Algemeen
Shockerende wending in Deventer moordzaak: Ernst Louwes vecht voor gerechtigheid, maar de Staat weigert mee te werken!
De Deventer moordzaak blijft Nederland na 25 jaar bezighouden. Ernst Louwes, de man die werd veroordeeld tot twaalf jaar cel voor de moord op weduwe Wittenberg, blijft strijden om zijn onschuld te bewijzen. Maar de Staat weigert medewerking aan nieuw forensisch onderzoek, zelfs als er DNA van een ander persoon zou worden gevonden in het nagelvuil van het slachtoffer.
Louwes, die zichzelf al jaren onterecht veroordeeld voelt, wil koste wat kost eerherstel. Zijn advocaat, Geert-Jan Knoops, benadrukt dat nieuw DNA-onderzoek mogelijk het bewijs kan leveren dat Louwes onschuldig is. Maar de Staat blokkeert elk verzoek. Waarom? Waar is men bang voor?
De blokkade van de Staat: ‘Maakt niet uit wat er gevonden wordt’
Tijdens een kort geding op maandag lieten de advocaten van de Staat er geen twijfel over bestaan: zelfs als er nieuw DNA wordt gevonden dat wijst op een andere dader, verandert dat niets aan de veroordeling van Louwes. Volgens hen moet hij zijn verzoek niet bij de kortgedingrechter indienen, maar bij de procureur-generaal van de Hoge Raad.
Maar Louwes gelooft niet in die route. Hij is ervan overtuigd dat een herzieningsverzoek bij de Hoge Raad geen enkele kans van slagen heeft. Zijn veroordeling wordt volgens de Staat niet aangetast, wat er ook uit het onderzoek komt.
“Die staat als een huis,” verklaarde een van de advocaten van de Staat tijdens de rechtszitting. Met andere woorden: zelfs als nieuw bewijs zou aantonen dat Louwes onschuldig is, blijft hij schuldig. Wat zegt dat over ons rechtssysteem?
Een strijd die al 25 jaar duurt
Louwes, die inmiddels als vrachtwagenchauffeur zijn brood verdient, kon niet bij de zitting aanwezig zijn. Zijn advocaat Geert-Jan Knoops gaf aan dat de zaak mentaal te belastend is voor hem.
“Hij is al 25 jaar met deze ellende bezig,” aldus Knoops. Een kwart eeuw vechten tegen een systeem dat weigert te luisteren.
In 1999 werd weduwe Wittenberg in haar huis in Deventer vermoord. Louwes, die als executeur-testamentair was aangesteld voor haar nalatenschap, werd kort daarna gearresteerd. Maar de zaak was vanaf het begin omstreden.
In maart 2000 sprak de rechtbank hem vrij, maar het gerechtshof draaide dat later om en legde hem twaalf jaar cel op. Jaren later, na een herzieningsverzoek, werd de zaak opnieuw bekeken door de Hoge Raad. Het gerechtshof in Den Bosch bevestigde uiteindelijk de straf. Maar de twijfels zijn nooit verdwenen.
Nieuw DNA-onderzoek: hoop op de waarheid?
De hoop van Louwes is gevestigd op moderne forensische technieken. Technologieën die in 1999 nog niet bestonden, maar die nu precisie-analyses van DNA mogelijk maken.
Zijn verzoek? Het nagelvuil van het slachtoffer opnieuw onderzoeken met de nieuwste DNA-methode. Als daar sporen van een ander persoon worden gevonden, zou dat een doorbraak kunnen betekenen in de zaak.
Maar de Staat is daar fel op tegen. Waarom? Waarom niet alle opties benutten om de waarheid boven tafel te krijgen? De vraag die velen bezighoudt: wat heeft justitie te verliezen als Louwes écht onschuldig blijkt?
Een vastgeroest rechtssysteem?
De Deventer moordzaak is in de loop der jaren uitgegroeid tot een symbooldossier van mogelijke gerechtelijke dwalingen in Nederland. Ondanks de overtuiging van justitie dat Louwes schuldig is, blijven critici wijzen op de twijfelachtige bewijsvoering en de tegenstrijdigheden in de zaak.
Juridische experts benadrukken dat nieuwe forensische technieken de sleutel kunnen zijn tot het corrigeren van oude fouten. Maar wat als het systeem weigert fouten toe te geven? Wat als de bureaucratie belangrijker wordt dan de waarheid?
De houding van de Staat roept vragen op:
- Waarom geen extra onderzoek, als de kans bestaat dat het de echte dader aan het licht brengt?
- Waarom vasthouden aan een veroordeling als er serieuze twijfels blijven bestaan?
- Is het juridische systeem bang voor de gevolgen van een gerechtelijke dwaling?
Uitspraak over twee weken: een laatste kans?
Over twee weken doet de rechtbank uitspraak in het kort geding. De vraag is of Louwes eindelijk toestemming krijgt om het DNA-onderzoek te laten uitvoeren, of dat zijn verzoek opnieuw wordt afgewezen.
Voor Louwes staat er meer op het spel dan alleen de juridische waarheid. Het gaat om eerherstel, om gerechtigheid na 25 jaar vechten.
Als de rechtbank opnieuw de deur dichtgooit, wordt de kans op nieuwe onthullingen over de Deventer moordzaak mogelijk voorgoed verkeken. En daarmee blijft een van de meest controversiële zaken in de Nederlandse misdaadgeschiedenis omringd door vraagtekens en onrecht.
Johan Derksen nuanceert eerdere uitspraken na bericht van advocaat Peter Plasman: “Het kwam niet van haar, maar van Mary Borsato”
De uitspraken van Johan Derksen over de zaak rond Marco Borsato hebben opnieuw voor opschudding gezorgd. De Vandaag Inside-presentator suggereerde maandagavond dat er sprake zou zijn geweest van chantage voorafgaand aan de rechtszaak tegen de zanger. Een dag later kwam hij daar echter op terug, nadat hij een duidelijke e-mail had ontvangen van advocaat Peter Plasman, die de belangen behartigt van het vermeende slacht0ffer in de zaak.
Opmerkelijke bewering in Vandaag Inside
Het begon met een opmerking die Derksen maandagavond maakte aan tafel bij Vandaag Inside, het praatprogramma waarin hij samen met Wilfred Genee en René van der Gijp de actualiteit bespreekt. Tijdens het gesprek over de lopende rechtszaak tegen Marco Borsato zei Derksen dat de zanger in het verleden gechanteerd zou zijn, en dat hij de kwestie destijds “had kunnen afkopen”.
“Hij wist dat dit zou komen en hij had het af kunnen kopen,” zei Derksen. “Achteraf denk ik: jongen, had het maar gedaan, dat had je een hoop ellende bespaard.”
De uitspraak zorgde direct voor gefronste wenkbrauwen, want Derksen suggereerde hiermee dat er sprake was geweest van een vorm van druk of dreiging vanuit de kant van het vermeende slacht0ffer of haar familie.
De mail van advocaat Peter Plasman
Advocaat Peter Plasman, die optreedt namens de betrokken familie, reageerde vrijwel onmiddellijk op de bewering. Hij stuurde een e-mail naar Derksen om duidelijk te maken dat de informatie niet klopt.
Tijdens de uitzending van dinsdagavond vertelde Wilfred Genee dat Plasman contact had gezocht.
“Peter Plasman heeft Johan vandaag een mail gestuurd,” legde Genee uit. “Hij vroeg me zelfs of hij jouw e-mailadres mocht gebruiken om een bericht te sturen.”
Derksen bevestigde het bericht te hebben ontvangen en gaf toe dat zijn eerdere uitspraak te kort door de bocht was geweest.
“Hij stuurde inderdaad een vrij opgewonden briefje,” aldus Derksen. “Maar hij heeft zich ten onrechte opgewonden, want er is wel contact geweest over een mogelijke financiële regeling, maar dat kwam niet van de tegenpartij. Dat kwam van de kant van Mary Borsato, Marco’s moeder.”
“Mary zag aankomen dat er iets ging spelen”
Volgens Derksen was het juist Mary Borsato, de moeder van Marco, die in het verleden contact zou hebben gezocht om een conflict te voorkomen.
“Zij zag waarschijnlijk aankomen dat er iets aan zat te komen en wilde dat sussen,” zei Derksen. “Maar dat betekent dus niet dat er vanuit de andere kant sprake was van chantage. Het initiatief lag niet bij hen.”
Derksen benadrukte dat zijn woorden maandag verkeerd konden worden geïnterpreteerd en dat hij daarom de situatie wilde rechtzetten.
Geen sprake van chantage
Advocaat Peter Plasman zou in zijn e-mail aan Derksen hebben uitgelegd dat de suggestie van chantage niet alleen onjuist, maar ook onrechtvaardig is richting zijn cliënt en haar familie. Hij stelde dat het vermeende slacht0ffer zich juist in het geheel niet met geld wilde bezighouden, maar uitsluitend met de waarheid en gerechtigheid.
Tijdens de uitzending legde Wilfred Genee uit dat Plasman hem eerder op de dag had laten weten dat er geen enkele aanwijzing is dat de familie Borsato onder druk is gezet.
“Dan was het afdreiging geweest,” zei Genee. “En dat is het niet. Dat is ook nooit het motief geweest. Dit meisje wilde gewoon duidelijk maken dat ze niet goed behandeld is. Dat is het enige waar het haar om te doen is.”
Ook Vandaag Inside-jurist Job Knoester bevestigde dat, als er aan de kant van de aanklagers sprake was geweest van druk of geldzucht, dat in de rechtszaal meteen naar voren zou zijn gebracht. “Dat had de verdediging dan direct gebruikt,” aldus Knoester.
Derksen: “Het was niet mijn bedoeling iemand te beschadigen”
Na de uitzending van dinsdagavond liet Derksen weten dat hij de kwestie wilde nuanceren.
“Ik heb nooit de bedoeling gehad iemand te beschadigen,” zei hij. “Ik had die opmerking niet moeten maken zonder te weten waar het precies vandaan kwam. Achteraf gezien had ik dat anders moeten formuleren.”
Derksen, die bekendstaat om zijn uitgesproken meningen, gaf toe dat hij zich soms laat meeslepen in de dynamiek van het programma. “Het gaat er bij Vandaag Inside vaak stevig aan toe, maar in dit geval was het verstandiger geweest iets meer afstand te houden.”
Een gevoelige kwestie
De zaak rond Marco Borsato blijft een gevoelig onderwerp. De zanger stond onlangs voor de rechter in verband met een onderzoek naar grensoverschrijdend gedrag. Het 0penbaar Ministerie heeft inmiddels een onvoorwaardelijke gev*ngenisstraf van vijf maanden geëist. De uitspraak van de rechtbank wordt later deze maand verwacht.
Omdat de zaak veel emoties oproept, reageren media, publiek en betrokkenen vaak fel. Voor advocaten zoals Peter Plasman is het daarom belangrijk dat er zorgvuldig wordt omgegaan met wat er over hun cliënten wordt gezegd — zeker in televisieprogramma’s met miljoenen kijkers.
Plasman liet in eerdere interviews al weten dat zijn cliënt rust en respect verdient, en dat wilde hij met zijn e-mail aan Derksen opnieuw benadrukken.
Vandaag Inside en de publieke opinie
Het incident past in een langere traditie van Vandaag Inside, waar maatschappelijke kwesties en rechtszaken regelmatig onderwerp van gesprek zijn. Johan Derksen is één van de vaste tafelgasten die niet bang is om uitgesproken meningen te delen, maar juist daardoor soms op kritiek kan rekenen.
Collega Wilfred Genee probeerde dinsdag de rust te bewaren door de kwestie zorgvuldig te bespreken. “We moeten niet vergeten dat dit voor alle betrokkenen een zeer persoonlijke zaak is,” zei hij. “Wat er nu gebeurt, is voor niemand makkelijk.”
Derksen stemde daarmee in. “Ik denk dat het goed is om te erkennen dat ik te snel heb gesproken,” zei hij. “Dat is ook het eerlijke om te doen.”
Reacties van kijkers
De discussie leverde veel reacties op sociale media op. Sommige kijkers prezen Derksen voor het tonen van zelfreflectie, anderen vonden dat de opmerking nooit gemaakt had mogen worden.
Een veelgelezen reactie op X (voorheen Twitter) luidde:
“Fijn dat Derksen zijn fout rechtzet, maar dit soort suggesties kunnen mensen echt beschadigen. Hopelijk leert hij ervan.”
Anderen toonden juist begrip:
“Iedereen zegt weleens iets te snel. Belangrijkste is dat hij het rechtzet. En dat doet hij hier netjes.”
Het laat zien hoe gepolariseerd het debat blijft rond deze zaak — niet alleen over Marco Borsato zelf, maar ook over hoe de media ermee omgaan.
Een les in zorgvuldigheid
Het voorval rond Derksen en Plasman benadrukt opnieuw het belang van zorgvuldige communicatie in gevoelige kwesties. Uitspraken die in een luchtige televisiesetting worden gedaan, kunnen in de context van een lopende rechtszaak grote gevolgen hebben.
Juristen wijzen erop dat publieke figuren extra verantwoordelijkheid dragen wanneer ze praten over zaken die nog onder de rechter zijn.
“Zodra er sprake is van een gerechtelijke procedure, moeten media uiterst voorzichtig zijn,” zegt media-analist Bart Schinkel. “Wat als een losse opmerking begint, kan snel uitgroeien tot een golf van misverstanden.”
Rust en respect
Aan het eind van de uitzending van dinsdagavond sloot Wilfred Genee af met een oproep tot rust.
“Laten we afwachten wat de rechter besluit. Het is belangrijk dat iedereen de ruimte krijgt om gehoord te worden — zonder oordeel vooraf.”
Daarmee was de toon gezet: meer rust, minder speculatie. Ook Johan Derksen leek die boodschap te omarmen.
“Ik ben fel, dat weet iedereen,” zei hij. “Maar in dit geval had ik beter moeten weten. Soms is zwijgen inderdaad goud waard.”
💬 Wat vind jij van de reactie van Johan Derksen na de mail van Peter Plasman? Vind je het terecht dat hij zijn woorden nuanceerde, of had hij beter helemaal niets kunnen zeggen? Laat je mening achter in de reacties hieronder.