Algemeen
De 28-jarige Andre Rebelo schuldig bevonden aan mo0rd op moeder voor verzekeringsgeld
Andre Rebelo, een vader uit Perth, is schuldig bevonden aan de moord op zijn eigen moeder, Colleen Rebelo, met als motief een levensverzekering van meer dan een miljoen dollar. Na een bijna twee maanden durend proces kwam de jury vandaag tot een unaniem oordeel, na twee dagen beraadslagen.
Dubbel leven en financiële problemen
De 28-jarige Rebelo leek online het perfecte leven te leiden. Samen met zijn influencer-vriendin genoot hij van luxe vakanties, reed hij in dure auto’s en woonde hij in een prachtig huis. In werkelijkheid kampte hij echter met zware financiële problemen. Schuldeisers zaten hem op de hielen voor een schuld van $40.000. Volgens de aanklager leidde Rebelo een “plastic bestaan” dat hij wanhopig probeerde te behouden.
De financiële druk zou hem hebben aangezet tot een gruwelijke daad. Kort voordat hij zijn moeder in mei 2020 om het leven bracht, had hij in het geheim een levensverzekering afgesloten op haar naam ter waarde van meer dan een miljoen dollar.
Onopgemerkte do0d
Colleen Rebelo (58) werd dood aangetroffen in de douche van haar huis in Bicton. Aanvankelijk werd haar dood niet als verdacht beschouwd, omdat de exacte oorzaak onbekend was. Pas maanden later werd alarm geslagen toen Andre Rebelo een verzekeringsclaim indiende. Het onderzoek naar de claim bracht al snel valse documenten en een frauduleuze poging om haar dood als zelfmoord te laten doorgaan aan het licht.
Tijdens de rechtszaak werd duidelijk dat Rebelo niet alleen een vervalste overlijdensakte had ingediend, maar ook de stem van een psycholoog had geïmiteerd in een voicemail die in de rechtbank werd afgespeeld. In het bericht beweerde de zogenaamde psycholoog dat Colleen Rebelo slechts “algemene counseling” had gehad en helemaal niet suïcidaal was. Het bericht eindigde met: “Ik hoop dat dit helpt bij de claim van de familie Rebelo.”
De mo0rd
Rebelo gaf toe dat hij op de ochtend van haar dood in het huis van zijn moeder was, maar hij beweerde dat hij in shock verkeerde en daarom niets aan de politie of zijn broers en zussen had verteld. De jury oordeelde echter dat het tijdens dit bijna een uur durende bezoek was dat hij zijn moeder om het leven bracht.
Zijn toenmalige vriendin, Grace Piscopo, probeerde hem die ochtend meerdere keren te bereiken. Ze belde hem 12 keer en stuurde verschillende boze berichten toen hij niet reageerde. Dit werd tijdens het proces als belangrijk bewijsmateriaal gepresenteerd.
Reacties in de rechtszaal
Toen het vonnis werd voorgelezen, bleef Rebelo emotieloos, maar sommige juryleden veegden tranen weg terwijl de rechter hen bedankte voor hun inzet. Rebelo’s vader, Antonio Rebelo, was de enige familielid die hem steunde in de rechtszaal. Zijn drie broers en zussen waren niet aanwezig.
Buiten de rechtbank bevestigde Antonio zijn steun aan zijn zoon: “Ja, ik doe dat. Hij is mijn zoon, en ik sta achter al mijn kinderen.”
Vonnis in april
Rebelo zal in april worden veroordeeld. De aanklacht van moord in combinatie met de financiële fraude kan hem een zware straf opleveren. Dit vonnis sluit een tragisch hoofdstuk af in een zaak die zowel de familie Rebelo als de bredere gemeenschap in Perth diep heeft geschokt.
Dit bericht op Instagram bekijken
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken