Algemeen
Ella (68): “Ik geef liever mijn geld uit aan luxe vakanties dan dat ik spaar voor mijn kleinkinderen”
In een wereld waar financiële planning en sparen voor de toekomst de norm lijken, kiest Ella voor een heel andere benadering. Voor haar zijn luxe vakanties niet alleen een uitgave, maar een manier om levenservaringen op te doen die haar echt gelukkig maken. “Ik geef liever mijn geld uit aan luxe vakanties dan dat ik spaar voor mijn kleinkinderen,” zegt ze met een oprechte glimlach. Deze uitspraak roept echter vaak veel vragen op, vooral van haar dochter, die zich zorgen maakt over de toekomst.
Ella’s liefde voor reizen komt niet uit de lucht vallen. Als kind droomde ze al van verre landen en nieuwe culturen. “Ik kan me nog herinneren dat ik op school een project deed over de wereld. Elke keer als ik een nieuwe plek ontdekte, voelde ik een sprankeling van opwinding,” vertelt ze.
Haar eerste grote reis naar Italië heeft een blijvende indruk op haar gemaakt. “Het was alsof ik in een schilderij stapte. De kleuren, de geuren—dat wil ik elke keer weer ervaren,” voegt ze toe, terwijl ze door een album vol vakantiefoto’s bladert.
Haar dochter kijkt echter met een kritische blik naar de uitgaven van haar moeder. “Ze zegt vaak dat ik beter kan sparen voor de kleinkinderen. Maar mijn leven is nu, niet over twintig jaar,” zegt Ella. Het is een spanningsveld dat tussen hen in staat, waarbij haar dochter niet kan begrijpen waarom Ella haar geld op deze manier besteedt. “Mijn dochter begrijpt dit niet, maar het is mijn leven toch?” Deze uitspraak laat zien hoe belangrijk het voor Ella is om haar eigen keuzes te maken, ongeacht de verwachtingen van anderen.
Soms, als ze in haar favoriete café zit met een cappuccino in de hand, denkt ze na over de toekomst van haar kleinkinderen. “Ik voel me soms schuldig, hoor,” geeft ze toe. “Maar dan denk ik aan de momenten die ik beleef op deze reizen. Die zijn voor mij onbetaalbaar.” Ella gelooft dat deze ervaringen de echte rijkdom van het leven zijn. “Wat heb je aan een spaarrekening als je nooit echt hebt geleefd?” vraagt ze zich af.
Haar laatste reis naar Bali was weer zo’n onvergetelijke ervaring. Ze verbleef in een prachtig resort met uitzicht op de oceaan en genoot van de lokale cultuur. “Ik leerde daar zoveel over het leven en de verbinding met de natuur. Die momenten zijn goud waard,” zegt ze. Ella deelt deze verhalen graag met haar gezin, niet om hen te overtuigen, maar om hen te inspireren om ook van het leven te genieten.
Ella weet dat niet iedereen haar keuzes zal begrijpen. Haar vrienden en familie hebben vaak een andere visie op financiële verantwoordelijkheid. “Ik krijg soms reacties als ‘wat als je iets overkomt?’ Maar ik wil geen spijt hebben van wat ik niet heb gedaan,” legt ze uit. Voor haar betekent dit dat ze keuzes maakt die haar gelukkig maken. “Het leven is te kort om vast te zitten in verwachtingen.”
In haar ogen zijn luxe vakanties meer dan alleen een uitgave; ze zijn een investering in persoonlijke groei. “Ik wil dat mijn kleinkinderen weten dat het leven draait om het maken van herinneringen, niet alleen om het sparen van geld,” zegt ze vastberaden. Ella gelooft dat deze ervaringen haar kleinkinderen een bredere kijk op de wereld zullen geven. “Als ze ouder worden, hoop ik dat ze begrijpen waarom ik deze keuzes heb gemaakt.”
Ella’s verhaal is een uitnodiging om na te denken over wat echt belangrijk is in het leven. Voor haar draait het allemaal om het beleven van de mooie momenten. “Ik wil een leven vol avontuur en ontdekking,” sluit ze af. Haar passie voor luxe vakanties en de vreugde die ze uit deze ervaringen haalt, maken duidelijk dat het leven meer is dan alleen geld en sparen. Ella leeft in het moment, en dat is precies hoe ze het wil.
Algemeen
Automobilisten zijn het zat: blokkades door klimaatprotesten zorgen voor woede – ‘We rijden gewoon door’
De frustratie bij Nederlandse automobilisten over de aanhoudende wegblokkades door klimaatdemonstranten loopt hoog op. Steeds vaker raken automobilisten betrokken bij spanningen op de weg wanneer protestgroepen, vaak verbonden aan actiegroepen als Extinction Rebellion of Scientist Rebellion, belangrijke verkeersaders blokkeren. Waar velen aanvankelijk nog begrip konden opbrengen voor het klimaatdoel, lijken sommigen nu het geduld te verliezen. In toenemende mate nemen bestuurders het heft in eigen hand – soms met gevaarlijke gevolgen.
Wegblokkades als actievorm
De afgelopen jaren hebben klimaatactivisten regelmatig snelwegen, rotondes en bruggen bezet om aandacht te vragen voor de klimaatcrisis. Volgens hen is directe actie noodzakelijk: de politiek handelt volgens hen te traag, en de samenleving moet wakker geschud worden. Door het verkeer letterlijk tot stilstand te brengen, willen ze symbolisch aantonen dat het systeem zelf vastloopt.
Deze vorm van protest heeft echter een prijs. Terwijl activisten met spandoeken op de snelweg zitten, ontstaan lange files, worden hulpdiensten opgehouden en missen mensen afspraken, werk of zelfs medische behandelingen. Het begrip onder de bevolking slinkt met de dag.
Toenemende agressie
In recente weken doken er op sociale media filmpjes op waarin automobilisten de confrontatie niet langer schuwen. In sommige gevallen probeerden bestuurders met hun auto langzaam door demonstranten heen te rijden om hun weg te forceren. In andere gevallen klonken er scheldpartijen of duw- en trekwerk. De politie heeft op meerdere momenten moeten ingrijpen om escalaties te voorkomen.
“Ik moest mijn dochter van school halen en stond vast op de A10, terwijl een groep jongeren op het asfalt zat met borden over CO₂-uitstoot,” zegt een Amsterdamse automobilist. “Op een gegeven moment ben ik er gewoon langzaam doorheen gereden. Het was dat, of nog uren wachten.”
Ook vrachtwagenchauffeurs laten steeds vaker van zich horen. “Elke minuut vertraging kost geld,” aldus een transportondernemer uit Rotterdam. “Ik heb collega’s die zeggen: als ze niet opzij gaan, dan gaan wij niet stoppen.”
Juridische en ethische grenzen
Experts waarschuwen voor een gevaarlijke trend. Het nemen van het recht in eigen hand, ook al gebeurt het ‘langzaam’ of zonder opzet tot letsel, is volgens juristen niet te rechtvaardigen. “Zodra je met een voertuig inrijdt op mensen – ook al is het voorzichtig – begeef je je op juridisch zeer glad ijs,” zegt strafrechtadvocaat Martijn Verweij. “Dat kan worden aangemerkt als poging tot mishandeling of erger.”
Toch begrijpt hij de frustratie. “Het probleem is dat de overheid worstelt met een balans: ze willen ruimte bieden aan vreedzaam protest, maar tegelijkertijd is het blokkeren van een snelweg in strijd met de openbare orde.”
Oproep tot duidelijke regels
Zowel belangenorganisaties voor weggebruikers als politieke partijen roepen op tot strengere handhaving. De ANWB pleit voor een beleid waarbij demonstraties direct worden beëindigd zodra ze de verkeersveiligheid in gevaar brengen. Ook in de Tweede Kamer klinkt kritiek op het ‘softe’ optreden van politie en justitie.
VVD-Kamerlid Thom van Dalen: “We kunnen niet toestaan dat een kleine groep activisten het hele land gijzelt. Demonstreren is een recht, maar blokkeren is dat niet. Er moet kordaat worden opgetreden.”
Tegelijkertijd benadrukken tegenstanders van harder optreden dat geweld tegen demonstranten nooit te rechtvaardigen is. GroenLinks-fractievoorzitter Marjolein de Ridder: “Dat mensen zich zorgen maken om het klimaat en vreedzaam actievoeren, is geen reden om ze met auto’s van de weg te duwen. Geweld lost niets op.”
Activisten blijven onverstoord
De klimaatdemonstranten zelf laten weten zich niet te laten intimideren. Volgens hen zijn de reacties juist een bewijs dat de boodschap aankomt. “We begrijpen dat het frustrerend is,” zegt een woordvoerder van Extinction Rebellion. “Maar we zitten daar niet voor ons plezier. We willen dat de overheid in actie komt tegen klimaatverandering, en we doen dat zonder geweld.”
Op de vraag of ze rekening houden met mensen die door hun acties schade ondervinden, klinkt begrip, maar geen berouw. “Verandering doet pijn. We hebben alles geprobeerd – petities, stemgedrag, brieven. Dit is het enige wat nog aandacht genereert.”
De polarisatie groeit
Wat duidelijk wordt, is dat de kloof tussen klimaatactivisten en het bredere publiek groeit. Waar eerder veel mensen nog sympathie hadden voor de klimaatbeweging, lijkt het draagvlak door de steeds hardere acties en ontwrichtende gevolgen af te nemen.
Op sociale media wordt de discussie steeds feller. Voorstanders van actie wijzen op de urgentie van de klimaatcrisis, terwijl tegenstanders wijzen op het gebrek aan respect voor anderen. In de commentaren onder nieuwsberichten wisselen termen als ‘klimaatterroristen’ en ‘wegpiraten’ elkaar af.
Wat nu?
De huidige situatie dreigt uit te monden in een vicieuze cirkel van frustratie, radicalisering en geweld. Zowel activisten als automobilisten voelen zich in het nauw gedreven. Wat nodig lijkt, is een herwaardering van de spelregels rond protest, gecombineerd met politieke actie die recht doet aan de zorgen van beide groepen.
Er moet ruimte blijven voor vreedzaam protest – maar ook respect voor de bewegingsvrijheid van anderen. Als dat evenwicht niet snel wordt hersteld, dreigt een samenleving waarin niet het recht, maar woede en chaos de boventoon voeren.
Voor nu lijkt de realiteit dat automobilisten steeds minder bereid zijn te wachten. En dat is een signaal dat niet genegeerd mag worden.
Dit bericht op Instagram bekijken