Algemeen
Emily vindt zichzelf veel te knap voor deze wereld: Iedereen wil op mij lijken!
Emily Adonna, een succesvol model en zakenvrouw, heeft in een virale TikTok-video openhartig gesproken over de minder glamoureuze kant van haar knappe uiterlijk. Hoewel haar schoonheid haar vele kansen heeft geboden, vertelt Emily hoe het ook een bron van constante strijd en ongewenste aandacht is geweest. Haar verhaal biedt een belangrijk perspectief op een aspect van schoonheid dat vaak wordt genegeerd.
“Mooi zijn is een privilege, maar het heeft ook een prijs”
Emily begint haar verhaal met een duidelijke erkenning: “Mooi zijn is een privilege, dat zal ik niet ontkennen.” Maar ze benadrukt dat dit privilege gepaard gaat met een zware tol. Ze heeft te maken gehad met intimidatie, ongewenste aanrakingen en een constant gevoel van objectificatie.
“Ik heb nog nooit een baan gehad waar ik niet werd lastiggevallen,” deelt ze. “In sociale situaties word ik zelden met rust gelaten. Mensen nemen ‘nee’ vaak niet als antwoord en voelen zich gerechtigd om me zomaar aan te raken. Dit gebeurt regelmatig.”
Een probleem dat al jong begon
Emily vertelt dat ze al op jonge leeftijd anders werd behandeld vanwege haar uiterlijk. “Ik herinner me dat ik zes jaar oud was toen ik voor het eerst ongewenste aandacht kreeg.” Op latere leeftijd werd ze geconfronteerd met nog ernstigere situaties, zoals een leraar die haar liefdesbrieven stuurde.
Haar ervaringen werden alleen maar erger toen ze begon te werken. “Op mijn 15e werkte ik in een restaurant, en een oudere collega werd ontslagen omdat hij me fysiek had lastiggevallen.” Dit incident markeerde het begin van een patroon dat haar hele leven zou aanhouden.
Professionele nadelen van schoonheid
Naast persoonlijke ongemakken heeft Emily ook te maken gehad met professionele obstakels vanwege haar uiterlijk. Ze vertelt hoe ze ooit een zakelijke kans misliep omdat men haar “te jong en te mooi” vond. “Ze zeiden dat ik afleidend zou zijn voor anderen,” zegt ze. Dit benadrukt hoe schoonheid in professionele settings niet altijd een voordeel is, maar soms als een beperking wordt gezien.
Impact op haar sociale leven en geestelijke gezondheid
De constante stroom van ongewenste aandacht heeft Emily’s sociale leven sterk beïnvloed. Ze noemt zichzelf een kluizenaar en zegt dat ze vaak thuisblijft om zich veilig te voelen. “Het is moeilijk als mensen verwachten dat ik dankbaar ben voor hun ongepaste gedrag,” zegt ze. “Ik blijf liever thuis dan dat ik iemand moet overtuigen dat ‘nee’ ook echt ‘nee’ betekent.”
De impact van deze ervaringen op haar geestelijke gezondheid is groot. Het gevoel van onveiligheid en isolatie heeft haar welzijn ernstig aangetast. Toch blijft Emily vastberaden om haar verhaal te delen en aandacht te vragen voor dit probleem.
Een oproep tot verandering
Emily hoopt dat haar openheid mensen bewust maakt van de schaduwzijde van schoonheid en de noodzaak van respect. Ze benadrukt dat ongewenste aandacht en aanraking nooit acceptabel zijn, ongeacht hoe iemand eruitziet. “Mensen moeten begrijpen dat schoonheid geen vrijbrief is voor grensoverschrijdend gedrag.”
Haar verhaal roept op tot een culturele verschuiving in hoe we omgaan met schoonheid en respect. “Het is tijd dat we stoppen met het objectificeren van mensen en leren om respectvol om te gaan met grenzen,” zegt ze.
Een krachtige boodschap
Emily’s ervaringen bieden een belangrijk perspectief op de complexiteit van schoonheid. Hoewel haar uiterlijk haar vele kansen heeft gegeven, heeft het ook een zware emotionele tol geëist. Door haar verhaal te delen, hoopt ze bij te dragen aan een wereld waarin respect en grenzen worden gewaardeerd.
“Buitenkant is niet alles,” besluit Emily. “Schoonheid mag nooit de reden zijn waarom iemand zich onveilig of minderwaardig voelt. Het wordt tijd dat we dat begrijpen.”
Algemeen
Automobilisten zijn het zat: blokkades door klimaatprotesten zorgen voor woede – ‘We rijden gewoon door’
De frustratie bij Nederlandse automobilisten over de aanhoudende wegblokkades door klimaatdemonstranten loopt hoog op. Steeds vaker raken automobilisten betrokken bij spanningen op de weg wanneer protestgroepen, vaak verbonden aan actiegroepen als Extinction Rebellion of Scientist Rebellion, belangrijke verkeersaders blokkeren. Waar velen aanvankelijk nog begrip konden opbrengen voor het klimaatdoel, lijken sommigen nu het geduld te verliezen. In toenemende mate nemen bestuurders het heft in eigen hand – soms met gevaarlijke gevolgen.
Wegblokkades als actievorm
De afgelopen jaren hebben klimaatactivisten regelmatig snelwegen, rotondes en bruggen bezet om aandacht te vragen voor de klimaatcrisis. Volgens hen is directe actie noodzakelijk: de politiek handelt volgens hen te traag, en de samenleving moet wakker geschud worden. Door het verkeer letterlijk tot stilstand te brengen, willen ze symbolisch aantonen dat het systeem zelf vastloopt.
Deze vorm van protest heeft echter een prijs. Terwijl activisten met spandoeken op de snelweg zitten, ontstaan lange files, worden hulpdiensten opgehouden en missen mensen afspraken, werk of zelfs medische behandelingen. Het begrip onder de bevolking slinkt met de dag.
Toenemende agressie
In recente weken doken er op sociale media filmpjes op waarin automobilisten de confrontatie niet langer schuwen. In sommige gevallen probeerden bestuurders met hun auto langzaam door demonstranten heen te rijden om hun weg te forceren. In andere gevallen klonken er scheldpartijen of duw- en trekwerk. De politie heeft op meerdere momenten moeten ingrijpen om escalaties te voorkomen.
“Ik moest mijn dochter van school halen en stond vast op de A10, terwijl een groep jongeren op het asfalt zat met borden over CO₂-uitstoot,” zegt een Amsterdamse automobilist. “Op een gegeven moment ben ik er gewoon langzaam doorheen gereden. Het was dat, of nog uren wachten.”
Ook vrachtwagenchauffeurs laten steeds vaker van zich horen. “Elke minuut vertraging kost geld,” aldus een transportondernemer uit Rotterdam. “Ik heb collega’s die zeggen: als ze niet opzij gaan, dan gaan wij niet stoppen.”
Juridische en ethische grenzen
Experts waarschuwen voor een gevaarlijke trend. Het nemen van het recht in eigen hand, ook al gebeurt het ‘langzaam’ of zonder opzet tot letsel, is volgens juristen niet te rechtvaardigen. “Zodra je met een voertuig inrijdt op mensen – ook al is het voorzichtig – begeef je je op juridisch zeer glad ijs,” zegt strafrechtadvocaat Martijn Verweij. “Dat kan worden aangemerkt als poging tot mishandeling of erger.”
Toch begrijpt hij de frustratie. “Het probleem is dat de overheid worstelt met een balans: ze willen ruimte bieden aan vreedzaam protest, maar tegelijkertijd is het blokkeren van een snelweg in strijd met de openbare orde.”
Oproep tot duidelijke regels
Zowel belangenorganisaties voor weggebruikers als politieke partijen roepen op tot strengere handhaving. De ANWB pleit voor een beleid waarbij demonstraties direct worden beëindigd zodra ze de verkeersveiligheid in gevaar brengen. Ook in de Tweede Kamer klinkt kritiek op het ‘softe’ optreden van politie en justitie.
VVD-Kamerlid Thom van Dalen: “We kunnen niet toestaan dat een kleine groep activisten het hele land gijzelt. Demonstreren is een recht, maar blokkeren is dat niet. Er moet kordaat worden opgetreden.”
Tegelijkertijd benadrukken tegenstanders van harder optreden dat geweld tegen demonstranten nooit te rechtvaardigen is. GroenLinks-fractievoorzitter Marjolein de Ridder: “Dat mensen zich zorgen maken om het klimaat en vreedzaam actievoeren, is geen reden om ze met auto’s van de weg te duwen. Geweld lost niets op.”
Activisten blijven onverstoord
De klimaatdemonstranten zelf laten weten zich niet te laten intimideren. Volgens hen zijn de reacties juist een bewijs dat de boodschap aankomt. “We begrijpen dat het frustrerend is,” zegt een woordvoerder van Extinction Rebellion. “Maar we zitten daar niet voor ons plezier. We willen dat de overheid in actie komt tegen klimaatverandering, en we doen dat zonder geweld.”
Op de vraag of ze rekening houden met mensen die door hun acties schade ondervinden, klinkt begrip, maar geen berouw. “Verandering doet pijn. We hebben alles geprobeerd – petities, stemgedrag, brieven. Dit is het enige wat nog aandacht genereert.”
De polarisatie groeit
Wat duidelijk wordt, is dat de kloof tussen klimaatactivisten en het bredere publiek groeit. Waar eerder veel mensen nog sympathie hadden voor de klimaatbeweging, lijkt het draagvlak door de steeds hardere acties en ontwrichtende gevolgen af te nemen.
Op sociale media wordt de discussie steeds feller. Voorstanders van actie wijzen op de urgentie van de klimaatcrisis, terwijl tegenstanders wijzen op het gebrek aan respect voor anderen. In de commentaren onder nieuwsberichten wisselen termen als ‘klimaatterroristen’ en ‘wegpiraten’ elkaar af.
Wat nu?
De huidige situatie dreigt uit te monden in een vicieuze cirkel van frustratie, radicalisering en geweld. Zowel activisten als automobilisten voelen zich in het nauw gedreven. Wat nodig lijkt, is een herwaardering van de spelregels rond protest, gecombineerd met politieke actie die recht doet aan de zorgen van beide groepen.
Er moet ruimte blijven voor vreedzaam protest – maar ook respect voor de bewegingsvrijheid van anderen. Als dat evenwicht niet snel wordt hersteld, dreigt een samenleving waarin niet het recht, maar woede en chaos de boventoon voeren.
Voor nu lijkt de realiteit dat automobilisten steeds minder bereid zijn te wachten. En dat is een signaal dat niet genegeerd mag worden.
Dit bericht op Instagram bekijken