Algemeen
RAMP OP A16: Auto met moeder en kinderen crasht op vrachtwagen – Meerdere zwaargewonden!
Maandagochtend heeft een ernstig verkeersongeval plaatsgevonden op de A16 tussen Hazeldonk en Meer, net over de grens in België. Een auto, waarin een vrouw en twee kinderen zaten, botste met hoge snelheid achter op een vrachtwagen. Tragisch genoeg raakten alle inzittenden gewond en moesten zij met spoed naar het ziekenhuis worden vervoerd.
Hulpdiensten massaal uitgerukt
Het ongeluk gebeurde rond 11.05 uur. De exacte oorzaak van de botsing is nog niet bekend, maar de impact was dusdanig groot dat direct meerdere hulpdiensten werden opgeroepen. Vanwege de locatie van het incident, vlak bij de grens, kwamen zowel Nederlandse als Belgische hulpdiensten ter plaatse om hulp te bieden. Er werden in totaal vier ambulances ingezet en een traumahelikopter landde op de snelweg om medische bijstand te verlenen.
Naast de medische hulpverleners was ook de Koninklijke Marechaussee aanwezig. Dit had te maken met een grenscontrole die op dat moment in de buurt werd gehouden. De samenwerking tussen de verschillende instanties zorgde ervoor dat de slachtoffers snel de nodige zorg kregen.
De A16 werd vanwege het ongeluk tijdelijk afgesloten voor al het verkeer, wat direct leidde tot flinke verkeersopstoppingen. De vertraging liep al snel op tot een uur. Automobilisten die vanuit Antwerpen richting Nederland reden, kregen het dringende advies om om te rijden via Bergen op Zoom. Ondanks deze maatregel bleef het verkeer op de alternatieve routes, zoals de E19 en de A4, vaststaan.
Toestand van de slachtoffers nog onduidelijk
De toestand van de slachtoffers is nog niet officieel bekendgemaakt. Wel is duidelijk dat ze met ambulances naar verschillende ziekenhuizen zijn gebracht. Het is nog onduidelijk hoe ernstig hun verwondingen zijn, maar gezien de grootschalige inzet van de hulpdiensten wordt gevreesd voor zware verwondingen.
De vrachtwagenchauffeur kwam ongedeerd uit het ongeluk. Volgens de Belgische politie heeft hij direct na de botsing de hulpdiensten gebeld en is hij in shock, maar lichamelijk ongedeerd gebleven. De politie doet momenteel onderzoek naar de oorzaak van het ongeluk en bekijkt daarbij verschillende factoren, zoals verkeersdrukte en weersomstandigheden.
Onderzoek naar de oorzaak van het ongeval
De politie is begonnen met een technisch onderzoek naar de oorzaak van het ongeval. Een van de vragen die wordt onderzocht, is of de drukte op de snelweg mogelijk een rol heeft gespeeld. Maandagochtend was er veel verkeer op de weg en in grensgebieden kunnen verkeersstromen soms onvoorspelbaar zijn. Automobilisten moeten dan alert reageren op plotselinge snelheidsverschillen en rijstrookwisselingen.
Daarnaast wordt gekeken naar de weersomstandigheden op het moment van het ongeluk. Mogelijk speelden slecht zicht of een glad wegdek door vochtigheid een rol. De politie roept automobilisten op om in grensgebieden extra voorzichtig te rijden en rekening te houden met plotselinge veranderingen in het verkeer.
Files en verkeershinder door afsluiting A16
De afsluiting van de A16 zorgde voor flinke verkeershinder. Op het hoogtepunt liep de vertraging op tot een uur. De ANWB en Belgische verkeersdiensten adviseerden automobilisten om via alternatieve routes te rijden, zoals de A4 richting Bergen op Zoom. Desondanks bleef het verkeer op deze wegen vastlopen, waardoor weggebruikers rekening moesten houden met een langere reistijd.
Rond het begin van de middag konden de rijstroken van de A16 weer worden vrijgegeven. Het verkeer kwam daarna langzaam weer op gang, maar de gevolgen van het ongeluk waren nog lange tijd merkbaar op de omliggende wegen. Veel automobilisten stonden vast op de alternatieve routes en moesten geduld hebben om hun weg te kunnen vervolgen.
Oproep tot extra alertheid in grensgebieden
Autoriteiten benadrukken het belang van extra voorzichtigheid bij het rijden in grensgebieden. Hier kunnen onverwachte verkeerssituaties ontstaan door wisselende snelheidslimieten, grenscontroles of drukke verkeersstromen. Bestuurders worden geadviseerd om hun snelheid tijdig aan te passen en altijd voldoende afstand te houden om ernstige ongevallen te voorkomen.
Dit tragische ongeluk op de A16 is een pijnlijke herinnering aan hoe snel een verkeerssituatie kan omslaan in een rampzalig incident. De politie blijft onderzoek doen naar de precieze toedracht en hoopt op korte termijn meer duidelijkheid te kunnen geven over de oorzaak van de botsing. Ondertussen gaat alle aandacht uit naar de gewonde slachtoffers en hun herstel.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken