Algemeen
Jan Terlouw (93) laat blijvende indruk achter als schrijver, politicus en voorvechter van vertrouwen
Nederland heeft afscheid genomen van een van zijn meest veelzijdige en geliefde publieke figuren. Jan Terlouw, oud-politicus, natuurkundige en schrijver van beroemde jeugdboeken, is op 93-jarige leeftijd thuis in Twello vredig overleden, omringd door zijn familie. Zijn dochter, schrijfster Sanne Terlouw, maakte het nieuws bekend: “Hij is vannacht rustig heengegaan, in het bijzijn van ons allemaal.”
Met zijn overlijden verliest Nederland een man die gedurende decennia zijn stempel drukte op zowel de politiek als de literatuur – en op latere leeftijd ook op het publieke debat over vertrouwen, milieu en maatschappij.
Een leven vol betekenis: van kernfysica naar het Binnenhof
Voordat Jan Terlouw bekend werd als politiek leider en auteur, werkte hij als natuurwetenschapper. Hij hield zich bezig met kernfysisch onderzoek, met een bijzondere interesse in kernfusie – een onderwerp dat toen al gold als veelbelovend voor de toekomst van energie. Zijn wetenschappelijke loopbaan vormde de basis voor zijn latere pleidooien voor duurzaamheid en klimaatbewustzijn.
In 1971 maakte Terlouw de overstap naar de politiek. Namens D66 kwam hij in de Tweede Kamer, waar hij zich al snel profileerde als een voorvechter van milieubescherming. Hij speelde een belangrijke rol in de discussie over de Oosterschelde: in plaats van een volledige afsluiting van dit natuurgebied wist hij mede te zorgen voor een oplossing waarin waterveiligheid én ecologie hand in hand gingen.
Leider van D66: een redelijke stem in een gepolariseerde tijd
Toen D66-oprichter Hans van Mierlo zich in 1974 tijdelijk terugtrok, nam Terlouw het stokje over als partijleider. In een politiek landschap dat gekenmerkt werd door felle tegenstellingen tussen links en rechts, positioneerde Terlouw zijn partij als een “redelijk alternatief”. Met een stijl die nuchterheid, intellect en betrokkenheid uitstraalde, gaf hij D66 een eigen gezicht.
Zijn leiderschap resulteerde in electorale groei. Bij de verkiezingen van 1977 steeg D66 onder zijn leiding van zes naar acht zetels. In 1981 volgde een forse sprong naar zeventien zetels, waarmee D66 voor het eerst echt een grote speler werd. Terlouw werd vicepremier en minister van Economische Zaken in het kabinet-Van Agt II, een brede coalitie met het CDA en de PvdA.
Moeilijke jaren in de regering
Hoewel zijn entree in het kabinet veelbelovend leek, verliep de samenwerking met CDA-leider Van Agt en PvdA-voorman Joop den Uyl moeizaam. De onderlinge tegenstellingen bleken diep, en het kabinet hield dan ook geen stand. Toen de PvdA zich terugtrok, besloot D66 om wel aan te blijven. Dat besluit werd Terlouw niet door iedereen in dank afgenomen.
Bij de verkiezingen die volgden, in 1982, verloor D66 fors en zakte terug naar zes zetels. Terlouw nam daarna afscheid van de landelijke politiek, maar bleef nog actief als commissaris van de Koningin in Gelderland en later als Eerste Kamerlid. Ook bleef hij lange tijd nauw betrokken bij D66 en werd hij door velen gezien als een moreel kompas binnen de partij.
Succesvol kinderboekenschrijver: van Oorlogswinter tot Koning van Katoren
Naast zijn politieke loopbaan bouwde Jan Terlouw een indrukwekkend oeuvre op als schrijver van kinder- en jeugdboeken. In de vakanties schreef hij aan verhalen die vaak gebaseerd waren op zijn eigen ervaringen of op de vragen die zijn kinderen hem stelden.
Zijn bekendste boeken, Oorlogswinter en Koning van Katoren, groeiden uit tot klassiekers. Ze zijn vertaald, bekroond en meerdere keren verfilmd. Oorlogswinter (2008), waarin een jongen tijdens de hongerwinter in de Tweede Wereldoorlog volwassen wordt, trok bijna een miljoen bioscoopbezoekers. In Koning van Katoren (1971) vertelt Terlouw het verhaal van een jonge held die zijn weg zoekt in een land vol bestuurlijke absurditeiten – een boek dat velen lezen als een maatschappijkritische allegorie.
Zijn jeugdboeken onderscheiden zich door een combinatie van avontuur, ethiek en maatschappelijke thema’s. Ze nodigen lezers uit om na te denken over verantwoordelijkheid, rechtvaardigheid en moed – waarden die ook in zijn politieke leven centraal stonden.
De kracht van vertrouwen: het touwtje uit de brievenbus
Op hoge leeftijd kreeg Terlouw opnieuw landelijke aandacht toen hij in 2016 te gast was in het programma De Wereld Draait Door. Daar hield hij een warm pleidooi voor vertrouwen in de samenleving. Hij sprak over hoe mensen vroeger een touwtje uit de brievenbus lieten hangen, als symbool dat de deur openstond en men elkaar vertrouwde.
Het beeld van het ‘touwtje uit de brievenbus’ raakte een gevoelige snaar in Nederland. In een tijd waarin wantrouwen en polarisatie toenamen, riep Terlouw op tot een terugkeer naar onderling respect en openheid. Zijn oproep werd massaal gedeeld, besproken in de media en zelfs gebruikt in maatschappelijke campagnes.
D66: “Een baken in een onrustige wereld”
In een officiële reactie noemt D66 Jan Terlouw een “boegbeeld en een baken in een onrustige politieke wereld.” De partij spreekt zijn waardering uit voor Terlouw als “een echte partijman, een graag geziene spreker op congressen, een mentor voor jong politiek talent en een onvermoeibare campaigner.”
Zijn inzet voor het klimaat, de democratie en het onderwijs blijft een inspiratiebron voor de partij. “De partij die hem zo lief was, zal zijn nalatenschap met trots voortzetten,” aldus D66.
Een vader, partner en denker
Jan Terlouw was meer dan politicus en schrijver. Hij was ook een toegewijde vader van vier kinderen, onder wie schrijfster Sanne Terlouw, met wie hij meerdere boeken schreef. Zij omschrijft hem als “een bijzondere vader en partner voor zijn vriendin.” In haar verklaring zegt ze te hopen dat zijn ideeën blijven voortleven: “We hopen dat zijn gedachtegoed weerklank blijft vinden in de samenleving.”
Zijn betrokkenheid bij maatschappelijke onderwerpen bleef tot op hoge leeftijd onverminderd sterk. In interviews en opiniestukken deelde hij zijn zorgen én hoop over thema’s als klimaatverandering, onderwijs, democratie en sociale verbondenheid. Steeds met dezelfde toon van redelijkheid en vertrouwen.
Een erfenis die blijft
Met het overlijden van Jan Terlouw verliest Nederland een man die vele rollen vervulde: wetenschapper, politicus, schrijver, denker en moreel leider. Zijn leven was gewijd aan het zoeken naar verbinding – tussen mensen, tussen generaties, tussen wetenschap en maatschappij.
Zijn woorden blijven nagalmen: over vertrouwen, over verantwoordelijkheid, over het belang van idealen. De generaties die zijn boeken lazen of naar hem luisterden, dragen zijn gedachtegoed met zich mee. In scholen, bibliotheken, huiskamers en politieke debatten leeft zijn stem voort.
De Librije herrijst in liefdevolle handen: nalatenschap van Jonnie Boer leeft voort in familie en team
Sinds het onverwachte 0verlijden van sterrenchef Jonnie Boer op 23 april is het stil in de Nederlandse culinaire wereld. De geliefde chef-kok 0verleed op 60-jarige leeftijd tijdens een vakantie op Bonaire aan de gevolgen van een longembolie. Zijn heengaan liet diepe sporen na – niet alleen bij foodliefhebbers, collega’s en volgers wereldwijd, maar vooral bij zijn gezin en het hechte team van zijn levenswerk: restaurant De Librije in Zwolle.
Toch blijkt dat liefde, herinnering en vakmanschap sterker zijn dan verdriet. Zijn vrouw, Thérèse Boer (54), en hun kinderen staan samen met het personeel op om zijn droom voort te zetten. Niet met weemoed, maar met overtuiging. En bovenal: met toewijding.
“We gaan hem trots maken”: Een belofte uit het hart
Op sociale media deelde Thérèse kort na het verlies een indringende foto: zij, haar kinderen en het volledige team van De Librije, samen op één beeld. In het bijschrift stond simpelweg: “We gaan hem trots maken.” Die woorden bleven hangen – krachtig in hun eenvoud, gedragen door verdriet maar gevuld met toekomst.
Waar veel families zich na zulk verlies zouden terugtrekken, kiest de familie Boer ervoor om zichtbaar, verbonden en daadkrachtig te blijven. Want De Librije is meer dan een restaurant: het is een familie, een verhaal, en een baken van liefde voor smaak, sfeer en samenzijn.
Jonnie’s laatste wens: geen einde, maar een nieuw begin
Voor zijn 0verlijden sprak Jonnie Boer nog over de toekomst van zijn restaurant. Zijn wens was duidelijk: De Librije moest blijven bestaan, niet als museum van het verleden, maar als levend organisme. Hij droomde van een keuken waarin traditie én innovatie samenkomen. Waar chefs met passie blijven zoeken naar de perfecte balans tussen smaak, beleving en duurzaamheid.
Jonnie wilde geen kopie van zijn werk, maar een voortzetting van zijn filosofie: gerechten die mensen raken, oprechte gastvrijheid en een omgeving waar vakmanschap wordt gekoesterd. Zijn idealen worden nu vertaald naar plannen voor een gerichte renovatie van de keuken – geen rigoureuze verbouwing, maar een verfijnde upgrade zoals hij het zelf zou hebben gewild.
Twee weken stilte, daarna een krachtig gebaar
Na het verdrietige nieuws bleef De Librije twee weken gesloten. Het team kreeg ruimte om te r0uwen, te herdenken en zich voor te bereiden op de toekomst. De stilte in het restaurant voelde als een eerbetoon – een pauze die meer zei dan duizend woorden.
Op 7 mei heropende De Librije opnieuw de deuren. Niet als afsluiting, maar als belofte. In elke gang die geserveerd wordt, leeft Jonnie’s visie voort. Elke gast wordt niet alleen ontvangen met een glimlach, maar ook met het gevoel dat ze deel uitmaken van iets groters: een eerbetoon aan een leven vol smaak en ziel.
De familie blijft bouwen – met het hart als kompas
Voor Thérèse is de heropening emotioneel. Samen met haar kinderen – die al langere tijd actief betrokken zijn bij het restaurant – staat ze symbool voor de verbinding tussen verleden en toekomst. Ze vormen geen schaduw van Jonnie, maar eerder de voortzetting van zijn licht. Met elke service, elke toast, en elke nieuwe menuontwikkeling wordt zijn gedachtegoed voortgezet.
Thérèse was al sinds de beginjaren méér dan de gastvrouw van De Librije. Zij is mede-architect van de sfeer en het succes. Haar kennis van wijn, gevoel voor detail en persoonlijke warmte maken haar tot een spilfiguur in het restaurant. Dat zij nu, samen met het team, de leiding op zich neemt, voelt voor velen als vanzelfsprekend én troostend.
De Librije: meer dan een restaurant
Met drie Michelinsterren is De Librije al decennialang een culinaire parel in Nederland – en ver daarbuiten. Wat ooit begon als een klein restaurantje in een voormalig klooster, groeide onder leiding van Jonnie en Thérèse uit tot een gastronomisch icoon. Maar belangrijker nog: De Librije werd een plek waar mensen samenkomen. Voor bijzondere gelegenheden, om te vieren, te ontdekken en te genieten.
Nu, na het verlies van zijn geestelijk vader, krijgt De Librije een extra dimensie. Het restaurant is niet alleen een instituut van topgastronomie, maar ook een levend monument van liefde, doorzettingsvermogen en verbondenheid.
Internationaal medeleven
De reacties op Jonnie’s 0verlijden kwamen vanuit de hele wereld. Chef-koks, culinaire critici en trouwe gasten deelden hun herinneringen, foto’s en anekdotes. Van Japan tot Spanje, van New York tot Stockholm – overal klonk dezelfde boodschap: Jonnie Boer was een pionier, maar bovenal een man van het hart.
In veel posts werd niet alleen zijn kookkunst geprezen, maar ook zijn bescheidenheid, zijn oprechte nieuwsgierigheid en zijn vermogen om mensen te raken met eenvoud en elegantie. Die reputatie is niet te koop – die bouw je op met decennia van trouw aan je waarden.
Een nieuwe energie in de keuken
Hoewel Jonnie’s fysieke aanwezigheid ontbreekt, voelt zijn energie nog steeds overal in De Librije. In het ritme van de keuken, de precisie van de gerechten, de sfeer in het restaurant. Medewerkers vertellen dat ze extra scherp zijn, extra toegewijd – niet omdat het moet, maar omdat ze voelen dat ze werken aan iets groters.
De aangekondigde renovatie van de keuken wordt gezien als symbolisch. Niet alleen een praktisch project, maar ook een manier om het restaurant klaar te stomen voor de toekomst. Jonnie wilde een werkomgeving die energie gaf, die uitnodigde tot creativiteit en rust bood voor concentratie. Die wens wordt nu werkelijkheid.
De toekomst in eigen handen
De grote vraag blijft: hoe ziet de toekomst van De Librije eruit zonder Jonnie? Het antwoord is verrassend hoopvol. Want hoewel zijn aanwezigheid wordt gemist, is zijn invloed voelbaarder dan ooit. Het team blijft samen, de missie blijft duidelijk, en het vertrouwen is groot.
Met Thérèse aan het roer en een team dat al jarenlang op elkaar is ingespeeld, lijkt De Librije niet alleen in veilige handen, maar in warme handen. De komende jaren zullen niet draaien om het kopiëren van wat was, maar om het voortbouwen op wat is.
Een inspirerend afscheid met een open einde
Het 0verlijden van Jonnie Boer is een verlies dat nog lang zal worden gevoeld. Maar wat blijft, is de geest van zijn werk: een diepgewortelde liefde voor het ambacht, een onuitputtelijke nieuwsgierigheid en een vermogen om mensen samen te brengen rondom een tafel.
De Librije is geen hoofdstuk dat eindigt, maar een verhaal dat doorloopt – nu geschreven door zijn geliefden en collega’s. Het is een toonbeeld van wat er kan ontstaan als mensen zich verbinden door passie, herinnering en liefde.
Jonnie zou trots zijn.