Algemeen
Blindengeleidehond, haar alles, overlijdt door vuurwerk:‘Ik hoop op een verbod!
Een tragisch verlies heeft Brenda van Hofwegen-Pielaat en haar gezin diep geraakt. Hun trouwe blindengeleidehond Darco overleed op 4 januari na een schokkend incident met vuurwerk. Brenda deelt met tranen in haar ogen hoe een simpele avondwandeling eindigde in een hartverscheurende tragedie. “Hij is zo uit ons leven gerukt door dat stomme vuurwerk. Het heeft ons heel erg pijn gedaan,” zegt ze geëmotioneerd.
Een fatale schrik tijdens een avondwandeling
Op de bewuste avond werd Darco door een vriend van het gezin uitgelaten. Tijdens de wandeling zorgde een plotseling vuurwerkgeluid voor paniek bij de hond. Ondanks dat hij aangelijnd was, schrok Darco zo hevig dat hij vluchtte. Slechts twintig meter verderop zakte hij in elkaar. Wat een routineuze wandeling had moeten zijn, eindigde in een verschrikkelijke tragedie.
Brenda en haar man werden direct gebeld over de situatie. “Mijn man is meteen in de auto gestapt. Toen hij bij Darco aankwam, lag hij op de stoep,” vertelt Brenda. In eerste instantie leek er nog hoop. “Darco kwispelde nog en zijn koppie ging omhoog. Je denkt dan nog dat hij te redden is.” Maar helaas mocht het niet zo zijn. Kort daarna bezweek de zwarte labradoodle aan de schrik.
De impact op het gezin is enorm. Darco was niet zomaar een huisdier, hij was een onmisbare hulp voor Brenda in haar dagelijks leven. “Hij was niet alleen een trouwe vriend, maar ook mijn ogen in de wereld. Zijn verlies is onbeschrijfelijk,” vertelt ze verdrietig.
De roep om verandering
Voor Brenda is het verdriet om Darco immens, maar ze wil dit verlies ook gebruiken om aandacht te vragen voor een groter probleem. “Denk aan je medemens, denk aan de dieren en denk aan de vingers,” benadrukt ze. Volgens haar is het hoog tijd dat vuurwerk veiliger en meer gereguleerd wordt. Ze pleit niet voor een volledig verbod, maar voor striktere regels. “Mijn man heeft vroeger zelf ook vuurwerk afgestoken, dus ik begrijp dat mensen plezier willen hebben. Maar het moet op een gecontroleerde manier,” zegt Brenda.
Ze stelt voor om vaste afsteeklocaties te creëren en het afsteken van vuurwerk te beperken tot Oudejaarsavond. In haar geval gebeurde het incident immers op 4 januari, ruim na de feestdagen. “Waarom is er na Oud en Nieuw nog steeds vuurwerk?” vraagt ze zich af.
Daarnaast vindt ze dat er meer aandacht moet komen voor de impact die vuurwerk op dieren heeft. “Honden, katten en andere dieren kunnen letterlijk sterven van de schrik. Dit is niet alleen ons verdriet, maar iets wat duizenden gezinnen treft.”
Een dringende oproep van de Hondenbescherming
Brenda’s verhaal staat niet op zichzelf. De Koninklijke Hondenbescherming heeft recent een brandbrief ingediend bij de Tweede Kamer, waarin gepleit wordt voor een verbod op consumentenvuurwerk. Volgens de organisatie ervaart bijna 80 procent van de honden stress of paniek door vuurwerk. De impact op dieren is groot en roept om directe actie.
In de brief wordt niet alleen aandacht gevraagd voor honden, maar ook voor andere dieren en zelfs kwetsbare mensen. “Dieren raken in paniek, maar ook ouderen en mensen met een beperking ervaren vuurwerk als zeer stressvol,” staat in de brief.
Een oproep tot empathie en actie
“Ik wil niet dat andere gezinnen meemaken wat wij hebben meegemaakt,” besluit Brenda. “Darco verdient het om het laatste slachtoffer te zijn van onnodige vuurwerkoverlast.” Haar woorden zijn een oproep tot bewustwording en een vraag om empathie voor dieren en hun eigenaren. Ze hoopt dat haar verhaal een verschil kan maken en dat de overheid maatregelen neemt om tragedies zoals deze in de toekomst te voorkomen.
Naast het pleiten voor strengere regelgeving, hoopt Brenda dat meer mensen zich bewust worden van de gevaren van vuurwerk. “Het is niet alleen een feestelijk spektakel, het heeft ook een donkere kant die veel te vaak genegeerd wordt.”
De discussie over een vuurwerkverbod blijft voortduren. Politieke partijen zijn verdeeld over de kwestie, en hoewel steeds meer gemeenten een lokaal verbod instellen, blijft consumentenvuurwerk op veel plekken toegestaan. Of Darco’s tragische verhaal zal bijdragen aan verandering, moet nog blijken. Maar Brenda blijft strijden: “Ik zal me blijven uitspreken totdat er iets verandert.”
Journalist en mediamaker Derk Sauer (72) komt ten val bij zeil0ngeluk: een leven vol lef, idealen en journalistieke impact
Derk Sauer, een van Nederlands bekendste mediaondernemers, is donderdagmiddag op 72-jarige leeftijd om het leven gekomen na een 0ngeluk op zee. De familie van Sauer heeft het trieste nieuws bevestigd. Begin juli liep zijn zeilboot onverwacht op een rots, waarna hij ongelukkig ten val kwam en ernstig lichamelijk letsel opliep. Zijn verwondingen bleken uiteindelijk fataal.
De mededeling sloeg in als een schok in de mediawereld. Sauer was niet alleen oprichter van The Moscow Times, maar ook een vaste, scherpe stem in het publieke debat over Rusland. Hij combineerde journalistiek vakmanschap met ondernemerszin en een uitgesproken visie op vrije pers, zowel binnen als buiten Nederland.
Beller in een wereld van appjes
Derk Sauer was geen man van eindeloze e-mails of formele memo’s. Zijn stijl was persoonlijk en direct. Collega’s en vrienden herinneren zich vooral die ene korte mailregel: “Bel me even als je tijd hebt.” Want e-mail vond hij omslachtig. “Mailen leidt maar tot misverstanden”, zei hij vaak. Beter om elkaar even te spreken, van mens tot mens. En zelfs in het tijdperk van WhatsApp bleef hij trouw aan dat idee: vaak had je eerst een gemiste oproep voordat er een berichtje kwam.
Deze persoonlijke benadering was tekenend voor zijn hele werkwijze. Of het nu ging om redactionele koerswijzigingen of strategische besluiten, Sauer geloofde in het directe gesprek — het liefst met zijn voeten op tafel, een krant uitgespreid op de grond en een stevige discussie erbij.
De overname van NRC: een informele revolutie
In 2010 nam Sauer, samen met investeringsmaatschappij Egeria, de krant NRC over. Een spannend moment in de Nederlandse journalistiek. In plaats van grote bestuurskamers organiseerde hij huiskamersessies. Redacteuren werden uitgenodigd in zijn woning om, zoals hij het zelf noemde, “lekker over de krant te lullen.”
De werksfeer was ontspannen, de discussie scherp. Geen vergadertaal over KPI’s of strategische doelstellingen, maar gesprekken over journalistieke inhoud. Sauer bestelde simpel vegetarisch eten om de hoek. Luxe of hiërarchie was niet aan hem besteed. Zijn stijl was authentiek, ontwapenend en bovenal oprecht.
Fun & Profit: journalistiek met plezier én resultaat
Tijdens de uitreiking van journalistieke prijzen als De Tegel verwoordde Sauer zijn filosofie eenvoudig maar doeltreffend: Fun & Profit. Voor hem geen jargon over winstmaximalisatie of marktaandeel. Zijn stelling: als journalisten met plezier werken, maken ze betere verhalen. En goede verhalen leiden vanzelf tot lezers, impact en financiële stabiliteit.
Deze houding maakte hem geliefd in redactieruimtes én bij jonge journalisten. Sauer geloofde heilig in talent boven structuur. Wie ideeën had, kreeg bij hem de ruimte om ze uit te voeren. Leeftijd, ervaring of titels deden er minder toe dan lef, nieuwsgierigheid en vakliefde.
Van wereldverbeteraar tot mediarebel
Zijn activisme begon al jong. Op zijn veertiende richtte hij de ‘Actiegroep voor de Wereldvrede’ op. Als tiener organiseerde hij demonstraties en verklaarde zichzelf maoïst. Op zijn negentiende trok hij namens de VPRO naar Noord-Ierland om verslag te doen van de onrusten daar.
Zijn journalistieke carrière nam vaart bij Nieuwe Revu, waar hij hoofdredacteur werd. Zijn formule: socialisme, seks en sensatie – met een flinke dosis onderzoeksjournalistiek. Hij maakte het blad spraakmakend en invloedrijk in een tijd waarin journalistiek nog vooral door gevestigde namen werd bepaald.
Moskou en de vrije pers
Internationaal maakte Sauer naam met de oprichting van The Moscow Times in 1990. In het post-Sovjettijdperk was dit Engelstalige dagblad een baken van onafhankelijke journalistiek in een snel veranderend Rusland. Onder Sauers leiding groeide de krant uit tot een belangrijke bron van informatie voor diplomaten, expats én Russen die de wereld van buiten hun grenzen wilden begrijpen.
Zijn inzet voor persvrijheid bleef onverminderd, ook toen het medialandschap in Rusland moeilijker werd. In 2022 verhuisde hij The Moscow Times naar Nederland om de redactie veilig te stellen, weg van politieke druk en censuur. Een moedige zet die internationaal respect afdwong.
Ellen Verbeek: zijn rots en partner in media
In zijn privéleven vormde Sauer al decennialang een krachtig duo met journaliste Ellen Verbeek. Ze leerden elkaar kennen bij Nieuwe Revu, maar hun gezamenlijke pad leidde uiteindelijk naar Moskou, waar Ellen een toonaangevende figuur werd in de society en mediawereld.
Zij was de taalkundige van de twee — sprak al snel vloeiend Russisch — en speelde achter de schermen een cruciale rol in Sauers mediaprojecten. Samen bouwden ze aan een journalistieke brug tussen Oost en West, met hun gezin als stevige basis.
Een leven vol impact
Sauer laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in de vorm van kranten en mediabedrijven, maar vooral in zijn filosofie over vrije journalistiek: menselijk, betrokken en met oog voor kwaliteit. Hij geloofde in nieuwsgierigheid als motor van vooruitgang, in de kracht van woorden, en in het belang van ongecensureerde informatie.
Zijn 0verlijden na het zeilongeluk komt onverwacht en hard aan. Toch spreekt uit de vele reacties vooral dankbaarheid. Voor zijn visie, zijn lef en zijn niet aflatende strijd voor de persvrijheid.
Zijn laatste les: blijf praten
Wat blijft, is misschien wel het eenvoudigste principe van Derk Sauer: blijf praten met elkaar. Zoek het directe contact, stel vragen, luister, en durf het oneens te zijn. Geen e-mails vol misverstanden, maar gesprekken met aandacht. Want dáár ontstaat begrip. Dáár begint verandering. Dáár leefde hij voor.
Rust zacht, Derk Sauer — een man die de journalistiek niet alleen beoefende, maar opnieuw uitvond.