Algemeen
Tiener van 13 stopt ontvoerder met goedkoop speelgoed ter waarde van 3 dollar
Het was een gewone middag na school toen Owen Burns plotseling het geschreeuw van zijn zus hoorde. Zijn gemoedstoestand werd beïnvloed door haar luide kreten, en hij had aanvankelijk geen vermoeden dat er iets sinister aan de hand was.
Maar op het moment dat hij uit het raam keek, schrok hij hevig. Gelukkig herpakte hij zich snel genoeg om een cruciale, levensreddende beslissing te nemen.
Owen Burns was bezig met zijn favoriete spel “Call of Duty: Black Ops II” op zijn PlayStation toen het geschreeuw van zijn zusje uit de tuin opklonk. De dertienjarige Owen meende dat ze gewoon aan het stoeien was en raakte geïrriteerd door de herrie.
Het tumult in de tuin leidde de tiener even later naar zijn slaapkamerraam, waar hij met ontzetting een onbekende man zag die zijn achtjarige zus naar het bos aan de rand van hun huis probeerde te sleuren.
In een overhaaste reactie greep de in paniek verkerende tiener naar zijn katapult en verzamelde hij alles wat kon dienen als munitie: een knikker en een steen. Hij richtte onmiddellijk op de ontvoerder en raakte hem vol in het gezicht.
Bij de tweede poging trof zijn projectiel de borst van de ontvoerder. Owen vertelde later aan de pers dat de ontvoerder begon te schelden en te vloeken.
Het voorval vond plaats in het huis van de familie Burns in Alpena Township, Michigan, midden op de dag. De moeder van Owen, Maggie Burns, merkte op dat ontvoeringen in dit gebied zelden voorkwamen.
Nadat de gebeurtenissen waren afgesloten, was het achtjarige meisje veilig, maar hoogstwaarschijnlijk getraumatiseerd door het incident. De ontvoerder, een zeventienjarige jongen die niet werd geïdentificeerd door de Michigan State Police, zou echter als volwassene worden berecht.
Tijdens een persconferentie noemde luitenant John Grimshaw de acties van Owen “buitengewoon” en benadrukte dat de tiener degene was die waarschijnlijk het leven van zijn zusje had gered of voorkomen had dat haar iets ernstigs overkwam. De moed van deze jongen was zonder twijfel heldhaftig!
Het artikel gaat verder onder de foto:
Grimshaw voegde eraan toe dat de jonge man lof en erkenning verdient voor zijn moedige inzet.
Het plan van de ontvoerder, dat uiteindelijk werd verijdeld door een eenvoudige katapult, was in zijn eenvoud opmerkelijk. De moeder van Owen had de katapult voor slechts $3 gekocht in de uitverkoop. Owen oefende ermee in de tuin door oude blikjes sinaasappelsap als doelwit te gebruiken, waardoor hij een indrukwekkende trefzekerheid ontwikkelde.
Toen Owen de ontvoerder zijn zusje zag aanvallen, flitste er onmiddellijk een gedachte door zijn hoofd: de onbekende persoon zou zijn zus waarschijnlijk iets vreselijks aandoen, zoals ontvoering of moord, als zijn snode plan zou slagen.
Grimshaw beschreef hoe de ontvoerder zijn zusje vastgreep en probeerde haar het bos in te sleuren, precies zoals men in films ziet – hand over haar mond, arm om haar middel.
Het artikel gaat verder onder de foto:
Op dat cruciale moment pakte Owen zijn katapult en mikte op de ontvoerder. Nadat zijn zus zich had weten los te worstelen uit de greep van de ontvoerder, rende ze huilend het huis binnen om haar broer te vertellen dat ze bijna was ontvoerd. Een woedende Owen ging vloekend naar buiten en gooide een honkbal in de richting van de ontvoerder, die echter miste. Daarna deed hij nog een poging om de ontvoerder te raken met zijn katapult, maar het elastiek brak en zijn derde poging was tevergeefs.
De kinderen belden vervolgens hun moeder, die op dat moment bij een familielid was gestopt terwijl ze onderweg was van haar werk naar huis. Toen ze haar verwarde en overstuurde kinderen aan de telefoon had, hoorde ze het woord ‘kidnapper’ en snelde ze naar huis om de politie te alarmeren.
“Ik was enkele dagen in shock,” vertelde Maggie later.
Uiteindelijk werd de zeventienjarige ontvoerder opgespoord toen hij zich schuilhield bij een nabijgelegen benzinestation. Hij werd aangeklaagd voor poging tot ontvoering, poging tot zware mishandeling en geweldpleging in het districtsgerechtshof van Alpena County.
Het artikel gaat verder onder de foto:
“Hij vertoonde duidelijke verwondingen die overeenkwamen met de impact van de katapult op zijn hoofd en borst,” meldde de politie in een persverklaring.
Maggie gaf toe dat ze aanvankelijk twijfelde aan het verhaal van haar zoon dat hij de ontvoerder vanaf een afstand van 200 meter perfect tussen de ogen en op de borst had geraakt. De politie bevestigde echter het verhaal door te wijzen op de blijvende sporen van impact op het voorhoofd van de verdachte.
“Waarom zeg je altijd dat ik lieg?” merkte Owen op tegen zijn moeder.
“Ik kon het gewoon niet geloven,” antwoordde ze. “Het klonk te onwaarschijnlijk, totdat er bewijs was. Het leek op iets dat je alleen in films ziet.”
“Maar mam,” zei de tiener, “dingen die in films gebeuren, kunnen ook in het echte leven voorkomen.” Deze jongeman is overduidelijk een held!
Leo Beenhakker
Een groot hoofdstuk in de voetbalgeschiedenis is afgesloten. Leo Beenhakker, de man die generaties voetballiefhebbers wist te boeien met zijn kennis, charisma en karakteristieke stijl, is op 82-jarige leeftijd uit het leven verdwenen. Zijn familie heeft het droevige nieuws bevestigd aan de NOS. Vanuit de voetbalwereld stromen de reacties binnen: clubs, oud-spelers en fans eren de man die bekendstond als ‘Don Leo’.
Jongste coach in het betaald voetbal
De carrière van Beenhakker begon al op jonge leeftijd. In 1968 nam hij als 26-jarige het roer over bij Veendam en werd daarmee de jongste hoofdtrainer in het Nederlandse betaalde voetbal. Wat volgde was een indrukwekkende reis langs topclubs, nationale teams en historische momenten.
Zijn stijl was direct, zijn visie helder en zijn persoonlijkheid onvergetelijk. Al vroeg werd duidelijk dat Leo anders was dan anderen: hij combineerde tactische scherpte met charisma en had de gave om spelers op scherp te zetten.
Succes bij zowel Ajax als Feyenoord
Beenhakker behoort tot een zeldzaam rijtje coaches die bij zowel Ajax als Feyenoord titels wonnen. Met Ajax pakte hij in 1980 en 1990 het landskampioenschap, met Feyenoord werd hij in 1999 kampioen. Een unicum dat hem in beide kampen tot een gerespecteerd figuur maakte.
In Amsterdam liet hij jeugdspelers bloeien, in Rotterdam straalde hij rust en controle uit. Zowel de Johan Cruijff ArenA als De Kuip is vandaag in rouw, en dat zegt alles over zijn unieke positie in het Nederlandse voetbal.
Gloriejaren bij Real Madrid: ‘Don Leo’
Internationaal maakte Beenhakker furore bij het machtige Real Madrid. Tussen 1987 en 1989 werd hij drie keer op rij kampioen van Spanje. Onder zijn leiding schitterden sterren als Hugo Sánchez, Butragueño en Michel.
Zijn bijnaam ‘Don Leo’ kreeg hij niet voor niets: hij combineerde Rotterdamse nuchterheid met Spaanse flair. Hij hield van controle, maar liet ook ruimte voor creativiteit. Met zijn karakteristieke houding en scherpe persconferenties groeide hij uit tot een van de meest herkenbare coaches in Europa.
Oranje: ambitie en teleurstelling
Als bondscoach van het Nederlands elftal kende Beenhakker hoogte- en dieptepunten. In 1986 liep Oranje op het nippertje kwalificatie voor het WK mis, na een pijnlijke tweestrijd met België. In 1990 leidde hij Nederland wel naar het WK in Italië, maar het toernooi werd overschaduwd door interne spanningen.
Veel is er gespeculeerd over wat er precies misging, maar Beenhakker bleef altijd discreet. “Sommige dingen houd je voor jezelf,” zei hij daar later over. Die houding leverde hem zowel respect als vragen op – maar hij week nooit van zijn principes.
Wereldreiziger met een missie
Na zijn tijd bij Oranje bleef Beenhakker actief in het internationale voetbal. Hij coachte onder meer Saudi-Arabië, Trinidad en Tobago en Polen. En met succes: met Trinidad kwalificeerde hij zich voor het WK in 2006, met Polen voor het EK in 2008.
Wat hem bijzonder maakte, was zijn vermogen om zich aan te passen aan totaal verschillende culturen. Hij leerde snel, paste zich aan én wist het beste uit spelers te halen, ongeacht waar hij werkte. Dat maakt hem tot een van de meest veelzijdige coaches die Nederland ooit heeft voortgebracht.
Meester van de oneliners
Beenhakker was meer dan een coach. Hij was ook een taalvirtuoos. Zijn scherpe uitspraken en droge humor zorgden voor legendarische momenten voor de camera. Termen als “de patatgeneratie” (voor verwende jonge spelers) en “de cup met de grote oren” (voor de Europa Cup I) zijn onlosmakelijk met hem verbonden.
Zijn persmomenten waren nooit saai. Soms cynisch, vaak raak, altijd memorabel. Hij had de gave om dingen kernachtig te verwoorden en hield niet van mooipraterij. Dat maakte hem geliefd bij journalisten én supporters.
Massale steunbetuigingen
Na het nieuws over zijn afscheid deelden talloze clubs, spelers en voetbalorganisaties hun herinneringen aan Beenhakker. Ajax, Feyenoord en Real Madrid plaatsten een eerbetoon op sociale media. Oud-internationals zoals Giovanni van Bronckhorst en Wesley Sneijder spraken hun respect uit.
“Leo was geen man van oppervlakkigheid. Hij had een scherpe blik en een groot hart,” aldus Van Bronckhorst. Ook de KNVB liet weten dankbaar te zijn voor zijn bijdrage aan het Nederlandse voetbal. “Hij was een gezicht, een stem en een bouwer van generaties.”
Invloed op meerdere generaties
Wat Beenhakker uniek maakte, was zijn langdurige impact. Spelers uit de jaren ’70 en ’80 kennen hem als een veeleisende vakman. Latere generaties zagen hem als analist, mentor en voetbaldenker. Hij overbrugde generaties en wist zich altijd relevant te houden.
Hij stond bekend als iemand die zijn spelers serieus nam, maar ook durfde te confronteren. Hij eiste inzet, maar gaf vertrouwen. En dat maakte hem een echte leermeester.
De man achter de coach
Achter het publieke figuur ging een warme, betrokken man schuil. Collega’s roemen zijn loyaliteit, zijn aandacht voor het individu en zijn oprechte interesse in mensen. Hij kon streng zijn, maar had ook altijd oog voor het menselijke aspect van topsport.
Zijn favoriete uitspraak, vaak herhaald in interviews: “Voetbal is het belangrijkste van de minst belangrijke dingen.” Het laat zien hoe diep hij in het spel zat – en tegelijk hoe goed hij het wist te relativeren.
Een onuitwisbare erfenis
Leo Beenhakker laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in prijzen of statistieken, maar vooral in invloed. Hij hielp spelers groeien, bouwde teams met visie en liet overal een herkenbare signatuur achter.
Zijn nalatenschap leeft voort in trainersopleidingen, in de voetbalcultuur van Nederland én ver daarbuiten. De impact van Don Leo zal nog jaren voelbaar zijn – op velden, in kleedkamers en in herinneringen.
Conclusie: Don Leo blijft voor altijd een voetbalicoon
Met het afscheid van Leo Beenhakker verliest de voetbalwereld een man die veel méér was dan alleen een coach. Hij was een inspirator, een denker, een leider en een persoonlijkheid. Hij maakte van voetbal een kunstvorm, met oog voor detail en respect voor het spel.
Zijn stem zal gemist worden, zijn lessen blijven bestaan. Don Leo heeft het veld verlaten, maar zijn invloed blijft voelbaar in elke wedstrijd waar passie, discipline en visie samenkomen.
Leo Beenhakker
