Video
Freek doet eindelijk zijn kant van het verhaal: ‘Ik blijf vechten en genieten van elk moment’
Freek heeft zijn stilte doorbroken. De geliefde zanger en songwriter deelt voor het eerst openhartig zijn kant van het verhaal. Hij vertelt dat hij te maken heeft met een ongeneeslijke ziekte, iets wat hij lange tijd voor zichzelf hield. Nu kiest hij er bewust voor om zijn waarheid te delen, niet vanuit een plek van verdriet, maar om anderen hoop en kracht te geven.
Een dappere stap naar openheid
“Ik wist dat dit moment ooit zou komen,” vertelt Freek in een recent interview. “Ik heb lang geprobeerd het voor mezelf te houden, maar ik merkte dat ik het wilde delen. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor anderen die misschien iets vergelijkbaars doormaken.” Zijn woorden raken veel mensen diep.
Freek wil duidelijk maken dat hij niet wil worden gezien als ‘de man die ziek is’, maar juist als iemand die elke dag blijft genieten van het leven. “Het was spannend om dit naar buiten te brengen,” geeft hij toe. “Maar ik voel dat het tijd is om eerlijk te zijn.”
De kracht van eerlijkheid
Freek benadrukt dat hij geen medelijden wil opwekken. “Het gaat niet om zielig gevonden worden,” legt hij uit. “Het gaat om eerlijkheid. Om het erkennen van wat er speelt en het vinden van manieren om toch door te gaan.” Zijn openheid maakt veel indruk, niet alleen op zijn fans, maar ook op vrienden en collega’s.
“Er werd zoveel over me gespeculeerd,” zegt hij. “Mensen zagen dat ik minder vaak optrad en vroegen zich af waarom. Ik voelde dat ik het zelf wilde vertellen, zodat niemand voor mij zou invullen wat er aan de hand was.”
Hoe het begon
Freek vertelt dat hij al een tijd merkte dat zijn gezondheid hem in de steek liet. “Ik had minder energie en voelde me vaak moe,” legt hij uit. “In het begin dacht ik nog: het zal wel stress zijn. Maar op een gegeven moment weet je dat er iets meer aan de hand is.”
Na onderzoeken in het ziekenhuis werd het duidelijk: hij heeft een vorm van kanker in zijn longen die niet meer te genezen is. “Dat was een harde boodschap,” zegt hij. “Maar ik wist ook meteen: ik ga hier niet aan toegeven. Ik wil blijven leven, blijven zingen en blijven lachen.”
Een nieuwe kijk op het leven
Hoewel de diagnose zwaar was, heeft Freek geleerd om anders naar het leven te kijken. “Ik geniet nu nog meer van de kleine dingen,” vertelt hij. “Een kop koffie in de ochtend, een wandeling met mijn vrouw, een mooi liedje op de radio. Alles voelt intenser.”
Hij benadrukt dat hij niet bij de pakken neer wil zitten. “Ik ben nog hier,” zegt hij vastberaden. “En zolang dat zo is, wil ik alles eruit halen wat erin zit.”
Steun van zijn dierbaren
Freek vertelt dat hij enorm veel steun heeft aan zijn familie en vrienden. “Mijn vrouw is mijn grootste steun,” zegt hij ontroerd. “Zij houdt me overeind op momenten dat ik het zelf niet kan.” Ook zijn vrienden en collega’s in de muziekwereld staan pal achter hem. “Ze laten weten dat ik niet alleen ben. Dat geeft zoveel kracht.”
Zijn kinderen zijn ook een bron van hoop en blijdschap. “Zij herinneren me eraan waarom ik blijf vechten,” zegt Freek. “Voor hen wil ik er zijn, zo lang als ik kan.”
Muziek als medicijn
Voor Freek is muziek altijd een manier geweest om zijn gevoelens te uiten. Nu is dat nog belangrijker dan ooit. “Muziek is mijn medicijn,” zegt hij. “Als ik zing, vergeet ik alles even. Dan voel ik me vrij en gelukkig.”
Hij werkt momenteel aan nieuwe nummers, waarin hij zijn ervaringen en emoties verwerkt. “Ik wil liedjes maken die hoop geven,” legt hij uit. “Niet alleen voor mezelf, maar ook voor iedereen die te maken heeft met tegenslag.”
Een boodschap van hoop
Freek wil dat zijn verhaal een boodschap van hoop is. “Ik weet dat ik niet beter kan worden,” zegt hij eerlijk. “Maar ik kan wel blijven genieten van wat er nog is. Elke dag telt. Elke lach telt. Daar gaat het om.”
Hij hoopt dat zijn verhaal anderen kan inspireren om ook open te zijn over hun gevoelens. “Praat erover,” zegt hij. “Dat helpt zoveel. Ik heb lang geprobeerd het weg te stoppen, maar dat werkt niet. Juist door het te delen, voel ik me sterker.”
De steun van fans
Na zijn openhartige verhaal stroomden de reacties binnen. Fans en volgers uit heel Nederland laten weten dat ze hem steunen. “Dat doet me goed,” zegt Freek. “Mensen vertellen dat ze kracht putten uit mijn muziek en mijn verhaal. Dat geeft me energie om door te gaan.”
Freek ziet de liefde van zijn fans als een grote bron van steun. “Ik voel me gedragen,” zegt hij dankbaar. “En dat maakt alles een stuk lichter.”
Plannen voor de toekomst
Ondanks zijn ziekte wil Freek niet stoppen met optreden. “Zolang ik het kan, blijf ik zingen,” zegt hij stellig. Hij kijkt uit naar een reeks optredens die hij binnenkort hoopt te geven. “Dat podium, dat contact met het publiek, dat is waar ik gelukkig van word.”
Daarnaast werkt hij aan een nieuw album. “Ik wil mijn verhaal vertellen in muziek,” zegt hij. “Muziek is voor mij de taal van het hart. Daarmee kan ik alles zeggen wat ik soms niet in woorden kwijt kan.”
Kleine momenten, grote waarde
Freek benadrukt hoe belangrijk het is om te genieten van kleine momenten. “Ik geloof dat geluk in de kleine dingen zit,” zegt hij. “Een knuffel van mijn kinderen, een goed gesprek met een vriend, een avondje op de bank met mijn vrouw. Dat zijn de momenten die het verschil maken.”
Hij merkt dat hij nu bewuster leeft dan ooit. “Ik laat me niet meer gek maken door kleine zorgen,” zegt hij. “Ik weet wat echt telt: liefde, vriendschap en muziek.”
Dankbaarheid en moed
Ondanks de zware boodschap die hij te horen kreeg, probeert Freek altijd naar het positieve te kijken. “Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb,” zegt hij. “Ik heb zoveel mooie herinneringen en zoveel lieve mensen om me heen. Dat geeft me moed om door te gaan.”
Hij sluit af met een boodschap voor iedereen die zijn verhaal leest: “Leef. Durf te voelen, durf te lachen en durf te huilen. Want het leven is kostbaar, en elke dag is een cadeau.”
Tot slot
Freek’s verhaal is er een van veerkracht, hoop en liefde. Hij laat zien dat zelfs in de moeilijkste tijden muziek, familie en vriendschap je kunnen dragen. Zijn openhartige woorden inspireren velen om ook hun eigen verhaal te delen en te blijven genieten van elk moment.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”
