Algemeen
Jan Joost van Gangelen stopt per direct met presenteren bij ESPN
Jan Joost van Gangelen stopt tijdelijk bij ESPN: ‘Ik ben figuurlijk over de kop geslagen’
Sportpresentator Jan Joost van Gangelen heeft een moeilijk besluit genomen dat grote impact heeft op zijn carrière én gezondheid. De 50-jarige presentator heeft aangekondigd dat hij per direct zijn werkzaamheden bij sportzender ESPN neerlegt. De reden? Hij is opgebrand, zoals hij zelf zegt: “Noem het een burn-out of overspannen zijn, maar ik ben figuurlijk over de kop geslagen.”
Zijn boodschap komt hard binnen bij fans, collega’s en kijkers. Jan Joost is al jarenlang een van de vaste gezichten van het Nederlandse sportlandschap. Maar nu is het moment aangebroken waarop hij voor zichzelf moet kiezen. In dit artikel lees je het hele verhaal achter zijn beslissing, de reacties uit de sportwereld, zijn loopbaan en de veelbesproken ‘Ajax-face’-opmerking die ooit viraal ging.
Een signaal van het lichaam
Van Gangelen laat in zijn verklaring weten dat hij al langere tijd niet lekker in zijn vel zat. De druk van het werk, de hectiek van het televisiebestaan en waarschijnlijk ook de continue prestatiedruk hebben hem opgebrand. “Het gaat al een poosje niet goed met me en dat heeft nu ook gevolgen voor mijn gezondheid,” zegt hij in een open en eerlijke verklaring op zijn eigen socialmediakanalen.
Het is een moedig besluit, want het is niet makkelijk om in de publieke belangstelling toe te geven dat het even niet meer gaat. Toch wil hij volledig transparant zijn. “Ik moet even gas terugnemen. Dat is nodig om te herstellen en goed voor mezelf te zorgen,” aldus Van Gangelen.
Even geen televisie
Voorlopig zal Jan Joost dus niet te zien zijn op ESPN of bij andere mediaverplichtingen. “Voor nu betekent dat: even niet werken, goed voor mezelf zorgen en vertrouwen op het proces. En dat voelt goed,” vervolgt hij. Die laatste zin – “dat voelt goed” – is veelzeggend. Het lijkt erop dat hij, ondanks de zwaarte van zijn beslissing, rust vindt in het besef dat hij zichzelf op de eerste plaats moet zetten.
Het is een boodschap die veel mensen raakt. In een wereld waarin presteren de norm is, geeft Van Gangelen een krachtig signaal af: mentale gezondheid gaat boven alles.
Een vertrouwd gezicht op ESPN
Jan Joost van Gangelen is al jarenlang een vertrouwd gezicht voor sportliefhebbers. Sinds de dagen van Fox Sports, dat later werd omgedoopt tot ESPN, is hij een van de vaste presentatoren. Hij praat wedstrijden aan elkaar, interviewt spelers, analyseert prestaties en geeft sportevenementen een menselijke touch.
Zijn stijl is open, sympathiek en direct. Hij is geliefd bij zowel kijkers als collega’s. Juist daarom komt zijn tijdelijke vertrek zo hard aan: voor velen is Jan Joost synoniem geworden met voetbal op tv.
De ‘Ajax-face’ die viraal ging
Hoewel Van Gangelen doorgaans als professioneel en neutraal wordt gezien, ging één moment uit zijn carrière behoorlijk viral. Tijdens een interview met de Italiaanse spits Graziano Pellè – destijds actief bij Feyenoord – kreeg Van Gangelen een opmerkelijke opmerking te verwerken.
“You have that face that you support Ajax,” beet Pellè hem toe. Oftewel: “Je hebt het gezicht van iemand die voor Ajax is.” De uitspraak zorgde voor veel gelach, ook bij Van Gangelen zelf. De video ging rond op sociale media en werd zelfs jaren later nog opgehaald als humoristisch moment in de Nederlandse voetbaljournalistiek.
Hoewel Van Gangelen altijd professioneel bleef, is het nooit helemaal duidelijk geworden voor welke club hij echt supportert. En misschien is dat ook precies zoals het hoort voor een sportjournalist: onpartijdig, maar gepassioneerd.
De reacties stromen binnen
Na zijn aankondiging regende het reacties op sociale media. Veel collega’s, sporters en kijkers steken hem een hart onder de riem. Woorden als “sterkte”, “respect” en “neem de tijd” domineren de commentaren. Collega-presentatoren prijzen zijn eerlijkheid en moed. Ook vanuit de voetbalwereld komt er veel begrip.
Het onderwerp mentale gezondheid krijgt steeds meer aandacht, ook in de sport- en mediawereld. Waar er vroeger vaak een taboe lag op het uitspreken van mentale klachten, is er nu ruimte voor openheid. Van Gangelen draagt met zijn verklaring bij aan die beweging.
Een herkenbaar verhaal voor velen
De situatie van Jan Joost is herkenbaar voor veel werkende mensen, zeker in sectoren met hoge werkdruk. Lange dagen, onregelmatige werktijden en voortdurende zichtbaarheid kunnen hun tol eisen. Zijn beslissing is dan ook niet alleen persoonlijk, maar ook maatschappelijk relevant. Het is een reminder dat mentale gezondheid net zo belangrijk is als fysieke gezondheid.
Voor sportzender ESPN betekent het tijdelijk afscheid van Van Gangelen een gemis. Zijn professionaliteit en betrokkenheid zijn moeilijk te vervangen. Toch zal het team ongetwijfeld achter hem staan in zijn herstelproces.
Wat gaat de toekomst brengen?
Voorlopig is het afwachten hoe lang Jan Joost afwezig blijft. In zijn verklaring geeft hij aan ‘tijd nodig te hebben’ en spreekt hij nog niet over een mogelijke terugkeer. Alles wijst erop dat hij eerst de rust moet vinden die nodig is om weer volledig in balans te komen. Of dat een paar maanden duurt of langer, dat zal de tijd uitwijzen.
Fans hopen natuurlijk dat hij op termijn terugkeert op televisie, maar de meeste reacties benadrukken dat zijn welzijn voorop staat. “Gezondheid boven alles” en “Neem de tijd die je nodig hebt” zijn veelgehoorde reacties onder zijn Instagram-post.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een boodschap met impact
Wat deze situatie vooral duidelijk maakt, is hoe belangrijk het is om grenzen te durven stellen. Ook – of juist – als je in de schijnwerpers staat. Van Gangelen laat zien dat het oké is om te zeggen: “Het gaat even niet.” Hij geeft daarmee niet alleen een inkijkje in zijn persoonlijke strijd, maar ook een krachtig voorbeeld aan anderen die met soortgelijke gevoelens rondlopen.
Het is te hopen dat zijn verhaal mensen aanmoedigt om zelf ook hulp te zoeken als ze vastlopen, en dat werkgevers en organisaties inzien hoe belangrijk het is om ruimte te bieden voor mentale gezondheid.
Tot slot
Jan Joost van Gangelen is meer dan alleen een sportpresentator. Hij is een vertrouwd gezicht in de huiskamers van Nederland, een vakman met passie voor zijn werk en – zo blijkt nu – ook iemand die het aandurft om kwetsbaar te zijn.
Zijn tijdelijke afscheid is een verlies voor ESPN en de sportliefhebber, maar het is vooral een belangrijke stap voor zijn eigen herstel. Hopelijk keert hij op termijn terug – uitgerust, hersteld en sterker dan ooit.
Voor nu wensen we Jan Joost vooral veel rust, kracht en herstel. En misschien inspireert zijn verhaal ook anderen om beter naar zichzelf te luisteren.
Algemeen
Thérèse Boer openhartig na afscheid Jonnie: “Ik ben kapot, maar zo trots op Isabelle en Jimmie”
In de dagen na het indrukwekkende afscheid van topchef Jonnie Boer heeft zijn vrouw Thérèse Boer zich voor het eerst uitgesproken over de emotionele periode die zij en haar gezin doormaken. In een ingetogen maar krachtige verklaring laat Thérèse weten dat ze nog altijd overmand is door verdriet, maar dat haar hart ook overloopt van trots en dankbaarheid. “Ik ben kapot van verdriet, maar ik ben ook zó trots op onze kinderen. Isabelle en Jimmie hebben laten zien wat echte kracht is.”
Een intiem en waardig afscheid
Het afscheid van Jonnie Boer was allesbehalve standaard. Geen koude ceremonie, geen afstandelijke bijeenkomst, maar een eerbetoon in de geest van de man zelf: warm, persoonlijk en vol karakter. Honderden mensen kwamen naar De Librije in Zwolle om hun respect te betuigen. Van culinaire grootheden tot trouwe gasten, van collega-koks tot vrienden en familie. De kist stond beschilderd in graffiti-stijl, kleurrijk en levendig — net als Jonnie zelf.
Thérèse vertelt dat ze ervoor koos om tijdens het publieke moment op de achtergrond te blijven. “Dat was geen makkelijke beslissing, maar ik wilde ruimte geven aan iedereen die Jonnie gekend en bewonderd heeft. Hij had zoveel betekend voor zóveel mensen, en ik gunde hen dat moment van afscheid.”
Een kist vol symboliek
De graffiti-beschilderde kist, vol kleur en leven, weerspiegelde volgens Thérèse wie Jonnie werkelijk was. “Jonnie hield van uitgesproken smaken, van contrasten, van kleur. Die kist vatte zijn geest perfect samen. Niet ingetogen, maar levendig. Het was zó hem.”
Daarnaast benadrukt ze dat het detail van de Harley-Davidson-motorstoet Jonnie op het lijf geschreven was. “Hij was dol op motoren. Dat geluid, dat gevoel van vrijheid. Toen ik die lange stoet zag vertrekken, voelde ik: dit klopt.”
Isabelle en Jimmie: de stille kracht
Wat Thérèse misschien nog wel het meeste raakte, was de manier waarop haar kinderen met het afscheid omgingen. “Ik heb ze zien groeien in een paar dagen tijd. Isabelle en Jimmie zijn mijn helden.”
Isabelle deelde voorafgaand aan de uitvaart een reeks oude familiefoto’s, waarin Jonnie als jonge vader en chef te zien was. “Zij gaf hem opnieuw een gezicht. Niet de chef met drie sterren, maar de papa die ons leerde genieten van de kleine dingen. Ze liet de wereld zien wie hij écht was.”
Jimmie, die zijn vader in de keuken opvolgt, deelde beelden van de motorstoet. “Met elke seconde liet hij zien hoe sterk en liefdevol hij is. Hij deed dit met zo veel respect. Dat raakt me als moeder.”
Het verdriet is groot, de trots nog groter
Hoewel de leegte immens is, benadrukt Thérèse ook hoe dankbaar ze is voor de steun van vrienden, collega’s en het publiek. “Het is ongelofelijk hoeveel berichten, bloemen en kaarten we hebben ontvangen. Mensen uit het hele land laten weten hoeveel Jonnie voor hen betekende.”
Die collectieve rouw bracht troost, maar legde ook de grootsheid van Jonnie’s nalatenschap bloot. “Hij kookte niet alleen, hij raakte mensen. Hij was niet zomaar een chef. Hij was iemand die herinneringen creëerde.”
Herinneringen die blijven
Thérèse haalt ook herinneringen op aan Jonnie als levensgezel. “We werkten samen, woonden samen, groeiden samen. Alles was verweven.”
Een van haar dierbaarste herinneringen is hoe hij altijd met een scherp oog door De Librije liep. “Niets ontging hem. Maar altijd met een glimlach en een bemoedigend woord voor het personeel. Hij was streng, maar rechtvaardig.”
Volgens Thérèse was zijn grootste talent niet alleen koken, maar inspireren. “Of het nu ging om jonge koks, wijnliefhebbers of vaste gasten: iedereen voelde zich gezien. Hij wist je te raken met een blik, een grap, of gewoon een goed bord eten.”
Trots op de Librije-familie
Ook het team van De Librije speelt een grote rol in haar dankbaarheid. “Onze medewerkers hebben het afscheid mee vormgegeven. Van de koks tot de bediening: iedereen stond er met liefde.”
Ze prijst vooral de manier waarop het personeel Jonnie’s gedachtegoed levend wil houden. “Ze werken met zijn recepten, zijn filosofie, zijn flair. Dat is het mooiste eerbetoon dat er is.”
Ze vertelt hoe collega’s verhalen delen over Jonnie’s typische uitspraken, zijn perfectionisme, maar ook zijn warme hart. “Ze blijven hem citeren in de keuken. ‘Net dat beetje extra!’, hoor ik ze zeggen.”
Een toekomst vol herinnering
De komende tijd zal in het teken staan van verwerking, maar ook van voortzetting. “De Librije gaat binnenkort weer open. Niet omdat het makkelijk is, maar omdat Jonnie dat gewild zou hebben. Hij geloofde in doorgaan, in vooruitkijken, in samen sterk zijn.”
Thérèse benadrukt dat het geen afscheid is van Jonnie’s idealen. “Elke gang, elk gerecht dat hier wordt geserveerd, draagt zijn handtekening. Zijn geest blijft rondwaren in iedere hoek van De Librije.”
Het idee dat Jonnie’s visie voortleeft in het werk van hun kinderen, en in de handen van hun team, geeft Thérèse kracht. “Dat geeft me troost. Hij is niet weg, hij leeft voort in wat we samen gebouwd hebben.”
Persoonlijke kracht
Zelf probeert Thérèse zich vast te houden aan de kleine dingen: een herinnering, een geur, een foto. “Soms ruik ik iets in de keuken en moet ik huilen. Maar dan hoor ik hem in mijn hoofd zeggen: ‘Hup, doorgaan.'”
Ze weet dat de weg lang zal zijn, maar dat liefde en trots haar zullen dragen. “Ik ben verdrietig, maar ook intens dankbaar dat ik ruim dertig jaar naast hem heb mogen staan. We hebben samen iets neergezet dat groter is dan wijzelf.”
Dankbaar voor verbondenheid
Ook buiten Zwolle werd massaal meegeleefd. Thérèse noemt het hartverwarmend hoeveel mensen hun steun betuigden. “Zoveel collega’s, gasten, buren, zelfs onbekenden… ze kwamen langs, stuurden brieven, lieten bloemen achter. Dat doet meer dan ik onder woorden kan brengen.”
Ze noemt het bijzonder hoeveel verhalen ze hoorde van mensen voor wie Jonnie een inspiratie was. “Van jonge chefs die dankzij hem durfden te beginnen, tot gasten die zeggen dat hij hun liefde voor eten heeft aangewakkerd.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Slot: Liefde als nalatenschap
Het verhaal van Thérèse Boer is dat van een vrouw die rouwt, maar ook viert. Die huilt, maar ook glimlacht bij herinneringen. En die vooral gelooft in de kracht van familie, liefde en samenwerking.
“We gaan door, met Jonnie in ons hart. En met Isabelle en Jimmie als levende voorbeelden van wat hij ons heeft geleerd: trouw blijven aan jezelf, delen met anderen, en altijd koken met je hart.”
Met deze woorden laat Thérèse niet alleen zien hoe groot het gemis is, maar ook hoe krachtig het leven kan zijn dat achterblijft. Een leven vol smaak, liefde en herinnering aan een man die Nederland leerde dat eten meer is dan voeding – het is verbinding. En dat blijft, generatie op generatie.
