Connect with us

Algemeen

Explosieve tv-clash! Margreet Spijker keihard aangepakt: ‘Dit is écht schandalig!

Avatar foto

Geplaatst

op

Margreet Spijker blijft vechten tegen omroep WNL, ondanks het feit dat Bert Huisjes al is vertrokken. De oud-presentatrice van WNL wil via een kort geding het onderzoeksrapport naar zijn wangedrag openbaar laten maken. Aan de desk van Shownieuws wordt hier echter lacherig over gedaan, wat leidt tot een verhitte discussie met Sandra Schuurhof. “Dit is héél vals!”, roept ze verontwaardigd.

De strijd van Margreet Spijker

De kwestie lijkt op het eerste gezicht mosterd na de maaltijd, aangezien omroepbaas Bert Huisjes inmiddels al weg is bij WNL. Toch wil Margreet het rapport openbaar laten maken om de conclusie te kunnen toetsen dat Huisjes zogenaamd niets grensoverschrijdends zou hebben gedaan.

Het staat volgens velen buiten kijf dat Bert zich heeft misdragen, maar het onderzoek concludeerde dat hij zijn functie gewoon had kunnen voortzetten. Lange tijd hield WNL zich aan deze conclusie vast, totdat de aanhoudende kritiek het onhoudbaar maakte en Huisjes alsnog vertrok. Margreet stoort zich echter aan de manier waarop de omroep de situatie heeft afgehandeld en wil volledige transparantie over het onderzoek.

WNL weigert dit. De omroep stelt dat het rapport vertrouwelijk moet blijven, omdat openbaarmaking de privacy van de deelnemers aan het onderzoek ernstig zou schaden. “Dit rapport is vertrouwelijk, omdat openbaarmaking de toegezegde privacy van de deelnemers aan het onderzoek ernstig zou schaden”, aldus de verklaring van de omroep.

Dat doet er wél toe!’

In Shownieuws komt de discussie over deze zaak ter sprake. Sandra Schuurhof snapt het punt van Margreet, ook al erkent ze dat het inmiddels een verlate actie is. “Bert Huisjes wilde aanvankelijk blijven, en dat kwam door de conclusies van dat rapport.”

Frits Huffnagel, die ook aan tafel zit, werpt tegen: “Maar dat was een beslissing van de Raad van Toezicht. Daarvoor heb je nou eenmaal zo’n raad.”

Sandra haalt haar schouders op. “Ja, maar daar zaten alleen maar vriendjes van Bert in.”

Frits wuift het weg: “Dat doet er helemaal niet toe.”

Sandra reageert fel: “Dat doet er natuurlijk wél toe.”

Margreet is gewoon gefrustreerd’

Frits is keihard in zijn oordeel over Margreet. Hij vindt dat haar juridische strijd voortkomt uit frustratie. “Ze is twee keer van de buis gehaald met een mislukt programma en daarna ook nog eens van de radio gezet door de NPO. Als er ergens frustratie zit, dan is het daar volgens mij!”

Sandra, die bekendstaat om haar scherpe reacties op Shownieuws, kan het niet laten om hem op zijn plaats te zetten. “Nee, dat vind ik echt héél vals. Zij werkte gewoon voor WNL.”

Frits blijft volhouden: “Dat is niet vals, dat is gewoon hoe het is.”

Sandra blijft echter bij haar standpunt. “Ze was onderdeel van WNL, en ze heeft zichzelf in een lastige positie gebracht door deze strijd aan te gaan. Maar ze staat ergens voor en blijft vechten.”

Frits, ongeïnteresseerd: “Ik geloof daar allemaal niets van.”

Sandra haalt geïrriteerd haar schouders op. “Er wordt een onderzoek gedaan, maar niemand weet precies wat er in dat rapport staat. Dat is toch vreemd?”

Hoeft ook niet!’

Frits vindt het niet nodig dat het rapport openbaar wordt. “Dat hoeft ook niet. De Raad van Toezicht heeft hun oordeel geveld en dat was hun verantwoordelijkheid.”

Sandra is het daar totaal niet mee eens. “Ja, maar dat waren wél allemaal mensen die Bert daar zelf had neergezet, dus het blijft een gevoelig punt.”

Frits rolt met zijn ogen: “De directeur zet helemaal geen leden van de Raad van Toezicht neer, zo werkt dat niet bij de omroep.”

Sandra schudt haar hoofd. “Kom op, dat waren allemaal dikke vriendjes van hem. Dat weet jij ook.”

Frits zucht: “Het klopt helemaal niet wat je zegt.”

Uitspraak op Valentijnsdag

Op 14 februari wordt de uitspraak in het kort geding van Margreet tegen WNL verwacht. Frits kan het niet laten om nog een sneer uit te delen. “De dag van de liefde. Ik denk dat zij nog gefrustreerder terugkomt! Hahahaha!”

Sandra rolt met haar ogen, maar reageert niet meer op zijn opmerking.

Discussie over privacy

In RTL Boulevard wordt ondertussen verder gediscussieerd over het onderwerp. Bridget Maasland vindt dat het privacy-argument van WNL niet opgaat. “Als het echt om privacy gaat, dan kun je gewoon de namen doorstrepen en de rest van het rapport publiceren.”

Luuk Ikink sluit zich daarbij aan. “Ik vind het vooral vreemd dat vooraf nooit is gezegd dat het rapport geheim zou blijven. Dat had je toch ook van tevoren kunnen aangeven? ‘We gaan iets onderzoeken, maar jullie zullen de uitkomsten nooit te horen krijgen.’”

De discussie over Margreet Spijkers strijd tegen WNL blijft voorlopig voortduren. Of het rapport openbaar wordt, ligt in de handen van de rechter. Wat er op 14 februari gaat gebeuren, zal de komende weken veelbesproken blijven.

Eva van der Veen (1991) is een veelzijdige journalist en redactrice met een scherpe blik op politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Ze studeerde Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ze zich specialiseerde in onderzoeksjournalistiek en media-ethiek. Na haar studie werkte Eva als politiek verslaggever voor een grote Nederlandse krant, waar ze debatten in Den Haag versloeg en diepgaande analyses schreef over beleid en internationale betrekkingen. Haar werk kenmerkt zich door grondige research, objectiviteit en een kritische benadering van de macht. Sinds 2024 maakt Eva deel uit van het redactieteam van onze nieuwswebsite, waar ze zich richt op diepgaande achtergrondartikelen, interviews met beleidsmakers en fact-checking. Ze is gepassioneerd over het blootleggen van verborgen verhalen en het verstrekken van nauwkeurige informatie aan het publiek. Buiten haar journalistieke werk is Eva een liefhebber van geschiedenis, literatuur en lange wandelingen in de natuur. Ze gelooft in de kracht van onafhankelijke journalistiek en streeft ernaar om complexe onderwerpen toegankelijk te maken voor een breed publiek.

Algemeen

Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!

Avatar foto

Geplaatst

op

Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.

Laatste stappen en onwerkelijke realiteit

Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”

Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”

Van diagnose tot amputatie

Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”

Een ‘robotbeen’ dat niet werkt

Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”

In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”

Verlies op alle fronten

Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”

Steun van lotgenoten

Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.

Levenslessen en hoop delen

Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”

Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”

Letterlijk een berg beklimmen

Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”

Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”

 

Lees verder