Algemeen
Emma Heesters geconfronteerd met uitgezaaide kanker: Is dit haar laatste strijd?
De 28-jarige zangeres Emma Heesters heeft via Instagram een update gedeeld over haar gezondheid. Ze onthulde dat haar kanker, ondanks een eerdere operatie en afgeronde chemotherapie, is uitgezaaid. “Na een operatie voor het verwijderen van lymfeklieren kreeg ik te horen dat mijn kanker uitgezaaid was,” schrijft ze in een openhartig bericht. Dit nieuws markeert een zware nieuwe fase in haar behandeltraject, maar Emma blijft veerkrachtig en optimistisch over haar herstel.
Diagnose en behandeling
In november vorig jaar maakte Emma bekend dat bij haar baarmoederhalskanker was vastgesteld. Destijds leek het erop dat de ziekte in een vroeg stadium was ontdekt (stadium 1). Direct na de diagnose startte ze met chemotherapie en deelde ze hoopvolle berichten over haar herstel. “Ik heb er vertrouwen in dat ik weer gezond zal zijn,” schreef ze toen. Emma keek ernaar uit om haar fans weer te ontmoeten en haar passie voor muziek opnieuw te beleven.
Na een succesvolle chemotherapie volgde een operatie waarbij lymfeklieren werden verwijderd. Helaas bleek tijdens deze operatie dat de kanker zich verder had verspreid. De diagnose werd geüpgraded naar stadium 3, wat betekent dat de ziekte zich heeft uitgebreid naar lymfeklieren, het bekken of andere omliggende gebieden. Dit onverwachte nieuws was een flinke tegenslag voor Emma en haar naasten.
Nieuwe behandelronde
Ondanks de uitzaaiingen is Emma strijdbaar gebleven. In haar recente Instagram-update vertelt ze over de behandelingen die ze de afgelopen weken heeft ondergaan, waaronder intensieve bestraling. “De komende weken worden de laatste, zware loodjes,” schrijft ze. Hoe lang het volledige behandeltraject nog zal duren, is op dit moment onduidelijk. De zangeres benadrukt echter dat ze blijft vechten voor een gezonde toekomst.
De diagnose stadium 3 brengt nieuwe uitdagingen met zich mee, maar Emma’s optimisme blijft onverminderd sterk. Haar openheid over haar ziekte biedt een kijkje in haar persoonlijke strijd en dient als inspiratiebron voor velen die met soortgelijke uitdagingen te maken hebben.
Steun van fans en muziekgemeenschap
Emma’s berichten worden met grote betrokkenheid gevolgd door haar fans, vrienden en de muziekgemeenschap. Onder haar recente post stromen de steunbetuigingen binnen. Fans spreken hun bewondering uit voor haar moed en veerkracht en wensen haar kracht en herstel toe. Het is duidelijk dat Emma niet alleen staat in haar strijd en een enorme groep mensen achter zich heeft.
“Het nieuws over de uitzaaiingen heeft me geraakt, maar ik blijf geloven in een gezonde toekomst,” schrijft Emma. Ze bedankt haar fans voor hun steun en benadrukt hoe belangrijk deze steun voor haar is. Haar positiviteit en doorzettingsvermogen blijven een lichtpuntje voor velen die haar volgen.
Toekomstplannen en hoop
Hoewel Emma’s toekomst onzeker is, houdt ze vast aan haar liefde voor muziek en haar wens om ooit weer op het podium te staan. “Ik kijk uit naar de dag dat ik weer kan genieten van wat ik het liefste doe: muziek maken en optreden voor jullie,” schrijft ze. Voor nu ligt haar focus volledig op haar gezondheid en herstel.
De strijd tegen kanker is zwaar, maar Emma laat zien dat ze zich niet laat ontmoedigen. Haar verhaal is een reminder van de kracht van hoop, doorzettingsvermogen en de steun van een betrokken gemeenschap. Terwijl ze haar behandeltraject vervolgt, blijft ze een bron van inspiratie voor velen.
Met haar optimisme en veerkracht toont Emma Heesters dat zelfs in de moeilijkste tijden een positieve houding verschil kan maken. Zoals ze zelf zegt: “Dit zijn zware tijden, maar ik blijf geloven in een gezonde toekomst.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken