Algemeen
Het fortuin van Augurkenkoning Oos Kesbeke: Zóveel is hij echt waard!
De Amsterdamse ondernemer Oos Kesbeke heeft met zijn familiebedrijf in tafelzuren een indrukwekkend vermogen opgebouwd. Als eigenaar van het bekende merk Kesbeke is hij uitgegroeid tot een icoon in de voedingsindustrie. Zijn succesverhaal begon kort na de Tweede Wereldoorlog en inmiddels is het bedrijf niet meer weg te denken uit Amsterdam-West.
Een familiebedrijf met geschiedenis
Het bedrijf Kesbeke, gespecialiseerd in augurken en andere ingelegde producten, werd door Oos Kesbeke’s vader opgericht. De passie voor tafelzuren werd generatie op generatie doorgegeven en inmiddels staat Oos op het punt om het stokje over te dragen aan zijn zoons Camiel en Silvian. Hiermee blijft de familietraditie behouden en wordt de toekomst van Kesbeke veiliggesteld.
Het dagelijkse reilen en zeilen bij Kesbeke
Het succes van Kesbeke komt niet zonder uitdagingen. Van rommelige koelcellen tot kapotte machines, het bedrijf in Bos en Lommer kent zijn dagelijkse strubbelingen. Toch blijft de onderneming draaien dankzij een toegewijd team en een duidelijke visie. De menselijke kant van het bedrijf komt ook goed naar voren, zoals blijkt uit het verhaal van chauffeur Mikey. Ondanks fouten uit het verleden gaf Oos hem een tweede kans, wat aantoont dat hij niet alleen een scherpe zakenman is, maar ook een betrokken werkgever.
Hoeveel geld heeft Oos Kesbeke?
Dat Kesbeke een succesvol bedrijf is, blijkt wel uit de vastgoedbezittingen van Oos. Hij heeft vijf panden op zijn naam staan, waaronder de fabriek aan de Adolf van Nassaustraat in Amsterdam. In 1999 werd hier een hypotheek van 2,2 miljoen euro op gevestigd, destijds omgerekend zo’n vijf miljoen gulden.
Daarnaast bezit Kesbeke huizen in Halfweg en Zwanenburg, evenals een appartement in Amsterdam. Tot enkele jaren geleden had hij ook een dansschool, maar die activiteit heeft hij inmiddels stopgezet. Het pand waarin de dansschool gevestigd was, behoort echter nog steeds tot zijn bezittingen.
Volgens financiële schattingen is Oos Kesbeke minstens 8 miljoen euro waard. Zijn onderneming Oosies Smulpot B.V. heeft een vermogen van zo’n 7 miljoen euro. Daarnaast heeft hij, rekening houdend met hypotheken, ongeveer 1 miljoen euro aan onroerend goed. En dan zijn privébestedingen, zoals luxe auto’s en dure horloges, nog niet eens meegerekend. Eén ding is zeker: zijn zuurverdiende centen worden goed benut.
Een ondernemer met hart voor zijn mensen
Oos Kesbeke is niet alleen trots op zijn bedrijf, maar ook op zijn personeel. “Onze medewerkers zijn als een familie,” vertelt hij. “Veel van hen werken hier al tientallen jaren. Zij werken hard, en wij zorgen goed voor hen. Zonder je mensen ben je als ondernemer niets.”
Daarnaast vindt Kesbeke het belangrijk om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een kans te geven. “Hier werken mensen van allerlei achtergronden, met of zonder beperking. Iedereen is welkom, en dat zorgt voor een prettige werksfeer.”
Volgens hem is het een misvatting dat het in dienst nemen van mensen met een beperking veel extra werk of gedoe oplevert. “Negen van de tien keer gaat het gewoon goed. Ondernemers moeten zich daar niet door laten afschrikken.”
Met zijn passie voor zowel zijn producten als zijn mensen blijft Oos Kesbeke een voorbeeldfiguur in het Nederlandse bedrijfsleven. Zijn familiebedrijf mag dan al generaties meegaan, het lijkt erop dat Kesbeke voorlopig nog lang niet klaar is met groeien.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken