Algemeen
Annelies (32) woont alleen in het bos: ‘Mijn hond heeft mijn leven gered’ die is me zoveel waard!
Leven in harmonie met de natuur
Diep in een bos, omringd door eeuwenoude bomen en fluitende vogels, woont Annelies Nollet (32) in een houten huisje zonder water- en gasleiding. Terwijl de meeste mensen niet zonder luxe kunnen, voelt Annelies zich hier gelukkiger dan ooit. Haar enige gezelschap is haar hond Kibo, die haar door de moeilijkste momenten in haar leven heeft geholpen. “Mijn idee van een leuke avond? Mijn kachel, mijn hond naast mij op de zetel en een goed fantasyboek.”
Op zoek naar rust en vrijheid
Annelies heeft bewust gekozen voor een leven in afzondering. Haar liefde voor de natuur en haar verlangen naar rust brachten haar naar het bos. Hier leeft ze zonder overbodige prikkels, zonder de druk van sociale verwachtingen. “Zie je die eik? Daar zitten drie eekhoorns, elke dag om tien uur komen ze hun eten halen. De egels slapen nog hun winterslaap, vogels prospecteren al een potentieel nestkastje.”
Ze beschouwt zichzelf als een gast in het bos en gedraagt zich daarnaar. “Leven en laten leven. Ik hak zelf mijn hout voor de kachel en probeer zo veel mogelijk zelfvoorzienend te zijn.” Haar leven mag dan misschien een sprookje lijken, het was niet altijd zo eenvoudig.
Een moeilijke jeugd: pesten en eenzaamheid
Annelies groeide op in een gezin waar weinig over emoties werd gepraat. “Ik had wel ouders, maar er werd niet echt geluisterd. Er werd voor onderdak en eten gezorgd en dat was het.” Dit zorgde ervoor dat ze zich vaak eenzaam voelde en haar toevlucht zocht in boeken. “Harry Potter hield me overeind. Hij had ook geen ouders en was ook triestig en alleen.”
Op school werd ze gepest. “Ik was altijd een beetje ronder en kreeg thuis niet zulke mooie kleren, waardoor ik een makkelijk doelwit was.” Hoewel ze een paar vriendinnen had, voelde ze zich nooit echt ergens bij horen. Ze studeerde economie-moderne talen omdat het zo hoorde, maar achteraf gezien had ze liever houtbewerking gedaan. “Dat was not done in die tijd. Als je goeie punten had, deed je dat niet.”
De zoektocht naar identiteit
In haar tienerjaren probeerde Annelies zich aan te passen aan de verwachtingen van anderen. “In het hoger middelbaar was uitgaan de norm. Kleurde je buiten de norm, dan hoorde je er niet bij. Ik ging dus ook uit, al voelde ik me vaak ongemakkelijk.”
Op haar achttiende koos ze voor een studie journalistiek, waar ze vrienden voor het leven maakte en haar liefde voor taal ontdekte. Toch worstelde ze met onzekerheid. “Ik dronk veel, soms een fles wodka op een dag, om me toch aan te passen. Het was een soort vlucht.” Ze wist niet goed wie ze was en wat ze wilde, omdat ze nooit bevestiging had gekregen dat haar gevoelens er mochten zijn. “Dus werd ik een pleaser, een ‘zie me graag’-persoon.”
Het keerpunt: de komst van Kibo
Het leven van Annelies veranderde toen Kibo, haar pleeghond, haar pad kruiste. De hond had ernstige gedragsproblemen en werd als ‘hopeloos’ bestempeld. “Het enige wat je kan doen, is hem laten inslapen, zeiden ze.” Maar Annelies weigerde dat te accepteren. Kibo gaf haar een reden om ’s ochtends op te staan en structuur in haar leven. “Mensen zonder hond begrijpen dat niet, maar een hond ziet je onvoorwaardelijk graag.”
Ze volgde gedragstherapielessen om Kibo te helpen, en dat bleek succesvol. “Hij heeft mijn jongvolwassen leven gered. Dankzij hem vond ik een doel.” Dit leidde uiteindelijk tot haar eigen onderneming: Honden in Nesten, waar ze op een alternatieve manier met honden werkt. “Ik kijk naar de angst van de hond, niet naar het borstgeklop van het superieure baasje.”
Het opbouwen van een onafhankelijk leven
De eerste jaren van haar onderneming waren zwaar. “Financieel was het moeilijk. Een vriendin kwam geregeld een potje eten in de koelkast zetten.” Toch hield ze vol. “Ik moest, zou en wou. En nu lukt het.” Ze betaalt haar huisje in het bos helemaal zelf af en heeft haar leven opgebouwd zonder afhankelijk te zijn van anderen.
Hoewel ze graag alleen woont, betekent dat niet dat ze sociaal geïsoleerd is. “Ik spreek af met vriendinnen, heb een sociale job en bel vaak met mijn beste vriendin.” Maar na een dag onder de mensen keert ze met plezier terug naar haar rustige plek in het bos.
De bewuste keuze om geen partner te hebben
Annelies heeft al acht jaar geen relatie en is daar helemaal tevreden mee. “Ik kan me niet voorstellen dat ik gelukkiger zou worden met iemand.” Haar hond Kibo slaapt ook op haar bed, wat een eventuele partner ingewikkeld zou maken, grapt ze. “Ik heb besloten dat ik geen lief meer wil.”
Ze merkt dat veel mensen het moeilijk vinden om te begrijpen dat je bewust kiest voor een leven zonder romantische partner. Maar voor haar is het een opluchting om niet in een relatie te zitten waarin ze zichzelf moet aanpassen. “Mijn geluk hangt niet af van een ander, en ik voel me compleet zoals ik ben.”
Leven volgens haar eigen waarden
Annelies is een zelfverklaarde ‘bomenknuffelaar’, een alternatief, veganistisch persoon die probeert het goede te doen. “Ik ben blij dat ik eindelijk kan zijn wie ik ben en altijd was.” Ze leert van oudere mentoren en haar superlieve oma en broer. Psychologen kan ze zich niet veroorloven, maar ze leest veel en vindt op die manier antwoorden.
Het leven in het bos heeft haar geholpen om haar eigen weg te vinden en zichzelf te accepteren zoals ze is. “Ik weet dat ik eigenlijk nog niets weet, en dat is oké.”
De toekomst: altijd dichtbij de natuur
Annelies heeft geen plannen om haar levensstijl drastisch te veranderen. Ze voelt zich thuis in het bos en geniet van de rust, haar dieren en haar vrijheid. Toch weet ze dat niets permanent is. “Misschien verhuis ik ooit, maar ik zal altijd dichtbij de natuur blijven.”
Ze hoopt dat haar verhaal anderen inspireert om hun eigen pad te volgen, ongeacht de verwachtingen van de maatschappij. “Als je voelt dat je een ander leven wilt, wees dan niet bang om het te doen. Mensen zullen je misschien niet begrijpen, maar uiteindelijk gaat het erom wat jou gelukkig maakt.”
Met haar hond Kibo aan haar zijde en haar liefde voor de natuur weet Annelies zeker dat ze de juiste keuze heeft gemaakt. Meer heeft ze niet nodig.
Prins Maurits deelt openhartige update over herstel prinses Margriet: “Het gaat langzaam iets beter”
Tijdens Koningsdag heeft prins Maurits een indrukwekkende en persoonlijke update gedeeld over de gezondheidstoestand van zijn moeder, prinses Margriet. Eerder dit jaar kwam prinses Margriet ongelukkig ten val, wat leidde tot meerdere botbreuken en een langdurig herstelproces. Prins Maurits sprak openhartig over hoe het nu met haar gaat, en zijn woorden maakten veel indruk op het publiek.
Portret Prinses Margriet 2023
Een zware periode voor prinses Margriet
De val van prinses Margriet vond plaats begin dit jaar tijdens het sportieve evenement De Hollandse 100 in Thialf. Dit evenement, gericht op het inzamelen van geld voor onderzoek naar lymfeklierk*nker, staat bekend om zijn combinatie van schaatsen en fietsen. Tijdens het schaatsgedeelte verloor prinses Margriet haar balans en kwam hard ten val. De impact was groot: ze brak zowel haar bovenarm als haar onderarm.
Voor een vrouw van haar leeftijd – prinses Margriet is inmiddels in de tachtig – is een dergelijke blessure ernstig. Het herstelproces verloopt dan ook moeizaam en vraagt om veel geduld, kracht en ondersteuning vanuit haar naasten.
Prins Maurits: “Het gaat langzaam iets beter”
Tijdens de feestelijkheden op Koningsdag in Doetinchem nam prins Maurits de tijd om even stil te staan bij de gezondheid van zijn moeder. In een kort maar veelzeggend interview liet hij weten: “Het gaat langzaam iets beter, maar het is nog niet fantastisch.” Zijn woorden, uitgesproken met zichtbaar medeleven, gaven een eerlijk beeld van de huidige situatie.
Volgens prins Maurits is het herstel uiterst langzaam, iets wat deels te wijten is aan de leeftijd van zijn moeder. “Als je tachtig plus bent, duurt alles gewoon langer. Dat is erg lastig, zeker als je iemand bent zoals mijn moeder, die altijd volop in beweging is geweest,” voegde hij eraan toe.
De impact van leeftijd op het herstelproces
Prins Maurits wees erop dat ouderen over het algemeen meer tijd nodig hebben om te herstellen van botbreuken. Terwijl een jongere patiënt wellicht binnen enkele weken weer volledig mobiel is, kan het bij oudere mensen maanden duren voordat ze hun normale activiteiten kunnen hervatten. Daarbij komen ook nog eens risico’s zoals complicaties en verlies van spiermassa door verminderde mobiliteit.
Voor prinses Margriet, die bekendstaat als een actieve en energieke vrouw, is de situatie extra zwaar. Stilzitten en afhankelijk zijn van anderen is iets waar zij altijd moeite mee heeft gehad. “Mijn moeder is iemand die graag onder de mensen is, die altijd bezig wil zijn. Dit gedwongen rust houden is dan ook tegen haar natuur,” aldus prins Maurits.
Optimisme en veerkracht
Ondanks de zorgen blijft de familie optimistisch. Prins Maurits benadrukte dat ze zich focussen op de kleine vooruitgangen die prinses Margriet boekt. “We gaan gewoon door,” zei hij vastberaden. Dit optimisme typeert niet alleen de familie, maar ook prinses Margriet zelf, die altijd bekend heeft gestaan om haar doorzettingsvermogen.
De positieve houding binnen de familie speelt een belangrijke rol in het herstelproces. De liefdevolle steun van haar zonen, schoondochters, kleinkinderen en vrienden geeft prinses Margriet de kracht om door te zetten, ook al gaat het niet zo snel als ze zelf zou willen.
Portret Prinses Margriet 2023
Eerder herstelupdates en zichtbare vechtlust
Eerder dit jaar werd al duidelijk dat het herstel van prinses Margriet trager verliep dan gehoopt. Tijdens verschillende gelegenheden werd door leden van de koninklijke familie voorzichtig aangegeven dat er nog een lange weg te gaan was. Toch bleef telkens doorklinken dat prinses Margriet niet bij de pakken neerzit en haar uiterste best doet om haar mobiliteit te verbeteren.
Zowel koning Willem-Alexander als prins Maurits hebben in interviews hun bewondering uitgesproken voor de vechtlust van prinses Margriet. “Ze is een bikkel,” zei Willem-Alexander eerder dit voorjaar. Die karaktereigenschap komt nu meer dan ooit van pas.
De band tussen prinses Margriet en haar familie
De band tussen prinses Margriet en haar kinderen, kleinkinderen en overige familieleden is hecht. Prins Maurits, Pieter-Christiaan, Bernhard en Floris hebben altijd een sterke connectie gehad met hun moeder. Niet alleen op formeel koninklijk niveau, maar ook privé, zijn de familiebanden warm en ondersteunend.
Tijdens deze moeilijke periode blijkt die verbondenheid van onschatbare waarde. Er wordt zoveel mogelijk tijd vrijgemaakt om bij prinses Margriet te zijn, haar gezelschap te houden en haar te ondersteunen in haar herstel.
De betekenis van De Hollandse 100 voor prinses Margriet
Het feit dat prinses Margriet ten val kwam tijdens De Hollandse 100 is extra wrang. Dit evenement ligt haar bijzonder na aan het hart. De Hollandse 100 is opgericht door haar jongste zoon, prins Bernhard, ter nagedachtenis aan zijn vrouw Anouk, die in 2009 overleed aan de gevolgen van lymfeklierk*nker.
Margriet was altijd een trouwe deelnemer aan het evenement, waarmee geld wordt ingezameld voor de Lymph&Co Foundation. Haar actieve deelname symboliseerde niet alleen haar betrokkenheid bij het goede doel, maar ook haar energieke levenshouding.
Publieke steun en medeleven
De Nederlandse bevolking leeft massaal mee met prinses Margriet en haar familie. Op sociale media verschijnen talloze berichten waarin mensen hun steun betuigen. Velen prijzen haar kracht en veerkracht en hopen dat zij, ondanks haar leeftijd, weer volledig zal herstellen.
De liefde en bewondering voor prinses Margriet zijn groot. Haar jarenlange inzet voor talloze goede doelen, haar vriendelijke voorkomen en haar betrokkenheid bij maatschappelijke kwesties hebben haar een bijzondere plek gegeven in de harten van veel Nederlanders.
Toekomstperspectief
Hoewel het herstel langzaam gaat, is er goede hoop dat prinses Margriet met tijd, geduld en doorzettingsvermogen zal herstellen. Voorlopig blijft ze echter gebonden aan een rustig herstelregime. Activiteiten worden zorgvuldig opgebouwd, en er wordt rekening gehouden met de kwetsbaarheid van haar lichaam.
De verwachting is dat prinses Margriet de komende maanden vooral achter de schermen zal herstellen en voorlopig weinig publieke optredens zal doen. Toch hopen velen dat zij, zodra haar gezondheid het toelaat, haar publieke taken weer voorzichtig kan hervatten.
Conclusie
De openhartige woorden van prins Maurits op Koningsdag geven een realistisch, maar hoopvol beeld van de situatie rondom prinses Margriet. Het herstel verloopt langzaam, en de weg naar volledige genezing is lang en uitdagend. Toch blijft de familie optimistisch en kijken ze naar de toekomst met vertrouwen.
Prinses Margriet, bekend om haar kracht, haar optimisme en haar niet-aflatende inzet, laat zien dat zelfs in moeilijke tijden veerkracht en positiviteit de boventoon kunnen voeren. De warme steun van haar familie en de liefdevolle wensen van het Nederlandse volk dragen ongetwijfeld bij aan haar herstel.
We wensen prinses Margriet veel sterkte en een voorspoedig herstel!