Connect with us

Algemeen

Catherine Keyl: ‘Winter Vol Liefde-Mike heeft het nog nooit gedaan’ dit komt gewoon allemaal door die moeder van hem!

Avatar foto

Geplaatst

op

Catherine Keyl heeft zich uitgesproken over Mike, de meest besproken kandidaat van het populaire RTL 4-programma Winter Vol Liefde. Volgens Catherine lijkt het alsof Mike nog nooit intiem is geweest met een vrouw. “Die man heeft het volgens mij nog nooit gedaan,” zei ze in de talkshow Renze. Haar opmerking haalde meteen de aandacht, net als de voortdurende kritiek op de dominante rol van Mike’s moeder, Monique, in zijn liefdesleven.

Een overdominante moeder

Mike is in Winter Vol Liefde uitgegroeid tot een van de meest besproken kandidaten, maar niet vanwege zijn charme of romantische daden. Het is vooral de rol van zijn moeder Monique die kijkers doet fronsen. Monique speelt een enorme rol in zijn leven, en veel kijkers vinden dat Mike de spreekwoordelijke navelstreng moet doorknippen. Monique’s bemoeienis lijkt soms zo groot dat het vraagtekens oproept over Mike’s onafhankelijkheid en sociale vaardigheden.

“Als hij ooit intiem wordt met iemand, zal zijn moeder er dan ook bijstaan?” vraagt Catherine zich hardop af.

“Nog nooit gedaan”

Tijdens de uitzending van Renze werd het liefdesleven van Mike uitgebreid besproken. Catherine twijfelt openlijk of Mike ooit ervaring heeft opgedaan op het gebied van romantiek en intimiteit. “Wat denk jij nou? Zou die jongen nou ooit wel eens seks gehad hebben?” vroeg ze aan talkshowhost Renze Klamer.

Renze reageerde verbaasd: “Waarom vraag je dat aan mij?”

Catherine hield echter vol: “Ik bedoel: jij kijkt er als man misschien anders naar, maar ik denk dat die man het volgens mij nog nooit gedaan heeft.”

“Vriendinnetjes bij de vleet”

Peilingspecialist Gijs Rademaker haalde aan dat Mike in de show had aangegeven dat hij in het verleden veel vriendinnetjes had. Vooral tijdens zijn tijd als skileraar zou hij regelmatig aandacht van vrouwen hebben gekregen. “Hij vertelde toch dat hij vriendinnetjes bij de vleet had, met dat skiën?” zei Gijs.

Catherine was sceptisch: “Ja, vriendinnetjes… Maar dat betekent niet dat er ook daadwerkelijk iets is gebeurd. Misschien liep hij met hen rond in dirndl-pakjes, maar meer ook niet.”

Jongleren met dames én zijn moeder

Ondanks de twijfels over Mike’s liefdesleven, uitte Gijs wel respect voor zijn kunde om met meerdere vrouwen tegelijk om te gaan, terwijl ook zijn moeder constant aanwezig is. “Ik heb respect voor Mike. Hij heeft controle. Hij heeft drie dames tegelijk én z’n moeder. Hij jongleert met al die dames,” zei hij.

Renze kon het niet laten om een sarcastische opmerking te maken over Monique’s rol: “Waarvan die moeder het moeilijkste is. Je weet toch inmiddels dat je daar niet gewenst bent, bijvoorbeeld op een padelbaan? Ze zegt het ook nog in die reactie! Waarom blijf je dan zitten?”

Catherine sloot zich daarbij aan: “Ik begrijp het ook niet.”

Reacties uit de kijkerscommunity

De opmerking van Catherine dat Mike wellicht nog nooit intiem is geweest, kreeg online veel reacties. Sommigen waren het met haar eens, terwijl anderen het overdreven vonden. Veel kijkers blijven zich echter vooral ergeren aan de bemoeizucht van Monique.

Mike lijkt zich niet bewust te zijn van de negatieve invloed die zijn moeder heeft op zijn kansen bij de vrouwen. Het publiek blijft ondertussen gefascineerd kijken hoe zijn liefdesavontuur zich verder ontwikkelt.

Met de finale van Winter Vol Liefde in zicht, blijft het de vraag of Mike in staat is om een vrouw voor zich te winnen, terwijl zijn moeder constant op de achtergrond aanwezig is. Eén ding is zeker: de kijkers hebben genoeg gespreksstof om het seizoen nog lang te bespreken.

Eva van der Veen (1991) is een veelzijdige journalist en redactrice met een scherpe blik op politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Ze studeerde Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ze zich specialiseerde in onderzoeksjournalistiek en media-ethiek. Na haar studie werkte Eva als politiek verslaggever voor een grote Nederlandse krant, waar ze debatten in Den Haag versloeg en diepgaande analyses schreef over beleid en internationale betrekkingen. Haar werk kenmerkt zich door grondige research, objectiviteit en een kritische benadering van de macht. Sinds 2024 maakt Eva deel uit van het redactieteam van onze nieuwswebsite, waar ze zich richt op diepgaande achtergrondartikelen, interviews met beleidsmakers en fact-checking. Ze is gepassioneerd over het blootleggen van verborgen verhalen en het verstrekken van nauwkeurige informatie aan het publiek. Buiten haar journalistieke werk is Eva een liefhebber van geschiedenis, literatuur en lange wandelingen in de natuur. Ze gelooft in de kracht van onafhankelijke journalistiek en streeft ernaar om complexe onderwerpen toegankelijk te maken voor een breed publiek.

Algemeen

Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!

Avatar foto

Geplaatst

op

Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.

Laatste stappen en onwerkelijke realiteit

Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”

Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”

Van diagnose tot amputatie

Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”

Een ‘robotbeen’ dat niet werkt

Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”

In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”

Verlies op alle fronten

Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”

Steun van lotgenoten

Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.

Levenslessen en hoop delen

Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”

Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”

Letterlijk een berg beklimmen

Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”

Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”

 

Lees verder