Algemeen
Albert Verlinde haalt genadeloos uit naar Paul de Leeuw en Ranking the Stars: ‘Ongekend slecht!
Albert Verlinde heeft zich opnieuw uitgesproken over het programma Ranking the Stars van Paul de Leeuw. Volgens Verlinde wordt hij elk jaar uitgenodigd om deel te nemen, maar hij moet er niet aan denken om aan het programma mee te doen. “Ik vind het echt vreselijk,” laat hij weten in de rubriek In De Wandelgangen. Verlinde noemt het format van de show misselijkmakend en vindt dat het alleen maar schadelijk is voor de BN’ers die eraan meedoen.
Imagoschade voor BN’ers
Het huidige seizoen van Ranking the Stars heeft opnieuw laten zien dat het programma voor veel deelnemers negatieve gevolgen kan hebben. BN’ers die meedoen, krijgen vaak te maken met imagoschade. Een recent voorbeeld hiervan is Glennis Grace, die na haar incident in een supermarkt juist bezig leek met haar comeback, maar nu in het programma zichzelf opnieuw negatief in de kijker speelt. Volgens critici draagt het programma bij aan het versterken van controverses en negatieve beeldvorming van de deelnemers.
Dronken gevoerd bij de publieke omroep’
Albert Verlinde haalt in zijn kritiek op Ranking the Stars een opmerkelijk detail aan uit het verleden. “Vroeger bij de publieke omroep werd je nog dronken gevoerd als je eraan meedeed,” beweert hij. “En dat is nu niet meer het geval. Nu zitten mensen er nuchter. Nou, dat merk je bij Gordon nog niet, maar goed, ze zitten nu nuchter hun dingen te zeggen.”
Volgens Verlinde zorgt het feit dat de kandidaten nu nuchter zijn voor een andere dynamiek in de show. Waar deelnemers eerder wellicht losser waren en minder bewust van de impact van hun uitspraken, is dat nu niet meer het geval. Dit maakt volgens hem het programma niet minder problematisch, maar eerder ongemakkelijker om naar te kijken.
Gordon en RTL
Een andere persoon die ontevreden is over Ranking the Stars is Gordon. Hij is boos op RTL omdat zijn fatshaming-grap tegen een medekandidaat niet uit de uitzending is geknipt. Gordon vindt dat de tv-zender hem tegen zichzelf in bescherming had moeten nemen. Dit zorgt voor extra frustratie bij hem, die al vaker in conflict is geweest met verschillende mediapersoonlijkheden, waaronder Albert Verlinde.
Verlinde reageert hierop met een cynische noot: “Ja, maar Gordon is natuurlijk een rare. Ik heb het wel eerder gezegd: die vindt het volgens mij ook gewoon wel een beetje leuk om ruzie te hebben. Die koketteert ermee. Als je elkaar tegenkomt, dan roep je even: ‘Valse nicht’, en dan loop je weer door. Niet vals bedoeld, snap je, maar op die manier.”
Kritiek op RTL en Be Sweet
Veel mensen vragen zich af waarom RTL, onder leiding van Peter van der Vorst, dit programma blijft uitzenden. Dit terwijl hij tegelijkertijd pleit voor een vriendelijkere mediacultuur, zoals met de Be Sweet-campagne. In het praatprogramma Vandaag Inside werd deze tegenstrijdigheid ook besproken. Wilfred Genee vroeg zich af: “Peter van der Vorst, zie je die nog vaak of niet? Want je had het net over dat Be Sweet. Waarom doen ze dat dan? Als ze daar uiteindelijk zelf ook niet mee om kunnen gaan? Ik snap het niet.”
Albert Verlinde reageert met een mogelijke verklaring: “Het is natuurlijk ook een bedrijf, snap je. Tegenwoordig moeten al die bedrijven duurzaam zijn en aan dingen voldoen om te kunnen leveren internationaal. Je hebt best kans dat het meespeelt. Misschien is het wel een internationale missie. Dat weet je ook niet van RTL. Maar ik begrijp het echt niet.”
Volgens critici lijkt RTL enerzijds in te zetten op een positieve, inclusieve mediacultuur, maar tegelijkertijd programma’s te blijven maken die juist tegen deze waarden ingaan. Dit roept vragen op over de werkelijke intenties van de zender en of commerciële belangen zwaarder wegen dan ethische principes.
Het toekomstperspectief van Ranking the Stars
Hoewel Ranking the Stars al jarenlang een controversieel programma is, blijft het een plek krijgen op de Nederlandse televisie. De vraag is of er in de toekomst nog draagvlak zal zijn voor dit soort tv-formats. Met de toenemende gevoeligheid rond onderwerpen als bodyshaming, cancel culture en het publieke imago van BN’ers, lijkt de roep om dit soort programma’s te herzien steeds groter te worden.
Aan de andere kant blijft Ranking the Stars ook populair bij een bepaald publiek dat geniet van de openhartige en soms scherpe uitspraken van de deelnemers. Dit zorgt ervoor dat de show, ondanks de controverse, nog steeds zijn plek behoudt in het medialandschap.
Conclusie
Albert Verlinde blijft fel tegenstander van Ranking the Stars en ziet geen enkele reden om zelf deel te nemen. Zijn kritiek richt zich niet alleen op het format van de show, maar ook op de bredere impact ervan op BN’ers en de hypocrisie binnen RTL. Met steeds meer BN’ers die klagen over imagoschade en mediapersoonlijkheden die zich afvragen of dit soort programma’s nog wel in de huidige tijd passen, blijft de toekomst van Ranking the Stars onzeker. De discussie over de grenzen van entertainment en verantwoordelijkheid binnen de media zal waarschijnlijk nog lange tijd doorgaan.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken