Algemeen
Dit zijn de grootste ergernissen in het OV – Wat Nederlanders écht niet meer pikken!
Het openbaar vervoer is een onmisbaar onderdeel van het dagelijks leven in Nederland. Dagelijks stappen duizenden mensen in bussen, trams, metro’s en treinen om naar hun werk, school of andere bestemmingen te reizen. Maar hoewel het OV bedoeld is om mensen comfortabel en efficiënt te vervoeren, kan het ook een bron van ergernis zijn.
Veel Nederlanders storen zich aan het gedrag van hun medepassagiers. Van harde telefoongesprekken tot passagiers die hun tas op een lege stoel laten staan – het zijn situaties die dagelijks voorkomen. Maar wat irriteert Nederlanders het meest? En hoe gaan we om met deze ergernissen?
De grootste OV-ergernissen
Uit onderzoek blijkt dat Nederlanders zich vooral storen aan asociaal gedrag, overlast en gebrek aan beleefdheid in het OV. Hieronder volgt een overzicht van de grootste ergernissen:
1. Agressief of asociaal gedrag (52%)
Het gedrag dat verreweg het meest als storend wordt ervaren, is agressie en intimidatie. Schelden, duwen, intimiderend gedrag of ruzie maken zorgen voor een onveilige sfeer in het openbaar vervoer. Ruim de helft van de ondervraagden gaf aan zich hier enorm aan te ergeren.
2. Luid bellen of videobellen (43%)
Een telefoongesprek voeren in het OV is geen probleem, maar wanneer iemand luidkeels aan het bellen is, wordt dat al snel als storend ervaren. Videobellen zonder oordopjes maakt het nog erger: medereizigers kunnen ongewild meeluisteren naar gesprekken die ze liever niet willen horen.
3. Hardop muziek of filmpjes afspelen zonder koptelefoon (36%)
Een andere grote ergernis is het afspelen van muziek of filmpjes zonder koptelefoon. Niets is irritanter dan een medepassagier die zijn of haar telefoon of tablet op vol volume zet, waardoor iedereen gedwongen wordt mee te luisteren.
4. Resten van eten, drinken of kauwgom achterlaten (33%)
Rommel achterlaten in het openbaar vervoer is een doorn in het oog van veel reizigers. Koffiebekers, snoeppapiertjes, etensresten of kauwgom op stoelen zorgen niet alleen voor viezigheid, maar ook voor extra schoonmaakwerk.
5. Niet opstaan voor hulpbehoevenden (30%)
In Nederland zijn er speciale zitplaatsen gereserveerd voor ouderen, zwangere vrouwen en mensen met een beperking. Toch gebeurt het regelmatig dat jonge, fitte reizigers op deze plekken blijven zitten en niet opstaan voor iemand die het harder nodig heeft. Een grote bron van frustratie.
6. Niet eerst passagiers uit laten stappen (27%)
Het is een simpele regel: eerst mensen laten uitstappen voordat je instapt. Toch gebeurt dit lang niet altijd. Reizigers die zich naar binnen wringen voordat anderen de kans krijgen om uit te stappen, zorgen voor onnodige opstoppingen en ergernis.
7. Iemand die anderen lastigvalt (27%)
Of het nu gaat om ongewenste aandacht, dronken gedrag of opdringerige personen, passagiers die anderen lastigvallen, worden als een groot probleem gezien. Dit zorgt voor een onveilige en ongemakkelijke sfeer in het OV.
8. Sterk ruikende geuren (25%)
Zweet, alcohol, fastfood of andere sterke geuren kunnen de reis in het openbaar vervoer onaangenaam maken. Vooral in volle treinen of bussen waar frisse lucht beperkt is, kunnen sterke geuren voor veel irritatie zorgen.
9. Met schoenen op de stoel zitten (23%)
Een veelgehoorde ergernis is mensen die met hun schoenen op de stoelen zitten. Dit zorgt niet alleen voor viezigheid, maar wordt ook als respectloos gedrag gezien tegenover andere reizigers.
10. Openlijk vapen of roken (23%)
Hoewel roken verboden is in het openbaar vervoer, zijn er nog steeds mensen die stiekem een sigaret opsteken of vapen in stations, perrons of zelfs in de voertuigen zelf. Dit wordt door veel reizigers als zeer storend ervaren.
11. Een tas op een lege stoel laten staan (16%)
Wanneer het druk is, willen passagiers kunnen zitten. Maar sommige reizigers nemen onnodig veel ruimte in door hun tas op een lege stoel te zetten en weigeren die weg te halen voor anderen.
12. Voordringen bij het instappen (16%)
Niets is vervelender dan netjes in de rij staan om in te stappen, en vervolgens te zien hoe anderen voordringen. Dit komt vooral voor bij drukke stations en haltes waar veel mensen tegelijk willen instappen.
13. Hard praten met anderen (16%)
Luidruchtige gesprekken kunnen storend zijn, vooral als ze gepaard gaan met geschreeuw of overdreven luid lachen. Veel reizigers waarderen een rustige reis en vinden het irritant wanneer anderen zich daar niet aan houden.
14. Niet doorlopen in een druk voertuig (10%)
Wanneer een bus of trein vol is, is het belangrijk dat mensen goed doorlopen naar achteren of naar het midden van het voertuig. Toch blijven veel mensen liever bij de deur staan, wat opstoppingen veroorzaakt en anderen verhindert om in te stappen.
15. Fietsen of koffers die de doorgang blokkeren (7%)
In treinen en bussen is beperkte ruimte, en het plaatsen van fietsen, koffers of grote tassen midden in het gangpad zorgt voor overlast. Dit hindert andere reizigers en maakt het lastig om door te lopen.
16. Ongewenste gesprekken aangaan (6%)
Sommige mensen houden ervan om in het OV een praatje te maken, maar niet iedereen zit daarop te wachten. Vooral wanneer iemand opdringerig een gesprek probeert aan te knopen, wordt dat als ongemakkelijk ervaren.
Hoe lossen we deze ergernissen op?
Hoewel sommige ergernissen moeilijk te voorkomen zijn, kunnen we allemaal bijdragen aan een prettigere reiservaring door rekening te houden met anderen. Een simpele glimlach, het volgen van OV-regels en het tonen van respect voor medepassagiers kunnen al een groot verschil maken.
In andere landen wordt soms strengere actie ondernomen. In Frankrijk bijvoorbeeld kreeg een passagier onlangs een fikse boete voor luid telefoneren in de trein. In Nederland proberen we dergelijke problemen liever op te lossen met sociale normen en beleefdheid.
Toch blijft de vraag: moeten we harder optreden tegen asociaal gedrag in het openbaar vervoer? Of is bewustwording en respect genoeg om deze ergernissen te verminderen?
Algemeen
Zedenzaken en onveiligheidsgevoel in Nederland nemen toe: dit zegt het over onze samenleving
De afgelopen weken zijn meerdere zedenzaken en geweldsincidenten in het nieuws gekomen. Van de ernstige zedenzaak in Zeist tot de tragische dood van Lisa (17) in Duivendrecht: deze gebeurtenissen roepen veel vragen op over veiligheid in de openbare ruimte en het functioneren van de rechtsstaat. Burgers, organisaties en politiek spreken hun zorgen uit en benadrukken het belang van een bredere maatschappelijke aanpak.
Het gaat niet alleen om de individuele zaken, maar vooral om de signalen die ze afgeven: het gevoel van veiligheid in de samenleving staat onder druk.
Stijgend aantal meldingen en aangiften
Uit recente cijfers blijkt dat het aantal aangiften van seksuele misdrijven in Nederland toeneemt. In 2024 steeg het aantal officiële aangiften met meer dan tien procent ten opzichte van een jaar eerder. Dit lijkt mede het gevolg van de invoering van de nieuwe Wet Seksuele Misdrijven, die sinds juli 2024 van kracht is. Deze wet stelt duidelijker dat seksuele handelingen zonder instemming strafbaar zijn en maakt het eenvoudiger om melding te doen.
Hoewel deze stap als positief wordt gezien, vergroot het tegelijkertijd de zichtbaarheid van problemen die al langer spelen. Het aantal meldingen toont dat slachtoffers vaker de stap durven zetten, maar benadrukt ook de omvang van de uitdagingen.
Het tragische verhaal van Lisa
De dood van Lisa (17) uit Abcoude heeft diepe indruk gemaakt. Zij werd woensdagnacht in Duivendrecht levenloos aangetroffen. De politie vermoedt dat zij slachtoffer is geworden van een misdrijf. De zaak is extra aangrijpend omdat in dezelfde omgeving eerder meldingen zijn gedaan van verdachte situaties, zoals vrouwen die zich gevolgd voelden.
Het onderzoek naar mogelijke verbanden tussen deze meldingen en de dood van Lisa loopt nog, maar de gebeurtenissen voeden het maatschappelijke debat. Veel mensen vragen zich af of signalen eerder opgepakt hadden kunnen worden en of er genoeg middelen zijn om herhaling te voorkomen.
Zedenzaken in Zeist en elders
Ook in Zeist speelt een groot onderzoek naar een verdachte die betrokken zou zijn bij een zedenincident in het bos bij de Prinses Mariannelaan. De politie verspreidde beelden en kreeg tientallen tips. Zulke zaken laten zien hoe belangrijk samenwerking tussen burgers en politie is bij de opsporing.
Daarnaast waren er de afgelopen weken incidenten in onder meer Rotterdam en Meppel, waar verdachten zijn aangehouden in zaken rond misbruik van minderjarigen. Elk van deze zaken benadrukt dat het probleem zich niet beperkt tot één regio, maar landelijk speelt.
Het maatschappelijk belang van snelle opsporing
Snelle opsporing en duidelijk optreden van politie en justitie zijn van groot belang voor het vertrouwen in de rechtsstaat. Elke dag die verstrijkt zonder dat een verdachte wordt aangehouden, vergroot de onzekerheid in de samenleving. Vooral slachtoffers en hun families ervaren daardoor extra spanning.
Daarnaast heeft het een bredere maatschappelijke functie: zichtbaar daadkrachtig optreden kan preventief werken en het gevoel van veiligheid vergroten. Wanneer de maatschappij ervaart dat ernstige zaken snel en zorgvuldig worden aangepakt, groeit de bereidheid om meldingen te doen en mee te werken aan onderzoeken.
Veranderende rol van de samenleving
De recente zaken hebben ook geleid tot meer betrokkenheid van burgers. Familieleden, vrienden en buurtbewoners nemen soms zelf initiatief, zoals in het geval van de vermiste Kianna in Bunde, waarbij familieleden zelfs een opvanglocatie binnengingen. Hoewel deze acties vaak voortkomen uit wanhoop, laten ze zien dat mensen soms twijfelen of het systeem snel genoeg werkt.
Organisaties en belangenverenigingen pleiten daarom voor betere samenwerking, meer transparantie en meer middelen voor politie en hulpverlening.
Dit bericht op Instagram bekijken
Breder maatschappelijk debat
De opeenstapeling van incidenten zorgt voor een groeiend debat over hoe we in Nederland omgaan met veiligheid, preventie en bescherming van kwetsbare groepen. Naast politie en justitie spelen ook scholen, zorginstellingen en maatschappelijke organisaties een rol. Zij kunnen helpen om signalen vroegtijdig op te vangen en slachtoffers sneller te ondersteunen.
Ook de politiek wordt nadrukkelijk aangesproken. Er klinkt steeds vaker de roep om meer investeringen in preventie, betere opvang en uitbreiding van recherchecapaciteit.
Conclusie
De recente zedenzaken en de dood van Lisa in Duivendrecht maken duidelijk dat veiligheid en bescherming van burgers hoog op de agenda moeten blijven staan. Ze laten zien dat incidenten diepe maatschappelijke impact hebben, maar ook dat er bereidheid is om samen te zoeken naar oplossingen.
De invoering van de nieuwe wetgeving, de toegenomen meldingsbereidheid en de maatschappelijke betrokkenheid zijn belangrijke stappen vooruit. Toch blijft er werk aan de winkel: het vertrouwen in veiligheid kan alleen groeien als signalen snel en serieus worden opgepakt en als slachtoffers weten dat ze niet alleen staan.