige wiskunde-anekdotes zijn er ook humoristische verhalen uit het dagelijkse leven. Dit verhaal draait om een echtpaar dat, na jaren samen, nog altijd kleine irritaties kent – met een onverwachte, humoristische wending.
Dit echtpaar had jarenlang een vast ochtendritueel. Elke ochtend, zodra de man zijn ogen opendeed, liet hij een stevige scheet, tot grote ergernis van zijn vrouw. Ze werd er steevast wakker van, en vaak moest ze zelfs naar adem happen van de scherpe geur.
Elke ochtend smeekte ze hem om ermee op te houden, maar hij hield vol dat hij er niets aan kon doen en dat het iets natuurlijks was. Ze waarschuwde hem zelfs dat hij ooit een scheet zou laten die zijn ingewanden eruit zou blazen.
Jaren verstreken en de man hield vast aan zijn gewoonte. Op een kerst-ochtend, terwijl hij nog sliep, kreeg zijn vrouw plots een idee. Terwijl ze de ingrediënten voor het kerstdiner bekeek – de kalkoen, lever, spiermaag en andere ingewanden lagen netjes op een schaal – besloot ze deze ingrediënten te verstoppen in zijn onderbroek. Ze moest zichzelf onderdrukken om niet te lachen toen ze haar plan uitvoerde.
Toen haar man wakker werd, herhaalde hij zoals altijd zijn ochtendroutine. Dit keer volgde er echter een geschrokken kreet, en met haastige stappen snelde hij naar de badkamer. Beneden moest zijn vrouw al haar wilskracht bijeen rapen om niet in lachen uit te barsten.
Na een tijdje kwam hij naar beneden, met een bleke gelaatskleur en een verbijsterde blik. Haar gezicht in plooi houdend, vroeg zijn vrouw bezorgd wat er was gebeurd.
Met grote ogen vertelde hij haar: “Schat, je had gelijk… Die waarschuwing van je is eindelijk uitgekomen.”
De vrouw, nog altijd het lachen in zich houdend, vroeg: “Wat bedoel je precies?”
Hij antwoordde: “Nou, ik liet een scheet en mijn ingewanden vlogen er inderdaad uit, precies zoals je altijd zei. Maar gelukkig heb ik alles weer op zijn plaats kunnen duwen met wat vaseline en geduld.”
De vrouw had moeite haar lach in te houden, terwijl haar man opgelucht was dat hij op zijn eigen manier de situatie onder controle had gebracht. Dit verhaal toont aan hoe zelfs de kleinste dagelijkse momenten vol humor kunnen zitten, en hoe een scheutje speelsheid soms het perfecte ingrediënt is om het leven wat lichter te maken.
Freek Rikkerink deelt hoopvol nieuws: “De behandeling slaat aan”
Het was een moment dat Nederland even stil liet staan. Tijdens een openhartig gesprek bij Eva Jinek vertelde Freek Rikkerink – de muzikant van het geliefde duo Suzan & Freek – dat er eindelijk licht aan het einde van de tunnel lijkt te zijn. Na maanden van onzekerheid, intensieve behandelingen en mentale krachttochten kan hij voorzichtig opgelucht ademhalen: de tumoren in zijn lichaam zijn kleiner geworden.
De zanger sprak met kalmte, maar ook met een merkbare emotionele diepte. Waar het gesprek eerder over muziek en toekomst ging, kwam dit keer vooral zijn persoonlijke reis centraal te staan – een verhaal over hoop, liefde en volharding.
De klap die alles veranderde
In mei van dit jaar kwam het nieuws dat niemand had zien aankomen. Freek werd geconfronteerd met een ernstige diagnose: uitgezaaide longk*nker. De aankondiging kwam als een schok, niet alleen voor zijn fans, maar ook voor de Nederlandse muziekwereld. Suzan & Freek besloten onmiddellijk hun agenda leeg te maken om zich volledig te kunnen richten op behandeling en herstel.
Toch duurde het niet lang voordat ze weer samen op het podium stonden. Muziek bleek voor beiden een manier om de realiteit aan te kunnen. “Zingen is voor ons meer dan werk,” vertelde Suzan destijds. “Het is wie we zijn. We halen er kracht uit.”
Sinds die eerste verklaring bleven de twee grotendeels buiten de media. Maar tijdens het recente interview bij Jinek besloten ze – voor het eerst sinds maanden – hun verhaal te delen.
De behandeling bij het Antoni van Leeuwenhoek
Freek wordt momenteel behandeld in het Antoni van Leeuwenhoek-ziekenhuis in Amsterdam, een gespecialiseerd centrum voor k*nkeronderzoek. Daar kreeg hij te horen dat er nieuwe medicatie beschikbaar was die mogelijk effect kon hebben.
“In beide longen zit een tumor,” vertelt hij rustig. “Verder zit het in mijn lymfeklieren, in mijn nek en in mijn bijnieren. Gelukkig niet in mijn hoofd.” De zanger legt uit dat zijn artsen voorzichtig optimistisch zijn. “Ze zeiden: er is medicatie die werkt bij sommige mensen. Je kunt het proberen. En dat heb ik gedaan.”
De resultaten zijn hoopvol: de tumoren zijn kleiner geworden. Dat nieuws heeft niet alleen hem, maar ook Suzan diep geraakt. “We leven weer iets lichter,” zegt ze zacht. “Elke goede uitslag voelt als een cadeautje.”
Een nieuw ritme van leven
De afgelopen maanden veranderden het dagelijks leven van het muzikale koppel ingrijpend. Waar ze vroeger vooral bezig waren met optredens, studio-opnames en tournees, draait hun leven nu om rust, balans en verbinding.
Freek vertelt dat hij zich in de beginperiode volledig heeft vastgebeten in het zoeken naar kennis. “Ik ben me enorm gaan verdiepen in verhalen van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Wat hebben zij gedaan? Hoe hebben zij hoop gehouden? Dat deed ik soms achttien uur per dag.”
Terwijl Suzan bezig was met de babykamer – ze is hoogzwanger – richtte Freek zich op zijn herstel, zowel lichamelijk als mentaal. “Ik ben mijn voeding gaan aanpassen, meer gaan bewegen, maar vooral ook gaan werken aan mijn mentale veerkracht.”
De balans tussen Oost en West
In het gesprek vertelt Freek hoe hij zich niet alleen liet leiden door de westerse geneeskunde, maar ook inspiratie vond in oosterse denkwijzen. “In het Westen zien we het lichaam vaak als een chemische fabriek: iets is stuk, en dat proberen we te repareren. Maar de oosterse benadering kijkt naar de connectie tussen lichaam en geest. Die gedachte sprak me enorm aan.”
Hij begon te mediteren, te lezen over ademhaling en energie, en vond rust in het idee dat genezing niet alleen fysiek, maar ook mentaal begint. “Ik wil alles doen wat in mijn macht ligt. Niet afwachten, maar actief meewerken aan herstel.”
Suzan: ‘We leven in het nu’
Suzan Stortelder, die naast hem zat aan tafel bij Jinek, vertelde met zachte emotie dat de afgelopen tijd hun band nog hechter heeft gemaakt. “We proberen elke dag bewust te beleven. We weten niet wat de toekomst brengt, maar we willen de kans dat het goedkomt zo groot mogelijk maken.”
Ze straalde kalmte uit, ondanks de enorme druk waaronder ze als aanstaande moeder leeft. “Het universum heeft soms zijn eigen plannen,” zei ze. “En als het goed komt, dan willen wij daar bij zijn, samen.”
Hun woorden raakten zichtbaar ook de aanwezigen in de studio. Waar hun muziek vaak gaat over liefde en samen groeien, lijkt die boodschap nu meer dan ooit hun werkelijkheid te weerspiegelen.
Geen woede, wel acceptatie
Wat opvalt in Freeks houding is de totale afwezigheid van bitterheid. “Ik weet niet op wie ik boos zou moeten zijn,” zegt hij. “Dit is gewoon pech. Ik heb het verkeerde lot getrokken, dat is alles. Maar ik wil me niet verliezen in boosheid. Dat helpt me niet vooruit.”
Zijn nuchtere houding en positieve instelling worden door veel kijkers gezien als inspirerend. Op sociale media stromen de steunbetuigingen binnen, van fans tot collega-artiesten. Velen prijzen zijn openheid en kracht. “Freek laat zien wat echte moed is,” schrijft een fan op Instagram.
De kracht van verbinding
Suzan & Freek staan bekend om hun oprechte uitstraling – iets wat ook in deze moeilijke periode duidelijk voelbaar blijft. Hun liefde, teamwork en humor lijken een constante bron van steun.
Freek vertelt dat hij bewust probeert om verbinding te blijven zoeken, met familie, vrienden en fans. “Als ik één ding heb geleerd, is het dat je dit soort dingen niet alleen kunt dragen. De steun die we krijgen is overweldigend.”
Suzan knikt: “De berichten van mensen die zeggen dat ze aan ons denken, die voelen we echt. Het geeft kracht.”
Voorzichtig vooruitkijken
Hoewel het stel zich richt op de korte termijn, kijken ze ook voorzichtig naar de toekomst. De geplande tournee is nog niet van tafel, maar het tempo ligt lager. Alles draait nu om balans en energie. “We doen alleen wat goed voelt,” zegt Suzan. “En als dat betekent dat we minder optreden, dan is dat zo.”
Freek vult aan: “Ik voel me op dit moment stabiel, en daar ben ik dankbaar voor. Elke dag dat ik muziek kan maken, is een dag gewonnen.”
Liefde, muziek en hoop
De boodschap die Suzan & Freek met hun verhaal uitstralen, is er één van hoop en menselijke kracht. Ondanks alles blijven ze trouw aan hun positiviteit en aan elkaar.
“Mensen zeggen weleens dat we inspireren,” zegt Freek. “Maar eerlijk gezegd inspireren anderen mij ook. Iedereen die door iets moeilijks gaat en toch blijft lachen – dat is pas kracht.”
Hun verhaal raakt omdat het echt is: twee mensen die samen het leven omarmen, met alles wat daarbij hoort. Geen grootse woorden, maar stille vastberadenheid.
“Het komt zoals het komt,” besluit Freek. “En zolang we het samen kunnen doen, is dat genoeg.”