Algemeen
Boekhouder verduistert 1,9 miljoen bij luxe jachtenbouwer – rechter dwingt aannemer tot terugbetaling!
Een voormalig boekhouder van scheepswerf Hakvoort in Monnickendam heeft gedurende zes jaar bijna 1,9 miljoen euro verduisterd van zijn werkgever. De fraude kwam pas aan het licht nadat de man eind 2022 het bedrijf verliet. Hij gebruikte het geld om grootschalige verbouwingen aan zijn woonboerderij en andere eigendommen te financieren. De zaak leidde niet alleen tot een miljoenenclaim tegen de boekhouder, maar ook tot een rechtszaak tegen een aannemer die betrokken was bij de verbouwingen.
Ruim 40 jaar vertrouwen beschaamd
De boekhouder was meer dan vier decennia in dienst bij Hakvoort, een bouwer van luxe jachten met een jaaromzet van 30 tot 40 miljoen euro. Gedurende zijn laatste zes dienstjaren voerde hij 68 dubieuze betalingen uit, gericht aan een klein bouwbedrijf. De bedragen, gemiddeld 28.000 euro per transactie, waren bedoeld om privéverbouwingen aan zijn woonboerderij en andere woningen op zijn terrein te bekostigen. Opvallend genoeg woonde niet alleen de boekhouder zelf op het terrein, maar ook zijn zoon, dochter en schoonzoon.
Verfijnde misleiding
De fraude werd nauwgezet uitgevoerd. De boekhouder instrueerde de aannemer om de facturen voor de privéprojecten te richten aan Hakvoort. Zijn dochter en schoonzoon gaven de aannemer de indruk dat de betalingen een vorm van afkoop waren, omdat de boekhouder binnenkort met pensioen zou gaan en aandelen in het bedrijf verkocht.
Om de betalingen niet op te laten vallen, werden de facturen verwerkt als reguliere kosten binnen lopende projecten van Hakvoort. “Tussen de vele facturen viel het niet op als er eentje tussen zat die niet thuishoorde,” verklaarde de boekhouder tijdens een hoorzitting.
Ontdekking en schuldbekentenis
Pas een half jaar na het vertrek van de boekhouder ontdekte zijn opvolger de onregelmatigheden. De boekhouder gaf de fraude toe en tekende een schuldbekentenis. Naast de betalingen aan het bouwbedrijf werden nog vier andere schulden genoemd, wat suggereert dat het totale fraudebedrag mogelijk hoger is dan 1,9 miljoen euro.
Miljoenenclaim tegen de aannemer
Hakvoort besloot niet alleen de boekhouder aansprakelijk te stellen, maar sleepte ook het bouwbedrijf voor de rechter. Het bedrijf eiste de volledige 1,9 miljoen euro terug, plus ruim 125.000 euro aan kosten voor het fraudeonderzoek. Volgens Hakvoort had de aannemer moeten beseffen dat er iets niet klopte, gezien de ongebruikelijke betalingsconstructies.
De aannemer verdedigde zich door te stellen dat hij de boekhouder als een betrouwbare vertegenwoordiger van Hakvoort beschouwde. Bovendien had de scheepswerf jarenlang probleemloos de facturen betaald, wat de indruk wekte dat alles in orde was.
Rechter: “Navraag had moeten gebeuren”
De rechtbank oordeelde dat de aannemer inderdaad beter onderzoek had moeten doen. Zo moesten facturen via de boekhouder of zijn schoonzoon worden ingediend in plaats van rechtstreeks bij de scheepswerf. Ook waren de omschrijvingen op de facturen opzettelijk vaag. Deze signalen hadden de aannemer moeten aanzetten om bij Hakvoort te verifiëren of de betalingen legitiem waren.
Hoewel de rechter erkende dat de situatie verwarrend was, stelde hij vast dat de betalingen ‘onverschuldigd’ waren. De aannemer moet daarom 600.000 euro terugbetalen, een bedrag dat lager ligt dan de geëiste 1,9 miljoen euro. Dit omdat de boekhouder inmiddels zijn woonboerderij en andere eigendommen heeft verkocht, waarmee hij al 1,3 miljoen euro heeft terugbetaald aan Hakvoort.
Persoonlijk drama voor de aannemer
De uitspraak heeft zware gevolgen voor de aannemer, die nu deels onbetaald blijft voor het werk dat hij daadwerkelijk heeft uitgevoerd. Volgens zijn advocaat Royce de Vries is de situatie een persoonlijk drama voor zijn cliënt en diens gezin. “Mijn cliënt is altijd te goeder trouw geweest. Hij heeft alle werkzaamheden netjes uitgevoerd, maar moet nu alsnog een substantieel deel van de aanneemsom terugbetalen. Hij overweegt in hoger beroep te gaan.”
Hakvoort tevreden met uitspraak
Rolf Everhardus, advocaat van Hakvoort, liet weten dat de scheepswerf tevreden is met de uitspraak. “Deze zaak toont aan dat de scheepswerf buiten haar schuld is benadeeld. De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat de betrokkenen niet zomaar wegkomen met hun handelen.”
Voorkomen van toekomstige fraude
De zaak benadrukt het belang van controles en transparantie binnen bedrijven. Het vertrouwen dat Hakvoort had in zijn boekhouder heeft geleid tot aanzienlijke financiële en juridische gevolgen. Hoewel een groot deel van het verduisterde bedrag is terugbetaald, blijft de kwestie een dure les voor alle betrokken partijen.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken