Algemeen
Getatoeëerde moeder kan niet aan een baan komen door tattoo’s: Ze willen me niet aannemen!
In een wereld waar tatoeages steeds gebruikelijker worden als vorm van persoonlijke expressie, blijft werk vinden voor sommigen een uitdaging. Melissa Sloan, moeder van twee kinderen en trotse eigenaar van meer dan 800 tatoeages, ondervindt dagelijks de keerzijde van haar liefde voor lichaamskunst. Ondanks haar inspanningen om een baan te vinden, stuit ze telkens weer op afwijzingen vanwege haar uiterlijk.
Melissa, afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk, begon op 20-jarige leeftijd met tatoeëren en heeft sindsdien nooit meer een pauze genomen. Haar lichaam is een canvas geworden voor een verscheidenheid aan ontwerpen, waaronder spinnenwebben, religieuze kruizen en sierlijke teksten. Veel van haar tatoeages zijn gezet door haar partner en vallen in de categorie “gevangenisstijl”. Ze geeft toe dat tatoeëren een verslaving voor haar is geworden. “Ik laat minstens drie tatoeages per week zetten,” zegt ze.
Werkgevers weigeren haar
Hoewel tatoeages tegenwoordig vaak als mode worden gezien, blijkt het in de praktijk nog altijd een barrière te zijn op de arbeidsmarkt. Melissa heeft herhaaldelijk gesolliciteerd, zelfs voor banen als toilettenreiniger, maar blijft afgewezen worden.
“Ze zeggen het niet direct, maar ik weet dat het door mijn uiterlijk komt,” vertelt ze. Eerder had ze kort werk als schoonmaakster, maar ook daar kon ze haar baan niet behouden. Melissa benadrukt dat ze bereid is om elke vorm van werk aan te nemen om haar gezin te ondersteunen. “Ik wil gewoon een eerlijke kans,” zegt ze gefrustreerd.
Uitsluiting in het dagelijks leven
Naast afwijzingen op de arbeidsmarkt, ondervindt Melissa ook in haar privéleven problemen door haar tatoeages. Een incident dat haar diep raakte, was toen ze niet mocht deelnemen aan de kerstvoorstelling van haar kinderen op school. Leraren vonden haar uiterlijk te aanstootgevend en vroegen haar om vanaf de speelplaats naar binnen te kijken. “Ik voelde me buitengesloten en jaloers op de andere ouders die wel welkom waren,” herinnert ze zich.
Verdeeldheid over haar keuzes
De reacties op Melissa’s situatie zijn verdeeld. Waar sommigen haar steun betuigen en pleiten voor acceptatie van tatoeages, zijn anderen van mening dat haar keuzes haar problemen hebben veroorzaakt. Werkgevers zouden immers een bepaald beeld willen uitdragen, en Melissa’s uiterlijk kan volgens hen niet representatief zijn.
Maar Melissa blijft vasthouden aan haar principes. Ze stelt dat haar tatoeages een belangrijk deel van haar identiteit zijn en weigert zich aan te passen aan de maatschappelijke normen. “Dit is wie ik ben,” zegt ze met overtuiging. “Mensen hoeven het niet mooi te vinden, maar ze moeten me accepteren zoals ik ben.”
Een bredere discussie
Melissa’s verhaal werpt een bredere vraag op: hoe ver zijn we werkelijk met de acceptatie van diversiteit in uiterlijk? Hoewel tatoeages steeds meer ingeburgerd raken, blijkt uit situaties zoals die van Melissa dat vooroordelen nog altijd bestaan. Het verhaal van Melissa Sloan is een oproep tot bewustwording en acceptatie. In een maatschappij die diversiteit waardeert, zou er ruimte moeten zijn voor iedereen – ongeacht hoe ze eruitzien. Maar zoals Melissa zelf zegt: “Ik laat me niet ontmoedigen. Ik blijf vechten voor mijn plek.
Elektrisch rijden, ooit geprezen als een goedkoper en duurzamer alternatief voor traditionele benzineauto’s, lijkt zijn financiële aantrekkingskracht te verliezen. Volgens recente cijfers van de ANWB worden de kosten van elektrisch rijden steeds hoger, waardoor de voordelen ten opzichte van benzineauto’s kleiner worden. Belangrijke factoren zoals stijgende afschrijvingskosten, hogere wegenbelasting en het wegvallen van subsidies maken elektrisch rijden minder aantrekkelijk voor veel consumenten.
Afschrijving drukt zwaar op de kosten
Een van de grootste kostenposten voor elektrische auto’s is de snelle afschrijving. Populaire modellen verliezen in korte tijd een aanzienlijk deel van hun waarde. Neem bijvoorbeeld de elektrische Fiat 500: drie jaar geleden had deze een prijskaartje van bijna 40.000 euro, terwijl de inruilwaarde nu slechts 17.000 euro bedraagt. Voor een Tesla Model 3 is de situatie vergelijkbaar. Dit model verliest in vier jaar bijna tweederde van zijn oorspronkelijke waarde.
De oorzaak van deze snelle waardevermindering ligt in de razendsnelle technologische ontwikkelingen binnen de industrie. Nieuwe modellen hebben vaak een grotere actieradius, snellere laadtijden en verbeterde functies, waardoor oudere modellen minder aantrekkelijk worden. De koplopers die als eersten overstapten op elektrisch rijden, dragen nu de financiële lasten van deze vooruitgang.
Stijgende wegenbelasting
Een andere grote kostenpost voor elektrische rijders is de wegenbelasting. Momenteel betalen eigenaren van elektrische voertuigen geen motorrijtuigenbelasting, maar dit voordeel verdwijnt snel. Vanaf 2025 gaan elektrische rijders een kwart van het normale tarief betalen, oplopend tot 75 procent in 2026. Over vijf jaar zal de wegenbelasting gelijk zijn aan die van benzineauto’s.
Dit treft elektrische rijders extra hard omdat elektrische auto’s door hun zware batterijen vaak honderden kilo’s zwaarder zijn dan vergelijkbare benzinemodellen. Hierdoor betalen eigenaren van een elektrische Volkswagen ID.3 bijvoorbeeld al snel 60 euro meer per kwartaal dan voor een vergelijkbare benzinevariant.
Het verdwijnen van subsidies
De subsidies die elektrisch rijden jarenlang aantrekkelijk hebben gemaakt, worden in snel tempo afgebouwd. Dit maakt het moeilijker voor veel Nederlanders om de overstap naar een elektrische auto te maken. Terwijl de gemiddelde consument bereid is maximaal 34.500 euro uit te geven aan een elektrische auto, ligt de gemiddelde prijs van deze voertuigen nog steeds rond de 46.000 euro. Dit prijsverschil blijft een grote drempel.
Lichtpuntjes voor thuisladers
Toch zijn er ook voordelen voor een specifieke groep elektrische rijders: mensen met zonnepanelen die hun auto thuis kunnen opladen. Zij kunnen profiteren van goedkope stroom en zijn minder afhankelijk van de dure tarieven van openbare laadpalen. Voor hen blijven de kosten lager, en deze groep kan de financiële voordelen van elektrisch rijden nog steeds benutten.
Daarnaast komen er steeds meer betaalbare elektrische modellen op de markt. Waar er vorig jaar slechts zeven elektrische auto’s onder de 35.000 euro te vinden waren, is dat aantal dit jaar verdubbeld naar zestien. Dit biedt hoop dat elektrisch rijden in de toekomst toegankelijker wordt voor een bredere groep consumenten.
Nederland blijft koploper in laadinfrastructuur
Ondanks de toenemende kosten is Nederland uitstekend voorbereid op de overgang naar elektrisch rijden. Het land beschikt over een uitgebreid netwerk van laadpalen, en de infrastructuur blijft groeien. Bovendien is de interesse in elektrisch rijden groot onder jongeren. Hoewel zij nu misschien nog niet het budget hebben voor een elektrische auto, is hun enthousiasme een positief teken voor de toekomst.
Tegengestelde signalen van de overheid
De afbouw van stimuleringsmaatregelen staat echter haaks op de duurzaamheidsdoelen van de overheid. Terwijl elektrisch rijden een belangrijk onderdeel is van het verminderen van de CO2-uitstoot, schrikken de stijgende kosten veel consumenten af. Directeur Marga de Jager van de ANWB waarschuwt dat de snelheid waarmee de voordelen verdwijnen, niet in verhouding staat tot de investeringen die consumenten moeten doen. Dit kan de verduurzaming van de weg ernstig vertragen.
De toekomst van elektrisch rijden
De situatie rondom elektrisch rijden is complex. Hoewel er nog steeds voordelen zijn voor specifieke groepen, zoals mensen die thuis kunnen opladen, wordt elektrisch rijden steeds minder aantrekkelijk voor de gemiddelde consument. Het risico bestaat dat elektrisch rijden een luxe wordt die alleen toegankelijk is voor mensen met voldoende financiële middelen.
Als de overheid en de autobranche geen oplossingen vinden om elektrisch rijden betaalbaarder te maken, kan de groei van deze markt stagneren. Mogelijke maatregelen zijn bijvoorbeeld subsidies gericht op betaalbare modellen, fiscale voordelen voor thuisladers, en technologische innovaties die de kosten van batterijen verlagen.
Voor nu lijkt elektrisch rijden echter niet langer de vanzelfsprekende keuze voor wie goedkoop en duurzaam wil rijden. Terwijl de voordelen blijven voor een kleine groep, wordt het voor de meeste Nederlanders een lastige en prijzige beslissing.