Algemeen
Dit zijn de grootste ergernissen in het OV – Wat Nederlanders écht niet meer pikken!
Het openbaar vervoer is een onmisbaar onderdeel van het dagelijks leven in Nederland. Dagelijks stappen duizenden mensen in bussen, trams, metro’s en treinen om naar hun werk, school of andere bestemmingen te reizen. Maar hoewel het OV bedoeld is om mensen comfortabel en efficiënt te vervoeren, kan het ook een bron van ergernis zijn.
Veel Nederlanders storen zich aan het gedrag van hun medepassagiers. Van harde telefoongesprekken tot passagiers die hun tas op een lege stoel laten staan – het zijn situaties die dagelijks voorkomen. Maar wat irriteert Nederlanders het meest? En hoe gaan we om met deze ergernissen?
De grootste OV-ergernissen
Uit onderzoek blijkt dat Nederlanders zich vooral storen aan asociaal gedrag, overlast en gebrek aan beleefdheid in het OV. Hieronder volgt een overzicht van de grootste ergernissen:
1. Agressief of asociaal gedrag (52%)
Het gedrag dat verreweg het meest als storend wordt ervaren, is agressie en intimidatie. Schelden, duwen, intimiderend gedrag of ruzie maken zorgen voor een onveilige sfeer in het openbaar vervoer. Ruim de helft van de ondervraagden gaf aan zich hier enorm aan te ergeren.
2. Luid bellen of videobellen (43%)
Een telefoongesprek voeren in het OV is geen probleem, maar wanneer iemand luidkeels aan het bellen is, wordt dat al snel als storend ervaren. Videobellen zonder oordopjes maakt het nog erger: medereizigers kunnen ongewild meeluisteren naar gesprekken die ze liever niet willen horen.
3. Hardop muziek of filmpjes afspelen zonder koptelefoon (36%)
Een andere grote ergernis is het afspelen van muziek of filmpjes zonder koptelefoon. Niets is irritanter dan een medepassagier die zijn of haar telefoon of tablet op vol volume zet, waardoor iedereen gedwongen wordt mee te luisteren.
4. Resten van eten, drinken of kauwgom achterlaten (33%)
Rommel achterlaten in het openbaar vervoer is een doorn in het oog van veel reizigers. Koffiebekers, snoeppapiertjes, etensresten of kauwgom op stoelen zorgen niet alleen voor viezigheid, maar ook voor extra schoonmaakwerk.
5. Niet opstaan voor hulpbehoevenden (30%)
In Nederland zijn er speciale zitplaatsen gereserveerd voor ouderen, zwangere vrouwen en mensen met een beperking. Toch gebeurt het regelmatig dat jonge, fitte reizigers op deze plekken blijven zitten en niet opstaan voor iemand die het harder nodig heeft. Een grote bron van frustratie.
6. Niet eerst passagiers uit laten stappen (27%)
Het is een simpele regel: eerst mensen laten uitstappen voordat je instapt. Toch gebeurt dit lang niet altijd. Reizigers die zich naar binnen wringen voordat anderen de kans krijgen om uit te stappen, zorgen voor onnodige opstoppingen en ergernis.
7. Iemand die anderen lastigvalt (27%)
Of het nu gaat om ongewenste aandacht, dronken gedrag of opdringerige personen, passagiers die anderen lastigvallen, worden als een groot probleem gezien. Dit zorgt voor een onveilige en ongemakkelijke sfeer in het OV.
8. Sterk ruikende geuren (25%)
Zweet, alcohol, fastfood of andere sterke geuren kunnen de reis in het openbaar vervoer onaangenaam maken. Vooral in volle treinen of bussen waar frisse lucht beperkt is, kunnen sterke geuren voor veel irritatie zorgen.
9. Met schoenen op de stoel zitten (23%)
Een veelgehoorde ergernis is mensen die met hun schoenen op de stoelen zitten. Dit zorgt niet alleen voor viezigheid, maar wordt ook als respectloos gedrag gezien tegenover andere reizigers.
10. Openlijk vapen of roken (23%)
Hoewel roken verboden is in het openbaar vervoer, zijn er nog steeds mensen die stiekem een sigaret opsteken of vapen in stations, perrons of zelfs in de voertuigen zelf. Dit wordt door veel reizigers als zeer storend ervaren.
11. Een tas op een lege stoel laten staan (16%)
Wanneer het druk is, willen passagiers kunnen zitten. Maar sommige reizigers nemen onnodig veel ruimte in door hun tas op een lege stoel te zetten en weigeren die weg te halen voor anderen.
12. Voordringen bij het instappen (16%)
Niets is vervelender dan netjes in de rij staan om in te stappen, en vervolgens te zien hoe anderen voordringen. Dit komt vooral voor bij drukke stations en haltes waar veel mensen tegelijk willen instappen.
13. Hard praten met anderen (16%)
Luidruchtige gesprekken kunnen storend zijn, vooral als ze gepaard gaan met geschreeuw of overdreven luid lachen. Veel reizigers waarderen een rustige reis en vinden het irritant wanneer anderen zich daar niet aan houden.
14. Niet doorlopen in een druk voertuig (10%)
Wanneer een bus of trein vol is, is het belangrijk dat mensen goed doorlopen naar achteren of naar het midden van het voertuig. Toch blijven veel mensen liever bij de deur staan, wat opstoppingen veroorzaakt en anderen verhindert om in te stappen.
15. Fietsen of koffers die de doorgang blokkeren (7%)
In treinen en bussen is beperkte ruimte, en het plaatsen van fietsen, koffers of grote tassen midden in het gangpad zorgt voor overlast. Dit hindert andere reizigers en maakt het lastig om door te lopen.
16. Ongewenste gesprekken aangaan (6%)
Sommige mensen houden ervan om in het OV een praatje te maken, maar niet iedereen zit daarop te wachten. Vooral wanneer iemand opdringerig een gesprek probeert aan te knopen, wordt dat als ongemakkelijk ervaren.
Hoe lossen we deze ergernissen op?
Hoewel sommige ergernissen moeilijk te voorkomen zijn, kunnen we allemaal bijdragen aan een prettigere reiservaring door rekening te houden met anderen. Een simpele glimlach, het volgen van OV-regels en het tonen van respect voor medepassagiers kunnen al een groot verschil maken.
In andere landen wordt soms strengere actie ondernomen. In Frankrijk bijvoorbeeld kreeg een passagier onlangs een fikse boete voor luid telefoneren in de trein. In Nederland proberen we dergelijke problemen liever op te lossen met sociale normen en beleefdheid.
Toch blijft de vraag: moeten we harder optreden tegen asociaal gedrag in het openbaar vervoer? Of is bewustwording en respect genoeg om deze ergernissen te verminderen?
Op 1 juli 2024 zouden we de 63e verjaardag hebben gevierd van wijlen prinses Diana, een icoon wiens leven abrupt en tr@gisch eindigde 27 jaar geleden.
Op die noodlottige nacht in augustus 1997 vond er een catastrofaal auto-0ngeluk plaats in een Parijse tunnel, wat leidde tot een wereldwijd gevoel van verlies en rouw.
Deze gebeurtenis bracht haar laatste woorden aan het licht, woorden die vandaag de dag nog steeds resoneren en ons herinneren aan haar hartverscheurende laatste momenten.
Nacht
Prinses Diana, geboren op 1 juli 1961, was een geliefde figuur in zowel het Verenigd Koninkrijk als de rest van de wereld. Haar huwelijk met Prins Charles in 1981 werd wereldwijd bekeken door miljoenen mensen, en haar charme, gratie en betrokkenheid bij humanitaire zaken maakten haar tot een icoon van haar tijd.
Ondanks haar publieke rol had Diana een turbulente relatie met de media, die vaak indringend waren en haar privéleven onder een vergrootglas plaatsten.
N00dlottige
Op de avond van 31 augustus 1997 reisde prinses Diana, vaak aangeduid als de ‘Volksprinses’, samen met haar vermeende vriend Dodi Fayed door Parijs. Ze hadden net een exclusief diner bijgewoond in de Franse hoofdstad en bevonden zich op de achterbank van hun auto. Met hen in de auto waren Diana’s chauffeur, Henri Paul, en Dodi’s lijfwacht, Trevor Rees-Jones.
Na een avond vol romantiek en gezelligheid besloten Diana en Dodi de avond voort te zetten in het Ritz Paris, een van de meest prestigieuze hotels in de stad.
Dit hotel was eigendom van Dodi’s vader, Mohamed Al-Fayed. Het paar verliet het hotel later die avond, in een poging de paparazzi te ontwijken die hen de hele dag hadden gevolgd. Ze hoopten op een rustige rit naar Dodi’s appartement, weg van de nieuwsgierige blikken van de media.
Achterv0lging
Terwijl ze door de Pont de l’Alma-tunnel reden, werden ze achtervolgd door een menigte pers en paparazzi, vastbesloten om de beroemde prinses vast te leggen.
Dit leidde tot een chaotische situatie waarin Henri Paul de controle over het voertuig verloor. De auto botste met hoge snelheid tegen een pilaar in de tunnel, wat resulteerde in een verwoestend 0ngeluk.
De constante druk van de paparazzi, die vaak risicovolle manoeuvres uitvoerden om een glimp van Diana op te vangen, had hen de hele avond gevolgd.
Dit intense mediageweld was niet nieuw voor Diana, die vaak openlijk haar frustraties had geuit over de indringende aard van de pers. De gebeurtenissen van die nacht benadrukken de destructieve kracht van de media en hun obsessie met beroemdheden.
Gevolgen
Henri Paul en Dodi Fayed kwamen ter plekke om het leven. Trevor Rees-Jones overleefde het 0ngeluk, zij het met ernstige verwondingen. Prinses Diana werd bewusteloos aangetroffen maar herwon kort haar bewustzijn voordat ze opnieuw in coma raakte.
Hulpverleners arriveerden snel op de plaats van het ongeval en begonnen onmiddellijk met het verlenen van eerste hulp. De chaos en paniek waren voelbaar, met toeschouwers die geschokt toekeken terwijl brandweerlieden en medisch personeel hun uiterste best deden om de levens van de inzittenden te redden.
De scène was een tr@gische herinnering aan de fragiliteit van het leven en de onvoorspelbare wendingen van het lot.
Woorden
Franse brandweerman Xavier Gourmelon, die als een van de eerste hulpverleners ter plaatse was, deelde later haar laatste woorden met de wereld. Toen Diana kort bij bewustzijn kwam, vroeg ze: “O mijn god, wat is er gebeurd?”
Deze woorden, eenvoudig en vol verwarring, zijn voor altijd vastgelegd in de geschiedenis als haar laatste uiting. Gourmelon probeerde haar gerust te stellen en verzekerde haar dat ze in goede handen was.
Ingrijpen
Nadat ze uit de auto was gehaald, verslechterde haar toestand snel. Gourmelon herinnerde zich hoe Diana een hartstilstand kreeg, waarna ze werd gereanimeerd en kort weer bij bewustzijn kwam.
Ze werd met spoed naar het Pitié-Salpêtrière-ziekenhuis gebracht, waar artsen onvermoeibaar werkten om haar leven te redden. Prinses Diana was een symbool van medeleven en betrokkenheid bij humanitaire kwesties.
Haar werk met organisaties zoals het Rode Kruis, haar campagne tegen landmijnen en haar inzet voor hiv/aids-patiënten toonden haar diepe zorg voor de mensheid. Haar d00d was niet alleen een persoonlijk verlies voor haar familie, maar ook voor de vele gemeenschappen die ze had geholpen en geïnspireerd.
Verlies
Ondanks de inspanningen van de medische staf, stierf prinses Diana de volgende ochtend om vier uur na een tweede hartstilstand, waaruit ze niet kon worden gereanimeerd. Haar d00d markeerde het verlies van een geliefde figuur, wiens leven en werk nog steeds miljoenen mensen inspireert en beïnvloedt.
N@latenschap
Prinses Diana’s begrafenis was een nationaal rouwmoment, waarbij miljoenen mensen wereldwijd hun verdriet en steun betuigden. Haar nalatenschap leeft voort door haar kinderen, Prins William en Prins Harry, en de talloze goede doelen en initiatieven die ze tijdens haar leven ondersteunde.
Diana’s impact reikt verder dan haar publieke optredens en liefdadigheidswerk.
Haar openheid over haar eigen mentale gez0ndheidsproblemen, haar strijd met bulimia en haar kwetsbaarheid maakten haar een pionier in het bespreekbaar maken van onderwerpen die destijds taboe waren. Ze brak de koninklijke tradities en toonde empathie en warmte die ongeëvenaard waren in de koninklijke familie.