Connect with us

Algemeen

André Hazes onthult onverwacht nieuws: “Hier heeft niemand op gerekend!”

Avatar foto

Geplaatst

op

André Hazes heeft onlangs via zijn Instagram Stories een ontroerend moment gedeeld met zijn zoontje, Dré. In een spontaan gesprek bespraken vader en zoon het idee om samen een nummer op te nemen, iets waar zowel fans als familie al langere tijd naar uitkijken. Kleine Dré, zichtbaar enthousiast, staat te popelen om met zijn vader de studio in te duiken. Het vooruitzicht van dit unieke duet belooft een hoogtepunt te worden in de muzikale traditie van de Hazes-familie.

Een wens die leeft bij fans én familie

Tijdens het gesprek bracht André voorzichtig het idee naar voren: “Veel mensen zeggen dat we een liedje moeten opnemen samen,” vertelde hij aan zijn zoon. Dré, die al langer met het idee speelde, reageerde direct: “Ja, dat zeg ik al heel lang!” Het enthousiasme van de jonge Dré, gecombineerd met de liefde voor muziek die in de Hazes-familie diep geworteld is, zorgde ervoor dat het idee al snel meer vorm kreeg.

Niet alleen fans, maar ook familieleden zien dit project als een logische volgende stap. André Hazes, die zelf al meerdere emotionele en persoonlijke nummers heeft uitgebracht, lijkt met dit duet een bijzondere band te willen laten zien. Het is een project dat niet alleen muzikaal, maar ook emotioneel van grote waarde kan zijn.

Keuze tussen vrolijk en emotioneel

Tijdens het gesprek vroeg André zijn zoon welk soort liedje hij zou willen opnemen. “Een beetje een vrolijk of een droevig liedje?” vroeg hij. Dré dacht even na voordat zijn vader het nummer Kleine Grote Vriend suggereerde. Dit nummer, dat al vele harten heeft geraakt, is een van Dré’s persoonlijke favorieten. Met een brede glimlach vroeg André verder: “Hoe de melodie daarvan is, vind je die mooi?” Dré knikte instemmend, en de ideeën begonnen steeds meer concreet te worden.

Het kiezen van een nummer met een emotionele lading zoals Kleine Grote Vriend lijkt een bewuste keuze. Het liedje, dat gaat over de band tussen ouder en kind, raakt een gevoelige snaar bij het publiek. Voor André en Dré biedt dit de kans om een lied op te nemen dat niet alleen muzikaal indruk maakt, maar ook een persoonlijk verhaal vertelt.

Van een idee naar een belofte

Het spontane gesprek tussen vader en zoon leidde uiteindelijk tot een duidelijke belofte. André vroeg zijn zoon oprecht: “Dus, wil je dit echt?” Zonder aarzelen antwoordde Dré volmondig: “Ja.” Zijn trotse vader reageerde met enthousiasme: “Oké, dan gaan we dat doen!” Hoewel er nog geen details bekend zijn over wanneer de opname zal plaatsvinden of hoe het nummer precies zal klinken, lijkt het erop dat de plannen serieus zijn.

De belofte van André aan zijn zoon is niet alleen een muzikale belofte, maar ook een emotioneel gebaar. Het laat zien hoe belangrijk muziek is binnen de Hazes-familie en hoe deze passie van generatie op generatie wordt doorgegeven.

Muziek als familie-erfgoed

De Hazes-familie staat al generaties lang bekend om hun muzikale talent. Met iconische nummers van André Hazes senior als basis heeft ook André junior zijn eigen stempel gedrukt op de Nederlandse muziekwereld. Het duet met zijn zoon lijkt nu een nieuwe dimensie toe te voegen aan deze rijke traditie.

Voor Dré betekent dit duet meer dan alleen een muzikale samenwerking. Het is een kans om de muzikale erfenis van zijn opa en vader voort te zetten. Door samen met zijn vader de studio in te duiken, draagt hij bij aan een familietraditie die al decennialang het publiek weet te raken.

Sociale media barst van enthousiasme

Na het delen van de video op Instagram reageerden fans massaal. Op sociale media werd het idee van een duet tussen André en Dré met open armen ontvangen. Veel fans deelden hun enthousiasme en hoopten snel meer te horen over het project. Vooral de keuze voor een nummer zoals Kleine Grote Vriend werd geprezen, juist vanwege de diepe emotionele lading en de betekenis ervan binnen de context van vader en zoon.

Reacties als “Dit wordt gegarandeerd een kippenvelmoment” en “Wat een mooi idee, dit wil ik meteen horen!” stroomden binnen. Het lijkt erop dat de band tussen André en Dré, gecombineerd met hun gedeelde liefde voor muziek, al voordat het duet uitkomt een gevoelige snaar raakt bij het publiek.

Een project met emotionele waarde

Hoewel nog niet duidelijk is wanneer het nummer precies zal worden opgenomen of uitgebracht, is het zeker dat dit duet voor André en zijn zoon meer is dan een gewoon project. Het is een manier om hun gedeelde passie voor muziek te vieren en tegelijkertijd een bijzonder moment vast te leggen in hun persoonlijke en muzikale relatie.

Voor fans is dit vooruitzicht een prachtige kans om een nieuw hoofdstuk te zien in het verhaal van de Hazes-familie. Het duet belooft een muzikaal moment te worden dat niet alleen raakt door de melodie en teksten, maar ook door de bijzondere band tussen vader en zoon die erin doorklinkt.

mogen fans verwachten?

Hoewel er nog weinig details bekend zijn, suggereren de gesprekken tussen André en Dré dat het duet zowel vrolijke als emotionele elementen zal bevatten. Het idee om Kleine Grote Vriend op te nemen, wijst op een nummer dat recht uit het hart komt. Fans mogen zich waarschijnlijk verheugen op een liedje dat de liefde tussen vader en zoon op een unieke manier weet vast te leggen.

Met André’s ervaring en Dré’s jeugdige enthousiasme lijkt dit project een combinatie te worden van professionele kwaliteit en puur gevoel. Het is een kans voor André om zijn zoon in de spotlight te zetten en samen een herinnering te creëren die nog lang zal voortleven.

Een veelbelovend muzikaal hoogtepunt

Het idee van André en Dré om samen een nummer op te nemen, is niet alleen een droom voor de familie, maar ook voor hun fans. Dit project lijkt alles in zich te hebben om een muzikaal hoogtepunt te worden: een ontroerend nummer, een sterke familietraditie en de unieke chemie tussen vader en zoon. Als het duet werkelijkheid wordt, belooft het een moment te worden dat veel mensen diep zal raken en een blijvende indruk zal achterlaten.

Eva van der Veen (1991) is een veelzijdige journalist en redactrice met een scherpe blik op politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Ze studeerde Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ze zich specialiseerde in onderzoeksjournalistiek en media-ethiek. Na haar studie werkte Eva als politiek verslaggever voor een grote Nederlandse krant, waar ze debatten in Den Haag versloeg en diepgaande analyses schreef over beleid en internationale betrekkingen. Haar werk kenmerkt zich door grondige research, objectiviteit en een kritische benadering van de macht. Sinds 2024 maakt Eva deel uit van het redactieteam van onze nieuwswebsite, waar ze zich richt op diepgaande achtergrondartikelen, interviews met beleidsmakers en fact-checking. Ze is gepassioneerd over het blootleggen van verborgen verhalen en het verstrekken van nauwkeurige informatie aan het publiek. Buiten haar journalistieke werk is Eva een liefhebber van geschiedenis, literatuur en lange wandelingen in de natuur. Ze gelooft in de kracht van onafhankelijke journalistiek en streeft ernaar om complexe onderwerpen toegankelijk te maken voor een breed publiek.

Algemeen

Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!

Avatar foto

Geplaatst

op

Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.

Laatste stappen en onwerkelijke realiteit

Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”

Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”

Van diagnose tot amputatie

Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”

Een ‘robotbeen’ dat niet werkt

Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”

In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”

Verlies op alle fronten

Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”

Steun van lotgenoten

Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.

Levenslessen en hoop delen

Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”

Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”

Letterlijk een berg beklimmen

Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”

Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”

 

Lees verder