Algemeen
De onthulling is te pijnlijk: René Froger niet welkom op uitvaart van John van Katwijk!
Afgelopen zaterdag vond de uitvaart plaats van sterrenmanager John van Katwijk, die op 72-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van longkanker. De plechtigheid werd bijgewoond door tal van bekende Nederlanders, maar één opvallende naam schitterde door afwezigheid: René Froger. De zanger, met wie John jarenlang een succesvolle samenwerking had, was uitdrukkelijk niet welkom. “Hij zou niet worden uitgenodigd en hij was er dus ook niet.”
Een lange samenwerking die eindigde in ruzie
John van Katwijk was een sleutelfiguur in de carrière van René Froger. Niet alleen was hij jarenlang zijn manager, maar hij schreef ook meerdere hits voor de zanger. Toch eindigde hun samenwerking in 2003 op een pijnlijke manier na een heftige ruzie. Het conflict was zo ernstig dat de twee nooit meer tot een verzoening kwamen, ondanks dat René vorig jaar nog in Story vertelde dat hij alles had uitgesproken en John graag weer zou ontmoeten. Die ontmoeting heeft echter nooit plaatsgevonden.
John had simpelweg geen behoefte aan contact met René. Zelfs toen hij wist dat hij niet lang meer te leven had, bleef hij erbij dat de breuk tussen hen onherstelbaar was. “We zijn als een echtpaar dat ooit veel van elkaar heeft gehouden, maar bitter uit elkaar ging en het nooit goed meer heeft uitgepraat,” zei hij destijds.
Ruzie om geld
De reden achter de breuk? Geld. Hoewel John in interviews nooit in detail trad over de financiële onenigheid, was het duidelijk dat dit de grote splijtzwam was. René en John hadden jarenlang intensief samengewerkt, maar uiteindelijk ging het mis. John voelde zich benadeeld en René had op zijn beurt geen behoefte om het verleden op te rakelen.
Toen het nieuws over Johns ziekte bekend werd, sprak René in de media zijn hoop uit op een hereniging. Maar John liet er geen twijfel over bestaan: hij wilde dat hoofdstuk definitief afsluiten. Dat werd nogmaals bevestigd toen hij zelf zijn uitvaart begon te plannen.
Froger geschrapt van de gastenlijst
Omdat John wist dat het einde naderde, regelde hij zelf alle details van zijn begrafenis. Van de muziek tot de genodigdenlijst, niets werd aan het toeval overgelaten. En één ding stond vast: René Froger zou niet worden uitgenodigd.
Een aanwezige van de uitvaart bevestigt dit aan Story: “René Froger zou niet worden uitgenodigd, en hij was er ook niet. Zelfs Frogers naam of foto kwam geen enkele keer tijdens de dienst voorbij.”
Dat was opvallend, aangezien de carrière van René en John decennialang nauw met elkaar verweven was. Zelfs toen zangeres Mandy Huydts, een van René’s voormalige achtergrondzangeressen, het woord nam, werd zijn naam niet genoemd. Ze sprak over hoe John destijds vier achtergrondzangeressen zocht voor een ‘zanger met wie hij samenwerkte’, maar René’s naam werd niet uitgesproken. “Die zangeressen werden wij: The Frogettes,” zei ze.
Volledige uitsluiting
Tijdens de dienst werden honderden foto’s van Johns leven vertoond op een groot scherm, maar René kwam nergens in beeld. De aanwezigen konden niet om de boodschap heen: John wilde niets meer met hem te maken hebben. Story beschrijft het pijnlijk treffend: “Honderden foto’s werden er op een groot scherm vertoond, maar niet die van René.”
Bekende gezichten bij de uitvaart
Hoewel René Froger niet welkom was, waren er tal van andere bekende Nederlanders aanwezig om afscheid te nemen van John. Onder anderen Gerard Joling, Dries Roelvink, Tino Martin en Rachel Hazes waren bij de plechtigheid. Voor hen was John een belangrijke figuur in de entertainmentwereld en een goede vriend.
De uitgesproken afwezigheid van René Froger werpt een schaduw over wat ooit een succesvolle samenwerking was. Dat John tot op het einde vastberaden bleef om hem buiten zijn leven te houden, laat zien hoe diep de wrok zat.
Of René zelf spijt heeft van het ontbreken van een laatste gesprek, blijft onduidelijk. Hij heeft tot nu toe niet publiekelijk gereageerd op het feit dat hij niet welkom was. Maar één ding is zeker: de breuk tussen hem en John is tot aan het einde definitief gebleven.
Algemeen
Zeurende moeder brengt man ertoe om dna-test uit te voeren om duidelijkheid te krijgen over zijn zoon
In een klein, hecht dorp in Nederland woonden Mark en Emily, een echtpaar dat het toonbeeld leek van huwelijksgeluk. Samen hadden zij een zoon, Daniel, wiens lach het huis vulde met vreugde.
Ondanks deze idyllische setting, was er een aanhoudende bron van onrust die hun geluk belemmerde: Susan, Emily’s schoonmoeder. Haar aanhoudende opmerkingen over hoe weinig Daniel op zijn vader leek, schiepen een sluier van twijfel en zorgden voor een gespannen sfeer tijdens familiebijeenkomsten.
Susan, die uit een familie kwam waar familiegelijkenissen bijna als een erfenis werden beschouwd, kon haar observaties niet voor zich houden, wat leidde tot ongemakkelijke momenten en verstoorde relaties binnen de familie.
Na jaren van subtiele hints en minder subtiele opmerkingen, voelde Mark de noodzaak om een einde te maken aan de constante twijfels die als een schaduw over hun leven hingen.
Met de steun van Emily, die evenzeer de behoefte voelde om de familieharmonie te herstellen, besloten ze tot een DNA-test. Deze beslissing was niet eenvoudig. Het bracht ethische overwegingen met zich mee, en de angst voor de mogelijke uitkomsten die hun gezin uit elkaar konden drijven. Echter, de wens om transparantie en vertrouwen te herstellen woog zwaarder, en samen zetten zij de stap naar onthulling.
Toen de resultaten van de DNA-test arriveerden, was het moment van waarheid aangebroken. Emily, wiens zenuwen gespannen waren door de mogelijke implicaties, riep de familie samen in hun gezellige woonkamer. Met een diepe ademhaling deelde ze het nieuws: “Mark is inderdaad Daniels biologische vader.”
De impact van deze woorden was onmiddellijk en diepgaand. Susan’s gezicht vertoonde een combinatie van schok en schaamte. Haar jarenlange twijfels waren ongegrond en hadden onnodige spanning veroorzaakt.
Dit moment, hoewel pijnlijk, bood een kans voor groei en heling. Mark, die altijd het gezin bij elkaar had gehouden, sprak nu woorden van eenheid en vergeving. Hij benadrukte de betekenis van familie en de banden die niet enkel door bloed, maar door liefde worden gevormd.
Het gezin, nu verenigd in hun begrip en empathie, vond een nieuw begin. De lucht klaarde op en de toekomst leek helderder met de belofte van open communicatie en wederzijds respect.