Algemeen
Farja Farvardin onthult: ‘Yvonne Coldeweijer gestopt met juice uit pure angst voor haar kind!
Yvonne Coldeweijer, ooit de onbetwiste koningin van de Nederlandse juicekanalen, heeft het showbizzlandschap jarenlang op zijn kop gezet. Haar onthullingen zorgden voor flinke opschudding in de entertainmentindustrie, maar plotseling trok ze zich terug. Hoewel het publieke debat over haar methoden en impact doorgaat, blijft de reden achter haar vertrek onderwerp van speculatie. Presentator Farja Farvardin deelt zijn eigen theorie: Yvonne zou gestopt zijn uit angst, omdat haar kind nu een zwakke plek vormt.
Een plotseling vertrek
Yvonne’s beslissing om te stoppen met haar populaire juicekanaal kwam voor velen als een verrassing. Haar kanaal was een financieel succes en haar invloed op de Nederlandse showbizz enorm. Toch liet ze alles achter zich. Farja Farvardin, zelf geen onbekende in de wereld van juice, besprak Yvonne’s vertrek in zijn online talkshow met cabaretière Soundos El Ahmadi.
“Ze had een gouden formule,” aldus Farja. “Waarom zou je dat opgeven? Ik denk dat er meer aan de hand is dan simpelweg een gebrek aan inkomsten.”
Soundos: ‘Slecht voor je ziel’
Soundos, die tijdens het gesprek te horen kreeg dat Yvonne is gestopt, reageerde opvallend opgelucht. “Het lijkt me heel slecht voor je ziel en je zijn dat je altijd met negativiteit bezig bent,” zei ze over Yvonne’s werkwijze.
Toen Farja bevestigde dat Yvonne is gestopt, reageerde Soundos met opluchting: “O, wat fijn voor d’r.” Ze benadrukte dat ze zich niet bezighoudt met de wereld van juice en gossip. “Ik volg dat toch allemaal niet.”
Persoonlijke omstandigheden
Yvonne’s persoonlijke omstandigheden lijken ook een rol te hebben gespeeld in haar keuze. Tijdens het gesprek bracht Farja aan dat Yvonne recent moeder is geworden en tegelijkertijd te maken kreeg met een zware tegenslag: haar man raakte verlamd.
“Ze heeft een kind gekregen, maar haar man is onlangs verlamd geraakt. Dat gun je natuurlijk niemand,” zei Farja. Soundos reageerde geschokt: “O, wat erg. Gaat het goed met hem?”
Deze combinatie van gebeurtenissen heeft vermoedelijk een grote impact gehad op Yvonne’s prioriteiten. Hoewel Soundos suggereerde dat de juicewereld financieel misschien niet meer lucratief genoeg is, dacht Farja daar anders over.
Angst als drijfveer
Volgens Farja zou angst de doorslaggevende factor kunnen zijn geweest voor Yvonne om te stoppen. “Ik denk dat ze bang is geworden,” zei hij. “Ze heeft nu een kind, dus nu heeft ze een zwakke plek. Nu kunnen ze haar kind pakken in plaats van haar.”
Het idee dat persoonlijke kwetsbaarheid een rol speelt in Yvonne’s vertrek, vindt Farja begrijpelijk. “Het is logisch. Je krijgt een ander perspectief op het leven als je een gezin hebt.” Hij benadrukte dat Yvonne mogelijk een geweten heeft ontwikkeld door haar nieuwe rol als moeder.
Juicekanaal: meer dan roddels
Het gesprek bracht ook een discussie op gang over de impact van juicekanalen. Hoewel Soundos Yvonne’s werk als “slecht voor je ziel” bestempelde, erkende Farja dat de juicewereld nog steeds een lucratieve markt is. “Er valt juist heel veel geld te verdienen met juice. Mensen zijn dol op sensatie en onthullingen, hoe controversieel ze ook zijn,” zei hij.
Toch lijkt de balans tussen succes en persoonlijke veiligheid een rol te hebben gespeeld in Yvonne’s beslissing. Haar onthullingen brachten niet alleen roem, maar ook kritiek en soms juridische dreigingen met zich mee. Farja’s theorie dat ze haar prioriteiten heeft verschoven na de geboorte van haar kind, lijkt daardoor aannemelijk.
Soundos: ‘Ze heeft rust nodig’
Soundos sloot het gesprek af met een persoonlijke reflectie. “Misschien heeft ze nu eindelijk rust gevonden,” zei ze. “Soms moet je dingen loslaten om echt gelukkig te zijn. Zeker als je met zoveel negativiteit werkt.”
Hoewel de exacte reden achter Yvonne’s vertrek misschien nooit volledig duidelijk zal worden, blijft haar impact op de showbizzwereld onmiskenbaar. Het gesprek tussen Farja en Soundos laat zien dat haar beslissing stof tot nadenken blijft geven, zowel over de juicewereld als over persoonlijke keuzes.
De toekomst van juicekanalen
Met Yvonne’s vertrek blijft de vraag wat de toekomst brengt voor juicekanalen in Nederland. Zal iemand haar plek innemen, of markeert haar vertrek het einde van een tijdperk? Wat het antwoord ook is, haar invloed op de media zal nog lang voelbaar blijven.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken