Algemeen
‘Een man met een garnaaltje van 15 cm komt er bij mij niet in’, zegt Linda
Een vrouw heeft op sociale media voor flink wat discussie gezorgd nadat ze haar specifieke voorkeur in intieme zaken openlijk deelde.
Ze beweerde dat ze categorisch weigert te daten met mannen die
volgens haar een intiem lichaamsdeel hebben dat kleiner is dan 15
cm.
De vrouw, die de naam Linda gebruikt, maakte duidelijk dat deze
factor voor haar een absolute dealbreaker is in potentiële
relaties.
Ze plaatste haar vraag op sociale media en wilde graag weten hoe
je vooraf kunt bepalen wat het formaat is zonder intiem met iemand
te zijn.
Volgens de Britse gezondheidsautoriteit NHS ligt het gemiddelde
intieme formaat in westerse landen rond de 14 cm in opgewonden
toestand en ongeveer 8 cm in een niet-opgewonden toestand.
Op haar oproep reageerden verschillende mensen, waarbij sommigen
stelden dat je gewoon rechtuit kunt vragen naar het formaat.
De vrouw lichtte haar standpunt verder toe door te zeggen:
“Eerlijk gezegd is 15 cm of minder een absolute dealbreaker voor
mij.
Ik ben niet bereid te investeren in een relatie om er later
achter te komen dat hij niet aan mijn verwachtingen voldoet.”
Linda’s openhartige opmerkingen over haar voorkeuren in intieme
relaties wekten uiteenlopende reacties op sociale media op.
Sommigen prezen haar eerlijkheid, terwijl anderen haar keuze
oppervlakkig vonden.
Een aantal gebruikers gaf aan dat het belangrijk is om in een
relatie te focussen op emotionele verbinding, vertrouwen en
communicatie, in plaats van puur op fysieke kenmerken.
Ze benadrukten dat de grootte van intieme lichaamsdelen niet de
enige factor is die telt in een gezonde en gelukkige relatie.
Anderen voerden aan dat het moeilijk is om dergelijke details
vooraf te bepalen zonder intiem met iemand te zijn.
Ze suggereerden dat het beter is om de nadruk te leggen op
andere aspecten van compatibiliteit, zoals gedeelde interesses,
normen en waarden, en emotionele connectie.
De discussie over fysieke aantrekkingskracht en voorkeuren in
relaties is een complex en persoonlijk onderwerp.
Wat voor de ene persoon belangrijk is, kan voor een ander minder
relevant zijn.
Het is essentieel dat mensen open en eerlijk kunnen zijn over
hun behoeften en verwachtingen in relaties, maar het is ook
belangrijk om begrip en respect te tonen voor de verschillende
opvattingen en prioriteiten van anderen.
Shania Gooris openhartig over paniekaanvallen: “Soms heb ik gewoon iemand nodig die op me inpraat”
Shania Gooris staat bekend als een zelfverzekerde en energieke persoonlijkheid, zowel op televisie als op sociale media. Toch schuilt er achter haar glimlach en stralende uitstraling ook een kwetsbare kant. In een openhartig interview met Flair vertelt Shania dat ze jarenlang heeft geworsteld met stress en paniekaanvallen — en dat die soms nog steeds de kop opsteken.
“Ik was vroeger echt een stresskip”
De dochter van zanger Sam Gooris en voormalig Miss België Kelly Pfaff deelt dat haar mentale gezondheid niet altijd vanzelfsprekend is geweest. “Vroeger was ik echt een stresskip,” vertelt Shania. “Ik maakte me constant zorgen en had vaak last van paniekaanvallen. Alles moest perfect zijn, en als dat niet lukte, sloeg ik helemaal tilt.”
Toch ziet ze nu verbetering. “Sinds ongeveer een jaar gaat het stukken beter. Ik leer steeds beter loslaten. Niet alles hoeft meer onder controle te zijn, en dat geeft rust. Maar als ik iets nieuws moet doen en niet weet wat me te wachten staat, komt de spanning toch vaak terug. Op dat vlak blijf ik wel een beetje een controlefreak.”
Dancing with the Stars: meer stress voor dan op het podium
Een recent voorbeeld van zo’n spannend moment was haar deelname aan Dancing with the Stars. “Eigenlijk had ik meer stress vóór de opnames begonnen dan wanneer ik uiteindelijk op het podium stond,” blikt Shania terug. “Dat wachten en die onzekerheid: hoe gaat het gaan, wat wordt er van mij verwacht, ga ik het wel goed doen? Dat zijn de momenten waarop het in mijn hoofd begint te tollen.”
Toch wist ze zichzelf telkens te herpakken en groeide ze tijdens de show zichtbaar. “Zodra ik er stond en kon dansen, voelde ik me vrij. Dan dacht ik: oké, ik heb dit onder controle. En dat is eigenlijk heel bijzonder, want vroeger kon ik zelfs in het dagelijks leven al helemaal vastlopen op kleine dingen.”
Geen standaardoplossing voor paniek: “Ademhaling werkt niet bij mij”
In het interview benadrukt Shania dat mentale gezondheid iets heel persoonlijks is. Wat voor de één helpt, werkt voor de ander soms averechts. “Veel mensen zeggen dat je bij een paniekaanval moet letten op je ademhaling. Maar bij mij helpt dat juist niet. Integendeel, het maakt me vaak nog onrustiger.”
In plaats daarvan zoekt ze steun bij haar omgeving. “Als ik paniek voel opkomen, bel ik meestal naar iemand van mijn inner circle. Mijn mama, mijn beste vriendin of mijn opa. Gewoon iemand die tegen me praat, die me geruststelt en me weer met beide voeten op de grond zet. Dat helpt me het meest.”
“Alsof ik mezelf knuffel”
Maar wat als niemand bereikbaar is? Ook daar heeft Shania een bijzondere manier voor gevonden om zichzelf tot rust te brengen. “Dan wikkel ik een groot deken stevig om me heen en trek ik eraan, alsof iemand me stevig vasthoudt. Het klinkt misschien gek, maar het geeft me troost. Het voelt als een knuffel, en dat helpt.”
Ze benadrukt dat het belangrijk is om naar je eigen behoeften te luisteren, ook als die niet volgens het boekje zijn. “Iedereen is anders. Voor de één helpt meditatie, voor de ander een warm bad of een wandeling. Het belangrijkste is dat je iets vindt dat voor jou werkt.”
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Dat Shania zo openhartig spreekt over haar mentale welzijn, is voor veel fans herkenbaar en inspirerend. Ze hoopt dan ook dat het onderwerp meer bespreekbaar wordt. “Er heerst nog steeds een soort schaamte rond paniekaanvallen of angstgevoelens. Mensen denken vaak dat je dan zwak bent of overdrijft. Maar het is net sterk om erover te praten en er iets mee te doen.”
Ook via haar sociale media laat Shania af en toe doorschemeren dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is. “Ik wil tonen dat het oké is om niet oké te zijn. Je mag je onzeker voelen, je mag hulp nodig hebben, en je mag daarover praten. Dat maakt je niet minder waard, integendeel.”
Zelfliefde en mildheid
De weg die Shania bewandelt, is er een van vallen en opstaan, maar ook van groei en zelfliefde. “Ik leer mezelf steeds beter kennen. En ik probeer milder te zijn voor mezelf. Vroeger vond ik het zwak als ik angst voelde. Nu weet ik: het hoort bij mij, en ik mag daar ruimte voor maken.”
Tegelijk blijft ze ambitieus en positief. “Ik ben blij dat ik het nu beter kan plaatsen. Het neemt niet alles over, het beheerst mijn leven niet meer. En dat is een enorme stap vooruit.”
Conclusie:
Shania Gooris laat zien dat achter elk sterk persoon ook een
kwetsbare kant schuilgaat. Door haar verhaal te delen, maakt ze
mentale gezondheid een stuk bespreekbaarder — en dat is misschien
wel net zo krachtig als elke dans op het podium.