Connect with us

Algemeen

Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!

Avatar foto

Geplaatst

op

Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.

Laatste stappen en onwerkelijke realiteit

Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”

Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”

Van diagnose tot amputatie

Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”

Een ‘robotbeen’ dat niet werkt

Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”

In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”

Verlies op alle fronten

Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”

Steun van lotgenoten

Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.

Levenslessen en hoop delen

Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”

Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”

Letterlijk een berg beklimmen

Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”

Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”

 

Eva van der Veen (1991) is een veelzijdige journalist en redactrice met een scherpe blik op politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Ze studeerde Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ze zich specialiseerde in onderzoeksjournalistiek en media-ethiek. Na haar studie werkte Eva als politiek verslaggever voor een grote Nederlandse krant, waar ze debatten in Den Haag versloeg en diepgaande analyses schreef over beleid en internationale betrekkingen. Haar werk kenmerkt zich door grondige research, objectiviteit en een kritische benadering van de macht. Sinds 2024 maakt Eva deel uit van het redactieteam van onze nieuwswebsite, waar ze zich richt op diepgaande achtergrondartikelen, interviews met beleidsmakers en fact-checking. Ze is gepassioneerd over het blootleggen van verborgen verhalen en het verstrekken van nauwkeurige informatie aan het publiek. Buiten haar journalistieke werk is Eva een liefhebber van geschiedenis, literatuur en lange wandelingen in de natuur. Ze gelooft in de kracht van onafhankelijke journalistiek en streeft ernaar om complexe onderwerpen toegankelijk te maken voor een breed publiek.

Algemeen

Uitgemergelde Franse bulldog achtergelaten in bos bij Zwolle: ‘Hij gromde uit pure angst’ Kijk hoe lief dit beestje is! Hoe kan iemand dit doen?

Avatar foto

Geplaatst

op

Op Valentijnsdag hebben twee wandelaars een schokkende ontdekking gedaan in het Zandhovebos bij Zwolle. Tussen de bomen troffen ze een uitgemergelde Franse bulldog aan, vastgebonden aan een boom. Het hondje zat er helemaal alleen, zonder enige eigenaar in de buurt. Uit bezorgdheid belden de wandelaars onmiddellijk de dierenambulance, die het beestje uiteindelijk heeft gered.

Een hartverscheurende vondst

De dierenambulance in Zwolle deelde het verdrietige bericht op hun Facebook-pagina. Volgens de redders was de plek waar de hond werd gevonden niet eenvoudig te bereiken. Een van de wandelaars besloot de hulpverleners bij een nabijgelegen parkeerplaats op te wachten, terwijl de ander bij de hond bleef om hem gerust te stellen.

De eerste indruk van de redders was dat het hondje doodsbang was. Het dier gromde bij elke poging om hem te benaderen, wat een duidelijke aanwijzing was voor de angst en het trauma dat hij had opgelopen. Toch probeerden de hulpverleners langzaam zijn vertrouwen te winnen.

Geen alledaagse redding

Johan Spinder, vrijwilliger bij de dierenambulance in Zwolle, was een van de redders en vertelt over het moment waarop hij de hond aantrof. “Zulke meldingen krijg je niet elke dag,” legt hij uit aan Hart van Nederland. “De flexlijn waarmee hij was vastgebonden was blauw en hing wat hoger in de boom. Dit viel op bij de wandelaars, die besloten te kijken wat het was. Tot hun schrik vonden ze toen de hond.”

Volgens Johan lag het beestje buiten het zicht van een normaal wandelpad, diep in de bosjes. Dit suggereert dat hij bewust is achtergelaten op een plek waar de kans klein was dat iemand hem zou vinden. “De hond was ontzettend bang en gromde puur uit angst. Met brokjes heb ik geprobeerd om zijn vertrouwen te winnen,” zegt Johan. “Hij at meteen, wat aangeeft dat hij al lange tijd zonder eten had gezeten.”

Hond in kritieke toestand

De conditie van de Franse bulldog was alarmerend. Hij was zo mager, dat het direct duidelijk was dat hij al lang geen voedsel had gehad. Johan en zijn collega’s brachten hem direct naar het dierenasiel, waar hij de noodzakelijke medische zorg kreeg. “We hebben hem vocht toegediend en een warme, veilige plek gegeven,” vertelt Johan. “Zaterdag zag ik een foto van hem voorbijkomen, en gelukkig leek hij al wat helderder uit zijn ogen te kijken.”

De vondst van deze hond staat niet op zichzelf. Vorige maand werd in Zevenhoven een groep van maar liefst 71 verwaarloosde honden gevonden in een donkere kelder. De dieren zaten opeengepakt in slechte hygiënische omstandigheden en de ruimte stonk naar urine. Dit incident onderstreept het bredere probleem van dierenmishandeling en verwaarlozing in Nederland.

Speurtocht naar de eigenaar

Hoewel het hondje was voorzien van een chip, bleek deze niet geregistreerd. Dit bemoeilijkt het onderzoek naar de eigenaar aanzienlijk. De dierenpolitie is inmiddels ingeschakeld en probeert uit te zoeken wie de hond in het bos heeft achtergelaten. Het doel is om de verantwoordelijke(n) op te sporen en ter verantwoording te roepen.

Dierenmishandeling en -verwaarlozing zijn strafbare feiten in Nederland. De daders riskeren hoge boetes en in ernstige gevallen zelfs een celstraf. De dierenpolitie roept mensen op die mogelijk iets verdachts hebben gezien in het Zandhovebos op Valentijnsdag, of die meer informatie hebben over de herkomst van deze Franse bulldog, om zich te melden.

Grote verontwaardiging onder dierenliefhebbers

Het nieuws over de hond heeft geleid tot veel verontwaardiging op sociale media. Honderden mensen reageren boos op het feit dat iemand in staat is om een hulpeloos dier op deze manier achter te laten. Sommigen bieden zelfs aan om de hond te adopteren en hem een liefdevol thuis te geven.

“Dit breekt echt mijn hart,” schrijft een Facebook-gebruiker onder het bericht van de dierenambulance. “Hoe kun je zoiets doen?”

Een ander reageert: “Wat een intens zielig verhaal. Hopelijk komt hij snel weer helemaal op krachten en krijgt hij een warm mandje.”

Hopen op een betere toekomst

Voor nu blijft de geredde Franse bulldog in het dierenasiel, waar hij de zorg en liefde krijgt die hij zo hard nodig heeft. De medewerkers doen er alles aan om hem te laten herstellen en een nieuw, liefdevol thuis voor hem te vinden.

De oproep blijft echter staan: Wie weet wie deze hond heeft achtergelaten?

Dierenliefhebbers hopen dat de verantwoordelijke(n) gevonden worden en dat het hondje alsnog een kans krijgt op een gelukkig leven. Hopelijk kan hij na alles wat hij heeft meegemaakt binnenkort genieten van een veilige, liefdevolle omgeving.

Lees verder