In de provincie Limburg groeit de druk op gemeenten en woningcorporaties om geschikte woonruimte te vinden voor grote statushoudersgezinnen. Met name gezinnen die uit zeven of meer personen bestaan, wachten vaak jaren op een woning die ruimte en stabiliteit biedt. Op dit moment staan in Limburg nog achttien grote gezinnen op de wachtlijst voor passende huisvesting. De situatie vraagt om creatieve oplossingen en maatwerk – iets dat in Weert recent met succes werd toegepast voor het gezin Sid en Madoobe.

Het echtpaar woont inmiddels met hun vijftien kinderen in een samengevoegde woning in Weert. Deze oplossing bood lucht na een jarenlange zoektocht naar ruimte, rust en een veilige plek om het gezinsleven op te bouwen. Hun verhaal is representatief voor een groter maatschappelijk vraagstuk dat vraagt om menselijkheid, beleid en daadkracht.

Vijftien kinderen onder één dak

Qasim Sid en Dhaahin Madoobe kwamen in 2010 vanuit Somalië naar Nederland, samen met hun toen nog jonge kinderen. De eerste periode brachten ze door in een asielzoekerscentrum in Winterswijk. Daar verbleven ze anderhalf jaar, in afwachting van een permanente verblijfstatus en een woning.

Toen het gezin uiteindelijk een verblijfsvergunning kreeg, begon de zoektocht naar passende woonruimte. Een uitdaging, zeker gezien het feit dat ze een gezin vormen van zeventien personen. In veel Nederlandse gemeenten zijn standaardwoningen gebouwd op maat van een gemiddeld gezin. Een woning voor een groot gezin is zeldzaam – laat staan eentje die snel beschikbaar is.

Twee woningen samengevoegd tot één leefbare ruimte

In samenwerking met woningcorporatie Wonen Limburg en de gemeente Weert werd gezocht naar een maatoplossing. Uiteindelijk werden twee aan elkaar grenzende woningen samengevoegd tot één gezinswoning. De twee panden, elk van circa honderd vierkante meter, waren oorspronkelijk bedoeld voor woongroepen van mensen met een beperking. Maar door een aanpassing aan de indeling – onder meer het verwijderen van een scheidingsmuur – ontstond een leefbare ruimte voor het grote gezin Sid.

Qasim Sid vertelt dankbaar over de oplossing: “Toen we hier kwamen, stonden er stapelbedden in drie slaapkamers. Alles was ingericht op efficiëntie. Maar we waren vooral blij dat iedereen een dak boven het hoofd had.”

Met zeven slaapkamers, een ruime woonkamer en aangepaste keukenfaciliteiten, was het lange tijd een intens maar werkbaar huishouden. Zeker in de drukke ochtendspits, wanneer alle kinderen zich moesten klaarmaken voor school, vergde het goede samenwerking. Oudere kinderen hielpen mee, jongere kinderen leerden routines – het was een huishouden dat draaide op liefde en structuur.

Meer ruimte nu kinderen uit huis gaan

Inmiddels is de situatie enigszins veranderd. Vijf van de vijftien kinderen zijn de afgelopen jaren het huis uit gegaan om elders te wonen, studeren of werken. Daardoor is er meer fysieke ruimte ontstaan in huis, wat rust brengt voor de jongste kinderen.

Toch blijft het huis een plek waar familie centraal staat. Dochter Faadhumo vertelt: “We zijn nog steeds heel vaak samen. Zelfs de kinderen die uit huis zijn, komen regelmatig langs. Voor ons voelt het alsof ze nooit echt zijn weggegaan.”

Die hechte familieband maakt dat het huis in Weert veel meer is dan een praktische oplossing. Het is een thuis, een plek van herinneringen, rituelen en gezamenlijke groei. “Het is hier best wel comfortabel wonen geweest,” zegt Qasim. “Niet perfect, maar voor ons voelde het als een veilige plek.”

Creativiteit in woningaanbod voor grote gezinnen

De situatie van het gezin Sid staat niet op zichzelf. In Limburg wachten op dit moment nog achttien grote statushoudersgezinnen op een woning die past bij hun gezinsgrootte. Uit gegevens blijkt dat sinds 2020 slechts 107 grote gezinnen met succes zijn gehuisvest – vaak dankzij maatwerkoplossingen zoals het samenvoegen van woningen of het uitbreiden van bestaande panden.

Woningcorporaties zoals Wonen Limburg werken hiervoor samen met gemeenten én maken gebruik van een subsidieregeling van de rijksoverheid. Die regeling biedt financiële ondersteuning bij het realiseren van creatieve oplossingen in het woningaanbod, met name voor gezinnen die buiten het standaardprofiel vallen.

Volgens experts is het belangrijk om de menselijke kant niet uit het oog te verliezen. “Het gaat hier om gezinnen die al veel hebben meegemaakt. Een stabiele woonplek is essentieel voor integratie, scholing van kinderen en het opbouwen van een toekomst,” aldus een woordvoerder van Wonen Limburg.

Woonzekerheid onder druk

Toch blijft de toekomst onzeker. De tijdelijke samensmelting van de woningen van het gezin Sid was bedoeld als oplossing, maar niet per se als permanente situatie. Woningcorporatie Wonen Limburg overweegt inmiddels om de oorspronkelijke scheidingsmuur tussen de woningen terug te plaatsen. Dat zou betekenen dat het gezin opnieuw moet verhuizen – of zich mogelijk moet opsplitsen.

Voor de familie is dat een moeilijk vooruitzicht. “De jongste kinderen gaan hier naar school, hebben vriendjes in de buurt en voelen zich veilig,” zegt Faadhumo. “Een verhuizing zou voor hen echt ingrijpend zijn.”

De onzekerheid over hun woonsituatie maakt het lastig om vooruit te plannen. Toch blijft het gezin hoopvol. Ze vertrouwen op een oplossing waarin menselijkheid vooropstaat.

Huisvesting als sleutel tot integratie

De ervaring van het gezin Sid laat zien hoe belangrijk passende huisvesting is voor nieuwkomers. Niet alleen als basisvoorziening, maar ook als startpunt voor succesvolle integratie. Kinderen die zonder stress naar school kunnen, ouders die met rust in het hoofd kunnen meedoen aan de samenleving – het begint allemaal met een veilig thuis.

In de woorden van Qasim: “Een huis is niet alleen vier muren en een dak. Het is de plek waar je samenkomt, waar je leert, waar je je kinderen ziet opgroeien.”

De rol van gemeenten en samenleving

Gemeenten in Limburg erkennen de uitdagingen. Naast de beperkte beschikbaarheid van grote woningen, is er ook de druk om andere urgente woningzoekenden te helpen. Toch ontstaat er steeds meer bewustzijn dat gezinnen zoals dat van de familie Sid niet vergeten mogen worden.

Er worden nieuwe vormen van samenwerking verkend, waarbij gemeenten, woningcorporaties, hulporganisaties en bewoners zelf met elkaar in gesprek gaan. Er is meer aandacht voor sociale verbinding, duurzame oplossingen en maatwerkbeleid.

Voor gezinnen die al langere tijd in Nederland wonen, zoals dat van Sid, is erkenning minstens zo belangrijk als ruimte. Ze willen niet ‘een uitzondering zijn’, maar deel uitmaken van een samenleving waarin iedereen gezien wordt.

Thuis is meer dan wonen

De woning in Weert is voor de familie Sid een tastbaar symbool geworden van hoop en doorzettingsvermogen. Wat begon als een tijdelijke oplossing, groeide uit tot een thuis waar liefde, verbondenheid en familie centraal staan. Ook nu vijf kinderen uit huis zijn, blijft de woning het kloppende hart van het gezin.

Wat er de komende maanden ook gebeurt – of de woning wordt behouden, of er opnieuw verhuisd moet worden – het verhaal van de familie Sid laat zien dat wonen meer is dan alleen onderdak. Het is een essentieel onderdeel van menselijke waardigheid.

Wat vind jij?
Moeten gemeenten meer ruimte creëren voor creatieve woonoplossingen voor grote gezinnen? Laat jouw mening achter in de reacties en denk mee over de toekomst van wonen in Nederland.