Algemeen
Ex-vriend sloopt Rachel Hazes: ‘Ze is een zielig en manipulatief wijf!
In een recent interview met weekblad Party heeft Jos van Zoelen, de voormalige bodyguard en vertrouweling van André Hazes, zich uitgesproken over de huidige familieruzie binnen de Hazes-clan. Hij spaarde Rachel Hazes niet en beschuldigt haar van een “zielige” rol in de breuk met haar kinderen André en Roxeanne. Jos, die jarenlang nauw betrokken was bij de familie, laat er geen misverstand over bestaan: hij ziet Rachel als de aanstichter van de problemen.
Moeilijke keuzes voor Rachel Hazes
Volgens Jos heeft Rachel zich niet altijd correct opgesteld als moeder. Hij vindt dat ze fundamentele fouten heeft gemaakt in de opvoeding en het contact met haar kinderen. “Als moeder moet je altijd achter je kinderen staan. Wat er ook gebeurt,” zegt hij stellig in het interview.
Hij suggereert dat Rachel na het overlijden van haar echtgenoot André Hazes Sr. dacht dat zij de touwtjes in handen kon blijven houden. Ze zou ervan uit zijn gegaan dat haar kinderen haar financieel zouden blijven ondersteunen door te blijven optreden en zingen. “Ze dacht dat haar kinderen wel voor haar zouden blijven zingen en optreden, zodat zij de huur kon blijven betalen. Maar zo werkt het natuurlijk niet,” stelt Jos met een kritische blik.
Juridische strijd en familieruzie
De Hazes-familie is al geruime tijd verwikkeld in een juridische strijd over de erfenis van André Hazes Sr. Dit conflict heeft ertoe geleid dat Rachel en haar kinderen op gespannen voet met elkaar staan. Roxeanne en André junior hebben zich openlijk van hun moeder gedistantieerd en willen geen contact meer met haar.
Jos van Zoelen begrijpt de houding van de kinderen maar al te goed. “Als je alles krampachtig voor jezelf probeert te houden, gaan mensen zich verzetten. Dat zag je vroeger al bij Kaïn en Abel,” zegt hij, verwijzend naar de Bijbelse rivaliteit tussen twee broers.
De ex-bodyguard vindt dat Rachel met haar houding zelf de afstand tussen haar en haar kinderen heeft gecreëerd. Volgens hem is het onvermijdelijk dat ze zich tegen haar hebben gekeerd. “Je kunt niet alles naar je hand zetten zonder rekening te houden met de gevoelens van anderen. Op een gegeven moment keert dat zich tegen je.”
De breuk tussen Jos en Rachel
Het is inmiddels geen geheim meer dat de vriendschap tussen Jos van Zoelen en Rachel Hazes al jaren geleden is verbroken. Volgens Jos was er echter nooit echt sprake van een hechte vriendschap. “Ik tolereerde haar, maar van echte vriendschap was nooit sprake. Ik heb gezien hoe ze te werk ging en ik weet hoe het spel gespeeld werd.”
Volgens Jos draaide alles bij Rachel om controle en macht binnen de familie. Ze zou altijd bezig zijn geweest met het versterken van haar eigen positie, zelfs als dat betekende dat anderen eronder moesten lijden. Dit leidde uiteindelijk tot het uiteenvallen van hun relatie. “Ze dacht altijd aan zichzelf. Dat is haar grote fout geweest.”
Jos’ oordeel over Rachel’s gedrag
Jos heeft weinig begrip voor de huidige situatie waarin Rachel zich bevindt. Hij is van mening dat ze haar prioriteiten verkeerd heeft gesteld en haar gezin hierdoor uit elkaar is gevallen. “Een moeder hoort alles voor haar kinderen over te hebben,” benadrukt hij. “Maar als je koste wat het kost alles zelf in handen wilt houden, krijg je dit soort problemen.”
Met deze uitspraken laat Jos er geen twijfel over bestaan: hij vindt dat Rachel het volledig aan zichzelf te danken heeft dat ze nu alleen is. Volgens hem had ze een heel andere uitkomst kunnen hebben als ze haar kinderen op de eerste plaats had gezet in plaats van haar eigen belangen.
Geen ruimte voor sympathie
Met zijn harde woorden maakt Jos duidelijk dat hij weinig medelijden heeft met Rachel Hazes. Hij gelooft niet dat ze zich heeft ingezet voor een gezonde relatie met haar kinderen en vindt dat ze nu de gevolgen moet dragen. De breuk lijkt onomkeerbaar en de kans dat Rachel zich nog met haar familie kan verzoenen, acht hij klein. “Ze heeft haar kans gehad. Dit heeft ze zelf verpest.”
Volgens Jos is Rachel te veel gefocust geweest op het behouden van haar status en privileges, zonder rekening te houden met de gevoelens van haar kinderen. “Als je jarenlang dezelfde fouten maakt en alleen aan jezelf denkt, dan is er op een gegeven moment geen weg meer terug.”
De familie Hazes blijft een bron van roddels en speculaties, en het lijkt erop dat deze soap voorlopig nog niet ten einde is. Maar als het aan Jos van Zoelen ligt, is de schuldvraag duidelijk: Rachel heeft haar gezin uit elkaar gedreven en moet nu de consequenties dragen.
Hoe de situatie zich verder zal ontwikkelen, is onzeker. Maar één ding staat vast: zolang Rachel en haar kinderen lijnrecht tegenover elkaar blijven staan, blijft de Hazes-familie voer voor de media.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken