Connect with us

Algemeen

Ferry Doedens volledig afgebrand in VI: “Hoe diep kun je nog zinken met zulke keuzes?

Avatar foto

Geplaatst

op

Ferry Doedens, ooit een geliefde soapster met een vaste rol in Goede Tijden, Slechte Tijden, zorgt tegenwoordig voor flinke ergernis bij de mannen van Vandaag Inside. Zijn aanwezigheid in het programma Ranking the Stars heeft de discussie over zijn carrière en keuzes opnieuw doen oplaaien. Waar hij ooit bekendstond om zijn acteertalent, is hij nu onderwerp van spot en kritiek door zijn opvallende manier van geld verdienen: optredens via zijn laptopcamera, gericht op betalende fans.

Van soapster naar OnlyFans

Johan Derksen stak zijn kritiek op Doedens niet onder stoelen of banken. “Het is verschrikkelijk. Die Ferry laat zich filmen terwijl hij zich zit af te trekken, en daar moeten mensen dan voor betalen,” zegt Johan met afschuw. Hij vervolgt: “Hoe diep moet je zinken als je mensen laat betalen om te kijken naar een masturberende Ferry?”

Presentator Wilfred Genee vult aan: “Maar het levert hem toch wel wat op? Hij heeft er zelfs een huis van gekocht.” Krukgast Raymond Mens bevestigt dit: “Ja, een woning in Amsterdam. Dat heeft hij allemaal bij elkaar verdiend met zijn online optredens.”

Johan, zichtbaar verontwaardigd: “Hoeveel moet je betalen om dat überhaupt te willen zien? En dan ook nog een huis ervan kopen? Dat is toch absurd?”

Ranking the Stars: het eindstation?

De mannen van Vandaag Inside hebben niet alleen kritiek op Doedens’ online activiteiten, maar ook op zijn verschijning in het programma Ranking the Stars. Johan noemt het programma het “afvoerputje van de tv-industrie”. “Daar zitten mensen die hunkeren naar aandacht of weten dat hun carrière voorbij is. Dit is het laatste kunstje dat ze nog kunnen doen,” sneert hij.

Ook de keuze van psycholoog en VI-gast Eveline Stallaert om in het programma te verschijnen, wordt besproken. “Ik vind Eveline een ontzettend aardige vrouw, maar dat ze zich hiervoor leent, stelt me teleur. Dit programma is gewoon het einde van je tv-carrière,” zegt Johan.

Valentijn Driessen, ook aan tafel, is het daarmee eens: “Als je daar zit, is het echt einde oefening.”

John de Bever en RTL’s invloed

Opvallend genoeg zat Johan’s goede vriend John de Bever ook bij Ranking the Stars. Johan onthult dat hij hem dat expliciet heeft afgeraden. “Ik zei: ‘John, dat moet je echt niet doen. Het is slecht voor je imago.’ Maar soms zit er een soort verplichting vanuit RTL achter. Als je daar onder contract staat, word je bijna gedwongen om aan dat soort programma’s mee te doen. Dan ga je daar zitten, zeg je niks, en het is alleen maar gênant.”

Ferry’s opvallende keuzes

De vraag blijft waarom Ferry Doedens zulke drastische keuzes in zijn carrière heeft gemaakt. Na zijn ontslag bij Goede Tijden, Slechte Tijden door onprofessioneel gedrag, lijkt hij te hebben gekozen voor een andere, meer controversiële manier van inkomsten genereren. Via platforms zoals OnlyFans en live-uitzendingen verdient hij nu zijn brood, wat voor velen, inclusief de mannen van Vandaag Inside, onbegrijpelijk blijft.

“Wat is er misgegaan?”

Wilfred vraagt zich hardop af: “Hoe is het zover gekomen? Hij had alles. Een vaste rol, een toekomst in de tv-wereld, en dan eindigt hij op deze manier. Wat een triest verhaal.” Johan voegt toe: “Sommige mensen kunnen gewoon niet omgaan met de verantwoordelijkheid die bij succes komt kijken. En dit is wat je dan krijgt.”

Een treurig einde

De conclusie van de mannen is duidelijk: Ferry Doedens heeft, volgens hen, zijn potentieel volledig verkwanseld. Johan: “Hij had alles en gooide het weg. En nu zit hij hier, een figuur van spot en kritiek. Dat is gewoon triest.”

Of Ferry zelf spijt heeft van zijn keuzes, blijft onduidelijk. Maar één ding is zeker: zijn carrière wordt nu vooral gekenmerkt door controverse en twijfelachtige keuzes, en dat zal voorlopig niet veranderen.

 

Eva van der Veen (1991) is een veelzijdige journalist en redactrice met een scherpe blik op politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Ze studeerde Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ze zich specialiseerde in onderzoeksjournalistiek en media-ethiek. Na haar studie werkte Eva als politiek verslaggever voor een grote Nederlandse krant, waar ze debatten in Den Haag versloeg en diepgaande analyses schreef over beleid en internationale betrekkingen. Haar werk kenmerkt zich door grondige research, objectiviteit en een kritische benadering van de macht. Sinds 2024 maakt Eva deel uit van het redactieteam van onze nieuwswebsite, waar ze zich richt op diepgaande achtergrondartikelen, interviews met beleidsmakers en fact-checking. Ze is gepassioneerd over het blootleggen van verborgen verhalen en het verstrekken van nauwkeurige informatie aan het publiek. Buiten haar journalistieke werk is Eva een liefhebber van geschiedenis, literatuur en lange wandelingen in de natuur. Ze gelooft in de kracht van onafhankelijke journalistiek en streeft ernaar om complexe onderwerpen toegankelijk te maken voor een breed publiek.

Algemeen

Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!

Avatar foto

Geplaatst

op

Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.

Laatste stappen en onwerkelijke realiteit

Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”

Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”

Van diagnose tot amputatie

Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”

Een ‘robotbeen’ dat niet werkt

Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”

In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”

Verlies op alle fronten

Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”

Steun van lotgenoten

Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.

Levenslessen en hoop delen

Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”

Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”

Letterlijk een berg beklimmen

Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”

Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”

 

Lees verder