Algemeen
Roekeloze bestuurder die man (75) dood reed in Milheeze – Slechts 1 jaar celstraf opgelegd… Waar is de gerechtigheid?
De 22-jarige Diogo M. is door de rechtbank in Den Bosch veroordeeld tot één jaar gevangenisstraf voor het veroorzaken van een dodelijk ongeval in Milheeze, waarbij een 75-jarige man om het leven kwam. Het Openbaar Ministerie had een veel zwaardere straf geëist, namelijk acht jaar cel, omdat het van mening was dat M. met opzet een aanrijding veroorzaakte als een poging tot zelfmoord. De rechter kwam echter tot een andere conclusie en legde een fors lagere straf op.
Achtergrond van het fatale ongeval
Het ongeval vond plaats op 2 augustus 2023 op de Schutboomsestraat in Milheeze. Op dat moment reed Diogo M. met een snelheid van ongeveer 180 kilometer per uur, terwijl de toegestane snelheid op die weg 80 km/u was. Hij reed met deze extreme snelheid achterop een willekeurige auto en botste met zoveel kracht dat het voertuig van het slachtoffer in brand vloog en volledig werd verwoest. De 75-jarige bestuurder had geen enkele kans en overleed ter plekke.
Na de botsing kwam de auto van M. tot stilstand tegen een boom. Hijzelf raakte zwaargewond en moest met spoed naar het ziekenhuis worden overgebracht. Zijn verwondingen waren ernstig, maar hij overleefde de crash.
Berichten naar zijn ex-vriendin vlak voor het ongeval
Kort voor de fatale botsing had M. verontrustende berichten naar zijn ex-vriendin gestuurd. Hierin schreef hij onder andere:
- “Als ik in een rolstoel beland, zorg dan voor me. Als dat niet gebeurt, vertel het aan mijn moeder.”
- “Laat me niet doodgaan.”
- “Ik maak hier een einde aan.”
Deze berichten leidden ertoe dat justitie ervan overtuigd was dat hij doelbewust een dodelijk ongeval veroorzaakte. Het Openbaar Ministerie zag de aanrijding als een zelfmoordpoging, waarbij hij niet alleen zichzelf in gevaar bracht, maar ook een onschuldig slachtoffer doodreed.
M. zelf ontkent dat hij een doodswens had. Volgens zijn verklaring wilde hij slechts de aandacht van zijn ex-vriendin trekken. Hij beweerde dat hij nooit van plan was om zichzelf van het leven te beroven en dat zijn woorden verkeerd werden geïnterpreteerd.
De rol van zijn verbroken relatie en zijn rijgedrag
In de nacht vóór het ongeval had M. te horen gekregen dat zijn relatie voorbij was. Zijn ex-vriendin had het uitgemaakt, en de ochtend erna zag hij haar vader rijden. In een impulsieve beslissing besloot hij achter hem aan te rijden, omdat hij met hem wilde praten. Tijdens de rit voelde hij zich echter duizelig en zou hij zelfs kort zijn weggevallen. Dit zou mede zijn veroorzaakt doordat hij de hele nacht niet had geslapen.
Desondanks kon M. niet verklaren waarom hij met een snelheid van 180 km/u reed. Hij bleef bij zijn standpunt dat het ongeval “niet expres” was gebeurd. De rechtbank oordeelde echter dat zijn gedrag roekeloos was en een groot gevaar vormde voor anderen op de weg.
Het oordeel van de rechtbank
De rechtbank nam de verontrustende berichten die M. naar zijn ex-vriendin had gestuurd serieus, maar zag onvoldoende bewijs dat hij met opzet een aanrijding wilde veroorzaken. Een belangrijk argument hierbij was dat M. diezelfde dag nog zijn auto had laten keuren bij een garage. Dit paste volgens de rechter niet bij iemand die van plan was om zichzelf van het leven te beroven.
Wel oordeelde de rechtbank dat het rijgedrag van M. extreem gevaarlijk en volledig onverantwoordelijk was. Met een snelheid van 180 km/u op een weg waar slechts 80 km/u is toegestaan, nam hij een onaanvaardbaar risico, dat uiteindelijk het leven kostte van een onschuldig slachtoffer.
De straf: celstraf en rijontzegging
Gezien de ernst van de situatie en de impact op de nabestaanden legde de rechtbank een straf op van:
- 1 jaar gevangenisstraf
- 3 jaar rijontzegging
Deze straf viel aanzienlijk lager uit dan de 8 jaar cel die justitie had geëist. Dit komt doordat de rechter geen directe intentie tot moord kon vaststellen, maar wel sprak van roekeloos rijgedrag met dodelijke gevolgen.
Impact op de nabestaanden
Voor de familie van het slachtoffer is de impact enorm. Hun 75-jarige vader, echtgenoot en opa kwam op een willekeurige dag om het leven door de gevaarlijke rijstijl van een jonge bestuurder. De pijn en het verdriet binnen de familie zijn groot, en de relatief lage straf voelt voor hen mogelijk als onvoldoende gerechtigheid.
Veel mensen in Milheeze reageren geschokt op het incident. Het ongeval heeft geleid tot discussies
over verkeersveiligheid, en of straffen voor extreem roekeloos rijgedrag zwaarder zouden moeten zijn.
Conclusie
De zaak rond Diogo M. is een tragisch voorbeeld van hoe onverantwoord rijgedrag onherstelbare schade kan aanrichten. Hoewel er geen bewijs was dat hij met opzet een ongeluk veroorzaakte, blijft het feit dat hij met extreme snelheid een leven heeft genomen.
Zijn straf van 1 jaar cel en 3 jaar rijontzegging is een waarschuwing, maar roept ook vragen op over hoe streng de wet zou moeten zijn voor bestuurders die andermans leven op het spel zetten. Voor de nabestaanden blijft de pijn groot, want geen enkele straf kan hun geliefde terugbrengen.
Nieuwe wending in hoger beroep Ali B: rapper Ronnie Flex mag getuigen
Het hoger beroep in de strafzaak tegen Ali B heeft een opmerkelijke ontwikkeling doorgemaakt. Het gerechtshof in Amsterdam heeft besloten dat rapper Ronnie Flex als getu!ge mag worden gehoord. Dit besluit kan van grote betekenis zijn voor het verloop van de zaak, waarin Ali B eerder werd veroordeeld tot een gevang*nisstraf van twee jaar. De getuigenis van Ronnie Flex draait om een specifiek moment tijdens een zogenoemd schrijverskamp in 2018, dat een centrale rol speelt in de rechtszaak.
Hoewel het 0penbaar Min*sterie (OM) geen bezwaar maakte tegen de komst van Ronnie Flex als getuige, was de toestemming van het hof alsnog opvallend. In rechtszaken waar de belangen groot zijn, zoals deze, wordt ieder nieuw element zorgvuldig afgewogen. De verdediging van Ali B hoopt via de verklaring van Ronnie Flex twijfel te zaaien over de betrouwbaarheid van eerdere getuigenverklaringen.
Schrijverskamp uit 2018 opnieuw onder de loep
De kern van de zaak draait om een incident dat zich zou hebben afgespeeld tijdens een muziekweekend, het zogenoemde schrijverskamp. Verschillende artiesten en producers waren daarbij aanwezig, onder wie Ali B en Ronnie Flex. In deze setting zou het vermeende voorval hebben plaatsgevonden dat later aanleiding gaf tot een aang!fte van verkr*chting.
Volgens de eerdere verklaringen van de vrouw in kwestie zou Ali B zich op ongepaste wijze hebben gedragen, direct na een intiem moment tussen haar en Ronnie Flex. Advocaat Bart Swier, die optreedt namens Ali B, stelt dat Ronnie Flex op dat moment aanwezig was en mogelijk licht kan werpen op wat er daadwerkelijk is gebeurd. Volgens de verdediging heeft Ronnie Flex verklaard dat hij het voorval waar de aang!fte om draait niet heeft waargenomen.
De toelating van zijn getu!genis wordt gezien als een belangrijke stap voor de verdediging, die hiermee het bestaande verhaal wil nuanceren of ontkrachten.
Geen toestemming voor verklaring echtgenote Ali B
Tegelijkertijd kreeg de verdediging van Ali B te maken met een tegenvaller. Het hof wees een verzoek af om Breghje Kommers, de echtgenote van Ali B, als getu!ge op te roepen. De advocaten hadden gehoopt dat zij een rol kon spelen in het weerleggen van een beeld dat volgens hen onterecht is ontstaan: namelijk dat zij samen met haar man zou hebben geprobeerd een aang!fte te beïnvloeden.
Volgens advocaat Swier is er sprake van een onjuist en schadelijk frame, waarbij gesuggereerd wordt dat het echtpaar heeft geprobeerd een aang!fte tegen te werken. Hij wilde dat beeld corrigeren door Breghje zelf haar kant van het verhaal te laten vertellen. Het hof zag daar echter geen aanleiding toe. Volgens de rechters draagt haar verklaring niet bij aan de beantwoording van de kernvragen in het hoger beroep.
Het 0penbaar Min*sterie had zich eerder die dag al uitgesproken tegen het horen van Kommers. Zij stelden dat er geen juridische noodzaak was voor haar betrokkenheid in deze fase van de procedure. Het hof sloot zich daar uiteindelijk bij aan.
Verzoek tot andere getu!gen ook afgewezen
De verdediging van Ali B had meerdere verzoeken ingediend om getuigen op te roepen die mogelijk nieuwe inzichten konden geven in verschillende onderdelen van de zaak. Zo wilde men twee anonieme getuigen onder gesloten deuren horen. Deze getu!gen zouden, volgens Swier, gevoelige informatie kunnen verschaffen. De behandeling van dit verzoek vond plaats zonder de aanwezigheid van pers en publiek, vanwege de vertrouwelijke aard van de informatie.
Ook deze verzoeken zijn afgewezen. Het hof stelde dat de getu!genverklaringen onvoldoende relevant of noodzakelijk zijn voor de huidige beoordeling van het hoger beroep.
Een derde verzoek betrof het horen van zangeres en actrice Ellen ten Damme. Zij is betrokken bij een aparte aanklacht wegens poging tot verkr*chting, waarvoor Ali B eveneens eerder werd ver00rdeeld. De verdediging hoopte dat haar verklaring context zou kunnen bieden of een bredere kijk op de zaak mogelijk zou maken. Ook dit verzoek vond geen gehoor bij het hof, dat oordeelde dat haar betrokkenheid in dit stadium niet van directe meerwaarde is voor de beoordeling van het lopende hoger beroep.
Achtergrond van de veroordeling
Ali B werd in juli vorig jaar veroordeeld tot twee jaar gev*ngenisstraf. De rechtbank achtte hem schuldig aan verkr*chting en poging tot verkr*chting. Tegelijkertijd werd hij vrijgesproken van twee aankl*chten wegens aanr*nding, waaronder één zaak waarbij zangeres Jill Helena betrokken was. Zowel de verdediging van Ali B als het 0penbaar Min*sterie gingen in hoger beroep tegen het vonnis, zij het om verschillende redenen.
De verdediging wil via het hoger beroep aantonen dat er onduidelijkheden en tegenstrijdigheden bestaan in de verklaringen van de aangeefsters, terwijl het OM juist van mening is dat in sommige zaken de straf te mild is of dat vrijspraken onterecht zijn geweest. Het maakt dat het hoger beroep een complex juridisch traject is geworden, waarin beide partijen nieuwe argumenten en bewijzen aandragen.
Gewicht van de verklaring van Ronnie Flex
De verklaring van Ronnie Flex kan in potentie van grote betekenis zijn. Niet alleen omdat hij aanwezig was op het moment van het vermeende incident, maar ook omdat zijn verklaring direct raakt aan de geloofwaardigheid van de aangifte. In het Nederlandse strafrecht speelt de betrouwbaarheid van verklaringen een cruciale rol, zeker in zaken waarbij fysiek bewijs beperkt of niet beschikbaar is.
Als uit zijn verklaring blijkt dat hij geen onregelmatigheden heeft waargenomen, kan dat bijdragen aan de verdediging van Ali B. Tegelijkertijd zal het gerechtshof zorgvuldig afwegen in hoeverre zijn herinneringen na al die jaren nog betrouwbaar zijn, en welke rol eventuele subjectieve beleving speelt.
Het is niet ongebruikelijk dat getuigen zich gebeurtenissen anders herinneren dan de betrokkenen zelf. Juist daarom is het aan het hof om zorgvuldig te beoordelen welke verklaringen het zwaarst wegen.
Vooruitblik: hoe nu verder?
De komende maanden zullen in het teken staan van nadere zittingen, waarin onder meer de verklaring van Ronnie Flex op de planning staat. Het is nog onduidelijk of hij fysiek zal verschijnen of dat zijn verklaring schriftelijk of via een videoconferentie wordt afgelegd. De uitkomst van zijn getuigenis zal ongetwijfeld breed worden gevolgd, gezien de invloed die deze kan hebben op het eindoordeel van het hof.
Daarnaast blijft de zaak rond Ali B onderwerp van maatschappelijk debat. Het raakt thema’s als grens0verschrijdend gedrag, machtsverhoudingen in de entertainmentindustrie en de manier waarop het strafrecht hiermee omgaat. Voor de betrokkenen is het hoger beroep niet alleen een juridische procedure, maar ook een persoonlijke beproeving.
Slotgedachte: rechtspraak in balans
Wat deze zaak laat zien, is hoe complex en gelaagd juridische trajecten kunnen zijn. De toelating van een nieuwe getuige, zoals Ronnie Flex, kan de koers van een rechtszaak beïnvloeden, maar biedt geen garanties. Elke verklaring wordt beoordeeld op betrouwbaarheid, relevantie en consistentie binnen het bredere geheel.
De uitspraak van het hof volgt op een later moment, wanneer alle argumenten, verklaringen en juridische overwegingen zijn gewogen. Tot die tijd blijft de zaak in beweging – voor de rechtbank, de betrokkenen en het publiek.