Algemeen
Bonnie St. Claire: Betrapt met glas wijn – Manager razend: ‘Volstrekt belachelijk!’
Bonnie St. Claire, ooit bekend om haar losbandige levensstijl, heeft jarenlang hard gewerkt aan een gezonder leven. De zangeres, die in 2018 stopte met drinken vanwege ernstige leverproblemen, kwam recent echter opnieuw in de schijnwerpers na een opvallend beeld in een vlog van Gerard Joling. Hierin was Bonnie te zien naast een half gevuld wijnglas, wat direct vragen opriep over haar huidige leefstijl.
Een zorgwekkend verleden
De aanleiding voor Bonnie’s keuze om alcohol vaarwel te zeggen, was niet zonder reden. In 2018 werd bij een medisch onderzoek een vlekje op haar lever ontdekt. Dit bleek geen kanker te zijn, maar het was wel een wake-up call voor de zangeres. Het vlekje werd operatief verwijderd, en Bonnie besloot sindsdien haar levensstijl drastisch om te gooien. Ze stopte volledig met drinken en zette alles op alles om gezond te blijven.
In interviews benadrukte Bonnie vaak hoe belangrijk deze beslissing was, en haar manager, Hans van den Eerenbeemt, bevestigde meerdere malen dat de zangeres sindsdien geen druppel alcohol meer had aangeraakt.
Het wijnglas in beeld
In de vlog van Gerard Joling lijkt echter een ander verhaal te worden verteld. Tijdens een gezellige ontmoeting filmt Gerard de zangeres, en op tafel staat een half gevuld wijnglas. Dit zorgde al snel voor speculaties. Heeft Bonnie haar gezonde levensstijl losgelaten? Is ze weer begonnen met drinken? Voor veel fans en bekenden was het beeld een schok, zeker gezien Bonnie’s geschiedenis en gezondheidsproblemen.
Manager spreekt zich uit
De commotie rondom het wijnglas bereikte ook de Story-redactie, die contact opnam met Bonnie’s manager. Hans van den Eerenbeemt reageerde fel en noemde de zorgen ongegrond.
“Bonnie drinkt al zeven jaar lang geen alcohol meer. Dit is absoluut niet waar. Het idee alleen al is absurd,” verklaarde hij. “Het is belangrijk om te begrijpen dat zo’n beeld soms meer lijkt te zeggen dan het werkelijk doet. Bonnie leeft al jaren een sobere, gezonde levensstijl.”
Op de vraag van Story of Bonnie iets wilde zeggen over het incident, bleef het stil. Ook Gerard Joling, die verantwoordelijk is voor het filmen van het fragment, weigerde commentaar te geven.
Fans maken zich zorgen
Hoewel de manager duidelijk is in zijn verklaring, blijven sommige fans zich zorgen maken. Het beeld roept vragen op over Bonnie’s huidige welzijn en of ze wellicht meer ondersteuning nodig heeft. Voor veel mensen was Bonnie’s transformatie een inspiratiebron, en het idee dat ze weer terug zou vallen in oude gewoontes raakt een gevoelige snaar.
Geruchten blijven rondzingen
Het incident laat zien hoe snel een beeld verkeerd kan worden geïnterpreteerd, maar het benadrukt ook hoe fragiel een imago kan zijn. Bonnie’s verleden blijft haar achtervolgen, en elk klein detail wordt onder een vergrootglas gelegd. Dit toont niet alleen de druk waarmee voormalige publieke figuren leven, maar ook hoe moeilijk het kan zijn om volledig afstand te nemen van een verleden vol uitdagingen.
Of het wijnglas daadwerkelijk van Bonnie was of niet, blijft gissen. Voorlopig blijft haar manager bij zijn standpunt: Bonnie heeft haar leven op de rit en blijft trouw aan haar gezonde keuzes. Toch zullen speculaties waarschijnlijk blijven, zolang de zangeres zelf niet reageert.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken