Connect with us

Algemeen

De geheime liefde (84) van Loretta Schrijver onthuld

Avatar foto

Published

on

Het leven van televisiepersoonlijkheid Loretta Schrijver stond in het teken van media, betrokkenheid en professionaliteit. Maar achter de schermen kende ze een bijzondere vorm van liefde die ze zelden met het grote publiek deelde. Meer dan dertig jaar lang was ze samen met Lou Vaz Dias, een man die bewust buiten de schijnwerpers bleef.

Hoewel Loretta bekend was bij miljoenen Nederlanders, koos Lou voor een rustig bestaan, ver weg van camera’s. Toch was hij voor haar een constante factor, een steunpilaar die op de achtergrond altijd aanwezig bleef.

Een relatie buiten beeld

Lou Vaz Dias, inmiddels 84 jaar oud, stond aan Loretta’s zijde gedurende tientallen jaren. Ondanks hun langdurige relatie verscheen hij nooit in de media en koos hij voor privacy. Tijdens een aflevering van het televisieprogramma Ranking the Stars liet Loretta voor het eerst voorzichtig iets los over hem.

“Hij is groot, sterk en ziet eruit als 64,” zei ze met een trotse glimlach. De reacties uit het publiek waren verbaasd maar bewonderend. Eindelijk kregen kijkers een glimp van de persoon die zo’n grote rol in haar leven speelde.

Van oude vriendschap naar diepe verbondenheid

De twee leerden elkaar kennen toen Loretta nog jong was. Lou was bevriend met haar vader. Jaren later, na een toevallige ontmoeting op straat, bloeide hun contact opnieuw op. Loretta vertelde in een interview dat het gesprek over haar vader haar raakte, en dat Lou’s humor en warmte haar opnieuw voor zich wisten te winnen.

Hoewel hun relatie zich in een vrije vorm ontwikkelde – ze woonden niet samen – was de band tussen hen hecht en oprecht. Volgens Loretta was het juist deze vrijheid die hun relatie sterk maakte: gebaseerd op vertrouwen, respect en diepe genegenheid.

Samen in een ander ritme

Door de jaren heen bleven Loretta en Lou verbonden, ieder met hun eigen leefwereld, maar altijd met aandacht voor elkaar. Ze kozen bewust voor een levensstijl die paste bij hun persoonlijke voorkeuren: niet traditioneel, maar wel duurzaam en oprecht.

“Hij was er altijd voor me,” vertelde Loretta eens in een interview. Ondanks de afwezigheid van gedeelde televisieoptredens of gezamenlijke interviews, was Lou in haar privéleven een vaste waarde.

Samen in moeilijke tijden

In het laatste jaar van haar leven veranderde hun situatie. Loretta kreeg opnieuw te maken met gezondheidsproblemen. In deze periode besloot ze haar appartement in Amsterdam op te zeggen en bij Lou in te trekken. “De verpleegkundigen kwamen op een gegeven moment vooral hier thuis,” vertelde ze.

Die verandering bracht hen nog dichter bij elkaar. Wat ooit begon als een vrije vorm van samen zijn, groeide uit tot een veilige thuishaven in een kwetsbare periode. Hun huis werd het decor van zorg, liefdevolle aandacht en gedeelde herinneringen.

Een uniek kijkje achter de schermen

Een journaliste van De Telegraaf kreeg recent bij uitzondering de kans Lou te ontmoeten. Ze omschreef hem als een vriendelijke, rustige man met een warme uitstraling. Zijn aanwezigheid, discreet maar betekenisvol, maakte diepe indruk.

Lou was niet iemand die de publiciteit opzocht. En juist dat maakte hem zo bijzonder in Loretta’s leven. Hij vormde de stabiele factor achter haar succesvolle carrière.

Liefde die niet in beeld hoefde

De relatie tussen Loretta en Lou week af van wat men vaak als standaard beschouwt. Met een leeftijdsverschil van zestien jaar en een verleden dat verweven was met haar familie, was hun liefde niet traditioneel. Maar ze liet zich niet leiden door verwachtingen. “Hij is gewoon een geweldig mens,” zei ze. “Hij maakt me aan het lachen, weet wat echt belangrijk is en is altijd zichzelf gebleven.”

Een tijdloos liefdesverhaal

Na haar overlijden blijft Lou achter met herinneringen aan een vrouw die zijn leven kleur gaf. Hun relatie – onzichtbaar voor het grote publiek, maar diepgeworteld in vertrouwen – was er een van eenvoud en diepgang.

Het verhaal van Loretta en Lou herinnert ons eraan dat liefde vele vormen kent. Niet alles hoeft gedeeld te worden op sociale media om écht te zijn. Soms ligt de grootste kracht in wat onzichtbaar is voor de buitenwereld, maar onmisbaar voor wie het beleeft.

Algemeen

Derk Sauer (72) leeft niet meer

Avatar foto

Published

on

Journalist en mediamaker Derk Sauer (72) komt ten val bij zeil0ngeluk: een leven vol lef, idealen en journalistieke impact

Derk Sauer, een van Nederlands bekendste mediaondernemers, is donderdagmiddag op 72-jarige leeftijd om het leven gekomen na een 0ngeluk op zee. De familie van Sauer heeft het trieste nieuws bevestigd. Begin juli liep zijn zeilboot onverwacht op een rots, waarna hij ongelukkig ten val kwam en ernstig lichamelijk letsel opliep. Zijn verwondingen bleken uiteindelijk fataal.

De mededeling sloeg in als een schok in de mediawereld. Sauer was niet alleen oprichter van The Moscow Times, maar ook een vaste, scherpe stem in het publieke debat over Rusland. Hij combineerde journalistiek vakmanschap met ondernemerszin en een uitgesproken visie op vrije pers, zowel binnen als buiten Nederland.

Beller in een wereld van appjes

Derk Sauer was geen man van eindeloze e-mails of formele memo’s. Zijn stijl was persoonlijk en direct. Collega’s en vrienden herinneren zich vooral die ene korte mailregel: “Bel me even als je tijd hebt.” Want e-mail vond hij omslachtig. “Mailen leidt maar tot misverstanden”, zei hij vaak. Beter om elkaar even te spreken, van mens tot mens. En zelfs in het tijdperk van WhatsApp bleef hij trouw aan dat idee: vaak had je eerst een gemiste oproep voordat er een berichtje kwam.

Deze persoonlijke benadering was tekenend voor zijn hele werkwijze. Of het nu ging om redactionele koerswijzigingen of strategische besluiten, Sauer geloofde in het directe gesprek — het liefst met zijn voeten op tafel, een krant uitgespreid op de grond en een stevige discussie erbij.

De overname van NRC: een informele revolutie

In 2010 nam Sauer, samen met investeringsmaatschappij Egeria, de krant NRC over. Een spannend moment in de Nederlandse journalistiek. In plaats van grote bestuurskamers organiseerde hij huiskamersessies. Redacteuren werden uitgenodigd in zijn woning om, zoals hij het zelf noemde, “lekker over de krant te lullen.”

De werksfeer was ontspannen, de discussie scherp. Geen vergadertaal over KPI’s of strategische doelstellingen, maar gesprekken over journalistieke inhoud. Sauer bestelde simpel vegetarisch eten om de hoek. Luxe of hiërarchie was niet aan hem besteed. Zijn stijl was authentiek, ontwapenend en bovenal oprecht.

Fun & Profit: journalistiek met plezier én resultaat

Tijdens de uitreiking van journalistieke prijzen als De Tegel verwoordde Sauer zijn filosofie eenvoudig maar doeltreffend: Fun & Profit. Voor hem geen jargon over winstmaximalisatie of marktaandeel. Zijn stelling: als journalisten met plezier werken, maken ze betere verhalen. En goede verhalen leiden vanzelf tot lezers, impact en financiële stabiliteit.

Deze houding maakte hem geliefd in redactieruimtes én bij jonge journalisten. Sauer geloofde heilig in talent boven structuur. Wie ideeën had, kreeg bij hem de ruimte om ze uit te voeren. Leeftijd, ervaring of titels deden er minder toe dan lef, nieuwsgierigheid en vakliefde.

Van wereldverbeteraar tot mediarebel

Zijn activisme begon al jong. Op zijn veertiende richtte hij de ‘Actiegroep voor de Wereldvrede’ op. Als tiener organiseerde hij demonstraties en verklaarde zichzelf maoïst. Op zijn negentiende trok hij namens de VPRO naar Noord-Ierland om verslag te doen van de onrusten daar.

Zijn journalistieke carrière nam vaart bij Nieuwe Revu, waar hij hoofdredacteur werd. Zijn formule: socialisme, seks en sensatie – met een flinke dosis onderzoeksjournalistiek. Hij maakte het blad spraakmakend en invloedrijk in een tijd waarin journalistiek nog vooral door gevestigde namen werd bepaald.

Moskou en de vrije pers

Internationaal maakte Sauer naam met de oprichting van The Moscow Times in 1990. In het post-Sovjettijdperk was dit Engelstalige dagblad een baken van onafhankelijke journalistiek in een snel veranderend Rusland. Onder Sauers leiding groeide de krant uit tot een belangrijke bron van informatie voor diplomaten, expats én Russen die de wereld van buiten hun grenzen wilden begrijpen.

Zijn inzet voor persvrijheid bleef onverminderd, ook toen het medialandschap in Rusland moeilijker werd. In 2022 verhuisde hij The Moscow Times naar Nederland om de redactie veilig te stellen, weg van politieke druk en censuur. Een moedige zet die internationaal respect afdwong.

Ellen Verbeek: zijn rots en partner in media

In zijn privéleven vormde Sauer al decennialang een krachtig duo met journaliste Ellen Verbeek. Ze leerden elkaar kennen bij Nieuwe Revu, maar hun gezamenlijke pad leidde uiteindelijk naar Moskou, waar Ellen een toonaangevende figuur werd in de society en mediawereld.

Zij was de taalkundige van de twee — sprak al snel vloeiend Russisch — en speelde achter de schermen een cruciale rol in Sauers mediaprojecten. Samen bouwden ze aan een journalistieke brug tussen Oost en West, met hun gezin als stevige basis.

Een leven vol impact

Sauer laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in de vorm van kranten en mediabedrijven, maar vooral in zijn filosofie over vrije journalistiek: menselijk, betrokken en met oog voor kwaliteit. Hij geloofde in nieuwsgierigheid als motor van vooruitgang, in de kracht van woorden, en in het belang van ongecensureerde informatie.

Zijn 0verlijden na het zeilongeluk komt onverwacht en hard aan. Toch spreekt uit de vele reacties vooral dankbaarheid. Voor zijn visie, zijn lef en zijn niet aflatende strijd voor de persvrijheid.

Zijn laatste les: blijf praten

Wat blijft, is misschien wel het eenvoudigste principe van Derk Sauer: blijf praten met elkaar. Zoek het directe contact, stel vragen, luister, en durf het oneens te zijn. Geen e-mails vol misverstanden, maar gesprekken met aandacht. Want dáár ontstaat begrip. Dáár begint verandering. Dáár leefde hij voor.

Rust zacht, Derk Sauer — een man die de journalistiek niet alleen beoefende, maar opnieuw uitvond.

Continue Reading