Algemeen
Annelies (32) woont alleen in het bos: ‘Mijn hond heeft mijn leven gered’ die is me zoveel waard!
Leven in harmonie met de natuur
Diep in een bos, omringd door eeuwenoude bomen en fluitende vogels, woont Annelies Nollet (32) in een houten huisje zonder water- en gasleiding. Terwijl de meeste mensen niet zonder luxe kunnen, voelt Annelies zich hier gelukkiger dan ooit. Haar enige gezelschap is haar hond Kibo, die haar door de moeilijkste momenten in haar leven heeft geholpen. “Mijn idee van een leuke avond? Mijn kachel, mijn hond naast mij op de zetel en een goed fantasyboek.”
Op zoek naar rust en vrijheid
Annelies heeft bewust gekozen voor een leven in afzondering. Haar liefde voor de natuur en haar verlangen naar rust brachten haar naar het bos. Hier leeft ze zonder overbodige prikkels, zonder de druk van sociale verwachtingen. “Zie je die eik? Daar zitten drie eekhoorns, elke dag om tien uur komen ze hun eten halen. De egels slapen nog hun winterslaap, vogels prospecteren al een potentieel nestkastje.”
Ze beschouwt zichzelf als een gast in het bos en gedraagt zich daarnaar. “Leven en laten leven. Ik hak zelf mijn hout voor de kachel en probeer zo veel mogelijk zelfvoorzienend te zijn.” Haar leven mag dan misschien een sprookje lijken, het was niet altijd zo eenvoudig.
Een moeilijke jeugd: pesten en eenzaamheid
Annelies groeide op in een gezin waar weinig over emoties werd gepraat. “Ik had wel ouders, maar er werd niet echt geluisterd. Er werd voor onderdak en eten gezorgd en dat was het.” Dit zorgde ervoor dat ze zich vaak eenzaam voelde en haar toevlucht zocht in boeken. “Harry Potter hield me overeind. Hij had ook geen ouders en was ook triestig en alleen.”
Op school werd ze gepest. “Ik was altijd een beetje ronder en kreeg thuis niet zulke mooie kleren, waardoor ik een makkelijk doelwit was.” Hoewel ze een paar vriendinnen had, voelde ze zich nooit echt ergens bij horen. Ze studeerde economie-moderne talen omdat het zo hoorde, maar achteraf gezien had ze liever houtbewerking gedaan. “Dat was not done in die tijd. Als je goeie punten had, deed je dat niet.”
De zoektocht naar identiteit
In haar tienerjaren probeerde Annelies zich aan te passen aan de verwachtingen van anderen. “In het hoger middelbaar was uitgaan de norm. Kleurde je buiten de norm, dan hoorde je er niet bij. Ik ging dus ook uit, al voelde ik me vaak ongemakkelijk.”
Op haar achttiende koos ze voor een studie journalistiek, waar ze vrienden voor het leven maakte en haar liefde voor taal ontdekte. Toch worstelde ze met onzekerheid. “Ik dronk veel, soms een fles wodka op een dag, om me toch aan te passen. Het was een soort vlucht.” Ze wist niet goed wie ze was en wat ze wilde, omdat ze nooit bevestiging had gekregen dat haar gevoelens er mochten zijn. “Dus werd ik een pleaser, een ‘zie me graag’-persoon.”
Het keerpunt: de komst van Kibo
Het leven van Annelies veranderde toen Kibo, haar pleeghond, haar pad kruiste. De hond had ernstige gedragsproblemen en werd als ‘hopeloos’ bestempeld. “Het enige wat je kan doen, is hem laten inslapen, zeiden ze.” Maar Annelies weigerde dat te accepteren. Kibo gaf haar een reden om ’s ochtends op te staan en structuur in haar leven. “Mensen zonder hond begrijpen dat niet, maar een hond ziet je onvoorwaardelijk graag.”
Ze volgde gedragstherapielessen om Kibo te helpen, en dat bleek succesvol. “Hij heeft mijn jongvolwassen leven gered. Dankzij hem vond ik een doel.” Dit leidde uiteindelijk tot haar eigen onderneming: Honden in Nesten, waar ze op een alternatieve manier met honden werkt. “Ik kijk naar de angst van de hond, niet naar het borstgeklop van het superieure baasje.”
Het opbouwen van een onafhankelijk leven
De eerste jaren van haar onderneming waren zwaar. “Financieel was het moeilijk. Een vriendin kwam geregeld een potje eten in de koelkast zetten.” Toch hield ze vol. “Ik moest, zou en wou. En nu lukt het.” Ze betaalt haar huisje in het bos helemaal zelf af en heeft haar leven opgebouwd zonder afhankelijk te zijn van anderen.
Hoewel ze graag alleen woont, betekent dat niet dat ze sociaal geïsoleerd is. “Ik spreek af met vriendinnen, heb een sociale job en bel vaak met mijn beste vriendin.” Maar na een dag onder de mensen keert ze met plezier terug naar haar rustige plek in het bos.
De bewuste keuze om geen partner te hebben
Annelies heeft al acht jaar geen relatie en is daar helemaal tevreden mee. “Ik kan me niet voorstellen dat ik gelukkiger zou worden met iemand.” Haar hond Kibo slaapt ook op haar bed, wat een eventuele partner ingewikkeld zou maken, grapt ze. “Ik heb besloten dat ik geen lief meer wil.”
Ze merkt dat veel mensen het moeilijk vinden om te begrijpen dat je bewust kiest voor een leven zonder romantische partner. Maar voor haar is het een opluchting om niet in een relatie te zitten waarin ze zichzelf moet aanpassen. “Mijn geluk hangt niet af van een ander, en ik voel me compleet zoals ik ben.”
Leven volgens haar eigen waarden
Annelies is een zelfverklaarde ‘bomenknuffelaar’, een alternatief, veganistisch persoon die probeert het goede te doen. “Ik ben blij dat ik eindelijk kan zijn wie ik ben en altijd was.” Ze leert van oudere mentoren en haar superlieve oma en broer. Psychologen kan ze zich niet veroorloven, maar ze leest veel en vindt op die manier antwoorden.
Het leven in het bos heeft haar geholpen om haar eigen weg te vinden en zichzelf te accepteren zoals ze is. “Ik weet dat ik eigenlijk nog niets weet, en dat is oké.”
De toekomst: altijd dichtbij de natuur
Annelies heeft geen plannen om haar levensstijl drastisch te veranderen. Ze voelt zich thuis in het bos en geniet van de rust, haar dieren en haar vrijheid. Toch weet ze dat niets permanent is. “Misschien verhuis ik ooit, maar ik zal altijd dichtbij de natuur blijven.”
Ze hoopt dat haar verhaal anderen inspireert om hun eigen pad te volgen, ongeacht de verwachtingen van de maatschappij. “Als je voelt dat je een ander leven wilt, wees dan niet bang om het te doen. Mensen zullen je misschien niet begrijpen, maar uiteindelijk gaat het erom wat jou gelukkig maakt.”
Met haar hond Kibo aan haar zijde en haar liefde voor de natuur weet Annelies zeker dat ze de juiste keuze heeft gemaakt. Meer heeft ze niet nodig.
Oude beelden van Marco Borsato in The Voice Kids opnieuw onderwerp van gesprek – Sezina Kelsey neemt het voor hem op
Nu Marco Borsato voor de rechter staat in de zaak rond vermeende grensoverschrijdende handelingen met een destijds minderjarige, duiken ook oude televisiebeelden weer op. Op sociale media is een fragment uit de finale van The Voice Kids 2019 opnieuw viraal gegaan. In de video is te zien hoe Borsato zijn deelnemer Sezina Steur — die toen deel uitmaakte van zijn team — stevig vasthoudt en troost vlak voor de bekendmaking van de winnaar.
De beelden roepen uiteenlopende reacties op. Waar sommigen het gedrag van de zanger ongemakkelijk vinden, wijzen anderen erop dat het fragment uit zijn context is gehaald.
Fragment uit 2019 duikt opnieuw op
Het bewuste moment speelt zich af tijdens de live finale van The Voice Kids in 2019, het seizoen waarin Silver Metz uiteindelijk won namens het team van Ali B. Terwijl het publiek gespannen wachtte op de uitslag, stond Borsato naast zijn pupil Sezina, die zichtbaar zenuwachtig was.
Op de beelden is te zien dat de coach haar stevig vasthoudt en over haar rug wrijft om haar gerust te stellen. Dat moment wordt door sommige kijkers anders geïnterpreteerd, vooral vanwege de positie van zijn hand.
Een gebruiker op het platform X (voorheen Twitter) plaatste het fragment met de tekst:
“Voor alle Borsato-fans, wie vindt dit normaal gedrag?”
De video werd sindsdien duizenden keren bekeken en gedeeld. Toch is lang niet iedereen het eens met de negatieve toon. Onder dezelfde post verschenen ook veel reacties die het gedrag van Borsato juist als vaderlijk en beschermend bestempelen.
“Als je hier iets verkeerds in ziet, ligt dat meer aan de kijker dan aan het moment zelf,” schreef iemand.
Sezina Kelsey reageert en neemt het op voor haar coach
De zangeres Sezina Steur, die inmiddels onder haar artiestennaam Sezina Kelsey optreedt, heeft zelf gereageerd op de aandacht rond de oude beelden. Op TikTok deelde ze een fragment van haar cover van Waarom Nou Jij — een nummer van Marco Borsato — voorzien van een hart-emoji als onderschrift.
Daarmee lijkt ze haar steun uit te spreken voor haar voormalige coach. Het is niet de eerste keer dat ze zich positief uitlaat over haar ervaringen met hem.
In een eerder interview met het tijdschrift Story vertelde Sezina:
“Ik heb alleen maar fijne herinneringen aan mijn tijd bij The Voice Kids. Marco was betrokken, warm en altijd geïnteresseerd in hoe het met mij ging.”
Een bijzondere band tussen coach en deelnemer
Sezina deed voor het eerst mee aan The Voice Kids toen ze elf jaar oud was. Toen koos ze voor Team Ali B, maar ze werd tijdens de zogenoemde Battles uitgeschakeld. Twee jaar later waagde ze opnieuw een poging en belandde ze in Team Borsato.
Haar auditie met het nummer What About Us van P!nk werd een groot succes: de video kreeg miljoenen views op YouTube en maakte haar op slag bekend bij een jong publiek. In 2019 haalde ze de finale van het programma, waar ze uiteindelijk de tweede plaats behaalde.
Borsato was onder de indruk van haar talent. Achter de schermen hielp hij haar met zangtechniek, podiumpresentatie en zelfvertrouwen. Volgens Sezina ontwikkelde zich in die periode een sterke vertrouwensband tussen coach en deelnemer.
“Marco was mijn Voice-papa,” vertelde ze. “Hij was altijd aanwezig, altijd eerlijk en oprecht. Ik voelde me gesteund en gewaardeerd. Alles wat ik toen geleerd heb, neem ik nog steeds mee.”
“Ik heb nooit iets vervelends meegemaakt”
De recente beschuldigingen aan het adres van Borsato doen haar verdriet, zegt Sezina. Ze benadrukt dat haar eigen ervaringen uitsluitend positief waren.
“Ik kijk mede dankzij Marco met een warm gevoel terug op mijn deelname,” vertelt ze. “Tijdens zo’n intensief traject groei je naar elkaar toe. Hij was betrokken bij elk stapje en heeft me veel geleerd over muziek én over mezelf.”
Ze vervolgt:
“Ik heb nooit iets meegemaakt wat niet door de beugel kon. Integendeel: Marco was altijd respectvol. Hij zag me echt, als mens en als artiest.”
Hoewel ze inmiddels volwassen is en haar eigen muziekcarrière uitbouwt, zegt Sezina dat ze nog altijd veel aan die periode denkt. “Ik heb er alleen maar mooie herinneringen aan. Als ik terug kon, zou ik het zo weer doen.”
@sezinakelseyofficial ❤️
Plannen die niet doorgingen
Na haar deelname aan The Voice Kids hield Sezina nog enige tijd contact met Borsato. Er waren zelfs plannen om samen aan nieuwe projecten te werken, maar die kwamen tot stilstand toen de zanger in opspraak raakte.
“We hadden echt toffe ideeën,” vertelt ze. “Maar toen de media-aandacht opkwam, hebben we besloten even afstand te nemen. Dat respecteerde ik volledig.”
Toch bleef ze zijn muziek trouw. Op haar YouTube-kanaal plaatste ze de afgelopen jaren meerdere covers van Borsato’s bekendste nummers, waaronder Als Alle Lichten Zijn Gedoofd, Breng Me Naar Het Water, Hij Had Het Willen Zeggen, Kom Maar Bij Mij, Speeltuin, Thuis en Margherita.
De jongste toevoeging, haar cover van Waarom Nou Jij, kreeg extra aandacht nadat ze er een kort fragment van op TikTok plaatste. Daarmee lijkt ze impliciet te zeggen dat ze nog altijd respect voelt voor haar voormalige coach.
Online discussie over oude beelden
De heropleving van het fragment uit 2019 laat zien hoe groot de rol van sociale media tegenwoordig is in publieke debatten. In een tijd waarin oude tv-beelden razendsnel opnieuw worden gedeeld, is context vaak het eerste dat verdwijnt.
Mediadeskundige Ron Vergouwen zegt daarover:
“Oude televisiefragmenten worden vaak bekeken met de ogen van vandaag. Wat in 2019 onschuldig of vanzelfsprekend leek, kan jaren later anders worden geïnterpreteerd, zeker als de persoon in kwestie negatief in het nieuws is.”
Volgens hem is het belangrijk om onderscheid te maken tussen emotie en feit. “Beeldvorming is krachtig, maar niet altijd eerlijk. Zeker in lopende rechtszaken moet voorzichtig worden omgegaan met wat mensen online delen.”
De rechtszaak in bredere context
De zaak waarin Marco Borsato momenteel terechtstaat, loopt nog. Het 0penbaar Ministerie beschuldigt hem van grensoverschrijdend gedrag ten opzichte van een destijds minderjarige deelnemer van The Voice Kids.
Borsato heeft de aantijgingen altijd ontkend en verklaarde dat hij vertrouwen heeft in de rechtsgang. Zijn advocaten benadrukken dat er tot op heden geen veroordeling is uitgesproken en dat de zaak zorgvuldig wordt behandeld.
Ondertussen blijven veel mensen in Nederland verdeeld over de kwestie. Sommigen vinden dat Borsato’s eerdere gedrag in talentenshows opnieuw bekeken moet worden, terwijl anderen wijzen op het gevaar van “trial by media” — de veroordeling door publieke opinie nog vóór de rechter uitspraak doet.
Loyaliteit en nuance
De houding van Sezina Kelsey valt op door haar loyaliteit en haar positieve toon. Ze benadrukt dat haar steun aan Marco niet betekent dat ze andermans ervaringen in twijfel trekt, maar dat ze haar eigen verhaal wil delen.
“Ik vertel gewoon wat ík heb meegemaakt,” zegt ze. “Dat was alleen maar goed. Ik weet dat hij in moeilijke tijden zit, en ik wens hem het allerbeste.”
Haar boodschap raakt een gevoelige snaar: in een tijd waarin de scheidslijn tussen publieke opinie en gerechtelijke waarheid steeds dunner wordt, vraagt haar openhartigheid om nuance.
Slotbeschouwing
De ophef rond het oude The Voice Kids-fragment laat zien hoe het verleden in een nieuw daglicht kan komen te staan wanneer de context verandert. Wat voor de één een onschuldige geste lijkt, roept bij een ander vragen op.
Toch is het verhaal van Sezina Kelsey een herinnering aan het feit dat er ook andere perspectieven bestaan — verhalen van mensen die zich gezien, gesteund en gerespecteerd voelden.
Of het gerechtelijk onderzoek tegen Marco Borsato iets verandert aan zijn publieke imago, zal de tijd leren. Maar dat sommige oud-deelnemers hem blijven verdedigen, toont aan dat zijn invloed op jonge artiesten nog altijd wordt gevoeld.
“Marco was mijn Voice-papa,” besluit Sezina. “En wat er ook gebeurt, die band vergeet ik nooit.”