Steeds vaker klinkt de zorgwekkende opmerking dat de jeugd niet meer weet hoe basisvaardigheden werken. Ouderen kijken met verbazing toe hoe jongeren worstelen met eenvoudige taken zoals het aflezen van een analoge klok, het openen van een melkpak of zelfs het correct gebruiken van een papieren kaart. Voor veel ouderen is deze verandering onbegrijpelijk en leidt het tot frustratie en onbegrip.

Analoge klokken: een vergeten kunst

Waar oudere generaties zijn opgegroeid met klokken met wijzers, blijkt dit voor de huidige jeugd steeds minder vanzelfsprekend. Veel scholen melden dat leerlingen moeite hebben met het aflezen van analoge klokken en daarom steeds vaker overstappen op digitale tijdsaanduidingen. Dit probleem wordt door leraren deels toegeschreven aan het gebruik van smartphones, waarop de tijd altijd digitaal wordt weergegeven. Hierdoor is de noodzaak om de stand van de wijzers te begrijpen grotendeels verdwenen.

Basisvaardigheden verdwijnen

Naast het niet kunnen klokkijken, merken ouderen op dat jongeren moeite hebben met andere alledaagse taken. Een melkpak openen zonder alles onder te morsen blijkt voor velen een uitdaging. Ook simpele vaardigheden zoals handmatig schrijven of het lezen van een kaart zonder GPS worden steeds minder beheerst. Waar vroeger praktische vaardigheden een vast onderdeel waren van het dagelijks leven, lijken deze bij de jongere generaties verloren te gaan.

Volgens experts ligt de oorzaak hiervan bij de toenemende afhankelijkheid van technologie. Smartphones en andere digitale hulpmiddelen nemen veel taken over die vroeger op een praktische manier werden aangeleerd. Kinderen groeien op met touchscreens en spraakgestuurde technologie, waardoor handmatige vaardigheden steeds minder worden ontwikkeld.

Een eigen taal

Een ander aspect dat ouderen moeilijk begrijpen, is de taalverandering onder jongeren. Afkortingen, emoji’s en nieuwe internetwoorden zorgen ervoor dat traditionele communicatievaardigheden achteruitgaan. Veel ouderen geven aan dat ze gesprekken met jongeren soms nauwelijks kunnen volgen door de vele nieuwe termen en straattaal die gebruikt worden. Dit creëert een kloof tussen generaties en zorgt ervoor dat communicatie tussen jong en oud steeds lastiger wordt.

Smartphones als boosdoener

Veel critici wijzen naar smartphones als de grote oorzaak van deze ontwikkelingen. Door de constante toegang tot technologie is er steeds minder behoefte om basisvaardigheden onder de knie te krijgen. Informatie is met een paar klikken beschikbaar, navigeren gebeurt via apps en zelfs boodschappen bestellen kan tegenwoordig volledig digitaal. Hierdoor wordt de noodzaak om zelfstandig basisvaardigheden te beheersen steeds kleiner.

Ouderen, die gewend zijn om handmatig klokkijken, kaarten lezen en eenvoudige huishoudelijke taken uit te voeren, kijken met ongeloof toe hoe jongeren worstelen met deze alledaagse zaken. Sommigen pleiten voor het herintroduceren van praktische lessen op scholen, waarin basisvaardigheden zoals klokkijken, kaartlezen en handschrift worden geoefend.

Conclusie

De kloof tussen jong en oud wordt steeds groter naarmate technologie een dominantere rol speelt in het dagelijks leven. Waar ouderen praktische vaardigheden als vanzelfsprekend beschouwen, lijken deze voor de jeugd steeds minder relevant te worden. De vraag blijft of deze trend zich doorzet of dat er een tegenreactie komt waarin basisvaardigheden opnieuw belangrijk worden gemaakt in het onderwijs. Eén ding is zeker: de invloed van smartphones op de jeugd is niet te ontkennen en blijft een veelbesproken onderwerp onder oudere generaties.