Algemeen
Clown Bassie deelt groot persoonlijk verdriet: “Het gemis van mijn dochter draag ik elke dag met me mee”
Achter de glimlach van een icoon
Bas van Toor, beter bekend als clown Bassie, is voor velen een kleurrijke verschijning uit hun jeugd. Samen met Adriaan vormde hij jarenlang een onafscheidelijk duo op televisie. Miljoenen kinderen groeiden op met hun avonturen en vrolijke liedjes. Maar achter het bekende gezicht van de vrolijke clown schuilt een man die in stilte veel heeft meegemaakt. Nu, op weg naar zijn 90ste verjaardag, deelt hij voor het eerst een bijzonder persoonlijk verhaal: het verlies van zijn dochter Ilona, inmiddels twee jaar geleden.
Een leven vol hoogtepunten en hindernissen
Hoewel zijn carrière bol stond van successen, kreeg Bas van Toor ook te maken met serieuze tegenslagen. Al jaren kampt hij met fysieke beperkingen. Negen jaar geleden belandde hij in een rolstoel na een medische complicatie. Wat begon als een relatief eenvoudige ingreep, mondde uit in een langdurige periode van herstel, die zijn leven voorgoed veranderde.
Tijdens een operatie aan zijn halsslagader ontstond een zwelling in zijn hals die zijn ademhaling en slikken bemoeilijkte. Bas ontsnapte ternauwernood aan een levensbedreigende situatie. Sindsdien is zijn mobiliteit sterk verminderd en spreken is voor hem nog maar beperkt mogelijk. Toch bleef hij positief en krachtig, gesteund door zijn familie en zijn diepe liefde voor het leven.
Een verlies dat zijn sporen nalaat
Wat het grote publiek niet wist, is dat Bas en zijn gezin twee jaar geleden afscheid moesten nemen van zijn dochter Ilona. De familie koos ervoor om dit verlies in stilte te verwerken, uit respect voor hun eigen rouwproces. Pas nu, twee jaar later, voelt de familie zich klaar om hun verhaal te delen.
In een openhartig gesprek met De Telegraaf vertelt dochter Liesbeth over deze moeilijke periode. “Het overlijden van Ilona heeft ons allemaal geraakt. We hadden tijd nodig om dit te kunnen dragen, in alle rust en verbondenheid.”
Ilona’s strijd en afscheid
Volgens Liesbeth werd Ilona getroffen door nierfalen, een aandoening die haar uiteindelijk fataal werd. Ondanks medische zorg en de steun van haar naasten bleek herstel niet meer mogelijk. Haar overlijden kwam als een schok, zelfs al werd haar gezondheid al langere tijd in de gaten gehouden.
Ilona was een warme, betrokken vrouw, geliefd binnen haar familie en vriendengroep. Ze had een rustige uitstraling en stond bekend om haar zorgzaamheid. Voor Bas was zij niet alleen zijn dochter, maar ook een dierbare vriendin. Het verlies liet een leegte achter die moeilijk te omschrijven is.
De kracht van stilte
Waarom het verlies pas nu naar buiten wordt gebracht, is volgens Liesbeth een bewuste keuze. “Soms heeft een gezin tijd nodig om verdriet in stilte te dragen. Niet alles hoeft meteen gedeeld te worden met de buitenwereld. We hadden behoefte aan rust, aan nabijheid, zonder dat er camera’s of interviews waren.”
De familie Van Toor koos voor een ingetogen benadering van rouw. Niet uit schaamte, maar uit liefde. In tijden van groot verdriet kan het helend zijn om eerst dicht bij elkaar te blijven, voordat het verhaal gedeeld wordt met de buitenwereld.
Verbondenheid ondanks het gemis
Ondanks de pijn van het verlies, is de familie hechter dan ooit. Liesbeth benadrukt dat haar ouders, Bas en zijn vrouw, elkaar zijn blijven steunen. “Mijn ouders hebben laten zien wat liefde betekent in moeilijke tijden. Ze zijn nog altijd verbonden met elkaar, ook al hebben ze allebei hun eigen verdriet te dragen.”
Volgens haar heeft de familie geleerd om elke dag te waarderen, om herinneringen te koesteren, en om samen het leven te blijven vieren. “We praten nog vaak over Ilona. Ze is misschien niet meer fysiek bij ons, maar ze blijft deel van wie we zijn.”
Een leven vol betekenis
Bas van Toor heeft in zijn leven miljoenen mensen laten lachen. Zijn personage Bassie is een nationaal erfgoed geworden, geliefd door jong en oud. Maar wie beter kijkt, ziet ook een man met diepgang, kracht en een groot hart voor zijn gezin. Zijn levensverhaal is er een van doorzettingsvermogen, liefde en het vermogen om steeds weer op te staan.
In het interview geeft hij aan dat het verlies van zijn dochter een blijvend verdriet is. Maar tegelijkertijd weet hij dat zij trots op hem zou zijn. “Ze wist hoe belangrijk het was om ondanks alles het leven te blijven omarmen,” zegt Liesbeth.
Hoopvol richting zijn 90ste verjaardag
In september hoopt Bas zijn 90ste verjaardag te vieren. Een bijzondere mijlpaal voor iemand die zoveel heeft meegemaakt – en zoveel heeft gegeven. Zijn familie ziet deze dag als een eerbetoon aan zijn levenslust en zijn nooit aflatende veerkracht.
Er wordt niet alleen stilgestaan bij zijn televisiecarrière, maar vooral bij de mens achter de clown: een vader, een opa, een echtgenoot. Iemand die anderen blij wist te maken, zelfs als hij het zelf moeilijk had.
Liefde als fundament
De familie Van Toor laat met dit verhaal zien dat verdriet en vreugde naast elkaar kunnen bestaan. Het verlies van Ilona is iets wat hen altijd zal bijblijven. Maar de liefde binnen het gezin is sterker dan ooit. “We voelen haar nog elke dag,” zegt Liesbeth. “In kleine dingen, in herinneringen, in gesprekken aan de keukentafel.”
Door het verlies te delen, hopen ze ook anderen te inspireren. “Iedereen krijgt in het leven te maken met afscheid. Maar als je dat samen kunt dragen, wordt het iets wat je niet alleen hoeft te doen.”
Dankbaarheid en terugblik
Bas van Toor kijkt met dankbaarheid terug op zijn leven. In interviews spreekt hij geregeld over de mooie momenten die hij mocht meemaken: de tv-opnames, de fans, de brieven van kinderen, de vriendschap met Adriaan, en vooral zijn gezin.
Hoewel het gemis blijft, overheerst de dankbaarheid. “Ilona was een zegen in ons leven,” aldus Liesbeth. “We zullen haar altijd blijven herinneren zoals ze was: liefdevol, betrokken, en vol warmte.”
Conclusie
Clown Bassie, ofwel Bas van Toor, laat met zijn openhartige verhaal
zien dat achter elke lach een mens schuilgaat met een eigen
geschiedenis, vol liefde, verlies en moed. Terwijl hij zich
voorbereidt op zijn 90ste verjaardag, eert hij niet alleen zijn
verleden op het podium, maar ook de dierbaren die hij onderweg
moest missen. Het verhaal van de familie Van Toor is een intiem
portret van verbondenheid, rouw en levensvreugde – en een krachtig
voorbeeld van hoe je blijft doorgaan, zelfs als het leven je
uitdaagt.
In een wereld waarin schoonheidsidealen voortdurend veranderen en steeds meer mensen kiezen voor cosmetische ingrepen, heeft Danielle uit Breda een geheel eigen pad bewandeld. Met meer dan 100.000 euro aan lichaamsmodificaties heeft ze haar uiterlijk zo drastisch veranderd dat zelfs haar eigen familie haar niet meer herkent – of zelfs niet meer wil zien. Ondanks alle kritiek en afwijzing zegt Danielle dat ze gelukkiger is dan ooit. “Als ik in de spiegel kijk, zie ik eindelijk wie ik echt ben.”
Van een enkele tattoo naar een totale metamorfose
Het begon allemaal met een onschuldige tattoo op haar onderrug, een beslissing die velen zullen herkennen als een eerste stap in de wereld van zelfexpressie via lichaamskunst. Maar voor Danielle was dit slechts het begin van een transformatie die haar hele uiterlijk zou veranderen.
“Ik ben inmiddels de zwaarst getatoeëerde vrouw van Nederland, en dit is nog lang niet het einde,” vertelt Danielle. “Wat begon als een paar tatoeages, groeide uit tot een levensproject. Nu heb ik niet alleen mijn hele lichaam laten tatoeëren, maar ben ik nog veel verder gegaan. Mijn oren zijn verwijderd, mijn tong is gespleten en gekleurd, mijn oogballen zijn volledig zwart en als laatste ingreep heb ik mijn neus laten amputeren.”
Een wereldprimeur: de eerste vrouw zonder neus
Met haar meest recente lichaamsaanpassing heeft Danielle geschiedenis geschreven. Ze is de eerste vrouw ter wereld die vrijwillig haar neus heeft laten verwijderen als cosmetische ingreep. Tot nu toe waren er slechts enkele mannen die deze extreme vorm van lichaamsmodificatie aandurfden.
“Je kunt het niet terugdraaien, dus je moet heel zeker van je zaak zijn,” zegt ze. “Ik droomde hier al jaren van, maar het kostte tijd om de juiste specialist te vinden die dit voor mij kon en wilde doen.”
De ingreep vond plaats bij een body modification artist en duurde meer dan 2,5 uur. “Ik kon niet volledig verdoofd worden, dus ik voelde sommige momenten best goed,” herinnert Danielle zich. Toch heeft ze er geen seconde spijt van. “Mijn neus staat nu op sterk water in mijn woonkamer, naast mijn afgesneden oren.”
Kritiek en maatschappelijke onbegrip
Hoewel lichaamsmodificatie steeds vaker voorkomt en meer geaccepteerd wordt, roept Danielle’s uiterlijk heftige reacties op. Ze krijgt dagelijks afkeurende blikken op straat, wordt uitgescholden op social media en zelfs haar eigen familie wil haar niet meer zien.
“Mijn ouders en familie vinden dat ik te ver ben gegaan. Ze willen het liefst dat ik het terugdraai, maar dat is onmogelijk,” vertelt Danielle. “Zelfs als het kon, zou ik het nooit doen. Dit is wie ik ben.”
Voor haar voelt haar transformatie als de ultieme manier om zich te uiten, los van de maatschappelijke normen die bepalen wat schoonheid is. “Ik wil juist niet opgaan in de massa. Steeds meer mensen laten hun lippen opspuiten en hun gezichten perfectioneren met fillers. Waarom zou ik daaraan meedoen? Ik wil uniek zijn.”
Maar niet iedereen begrijpt haar keuzes. “Op social media krijg ik veel negatieve reacties. Mensen noemen me ‘verpest’ of zeggen dat ik mijn lichaam misbruik. Maar dit is mijn lichaam en mijn keuze. Iedereen mag zich uiten zoals hij wil, en dit is hoe ik dat doe.”
Screenshot
Extreme lichaamsmodificatie: kunst of zorgwekkende trend?
Wereldwijd is er een groeiende trend van extreme lichaamsmodificatie. Mensen laten subdermale implantaten zetten, hun tong splitsen, hun oogbollen tatoeëren en zelfs hun gezichten volledig hermodelleren. De vraag is: is dit een nieuwe vorm van zelfexpressie, of een verontrustende ontwikkeling?
Volgens Danielle is het antwoord simpel: “Iedereen heeft het recht om te beslissen wat hij of zij met zijn lichaam doet. Voor mij is dit geen duistere keuze, maar een manier om mezelf te uiten.”
Toch waarschuwen artsen en specialisten voor de medische risico’s van zulke extreme ingrepen. Infecties, littekenvorming en permanente schade zijn reële gevaren. Daarnaast kan het psychologische effect van zulke drastische aanpassingen groot zijn. “Ik wist waar ik aan begon,” zegt Danielle. “Ik heb mezelf goed ingelezen en wist wat ik kon verwachten. Dit is mijn leven en mijn keuze.”
De psychologische impact van lichaamsmodificatie
Hoewel lichaamsmodificatie vaak wordt gezien als een manier van zelfexpressie, roept het ook psychologische vragen op. Sommige experts suggereren dat mensen die extreem ver gaan met modificaties mogelijk worstelen met Body Integrity Identity Disorder (BIID), een aandoening waarbij iemand het gevoel heeft dat bepaalde lichaamsdelen niet bij hem of haar horen.
Danielle ziet dit anders. “Mensen willen altijd alles psychologisch verklaren, maar niet alles heeft een label nodig. Ik ben niet ziek, ik ben niet beschadigd. Ik ben gewoon mezelf.” Ze benadrukt dat haar transformatie niet voortkomt uit onzekerheid of ontevredenheid, maar uit een diepe wens om haar uiterlijk aan te passen aan hoe zij zich van binnen voelt.
Dit bericht op Instagram bekijken
De toekomst van lichaamsmodificatie
Nu lichaamsmodificatie steeds populairder wordt, vragen velen zich af hoe ver deze trend zal gaan. Zal het ooit volledig geaccepteerd worden, net zoals tatoeages en piercings dat nu zijn? Of blijft het een subcultuur die door de maatschappij met argwaan wordt bekeken?
Danielle gelooft dat acceptatie tijd kost. “Vroeger werden mensen met tatoeages als criminelen gezien. Nu heeft bijna iedereen er een. Wie weet, misschien kijken mensen over twintig jaar niet eens meer op van iemand zonder neus.”
Wat de toekomst ook brengt, Danielle blijft achter haar keuzes staan. Ondanks de kritiek en het verlies van contact met haar familie, voelt ze zich gelukkiger dan ooit. “Ik heb mijn hele leven geprobeerd te voldoen aan wat anderen verwachten. Nu leef ik voor mezelf. En dat voelt bevrijdend.”
Conclusie: Een unieke reis naar zelfexpressie
Danielle uit Breda heeft met haar extreme lichaamsmodificaties een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan de wereld van body modification. Haar ingrepen zijn voor velen moeilijk te begrijpen, maar voor haar is het een manier om zichzelf volledig te accepteren.
In een tijd waarin uiterlijke perfectie steeds vaker nagestreefd wordt via plastische chirurgie en cosmetische ingrepen, kiest zij voor het tegenovergestelde: het loslaten van maatschappelijke normen en het volgen van haar eigen visie op schoonheid.
Of lichaamsmodificatie in de toekomst meer geaccepteerd zal worden, valt nog te bezien. Maar één ding is zeker: Danielle blijft trouw aan zichzelf, ongeacht wat de wereld ervan vindt. “Ik ben vrij. En dat is alles wat telt.”
