Algemeen
Ellemieke Vermolen deelt hartverscheurend bericht over overleden zoon!
Rouw kent geen eindpunt: Ellemieke Vermolen eert haar zoon Josha
Het verlies van een kind is een pijn die nooit verdwijnt. Dat blijkt uit de hartverscheurende woorden die Ellemieke Vermolen (48) onlangs deelde op Instagram ter ere van de geboortedag van haar stilgeboren zoon Josha. Haar emotionele bericht raakte velen en benadrukte de blijvende impact van rouw en verlies.
Een intense herinnering aan Josha
In maart 2017 werd Josha, de zoon van Ellemieke en haar toenmalige partner Sergio Herman, stilgeboren. De oorzaak was een tragisch ongeluk met de navelstreng. Hoewel de jaren verstrijken, blijft de pijn aanwezig.
“Vandaag vieren we jouw geboortedag,” schrijft Ellemieke onder een ontroerende post waarin ze haar zoon eert. “Je hoort er altijd bij en blijft voor altijd in ons hart.”
Bij de tekst plaatst ze een aangrijpende foto waarop ze haar overleden baby in haar armen houdt. De combinatie van woorden en beeld laat indringend zien hoe groot het gemis nog altijd is.
Rouw komt in golven
Rouw is geen lineair proces, maar komt en gaat in golven. Soms intens en overweldigend, soms stil en zacht. Ellemieke beschrijft dit treffend in haar post:
“Acht jaar geleden kwam je ter wereld, helemaal compleet, maar stil. We missen je, lieve kleine Josha, onze beschermengel.”
De reacties op haar bericht zijn hartverwarmend. Volgers, vrienden en lotgenoten betuigen massaal hun steun en delen hun eigen ervaringen met verlies en rouw. Dit onderstreept hoe waardevol het is om openlijk over verdriet te spreken.
Een onuitwisbare plek in haar hart
Josha mag dan fysiek niet meer bij haar zijn, maar hij heeft een onuitwisbare plek in het leven en hart van Ellemieke. Naast Josha kreeg ze samen met Sergio nog twee zonen: Noah en Zenna. Ondanks hun scheiding in 2021 blijven zij voor altijd met elkaar verbonden door de liefde voor hun kinderen en de herinnering aan Josha.
Het verlies heeft een diepe impact gehad op Ellemieke’s levenspad. Ze heeft eerder openhartig gesproken over hoe ze omgaat met rouw en hoe het haar leven heeft veranderd. Haar woorden bieden herkenning en steun aan anderen die soortgelijke ervaringen hebben doorgemaakt.
De kracht van delen
In interviews heeft Ellemieke meerdere keren verteld over het verlies van Josha en hoe dat haar kijk op het leven heeft veranderd. In een gesprek met RTL Boulevard zei ze:
“Je leert ermee leven, maar het gaat nooit weg. Het wordt een deel van wie je bent.”
Deze woorden raken veel mensen die zelf een dierbare hebben verloren. Door haar openheid helpt ze rouw bespreekbaar te maken en taboes te doorbreken. Dit is een belangrijk aspect van verliesverwerking: erkenning en begrip vanuit de omgeving kunnen troost bieden.
Rouw en de kracht van herinneringen
Het verlies van een kind is iets wat nooit volledig geheeld kan worden. Toch probeert Ellemieke op een positieve manier met haar verdriet om te gaan. Ze vindt steun in haar familie, haar werk en de herinneringen aan Josha. Zijn geboortedag herdenken is voor haar een manier om hem te blijven eren en zijn aanwezigheid voelbaar te houden.
Naast het delen van haar eigen verhaal moedigt Ellemieke anderen aan om over hun rouw te praten. “Het is belangrijk om je gevoelens niet weg te stoppen, maar ze toe te laten,” zegt ze in een interview. “Dat is de enige manier om verder te kunnen.”
Steun van volgers en bekenden
Het bericht van Ellemieke op Instagram heeft veel losgemaakt. Honderden volgers, vrienden en bekende Nederlanders reageerden met steunbetuigingen. “Wat een liefdevolle woorden, je bent een sterke vrouw,” schrijft een volger. Anderen delen hun eigen ervaringen met verlies, wat laat zien hoe universeel rouw is.
Bekende Nederlanders zoals Nicolette Kluijver en Anouk Smulders laten ook van zich horen en steken Ellemieke een hart onder de riem. Dit onderstreept hoe belangrijk het is om verdriet niet alleen te hoeven dragen en steun te vinden bij anderen.
Hoe rouw verandert, maar nooit verdwijnt
Acht jaar na het verlies van Josha is het verdriet nog steeds aanwezig. Toch heeft Ellemieke manieren gevonden om ermee om te gaan. Ze blijft zich inzetten voor openheid over rouw en probeert anderen te helpen door haar eigen ervaringen te delen.
In een recente podcastaflevering sprak ze over hoe rouw haar perspectief op het leven heeft veranderd. “Het heeft me geleerd om meer in het moment te leven en de mensen om me heen extra te waarderen.” Ze benadrukt dat iedereen op zijn eigen manier rouwt en dat er geen ‘juiste’ manier is om met verlies om te gaan.
De impact van verlies op het dagelijks leven
Voor ouders die een kind verliezen, blijft de pijn vaak voor altijd voelbaar. Speciale dagen zoals geboortedagen, feestdagen en Moederdag kunnen extra zwaar zijn. Toch probeert Ellemieke deze momenten niet te vermijden, maar er juist een positieve draai aan te geven.
“Op Josha’s geboortedag branden we kaarsjes en praten we over hem. Zo blijft hij altijd een deel van ons gezin.”
Haar openhartigheid inspireert anderen om hun eigen rouwproces te omarmen en er niet voor weg te lopen. “Het is oké om te huilen, maar ook om te lachen om de mooie herinneringen,” zegt ze in een interview. “Rouw betekent niet alleen verdriet, maar ook liefde die blijft voortbestaan.”
Conclusie: liefde blijft voortbestaan
Het verlies van Josha heeft een blijvende impact op Ellemieke Vermolen, maar ze heeft een manier gevonden om zijn herinnering levend te houden. Door openlijk over haar verdriet te spreken, helpt ze niet alleen zichzelf, maar ook anderen die een soortgelijk verlies hebben meegemaakt.
Haar boodschap is duidelijk: rouw is geen eindpunt, maar een proces dat met je meegroeit. Door te delen, te herinneren en lief te hebben, blijft Josha voor altijd een deel van haar leven.
Wat vind jij van Ellemieke’s openheid over rouw? Laat het weten in de reacties en deel dit artikel met anderen die steun kunnen vinden in haar verhaal.
Shania Gooris openhartig over paniekaanvallen: “Soms heb ik gewoon iemand nodig die op me inpraat”
Shania Gooris staat bekend als een zelfverzekerde en energieke persoonlijkheid, zowel op televisie als op sociale media. Toch schuilt er achter haar glimlach en stralende uitstraling ook een kwetsbare kant. In een openhartig interview met Flair vertelt Shania dat ze jarenlang heeft geworsteld met stress en paniekaanvallen — en dat die soms nog steeds de kop opsteken.
“Ik was vroeger echt een stresskip”
De dochter van zanger Sam Gooris en voormalig Miss België Kelly Pfaff deelt dat haar mentale gezondheid niet altijd vanzelfsprekend is geweest. “Vroeger was ik echt een stresskip,” vertelt Shania. “Ik maakte me constant zorgen en had vaak last van paniekaanvallen. Alles moest perfect zijn, en als dat niet lukte, sloeg ik helemaal tilt.”
Toch ziet ze nu verbetering. “Sinds ongeveer een jaar gaat het stukken beter. Ik leer steeds beter loslaten. Niet alles hoeft meer onder controle te zijn, en dat geeft rust. Maar als ik iets nieuws moet doen en niet weet wat me te wachten staat, komt de spanning toch vaak terug. Op dat vlak blijf ik wel een beetje een controlefreak.”
Dancing with the Stars: meer stress voor dan op het podium
Een recent voorbeeld van zo’n spannend moment was haar deelname aan Dancing with the Stars. “Eigenlijk had ik meer stress vóór de opnames begonnen dan wanneer ik uiteindelijk op het podium stond,” blikt Shania terug. “Dat wachten en die onzekerheid: hoe gaat het gaan, wat wordt er van mij verwacht, ga ik het wel goed doen? Dat zijn de momenten waarop het in mijn hoofd begint te tollen.”
Toch wist ze zichzelf telkens te herpakken en groeide ze tijdens de show zichtbaar. “Zodra ik er stond en kon dansen, voelde ik me vrij. Dan dacht ik: oké, ik heb dit onder controle. En dat is eigenlijk heel bijzonder, want vroeger kon ik zelfs in het dagelijks leven al helemaal vastlopen op kleine dingen.”
Geen standaardoplossing voor paniek: “Ademhaling werkt niet bij mij”
In het interview benadrukt Shania dat mentale gezondheid iets heel persoonlijks is. Wat voor de één helpt, werkt voor de ander soms averechts. “Veel mensen zeggen dat je bij een paniekaanval moet letten op je ademhaling. Maar bij mij helpt dat juist niet. Integendeel, het maakt me vaak nog onrustiger.”
In plaats daarvan zoekt ze steun bij haar omgeving. “Als ik paniek voel opkomen, bel ik meestal naar iemand van mijn inner circle. Mijn mama, mijn beste vriendin of mijn opa. Gewoon iemand die tegen me praat, die me geruststelt en me weer met beide voeten op de grond zet. Dat helpt me het meest.”
“Alsof ik mezelf knuffel”
Maar wat als niemand bereikbaar is? Ook daar heeft Shania een bijzondere manier voor gevonden om zichzelf tot rust te brengen. “Dan wikkel ik een groot deken stevig om me heen en trek ik eraan, alsof iemand me stevig vasthoudt. Het klinkt misschien gek, maar het geeft me troost. Het voelt als een knuffel, en dat helpt.”
Ze benadrukt dat het belangrijk is om naar je eigen behoeften te luisteren, ook als die niet volgens het boekje zijn. “Iedereen is anders. Voor de één helpt meditatie, voor de ander een warm bad of een wandeling. Het belangrijkste is dat je iets vindt dat voor jou werkt.”
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Dat Shania zo openhartig spreekt over haar mentale welzijn, is voor veel fans herkenbaar en inspirerend. Ze hoopt dan ook dat het onderwerp meer bespreekbaar wordt. “Er heerst nog steeds een soort schaamte rond paniekaanvallen of angstgevoelens. Mensen denken vaak dat je dan zwak bent of overdrijft. Maar het is net sterk om erover te praten en er iets mee te doen.”
Ook via haar sociale media laat Shania af en toe doorschemeren dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is. “Ik wil tonen dat het oké is om niet oké te zijn. Je mag je onzeker voelen, je mag hulp nodig hebben, en je mag daarover praten. Dat maakt je niet minder waard, integendeel.”
Zelfliefde en mildheid
De weg die Shania bewandelt, is er een van vallen en opstaan, maar ook van groei en zelfliefde. “Ik leer mezelf steeds beter kennen. En ik probeer milder te zijn voor mezelf. Vroeger vond ik het zwak als ik angst voelde. Nu weet ik: het hoort bij mij, en ik mag daar ruimte voor maken.”
Tegelijk blijft ze ambitieus en positief. “Ik ben blij dat ik het nu beter kan plaatsen. Het neemt niet alles over, het beheerst mijn leven niet meer. En dat is een enorme stap vooruit.”
Conclusie:
Shania Gooris laat zien dat achter elk sterk persoon ook een
kwetsbare kant schuilgaat. Door haar verhaal te delen, maakt ze
mentale gezondheid een stuk bespreekbaarder — en dat is misschien
wel net zo krachtig als elke dans op het podium.