Algemeen
Angela de Jong fileert nieuwe serie Jelies: ‘Het voelt niet meer oprecht’
Angela de Jong, media-columniste bij het Algemeen Dagblad, heeft zich in haar recente column uitgesproken over de overstap van de familie Jelies van de NPO naar SBS6. Het gezin, dat jarenlang populair was in het programma Een Huis Vol, is tegenwoordig te zien in Jelies & Gnodde: Grote Gezinnen Emigreren. Hierin volgen kijkers hun nieuwe leven in het buitenland. Volgens De Jong heeft de overstap echter niet alleen gevolgen voor de zender, maar ook voor de charme en uitstraling van de serie.
Van bewondering naar teleurstelling
De Jong geeft aan jarenlang met plezier naar de familie Jelies te hebben gekeken. Ze omschrijft het gezin als bijzonder en warm, met duidelijke normen en waarden. “Ik vond de Jelies altijd een leuk, bijzonder gezin. Streng in hun geloof, traditioneel in hun opvoeding, maar vooral warm en hecht met elkaar,” schrijft ze. Precies dat contrast, tussen hun traditionele levensstijl en liefdevolle omgang, maakte hen volgens De Jong aantrekkelijk voor de kijker.
Toch is die bewondering inmiddels geslonken. In de nieuwe serie mist De Jong het warme en authentieke gevoel dat eerder zo kenmerkend was. Volgens haar is de overstap naar SBS6 niet zonder gevolgen gebleven en lijkt het programma nu vooral gericht op entertainment in plaats van op oprechte momenten.
Gesprekken voelen ingestudeerd
Een belangrijk kritiekpunt van De Jong is dat de gesprekken in het nieuwe programma onnatuurlijk overkomen. Ze schrijft dat veel dialogen aanvoelen als ingestudeerde scènes in plaats van echte gesprekken. Vooral de momenten tussen vader Johan en zoon Harry, bijvoorbeeld tijdens klussen, wekken volgens haar de indruk dat ze vooral voor de camera zijn bedoeld. Dit haalt volgens De Jong de geloofwaardigheid weg en doet afbreuk aan het authentieke karakter waar het gezin eerder zo om gewaardeerd werd.
Veranderd beeld van vader Johan
Naast de ingestudeerde sfeer valt De Jong iets anders op: het veranderde gedrag van vader Johan. Waar hij in Een Huis Vol werd neergezet als een strenge maar liefdevolle vader, merkt De Jong nu dat hij botter en minder genuanceerd overkomt. Zo haalt ze aan dat Johan uitspraken doet over zijn vrouw en dochters die volgens haar niet passen bij het beeld dat kijkers eerder van hem hadden. Dit roept bij De Jong vragen op over hoe hij werkelijk is en of eerdere beelden misschien bewuster werden bijgestuurd door de publieke omroep.
Overdrijving en effectbejag
Volgens De Jong worden kleine conflicten in het nieuwe programma groter gemaakt dan nodig is. Ze noemt bijvoorbeeld een scène waarin Johan boos wordt over een zachtgekookt ei. Waar dit soort momenten vroeger wellicht buiten beeld bleef, krijgen ze nu juist de nadruk. De Jong vermoedt dat dit een bewuste keuze is van de zender om meer spanning en sensatie aan de serie toe te voegen. Hierdoor verschuift de toon van het programma van ingetogen en warm naar uitgesproken en soms zelfs overdreven.
De invloed van de commerciële zender
De Jong wijst in haar column ook op het verschil tussen de publieke en commerciële omroep. Volgens haar is de manier van monteren en presenteren bij SBS6 veel meer gericht op opvallende momenten en sterke uitspraken. Waar de NPO juist nuance en warmte in beeld bracht, lijkt SBS6 te kiezen voor een dynamische en soms polariserende benadering. De Jong noemt dit het typische ‘SBS6-sausje’ dat over de serie is gegoten.
De kern van het gezin komt in gevaar
Wat De Jong het meest betreurt, is dat de overstap van de Jelies ten koste lijkt te gaan van hun imago. Ze schrijft dat de familie ooit geliefd was vanwege hun oprechtheid en onderlinge betrokkenheid, maar dat deze eigenschappen nu minder zichtbaar zijn. In plaats daarvan ligt de nadruk op conflict en spanning. De vraag is volgens De Jong of de familie nog wel zichzelf durft te zijn voor de camera, of dat ze inmiddels te veel meebewegen met de verwachtingen van de nieuwe zender.
Conclusie: een gemiste kans voor authenticiteit
Het verhaal van de familie Jelies is voor veel kijkers nog steeds inspirerend, maar de manier waarop dat verhaal nu wordt verteld, roept gemengde gevoelens op. Angela de Jong benadrukt dat het juist de warme en oprechte momenten waren die de familie zo geliefd maakten. Door te kiezen voor meer effect en minder echtheid, lijkt het programma een belangrijk deel van zijn kracht te verliezen.
Voor de fans en de familie zelf ligt hier wellicht een uitdaging: hoe blijf je trouw aan wie je bent, zelfs als de televisiecamera’s blijven draaien?
In een wereld waarin schoonheidsidealen voortdurend veranderen en steeds meer mensen kiezen voor cosmetische ingrepen, heeft Danielle uit Breda een geheel eigen pad bewandeld. Met meer dan 100.000 euro aan lichaamsmodificaties heeft ze haar uiterlijk zo drastisch veranderd dat zelfs haar eigen familie haar niet meer herkent – of zelfs niet meer wil zien. Ondanks alle kritiek en afwijzing zegt Danielle dat ze gelukkiger is dan ooit. “Als ik in de spiegel kijk, zie ik eindelijk wie ik echt ben.”
Van een enkele tattoo naar een totale metamorfose
Het begon allemaal met een onschuldige tattoo op haar onderrug, een beslissing die velen zullen herkennen als een eerste stap in de wereld van zelfexpressie via lichaamskunst. Maar voor Danielle was dit slechts het begin van een transformatie die haar hele uiterlijk zou veranderen.
“Ik ben inmiddels de zwaarst getatoeëerde vrouw van Nederland, en dit is nog lang niet het einde,” vertelt Danielle. “Wat begon als een paar tatoeages, groeide uit tot een levensproject. Nu heb ik niet alleen mijn hele lichaam laten tatoeëren, maar ben ik nog veel verder gegaan. Mijn oren zijn verwijderd, mijn tong is gespleten en gekleurd, mijn oogballen zijn volledig zwart en als laatste ingreep heb ik mijn neus laten amputeren.”
Een wereldprimeur: de eerste vrouw zonder neus
Met haar meest recente lichaamsaanpassing heeft Danielle geschiedenis geschreven. Ze is de eerste vrouw ter wereld die vrijwillig haar neus heeft laten verwijderen als cosmetische ingreep. Tot nu toe waren er slechts enkele mannen die deze extreme vorm van lichaamsmodificatie aandurfden.
“Je kunt het niet terugdraaien, dus je moet heel zeker van je zaak zijn,” zegt ze. “Ik droomde hier al jaren van, maar het kostte tijd om de juiste specialist te vinden die dit voor mij kon en wilde doen.”
De ingreep vond plaats bij een body modification artist en duurde meer dan 2,5 uur. “Ik kon niet volledig verdoofd worden, dus ik voelde sommige momenten best goed,” herinnert Danielle zich. Toch heeft ze er geen seconde spijt van. “Mijn neus staat nu op sterk water in mijn woonkamer, naast mijn afgesneden oren.”
Kritiek en maatschappelijke onbegrip
Hoewel lichaamsmodificatie steeds vaker voorkomt en meer geaccepteerd wordt, roept Danielle’s uiterlijk heftige reacties op. Ze krijgt dagelijks afkeurende blikken op straat, wordt uitgescholden op social media en zelfs haar eigen familie wil haar niet meer zien.
“Mijn ouders en familie vinden dat ik te ver ben gegaan. Ze willen het liefst dat ik het terugdraai, maar dat is onmogelijk,” vertelt Danielle. “Zelfs als het kon, zou ik het nooit doen. Dit is wie ik ben.”
Voor haar voelt haar transformatie als de ultieme manier om zich te uiten, los van de maatschappelijke normen die bepalen wat schoonheid is. “Ik wil juist niet opgaan in de massa. Steeds meer mensen laten hun lippen opspuiten en hun gezichten perfectioneren met fillers. Waarom zou ik daaraan meedoen? Ik wil uniek zijn.”
Maar niet iedereen begrijpt haar keuzes. “Op social media krijg ik veel negatieve reacties. Mensen noemen me ‘verpest’ of zeggen dat ik mijn lichaam misbruik. Maar dit is mijn lichaam en mijn keuze. Iedereen mag zich uiten zoals hij wil, en dit is hoe ik dat doe.”
Screenshot
Extreme lichaamsmodificatie: kunst of zorgwekkende trend?
Wereldwijd is er een groeiende trend van extreme lichaamsmodificatie. Mensen laten subdermale implantaten zetten, hun tong splitsen, hun oogbollen tatoeëren en zelfs hun gezichten volledig hermodelleren. De vraag is: is dit een nieuwe vorm van zelfexpressie, of een verontrustende ontwikkeling?
Volgens Danielle is het antwoord simpel: “Iedereen heeft het recht om te beslissen wat hij of zij met zijn lichaam doet. Voor mij is dit geen duistere keuze, maar een manier om mezelf te uiten.”
Toch waarschuwen artsen en specialisten voor de medische risico’s van zulke extreme ingrepen. Infecties, littekenvorming en permanente schade zijn reële gevaren. Daarnaast kan het psychologische effect van zulke drastische aanpassingen groot zijn. “Ik wist waar ik aan begon,” zegt Danielle. “Ik heb mezelf goed ingelezen en wist wat ik kon verwachten. Dit is mijn leven en mijn keuze.”
De psychologische impact van lichaamsmodificatie
Hoewel lichaamsmodificatie vaak wordt gezien als een manier van zelfexpressie, roept het ook psychologische vragen op. Sommige experts suggereren dat mensen die extreem ver gaan met modificaties mogelijk worstelen met Body Integrity Identity Disorder (BIID), een aandoening waarbij iemand het gevoel heeft dat bepaalde lichaamsdelen niet bij hem of haar horen.
Danielle ziet dit anders. “Mensen willen altijd alles psychologisch verklaren, maar niet alles heeft een label nodig. Ik ben niet ziek, ik ben niet beschadigd. Ik ben gewoon mezelf.” Ze benadrukt dat haar transformatie niet voortkomt uit onzekerheid of ontevredenheid, maar uit een diepe wens om haar uiterlijk aan te passen aan hoe zij zich van binnen voelt.
Dit bericht op Instagram bekijken
De toekomst van lichaamsmodificatie
Nu lichaamsmodificatie steeds populairder wordt, vragen velen zich af hoe ver deze trend zal gaan. Zal het ooit volledig geaccepteerd worden, net zoals tatoeages en piercings dat nu zijn? Of blijft het een subcultuur die door de maatschappij met argwaan wordt bekeken?
Danielle gelooft dat acceptatie tijd kost. “Vroeger werden mensen met tatoeages als criminelen gezien. Nu heeft bijna iedereen er een. Wie weet, misschien kijken mensen over twintig jaar niet eens meer op van iemand zonder neus.”
Wat de toekomst ook brengt, Danielle blijft achter haar keuzes staan. Ondanks de kritiek en het verlies van contact met haar familie, voelt ze zich gelukkiger dan ooit. “Ik heb mijn hele leven geprobeerd te voldoen aan wat anderen verwachten. Nu leef ik voor mezelf. En dat voelt bevrijdend.”
Conclusie: Een unieke reis naar zelfexpressie
Danielle uit Breda heeft met haar extreme lichaamsmodificaties een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan de wereld van body modification. Haar ingrepen zijn voor velen moeilijk te begrijpen, maar voor haar is het een manier om zichzelf volledig te accepteren.
In een tijd waarin uiterlijke perfectie steeds vaker nagestreefd wordt via plastische chirurgie en cosmetische ingrepen, kiest zij voor het tegenovergestelde: het loslaten van maatschappelijke normen en het volgen van haar eigen visie op schoonheid.
Of lichaamsmodificatie in de toekomst meer geaccepteerd zal worden, valt nog te bezien. Maar één ding is zeker: Danielle blijft trouw aan zichzelf, ongeacht wat de wereld ervan vindt. “Ik ben vrij. En dat is alles wat telt.”
