Video
Emotioneel afscheid van Jonnie Boer: verdrietig nieuws gedeeld
Afscheid van topchef Jonnie Boer in De Librije: een eerbetoon vol klasse, emotie en symboliek
In het hart van Zwolle werd donderdag op indrukwekkende wijze afscheid genomen van Jonnie Boer, de vermaarde chef-kok die zijn leven wijdde aan smaak, gastvrijheid en innovatie in de keuken. In zijn eigen restaurant, het wereldberoemde De Librije, kwamen familie, vrienden, collega’s en prominenten bijeen om hem de laatste eer te bewijzen.
Boer 0verleed vorige week woensdag onverwacht op Bonaire, op 60-jarige leeftijd, aan de gevolgen van een longembolie. Zijn 0verlijden bracht een schok teweeg in de culinaire wereld, maar ook ver daarbuiten. Wat donderdag volgde was een afscheid dat perfect aansloot bij wie hij was: warm, kleurrijk, eigenzinnig en tot in detail verzorgd.
De Librije als decor voor een uniek afscheid
Niet eerder werd in Nederland een chef-kok op deze manier herdacht: in zijn eigen restaurant, waar hij zijn levenswerk had opgebouwd samen met zijn vrouw Thérèse Boer. De deuren van De Librije gingen donderdagochtend open voor een select gezelschap dat Jonnie van dichtbij had gekend – in de keuken, aan tafel, of als vriend.
Bij aankomst werden gasten verwelkomd door personeel van De Librije en chef-kok Nelson Tanate, die ooit als stagiair begon onder Jonnie, en inmiddels mede-eigenaar is van het enige Nederlandse restaurant met drie Michelinsterren. Samen met de kinderen van Jonnie en Thérèse – Jimmie en Isabelle – leidt hij het bedrijf voort.
Voor de gelegenheid was de binnenstad van Zwolle deels afgesloten. Straten rond de Assiestraat en Diezerpoortenplas gingen dicht voor verkeer, de parkeergarage op het Noordereiland werd deels gereserveerd voor genodigden. Beveiligers en verkeersregelaars zorgden voor een respectvolle en rustige ontvangst.
Een kist die sprak: graffitikunst, symboliek en persoonlijkheid
Centraal in De Librije stond de opbaarkist van Jonnie Boer – niet traditioneel zwart of donkerbruin, maar kleurrijk beschilderd in graffitistijl. Een visueel eerbetoon aan zijn creativiteit, zijn lef, en zijn vermogen om altijd buiten de lijntjes te denken. De kist was een statement, net als de man die erin lag.
Aan de zijkant stond een ingelijste zwart-witfoto van Johan Cruijff, voorzien van handtekeningen. Cruijff was een grote inspiratiebron voor Jonnie, zowel in denken als in doen. Daarnaast lagen er persoonlijke voorwerpen rondom de kist: bokshandschoenen, een vishengel met molen, en flessen wijn – subtiele verwijzingen naar zijn passies buiten de keuken.
Op de kist lag ook een bloemenkrans van koning Willem-Alexander en koningin Máxima, een teken van nationale waardering voor de chef die de Nederlandse gastronomie wereldwijd op de kaart zette.
Afscheid met een glas in de hand
Gasten kregen bij aankomst de mogelijkheid om op hun eigen manier afscheid te nemen. Sommigen hieven een glas witte wijn bij het portret van Jonnie aan de ingang van het restaurant, anderen verkozen een stil moment met een glas water. Er werd niet formeel gesproken, maar de stilte sprak boekdelen.
De sfeer was ingetogen, met ruimte voor herinneringen en onderlinge gesprekken. Mensen die met Jonnie hadden gewerkt, met hem hadden gegeten of samen avonturen beleefden, vonden elkaar in verhalen en gedeeld verdriet. De liefde voor Jonnie en zijn werk was tastbaar.
Bekende gezichten uit de culinaire wereld en daarbuiten
Onder de aanwezigen waren grote namen uit de gastronomie, zoals Herman den Blijker, maar ook andere bekende Nederlanders die op een of andere manier met Jonnie verbonden waren. Namen als Jaap Stam, Humberto Tan, Jan Slagter, Jack van Gelder en Martijn Krabbé – die ernstig ziek is – lieten zich zien en toonden hun respect.
Ook burgemeester Peter Snijders van Zwolle was een van de eerste gasten die arriveerde. Hij noemde Jonnie “een ambassadeur voor Zwolle, een pionier, en bovenal een goed mens”.
Vanuit de Zwolse gemeenschap waren veel ondernemers en bekenden aanwezig, een teken dat Jonnie niet alleen nationaal, maar ook lokaal diep geworteld was.
Een brief uit stilte: het gezin spreekt via beeld
In eerste instantie waren Thérèse, Jimmie en Isabelle niet zichtbaar bij de ceremonie. Op een groot portret van Jonnie stond te lezen:
“Wat ontzettend fijn dat jullie hier zijn om afscheid te nemen van Jonnie. Wij blijven vandaag achter de schermen, maar krijgen alles op afstand mee.”
Deze beslissing werd gerespecteerd. Rouw kent geen vaste vorm, en dit gebaar paste bij de ingetogen kracht van het gezin. Later op de dag verscheen het drietal alsnog bij De Librije – stil, krachtig, en zichtbaar geraakt door de liefdevolle sfeer.
De kist werd in de loop van de ochtend uit De Librije gedragen, waarna de uitvaart in besloten kring plaatsvond.
De kracht van een chef die méér was dan zijn werk
Hoewel Jonnie Boer vooral bekend was als chef en restaurateur, werd tijdens het afscheid duidelijk dat zijn betekenis veel verder reikte. Hij was een mentor voor jonge chefs, een vriend voor vele collega’s, een ondernemer met visie en een vaderfiguur in zijn vakgebied.
Zijn creatieve geest, zijn nuchtere houding en zijn oprechte betrokkenheid bij mensen maakten hem geliefd in alle lagen van de samenleving. Hij bouwde aan meer dan een restaurant – hij bouwde aan een gemeenschap, waarin smaak, aandacht en kwaliteit centraal stonden.
Een afscheid dat recht doet aan een rijk leven
Het afscheid van Jonnie Boer was precies wat het moest zijn: persoonlijk, eigenzinnig en vol respect. Geen overdaad, maar wel doordachte symboliek. Geen show, maar wel zichtbaar vakmanschap – zelfs in het rouwproces.
Dat hij werd herdacht in zijn eigen keuken, omringd door mensen die hem écht kenden, maakt het moment uniek. Dit was geen publieke show, maar een liefdevol ritueel in de geest van Jonnie zelf: warm, creatief, met oog voor detail én voor de mensen om hem heen.
Een nalatenschap die blijft leven
Hoewel Jonnie Boer fysiek niet meer onder ons is, leeft zijn gedachtegoed voort. In De Librije, die onder leiding van zijn kinderen en Nelson Tanate verdergaat. In de chefs die hij inspireerde. In de boeken, gerechten en momenten die mensen met hem deelden.
Zijn d00d voelt als een gemis, maar zijn leven als een cadeau – aan Zwolle, aan de gastronomie, aan Nederland. Zoals één van de gasten het verwoordde bij het verlaten van De Librije:
“Jonnie kookte niet alleen met ingrediënten, hij kookte met hart. En dat proef je nog steeds.”
Robert ten Brink r0uwt om verlies schoonmoeder Ike: “Een tijd van liefde, herinnering en verbondenheid”
Televisiepresentator Robert ten Brink, jarenlang het gezicht van het geliefde RTL-programma All You Need Is Love, heeft samen met zijn gezin een periode doorgemaakt die bol stond van emotie, herinnering en verbondenheid. Zijn schoonmoeder, Ike Cialona-Janszen, is onlangs op vredige wijze 0verleden. Voor Robert en zijn familie betekende dit verlies het afscheid van een vrouw die niet alleen een warm familielid was, maar ook een levenslustige en inspirerende kracht in hun leven.
Ironisch genoeg kwam dit verdrietige nieuws op een moment waarop Robert juist bezig was met het voorbereiden van een bijzondere aflevering van zijn programma in Australië. Een aflevering die normaal gesproken symbool staat voor liefde en hereniging, kreeg nu voor hem persoonlijk een extra, intensere lading.
Een periode vol herinneringen tijdens een reis vol liefde
All You Need Is Love draait om het bij elkaar brengen van geliefden. In het buitenland, ver van huis, stond Robert klaar om mensen samen te brengen voor hartverwarmende herenigingen. Maar terwijl hij dat deed, voelde hij de behoefte om stil te staan bij iemand van wie hij nu afscheid moest nemen. De combinatie van professionele verplichtingen en innerlijke reflectie maakte deze periode niet alleen druk, maar ook bijzonder intens.
Waar zijn gezicht normaal straalt bij de romantische taferelen die hij presenteert, viel dit keer achter de schermen een ander soort emotie te bespeuren. Elke ontmoeting, elk verhaal over liefde, herinnerde hem aan zijn eigen dierbare band met Ike – de moeder van zijn vrouw Roos, en een vertrouwd gezicht binnen het gezin.
Wie was Ike Cialona-Janszen?
Ike was méér dan alleen de schoonmoeder van een bekende televisiepresentator. Ze was een centrale figuur binnen de familie, een vrouw die warmte uitstraalde en met haar unieke persoonlijkheid generaties wist te raken. Geboren en getogen in Amsterdam, was Ike levenslustig, geestig en creatief. Ze stond bekend om haar nieuwsgierigheid, liefde voor kunst en haar scherpe geest.
Samen met haar man bouwde ze aan een warm gezin. Ze was de moeder van Roos Cialona – Roberts echtgenote – en oma van hun vijf dochters: Nina, Emma, Charlotte, Isabel en Suus. In een liefdevolle r0uwadvertentie werd ze omschreven als: “Uniek, levenslustig, briljant, geestig, eigenzinnig en lief.” Woorden die recht uit het hart komen en haar levenshouding perfect samenvatten.
Afscheid nemen met muziek, licht en liefde
Op 22 april nam de familie op persoonlijke wijze afscheid van Ike. Geen kil afscheid, maar een warm samenzijn waarin haar leven werd gevierd. Er klonk muziek waar zij van hield – van klassieke klanken tot opgewekte jazz – en de ruimte was gevuld met bloemen, licht en liefde. Iedereen kreeg de gelegenheid om herinneringen te delen, kleine anekdotes te vertellen of simpelweg stil te staan bij wat Ike voor hen betekend had.
Voor Robert, Roos en hun kinderen was het een intiem moment waarin ze zich opnieuw realiseerden hoeveel sporen Ike had nagelaten in hun leven. Haar geest leeft voort in hun verhalen, hun gebruiken en hun gedeelde herinneringen.
Een huwelijk gebouwd op vanzelfsprekendheid
De verbondenheid tussen Robert en zijn vrouw Roos staat al meer dan vier decennia als een huis. In een eerder interview met De Telegraaf vertelde Robert openhartig over hun lange relatie: “Je moet niet te hard werken aan liefde. Het moet gewoon kloppen.” Die vanzelfsprekendheid heeft hen door mooie én moeilijke tijden geleid – ook nu weer.
Roos is voor Robert veel meer dan zijn partner; ze is zijn klankbord, zijn steun, en zijn thuis. Samen hebben ze lief en leed gedeeld. Hun huwelijk, gebaseerd op wederzijds respect en humor, is een voorbeeld van hoe liefde in de loop van de jaren kan groeien en verdiepen.
Steun uit onverwachte hoeken
In tijden van r0uw en verwerking is steun uit de omgeving van onschatbare waarde. Robert ontving tal van hartverwarmende berichten. Zowel collega’s uit de showbizzwereld als trouwe kijkers van zijn programma lieten van zich horen. Bekenden, zoals Barrie Stevens, staken hem een hart onder de riem – soms met een grapje, soms met een warme wens.
Op sociale media deelden fans massaal hun medeleven. Velen schreven over hoe belangrijk Robert en zijn programma voor hen zijn geweest in moeilijke tijden. Dat hij nu zélf steun nodig heeft, raakt veel mensen. Deze verbondenheid is voor Robert een waardevol gebaar. De liefde die hij jarenlang uitdroeg via televisie, keert nu op een bijzondere manier naar hem terug.
De kracht van herinneringen
In het huis van de familie ten Brink worden herinneringen gekoesterd. Oude fotoalbums, kleine voorwerpen, handgeschreven briefjes – alles krijgt nu een diepere betekenis. Herinneringen aan Ike brengen niet alleen verdriet, maar ook warmte en troost. Ze vormen een brug tussen generaties en houden haar levendig in het dagelijks leven van het gezin.
Zoals Psychologie Magazine ooit schreef: herinneringen zijn ankerpunten in een leven vol verandering. Voor Robert en zijn gezin zijn het deze ankerpunten die hen helpen om het verlies te verwerken. Herinneringen aan Ike’s enthousiasme bij verjaardagen, haar liefde voor koken, haar scherpe humor – ze blijven bestaan, elke dag opnieuw.
Samen sterker dan ooit
Verlies brengt verdriet, maar kan ook zorgen voor hernieuwde verbondenheid. Binnen het gezin van Robert ten Brink lijkt dat zeker het geval. In deze periode zoeken ze elkaar bewust op. Ze wandelen samen, koken samen, halen herinneringen op bij kaarslicht of kampvuur. Het zijn kleine rituelen die een groot verschil maken.
Volgens Gezondheidsnet is het delen van verdriet binnen een hecht gezin een bewezen manier om veerkracht te versterken. Dat lijkt ook hier het geval. De liefde binnen het gezin wordt niet minder door verlies – eerder dieper, rijker en krachtiger.
Een publieke figuur, maar ook een mens
Robert ten Brink is voor veel Nederlanders hét gezicht van liefde op televisie. Maar achter die publieke rol schuilt, zoals nu duidelijker dan ooit, ook een man met gevoelens, een vader, een schoonzoon. Zijn vermogen om kwetsbaarheid te tonen, maakt hem extra geliefd. Hij blijft professioneel, maar laat ook ruimte voor echtheid. Dat is wat kijkers waarderen: iemand die het leven in al zijn facetten durft te laten zien.
Conclusie: liefde als rode draad – ook in afscheid
Het 0verlijden van Ike Cialona-Janszen heeft diepe indruk gemaakt op Robert ten Brink en zijn gezin. In een periode die normaal gevuld is met liefdevolle herenigingen op televisie, beleefden zij zélf een intens afscheid. Maar juist die liefde – de rode draad in Roberts werk en leven – bleek ook nu hun grootste kracht.
Met warme herinneringen, hartelijke steun en een onbreekbare familieband zetten ze hun leven voort. En hoewel Ike er fysiek niet meer is, leeft haar geest voort in de verhalen, de gebruiken en de liefde binnen de familie.