Algemeen
Een jongen vindt een gebroken ei in de tuin. Na een paar seconden hapte iedereen naar adem bij wat eruit kwam
Op een doorsnee middag, waarop de zon genereus haar warme gloed verspreidde over een weelderige tuin, werd de routine van het dagelijks leven onderbroken door een onverwachte ontdekking.
Een jong kind, spelend in de vrijheid van de buitenlucht, stuitte op iets dat zijn onschuldige wereldbeeld zou uitdagen en verrijken.
Daar, verscholen tussen het groen en rustend op de zachte aarde, lag een kwetsbaar, gebroken ei.
Maar dit was niet zomaar een ei; het was een portaal naar een verborgen rijk, een schakel tussen het bekende en het mysterieuze.
Gedreven door een natuurlijke nieuwsgierigheid die zo typerend
is voor de jeugd, naderde het kind het ei met een mengeling van
voorzichtigheid en opwinding.
Het moment was geladen met een bijna tastbare spanning, terwijl een klein gezelschap van vrienden en familie, aangetrokken door de belofte van avontuur, zich om het kind heen schaarde.
Hun blikken waren gefixeerd op het fragiele object, elk met hun eigen verwachtingen en hoop over wat er binnenin verborgen zou kunnen liggen.
Toen het kind, met een zorgzaamheid die zijn leeftijd overstijgt, het ei verder openmaakte, kwam er iets onverwachts aan het licht.
Niet het begin van een nieuw leven in de vorm van een vogel,
zoals velen misschien hadden verwacht, maar een klein, volmaakt
wezen, anders dan alles wat ze ooit hadden gezien.
Dit was geen gewoon dier, maar de Devil’s Fingers Fungus (Clathrus archeri), ook wel bekend als de Octopus Stinkhorn.
Dit schepsel, zowel vreemd als prachtig, vertegenwoordigt de onvoorspelbaarheid en diversiteit van de natuurlijke wereld.
Het fonkelde van leven, zijn aanwezigheid een herinnering aan de delicate balans en de verborgen schoonheid die overal om ons heen te vinden is.
De volwassenen in de groep konden hun verbazing nauwelijks
verbergen, hun gezichten een canvas van emoties – verrassing,
verwondering, en een hernieuwd gevoel van ontdekking.
De kinderen, ongeduldig en bruisend van energie, werden geïnspireerd door een vernieuwde nieuwsgierigheid naar de wereld.
Dit moment van ontdekking diende als een krachtige herinnering aan de wonderen die wachten op degenen die bereid zijn te zoeken en te observeren.
Dit verhaal, hoewel eenvoudig op het eerste gezicht, onthult
diepere waarheden over onze relatie met de natuurlijke wereld.
Het herinnert ons eraan dat wonderen vaak verborgen liggen op de meest onverwachte plaatsen, wachtend op diegenen die de moed hebben om verder te kijken dan het oppervlak.
Het leert ons over de waarde van nieuwsgierigheid, het belang
van het koesteren van onze natuurlijke omgeving, en de
onverbrekelijke verbinding tussen alle levende wezens.
Dit verhaal, hoewel ingegeven door een simpele gebeurtenis, spreekt tot de kern van onze menselijke ervaring – de drang om te ontdekken, te begrijpen, en te verbinden met de wereld om ons heen.
Het gebroken ei is niet slechts een anekdote; het is een
metafoor voor het ontdekken van het onverwachte, voor de reis van
leren en groei, en voor de eindeloze mogelijkheden die de
natuurlijke wereld biedt aan diegenen die bereid zijn met open hart
en geest te kijken.
Shania Gooris openhartig over paniekaanvallen: “Soms heb ik gewoon iemand nodig die op me inpraat”
Shania Gooris staat bekend als een zelfverzekerde en energieke persoonlijkheid, zowel op televisie als op sociale media. Toch schuilt er achter haar glimlach en stralende uitstraling ook een kwetsbare kant. In een openhartig interview met Flair vertelt Shania dat ze jarenlang heeft geworsteld met stress en paniekaanvallen — en dat die soms nog steeds de kop opsteken.
“Ik was vroeger echt een stresskip”
De dochter van zanger Sam Gooris en voormalig Miss België Kelly Pfaff deelt dat haar mentale gezondheid niet altijd vanzelfsprekend is geweest. “Vroeger was ik echt een stresskip,” vertelt Shania. “Ik maakte me constant zorgen en had vaak last van paniekaanvallen. Alles moest perfect zijn, en als dat niet lukte, sloeg ik helemaal tilt.”
Toch ziet ze nu verbetering. “Sinds ongeveer een jaar gaat het stukken beter. Ik leer steeds beter loslaten. Niet alles hoeft meer onder controle te zijn, en dat geeft rust. Maar als ik iets nieuws moet doen en niet weet wat me te wachten staat, komt de spanning toch vaak terug. Op dat vlak blijf ik wel een beetje een controlefreak.”
Dancing with the Stars: meer stress voor dan op het podium
Een recent voorbeeld van zo’n spannend moment was haar deelname aan Dancing with the Stars. “Eigenlijk had ik meer stress vóór de opnames begonnen dan wanneer ik uiteindelijk op het podium stond,” blikt Shania terug. “Dat wachten en die onzekerheid: hoe gaat het gaan, wat wordt er van mij verwacht, ga ik het wel goed doen? Dat zijn de momenten waarop het in mijn hoofd begint te tollen.”
Toch wist ze zichzelf telkens te herpakken en groeide ze tijdens de show zichtbaar. “Zodra ik er stond en kon dansen, voelde ik me vrij. Dan dacht ik: oké, ik heb dit onder controle. En dat is eigenlijk heel bijzonder, want vroeger kon ik zelfs in het dagelijks leven al helemaal vastlopen op kleine dingen.”
Geen standaardoplossing voor paniek: “Ademhaling werkt niet bij mij”
In het interview benadrukt Shania dat mentale gezondheid iets heel persoonlijks is. Wat voor de één helpt, werkt voor de ander soms averechts. “Veel mensen zeggen dat je bij een paniekaanval moet letten op je ademhaling. Maar bij mij helpt dat juist niet. Integendeel, het maakt me vaak nog onrustiger.”
In plaats daarvan zoekt ze steun bij haar omgeving. “Als ik paniek voel opkomen, bel ik meestal naar iemand van mijn inner circle. Mijn mama, mijn beste vriendin of mijn opa. Gewoon iemand die tegen me praat, die me geruststelt en me weer met beide voeten op de grond zet. Dat helpt me het meest.”
“Alsof ik mezelf knuffel”
Maar wat als niemand bereikbaar is? Ook daar heeft Shania een bijzondere manier voor gevonden om zichzelf tot rust te brengen. “Dan wikkel ik een groot deken stevig om me heen en trek ik eraan, alsof iemand me stevig vasthoudt. Het klinkt misschien gek, maar het geeft me troost. Het voelt als een knuffel, en dat helpt.”
Ze benadrukt dat het belangrijk is om naar je eigen behoeften te luisteren, ook als die niet volgens het boekje zijn. “Iedereen is anders. Voor de één helpt meditatie, voor de ander een warm bad of een wandeling. Het belangrijkste is dat je iets vindt dat voor jou werkt.”
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Dat Shania zo openhartig spreekt over haar mentale welzijn, is voor veel fans herkenbaar en inspirerend. Ze hoopt dan ook dat het onderwerp meer bespreekbaar wordt. “Er heerst nog steeds een soort schaamte rond paniekaanvallen of angstgevoelens. Mensen denken vaak dat je dan zwak bent of overdrijft. Maar het is net sterk om erover te praten en er iets mee te doen.”
Ook via haar sociale media laat Shania af en toe doorschemeren dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is. “Ik wil tonen dat het oké is om niet oké te zijn. Je mag je onzeker voelen, je mag hulp nodig hebben, en je mag daarover praten. Dat maakt je niet minder waard, integendeel.”
Zelfliefde en mildheid
De weg die Shania bewandelt, is er een van vallen en opstaan, maar ook van groei en zelfliefde. “Ik leer mezelf steeds beter kennen. En ik probeer milder te zijn voor mezelf. Vroeger vond ik het zwak als ik angst voelde. Nu weet ik: het hoort bij mij, en ik mag daar ruimte voor maken.”
Tegelijk blijft ze ambitieus en positief. “Ik ben blij dat ik het nu beter kan plaatsen. Het neemt niet alles over, het beheerst mijn leven niet meer. En dat is een enorme stap vooruit.”
Conclusie:
Shania Gooris laat zien dat achter elk sterk persoon ook een
kwetsbare kant schuilgaat. Door haar verhaal te delen, maakt ze
mentale gezondheid een stuk bespreekbaarder — en dat is misschien
wel net zo krachtig als elke dans op het podium.