Algemeen
Arm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´
De nieuwste aflevering van Steenrijk, Straatarm heeft een storm van reacties losgemaakt. In deze aflevering wisselden twee stellen, met een wereld van verschil in inkomen, tijdelijk van leven. Het welgestelde koppel Marco en Caroline uit Kroatië ruilde met Han en Norma uit Rijswijk, die afhankelijk zijn van hun AOW. Het contrast tussen beide levensstijlen bracht niet alleen emotie, maar ook maatschappelijke discussie teweeg.
120 euro als bliksemafleider
Han en Norma kregen tijdens hun ruilweek een budget van slechts 120 euro. Dat bedrag zette meteen de toon voor online reacties. Waar sommigen vinden dat het ‘prima te doen’ is, zijn anderen verbijsterd. Reacties als “Dat is toch niet weinig” en “Ik red het niet eens met zoveel” illustreren de verdeeldheid. De discussie legt bloot hoe verschillend mensen financiële beperkingen ervaren en interpreteren.
Schuld na werkgerelateerde tegenslag
De achtergrond van Han en Norma roept ook veel medeleven op. Door een pensioengat van 25.000 euro – ontstaan na problemen bij Han’s voormalige werkgever – leven zij al jaren op het absolute minimum. Elke uitgave moet overwogen worden. Voor hen is 120 euro geen tijdelijke beproeving, maar realiteit.
Luxe aan de Kroatische kust
Marco en Caroline daarentegen genieten van het goede leven aan de kust van Kroatië. Hun weekbudget van 1.200 euro biedt ruimte voor luxe en ontspanning. Toch is hun leven niet altijd zo geweest. Caroline vertelt openhartig dat ook zij in het verleden met deurwaarders te maken hadden. Die ervaring maakt haar empathisch, al blijft het lastig om het verschil in leefwereld écht te begrijpen.
Verwondering en contrasten
Bij aankomst in Rijswijk zijn Marco en Caroline verrast door het huis van Han en Norma. De woning is groter dan verwacht en vooral de keuken maakt indruk. De opmerking van Marco – “Die hebben een grotere koelkast dan wij” – benadrukt hoe snel men aannames doet over ‘arm zijn’. Toch laat het stel ook merken hogere standaarden te hanteren, met name als het op eten aankomt.
Discussie over perceptie van armoede
De aflevering maakt pijnlijk duidelijk hoe relatief armoede is. Heb je het slecht als je een huis hebt, maar nauwelijks geld? Of ben je pas arm als je ook geen dak boven je hoofd hebt? Op sociale media wordt deze vraag intensief besproken. De aflevering raakt een gevoelige snaar en laat zien dat armoede niet alleen draait om geld, maar ook om waardigheid, perspectief en dagelijkse keuzes.
Oordeel of inzicht?
Waar de ene kijker het programma ziet als een bron van vermaak of oordeel, zien anderen het als een bron van inzicht. Het confronteert kijkers met hun eigen vooroordelen. Het idee dat ‘arm zijn’ er altijd zichtbaar uitziet, wordt onderuitgehaald. Tegelijkertijd laat het ook zien dat financiële luxe niet automatisch leidt tot meer begrip of dankbaarheid.
Brede maatschappelijke relevantie
De aflevering van Steenrijk, Straatarm toont meer dan persoonlijke verhalen. Het legt maatschappelijke pijnpunten bloot: inkomensongelijkheid, de fragiele positie van ouderen en het gebrek aan solidariteit. In een tijd waarin financiële onzekerheid voor velen groeit, blijkt dat dit onderwerp leeft – en schuurt.
Journalist en mediamaker Derk Sauer (72) komt ten val bij zeil0ngeluk: een leven vol lef, idealen en journalistieke impact
Derk Sauer, een van Nederlands bekendste mediaondernemers, is donderdagmiddag op 72-jarige leeftijd om het leven gekomen na een 0ngeluk op zee. De familie van Sauer heeft het trieste nieuws bevestigd. Begin juli liep zijn zeilboot onverwacht op een rots, waarna hij ongelukkig ten val kwam en ernstig lichamelijk letsel opliep. Zijn verwondingen bleken uiteindelijk fataal.
De mededeling sloeg in als een schok in de mediawereld. Sauer was niet alleen oprichter van The Moscow Times, maar ook een vaste, scherpe stem in het publieke debat over Rusland. Hij combineerde journalistiek vakmanschap met ondernemerszin en een uitgesproken visie op vrije pers, zowel binnen als buiten Nederland.
Beller in een wereld van appjes
Derk Sauer was geen man van eindeloze e-mails of formele memo’s. Zijn stijl was persoonlijk en direct. Collega’s en vrienden herinneren zich vooral die ene korte mailregel: “Bel me even als je tijd hebt.” Want e-mail vond hij omslachtig. “Mailen leidt maar tot misverstanden”, zei hij vaak. Beter om elkaar even te spreken, van mens tot mens. En zelfs in het tijdperk van WhatsApp bleef hij trouw aan dat idee: vaak had je eerst een gemiste oproep voordat er een berichtje kwam.
Deze persoonlijke benadering was tekenend voor zijn hele werkwijze. Of het nu ging om redactionele koerswijzigingen of strategische besluiten, Sauer geloofde in het directe gesprek — het liefst met zijn voeten op tafel, een krant uitgespreid op de grond en een stevige discussie erbij.
De overname van NRC: een informele revolutie
In 2010 nam Sauer, samen met investeringsmaatschappij Egeria, de krant NRC over. Een spannend moment in de Nederlandse journalistiek. In plaats van grote bestuurskamers organiseerde hij huiskamersessies. Redacteuren werden uitgenodigd in zijn woning om, zoals hij het zelf noemde, “lekker over de krant te lullen.”
De werksfeer was ontspannen, de discussie scherp. Geen vergadertaal over KPI’s of strategische doelstellingen, maar gesprekken over journalistieke inhoud. Sauer bestelde simpel vegetarisch eten om de hoek. Luxe of hiërarchie was niet aan hem besteed. Zijn stijl was authentiek, ontwapenend en bovenal oprecht.
Fun & Profit: journalistiek met plezier én resultaat
Tijdens de uitreiking van journalistieke prijzen als De Tegel verwoordde Sauer zijn filosofie eenvoudig maar doeltreffend: Fun & Profit. Voor hem geen jargon over winstmaximalisatie of marktaandeel. Zijn stelling: als journalisten met plezier werken, maken ze betere verhalen. En goede verhalen leiden vanzelf tot lezers, impact en financiële stabiliteit.
Deze houding maakte hem geliefd in redactieruimtes én bij jonge journalisten. Sauer geloofde heilig in talent boven structuur. Wie ideeën had, kreeg bij hem de ruimte om ze uit te voeren. Leeftijd, ervaring of titels deden er minder toe dan lef, nieuwsgierigheid en vakliefde.
Van wereldverbeteraar tot mediarebel
Zijn activisme begon al jong. Op zijn veertiende richtte hij de ‘Actiegroep voor de Wereldvrede’ op. Als tiener organiseerde hij demonstraties en verklaarde zichzelf maoïst. Op zijn negentiende trok hij namens de VPRO naar Noord-Ierland om verslag te doen van de onrusten daar.
Zijn journalistieke carrière nam vaart bij Nieuwe Revu, waar hij hoofdredacteur werd. Zijn formule: socialisme, seks en sensatie – met een flinke dosis onderzoeksjournalistiek. Hij maakte het blad spraakmakend en invloedrijk in een tijd waarin journalistiek nog vooral door gevestigde namen werd bepaald.
Moskou en de vrije pers
Internationaal maakte Sauer naam met de oprichting van The Moscow Times in 1990. In het post-Sovjettijdperk was dit Engelstalige dagblad een baken van onafhankelijke journalistiek in een snel veranderend Rusland. Onder Sauers leiding groeide de krant uit tot een belangrijke bron van informatie voor diplomaten, expats én Russen die de wereld van buiten hun grenzen wilden begrijpen.
Zijn inzet voor persvrijheid bleef onverminderd, ook toen het medialandschap in Rusland moeilijker werd. In 2022 verhuisde hij The Moscow Times naar Nederland om de redactie veilig te stellen, weg van politieke druk en censuur. Een moedige zet die internationaal respect afdwong.
Ellen Verbeek: zijn rots en partner in media
In zijn privéleven vormde Sauer al decennialang een krachtig duo met journaliste Ellen Verbeek. Ze leerden elkaar kennen bij Nieuwe Revu, maar hun gezamenlijke pad leidde uiteindelijk naar Moskou, waar Ellen een toonaangevende figuur werd in de society en mediawereld.
Zij was de taalkundige van de twee — sprak al snel vloeiend Russisch — en speelde achter de schermen een cruciale rol in Sauers mediaprojecten. Samen bouwden ze aan een journalistieke brug tussen Oost en West, met hun gezin als stevige basis.
Een leven vol impact
Sauer laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in de vorm van kranten en mediabedrijven, maar vooral in zijn filosofie over vrije journalistiek: menselijk, betrokken en met oog voor kwaliteit. Hij geloofde in nieuwsgierigheid als motor van vooruitgang, in de kracht van woorden, en in het belang van ongecensureerde informatie.
Zijn 0verlijden na het zeilongeluk komt onverwacht en hard aan. Toch spreekt uit de vele reacties vooral dankbaarheid. Voor zijn visie, zijn lef en zijn niet aflatende strijd voor de persvrijheid.
Zijn laatste les: blijf praten
Wat blijft, is misschien wel het eenvoudigste principe van Derk Sauer: blijf praten met elkaar. Zoek het directe contact, stel vragen, luister, en durf het oneens te zijn. Geen e-mails vol misverstanden, maar gesprekken met aandacht. Want dáár ontstaat begrip. Dáár begint verandering. Dáár leefde hij voor.
Rust zacht, Derk Sauer — een man die de journalistiek niet alleen beoefende, maar opnieuw uitvond.