Algemeen
Brandende auto ramt woning in Den Bosch: ‘Metershoge vlammen zorgen voor chaos’
BEELDEN TE ZIEN ONDERAAN!
n de vroege uren van de nacht, rond 02.00 uur, werden bewoners van de Acaciasingel opgeschrikt door een brandende auto die tegen de gevel van een huis was gereden. Omwonenden ontdekten de brand en sloegen direct alarm. Inmiddels vermoedt de politie dat de auto mogelijk met opzet in brand is gestoken en vervolgens bewust tegen de woning is gereden. Dit incident heeft veel onrust veroorzaakt in de doorgaans rustige wijk.
Opzet vermoed
Een politiewoordvoerder liet weten dat er sterke aanwijzingen zijn dat de brandstichting met kwade bedoelingen is gepleegd. “De exacte toedracht wordt nog onderzocht, maar de huidige informatie wijst in de richting van een doelgerichte actie,” aldus de woordvoerder. Het onderzoek moet uitwijzen wie verantwoordelijk is en wat de motieven zouden kunnen zijn.
Paniek in de buurt
De bewoners van het getroffen huis konden tijdig het pand verlaten, maar niet zonder de gevolgen van de rookontwikkeling te ondervinden. Ze werden door ambulancepersoneel gecontroleerd, maar hoefden gelukkig niet naar het ziekenhuis.
Een geschrokken buurvrouw vertelde: “Dit is een rustige en veilige buurt. Iedereen kent elkaar hier. Zoiets verwacht je niet op deze plek.” Toch is het niet de eerste keer dat de Acaciasingel wordt opgeschrikt door een ernstig incident.
Explosief in 2022
In 2022 vond er in dezelfde straat een explosie plaats toen een explosief afging bij een passerende auto. De inzittenden, een 29-jarige vrouw en haar jonge dochter, kwamen met de schrik vrij. De oorzaak van die explosie is echter nooit opgehelderd. Dat een soortgelijk incident zich nu opnieuw voordoet, baart buurtbewoners grote zorgen. “Het voelt alsof onze straat doelwit is geworden van iets waar wij geen grip op hebben,” zei een andere buurtbewoner.
Vermoeden van opzet
De politie doet op dit moment uitgebreid onderzoek naar de autobrand en de mogelijke opzet ervan. Forensisch specialisten zijn aanwezig om sporen te verzamelen en om te achterhalen hoe de brand precies is ontstaan. Een belangrijk aandachtspunt is het motief achter deze mogelijke brandstichting en de vraag of er sprake is van een doelbewuste aanval op de bewoners van het huis.
Bewoners bezorgd
De gebeurtenissen hebben de gemeenschap in de wijk diep geraakt. Veel bewoners maken zich zorgen over de veiligheid in hun straat. “Het lijkt alsof de buurt niet meer zo veilig is als we dachten,” aldus een buurtbewoner. “Er moeten maatregelen worden genomen om te voorkomen dat dit opnieuw gebeurt.”
Politiek en buurtinitiatieven
Buurtbewoners hebben de lokale autoriteiten gevraagd om maatregelen te nemen. Sommigen pleiten voor extra verlichting in de straat of de installatie van bewakingscamera’s om meer toezicht te houden. Een aantal bewoners is ook van plan een buurtbijeenkomst te organiseren om met elkaar te bespreken hoe zij de veiligheid kunnen vergroten.
Politie benadrukt noodzaak onderzoek
De politie heeft benadrukt dat het onderzoek naar de autobrand de hoogste prioriteit heeft. Er wordt momenteel gesproken met getuigen, en ook camerabeelden uit de buurt worden geanalyseerd. De hoop is dat deze inspanningen zullen leiden tot nieuwe aanknopingspunten om het incident op te lossen.
Rust terugbrengen
Hoewel de politie alles op alles zet om het incident op te lossen, blijft de onrust in de buurt voelbaar. Veel bewoners hopen dat de rust in de wijk snel zal terugkeren. “We willen ons weer veilig voelen in onze eigen straat,” zegt een bewoner. “Hopelijk wordt er snel duidelijk wie hiervoor verantwoordelijk is en wat er precies is gebeurd.”
Toekomstige maatregelen
De autoriteiten overwegen extra maatregelen om de veiligheid in de wijk te vergroten. Het is nog onduidelijk welke stappen er precies genomen zullen worden, maar de buurt maakt zich sterk voor meer preventieve actie. “We kunnen dit niet zomaar laten gebeuren zonder dat er iets verandert,” zegt een buurtbewoner.
Het incident laat zien hoe een enkele gebeurtenis een hele gemeenschap kan ontwrichten. Het is aan de politie en lokale autoriteiten om niet alleen de daders op te sporen, maar ook het vertrouwen van de bewoners in de veiligheid van hun straat te herstellen.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken