Algemeen
Bibi Breijman onthult kwetsende details over vreemdgaande Waylon: ‘Dit deed me echt heel pijn! (Beelden)
Bibi Breijman en Waylon geven in hun nieuwe podcastreeks een ongefilterde kijk op hun leven als ouders. Wat begint als een gesprek over de alledaagse uitdagingen van het ouderschap, groeit al snel uit tot een eerlijke reflectie op hun relatie. In een interview met RTL Boulevard deelt Bibi openhartig hoe het verleden, en in het bijzonder Waylons vreemdgaan, nog steeds een rol speelt.
De zanger ging destijds in therapie om zijn gevoelens beter te begrijpen, en in de podcast wordt niet geschuwd om ook deze moeilijke onderwerpen te bespreken. Toen de affaire van Waylon aan het licht kwam, stond het stel plotseling volop in de schijnwerpers. De media-aandacht was overweldigend, en het koppel besloot zich te richten op een nieuw project: een podcast over de realiteit van het ouderschap.
De uitdagingen van het ouderschap
“Slaapdronken luiers verschonen. Op je werk ontdekken dat je kleding binnenstebuiten zit. Alle kindernamen door elkaar halen!” vertellen ze lachend in hun podcast. Als ouders van vier kinderen – van 22, 6, 2 en 0 jaar – hebben ze wekelijks genoeg om te bespreken. De podcast biedt een eerlijke kijk op het gezinsleven, met alle mooie en minder mooie momenten die daarbij horen.
De gesprekken in de podcast laten zien hoe het stel zich staande houdt in de chaos van een groot gezin. Van slapeloze nachten tot hectische ochtendroutines: niets blijft onbesproken. Bibi en Waylon willen laten zien dat ouderschap niet altijd perfect verloopt en dat het oké is om fouten te maken.
Vreemdgaan blijft een gevoelig onderwerp
Naast de uitdagingen van het ouderschap komt ook de moeilijke periode rondom Waylons vreemdgaan ter sprake. Bibi vertelt hoe ze met deze situatie is omgegaan en hoe haar partner in therapie ging om zijn emoties beter te begrijpen.
“Misschien wordt er vaak verwacht dat vrouwen angstiger zijn voor hun kind, maar mannen kunnen net zo goed worstelen met bepaalde gevoelens,” legt ze uit in het interview met RTL Boulevard. Ze benadrukt dat het leeftijdsverschil tussen hen een extra factor is. “Wij schelen elf jaar, en hij is niet bepaald een jonge vader. Dat maakt dit voor hem extra gevoelig.”
Waylon heeft in eerdere interviews aangegeven dat hij spijt heeft van zijn misstap en dat hij hard heeft gewerkt om het vertrouwen van Bibi terug te winnen. Toch blijft de pijn uit het verleden soms de kop opsteken, en dat wordt in de podcast niet verzwegen.
Een manier om anderen te helpen
Hoewel bepaalde onderwerpen binnen hun relatie al lang afgesloten zijn, ziet Bibi het delen van haar ervaringen als een manier om anderen te helpen. “Je merkt dat je mensen misschien verder kunt helpen door je eigen ervaringen te delen,” zegt ze. In eerdere interviews sprak ze al over de turbulente periode die zij en Waylon doormaakten.
Veel koppels maken moeilijke periodes door en worstelen met vertrouwen en vergeving. Door openhartig te praten over hun eigen situatie hopen Bibi en Waylon herkenning te bieden en anderen te laten zien dat relaties niet altijd perfect zijn. Hun podcast is dan ook niet alleen bedoeld als een inkijkje in hun leven, maar ook als een steun voor anderen.
De impact van media-aandacht
Toen het nieuws over Waylons affaire naar buiten kwam, werd het stel overspoeld door media-aandacht. Paparazzi stonden voor hun deur, en op social media kreeg Bibi te maken met talloze reacties. “Mensen hadden opeens een mening over onze relatie, zonder dat ze ons echt kenden,” zegt ze.
Die periode was zwaar voor haar. Ze moest niet alleen omgaan met haar eigen emoties, maar ook met de publieke opinie. Toch heeft ze geleerd om haar eigen gevoelens en die van haar gezin op de eerste plaats te zetten. “Je kunt niet iedereen tevreden stellen. Uiteindelijk gaat het erom wat wij zelf belangrijk vinden.”
Therapie als oplossing
Voor Waylon was therapie een belangrijke stap om zijn gevoelens en gedrag beter te begrijpen. Hij wilde niet alleen zijn relatie redden, maar ook als persoon groeien. “Het is niet makkelijk om in de spiegel te kijken en je fouten te erkennen, maar ik wist dat ik het moest doen,” zegt hij.
De therapie hielp hem om oude patronen te doorbreken en verantwoordelijkheid te nemen voor zijn daden. Ook leerde hij beter communiceren met Bibi, iets wat hun relatie uiteindelijk sterker heeft gemaakt.
Wat kunnen luisteraars verwachten?
De podcast van Bibi en Waylon is geen standaard gezinsvlog of scripted show. Ze willen een realistisch beeld geven van het ouderschap, met alle rommelige, grappige en ontroerende momenten die daarbij horen.
Onderwerpen die aan bod komen zijn onder andere:
- Hoe verdeel je de taken als ouders?
- Hoe houd je tijd voor jezelf in een druk gezin?
- Wat doe je als je relatie onder druk staat?
- Hoe ga je om met de verwachtingen van anderen?
Met hun podcast hopen ze niet alleen hun eigen verhaal te delen, maar ook herkenning te bieden aan andere ouders en koppels die soortgelijke uitdagingen tegenkomen. Hun openheid en eerlijkheid maken de reeks tot een bijzonder persoonlijk project.
De kracht van kwetsbaarheid
Wat Bibi en Waylon willen laten zien, is dat perfectie niet bestaat. Elke relatie kent ups en downs, en het is oké om daar open over te zijn. Door hun kwetsbaarheid te tonen, hopen ze anderen te inspireren om eerlijk te zijn over hun eigen gevoelens en ervaringen.
“Als wij door onze verhalen anderen kunnen helpen, dan is dat het mooiste wat er is,” zegt Bibi. “Niemand heeft het perfecte antwoord op ouderschap of relaties. We doen allemaal gewoon ons best.”
Conclusie
De podcast van Bibi en Waylon is een unieke mix van humor, eerlijkheid en emotie. Het laat zien hoe zij als gezin omgaan met de uitdagingen van het leven en hoe ze ondanks tegenslagen toch samen verder gaan.
Door openhartig te praten over ouderschap, relaties en persoonlijke groei hopen ze anderen te inspireren en te laten zien dat je niet alleen bent in je worstelingen. Of je nu ouder bent, in een relatie zit of gewoon geïnteresseerd bent in eerlijke gesprekken, deze podcast belooft een bijzondere en waardevolle luisterervaring te worden.
De ochtend erna: het verhaal van een nacht die nét iets te gezellig werd
Iedereen kent het wel: zo’n avond die begint met een simpele “we doen er eentje” en eindigt met een hele reeks momenten die je later alleen nog in fragmenten terug kunt halen. Wat eerst onschuldig lijkt, verandert al snel in een film vol onverwachte wendingen. En precies dat overkwam een jonge vrouw die — zonder dat ze het doorhad — de hoofdrol speelde in haar eigen komedie.
De volgende ochtend zou ze wakker worden in een situatie die haar leven voorlopig van genoeg gespreksstof zou voorzien. Want waar de meeste mensen wakker worden naast één persoon, opende zij haar ogen en zag… twee gezichten.
Een avond zonder plan
Het begon allemaal onschuldig: een vrijdagnacht die nergens heen hoefde te gaan, behalve richting ontspanning. Een paar vriendinnen, een nieuwe bar in de stad en een cocktailkaart die te verleidelijk was om te negeren. De sfeer zat er direct in. Er werd gelachen, gedanst en gezongen alsof het weekend nooit zou eindigen.
In haar woorden: “Het was
gewoon gezellig. Geen verwachtingen, geen plannen. Gewoon even
alles loslaten.”
De muziek werd harder, de gesprekken intenser en voor ze het wist,
werd de dansvloer haar podium. Iedereen leek op dat moment vrienden
voor het leven.
De charme van het moment
Er zijn van die avonden waarop de tijd niet meer lijkt te bestaan. Het ene moment sta je nog aan de bar, het volgende praat je met mensen die je een uur geleden nog niet kende. Zo’n avond waarop je vergeet te kijken hoe laat het is — en eerlijk gezegd, het maakt ook niet uit.
Wat volgt zijn spontane keuzes. Een grap die uitmondt in een toost, een dans die langer duurt dan gepland, een blik die net iets langer blijft hangen. Niemand dacht aan morgen; iedereen leefde in het nu.
Een nacht vol fragmenten
De rest van de avond is voor
haar grotendeels een waas. Er zijn flarden van herinneringen — een
karaokeversie van Dancing
Queen, een verloren schoen, en een moment waarop iemand
voorstelde om “nog één drankje te doen”.
Dat laatste bleek, zoals zo vaak, niet het laatste drankje te
zijn.
Ze weet nog dat er gelachen werd, dat iemand een verkeerde taxi bestelde, en dat de nacht uiteindelijk ergens tussen de stad en de sterren eindigde. Daarna: zwart.
De ochtend die volgde
Toen ze haar ogen opende, was
het eerste wat ze dacht: “Waar ben ik?” Het tweede: “Waarom is het
hier zo stil?”
Ze keek opzij — en zag twee mensen liggen. Even was er pure
verwarring. Daarna begon ze te lachen. Niet uit ongemak, maar uit
dat soort ongeloof dat je alleen voelt als het leven zelf de regie
overneemt.
De situatie was eerder komisch dan dramatisch. Niemand leek in paniek, niemand wist precies wat er gebeurd was, en eigenlijk maakte dat het alleen maar grappiger. “We lagen daar met z’n drieën, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik dacht alleen maar: oké, dit wordt een verhaal voor later.”
Zelfspot als superkracht
In plaats van zich te schamen, besloot ze het met humor te benaderen. Want ja — wat kun je anders doen? Ze vertelde later dat ze vooral moest lachen om haar eigen naïviteit. “Ik dacht dat ik gewoon even een drankje zou doen. Blijkbaar dacht het universum daar anders over.”
Zelfspot is in zulke situaties
een redder in nood. Ze pakte haar spullen, trok haar schoenen aan
(die gelukkig wél bij elkaar hoorden) en liep de deur uit alsof ze
op weg was naar een belangrijke afspraak.
“Gewoon hoofd omhoog, alsof je precies weet wat je doet. Dat is de
truc,” vertelde ze later lachend.
De kracht van onverwachte momenten
Wat dit verhaal bijzonder
maakt, is niet zozeer wat er gebeurde, maar hoe ze ermee omging. Ze
had net zo goed kunnen verdwijnen in schaamte of ongemak. Maar in
plaats daarvan koos ze voor relativering.
“Het was een les in loslaten,” zegt ze. “Soms loopt het leven niet
volgens plan — en dat is prima. Juist die onverwachte momenten
zorgen voor de mooiste verhalen.”
Iedereen kent het gevoel: iets loopt anders dan je dacht, maar achteraf ben je dankbaar dat het gebeurde. Omdat het je mens maakt. Omdat het laat zien dat perfectie overschat is.
Humor als geheugenanker
Dagen later werd ze natuurlijk
overstelpt met berichten van vrienden. “Dus… hoe was je
weekend?”
Ze wist precies wat ze bedoelden. “Laat ik het zo zeggen,”
antwoordde ze droog, “ik heb veel geleerd over logistiek.”
Het verhaal ging rond, zoals dat altijd gaat. Binnen een week werd het een soort legende in haar vriendengroep — met elke keer net iets andere details. Maar ze kon er alleen maar om lachen. “Als je er niet zelf om kunt lachen, doet iemand anders het wel voor je,” zei ze met een knipoog.
Een ode aan de imperfectie
In een tijd waarin iedereen zijn leven zorgvuldig filtert op sociale media, is dit soort eerlijkheid verfrissend. Geen perfect weekendje weg, geen zorgvuldig geënsceneerde foto — gewoon een avond die uitliep in chaos, maar eindigde in een goed verhaal.
Het is precies dat soort onvoorspelbaarheid dat het leven kleur geeft. En laten we eerlijk zijn: de meeste mensen onthouden niet de rustige avonden, maar juist die waarop alles even misging. De verkeerde afslag, de onverwachte ontmoeting, of in dit geval — het ontwaken naast twee onbekende gezichten.
De moraal van het verhaal
Iedereen heeft weleens van die
momenten waarop je denkt: hoe
ben ik hier terechtgekomen?
Voor de één is het een verkeerd nummer, voor de ander een verloren
sleutelbos, en voor deze dame was het een iets te druk bed. Maar
elk van die momenten leert ons iets belangrijks: dat controle een
illusie is, en dat het oké is om het leven soms gewoon te laten
gebeuren.
Ze vatte het zelf het best samen: “Ik heb geen spijt. Alleen een goed verhaal — en een reminder dat ik volgende keer wat minder cocktails neem.”
Leren lachen om jezelf
Er is een zekere vrijheid in
het accepteren dat niet alles volgens plan hoeft te verlopen. Door
te lachen om haar eigen avontuur, herwon ze iets veel waardevollers
dan trots: zelfvertrouwen.
“Het leven is een beetje als een improvisatieshow,” zei ze later.
“Je weet nooit wat de volgende scène brengt, maar zolang je blijft
lachen, komt het goed.”
De volgende ochtend — en alle ochtenden daarna
Sindsdien is ze voorzichtiger geworden met late avonden, maar niet minder spontaan. “Ik heb geleerd dat ik het leven niet te serieus moet nemen,” vertelde ze. “Zolang ik niemand pijn doe en mezelf kan blijven, mag het af en toe best een beetje chaotisch zijn.”
En ergens, diep vanbinnen, weet ze dat dit verhaal ooit weer opduikt. Misschien op een verjaardag, of tijdens een etentje. En elke keer zal ze opnieuw lachen — niet om wat er precies gebeurde, maar om het simpele besef dat het leven soms het mooiste schrijft als je het zelf even loslaat.
Kortom: wat begon als een onschuldige borrel, eindigde als een herinnering vol humor, zelfspot en levenslessen. Een klein avontuur dat laat zien dat het soms niet erg is om even de controle kwijt te raken — zolang je daarna maar weet hoe je erom kunt lachen.