Algemeen
Mary Borsato weigert keihard om vermeend slachtoffer van Marco te feliciteren met zwangerschap!
Mary Borsato heeft laten weten dat ze geen felicitatie over heeft voor de zwangerschap van A., het vermeende slachtoffer van haar zoon Marco Borsato. “Ik heb het voor kennisgeving aangenomen”, zegt ze kort. Ze houdt zich liever bezig met haar eigen gezin en wil zich niet mengen in de ontwikkelingen rondom de zaak tegen haar zoon.
Zwangere A. en de zaak tegen Marco Borsato
Volgens het juicekanaal Reality FBI is A., de 26-jarige vrouw die Marco beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag, zwanger. Het kanaal claimt toegang te hebben tot haar privé-Instagram, waarop ze een foto zou hebben geplaatst waarin ze trots haar zwangere buik toont. De bijgevoegde tekst zou luiden: “Het leukste en onverwachtste cadeautje van dit jaar, groei nog even een paar maandjes verder.”
Het nieuws roept meteen de vraag op wat dit betekent voor de aanstaande rechtszaak tegen Marco. Mocht de zaak daadwerkelijk dit jaar voor de rechter komen, dan zou dit mogelijk samenvallen met het zwangerschapsverlof van A. Of dit tot verdere vertraging zal leiden, is nog niet duidelijk.
Reactie van Mary Borsato
Wat vindt Mary Borsato, de moeder van Marco, van dit nieuws? Ze laat in een kort interview met Story weten dat ze er weinig over kwijt wil en vooral haar eigen leven wil leiden. “Ik kreeg een foto doorgestuurd waarop stond dat ze zwanger is. Dat heb ik voor kennisgeving aangenomen. Ik richt me op mijn gezin.”
Mary lijkt hiermee te suggereren dat ze zich liever niet in de media laat verleiden tot uitspraken over de zaak. Ze houdt de lippen stijf op elkaar, waarschijnlijk om verdere opschudding te voorkomen.
Het lange wachten op de rechtszaak
Ondertussen blijft het wachten op een officiële datum voor de rechtszaak tegen Marco. Ondanks de ernst van de beschuldigingen en de impact op alle betrokkenen, is het proces nog steeds niet in gang gezet. Mary Borsato geeft aan dat het een kwestie is van afwachten en dat ze probeert er zo min mogelijk aan te denken.
“Ik geef niemand de schuld. Het is wat het is. Het enige wat wij kunnen doen, is onze rug recht houden en afwachten totdat het zover is. Tot die tijd probeer ik er zo min mogelijk aan te denken.”
Toch erkent ze dat dit niet altijd makkelijk is. “Misschien is dat wel struisvogelpolitiek. Wegstoppen zodat je er niet mee bezig hoeft te zijn.” Dat geldt ook voor de gesprekken die ze met Marco voert. “Met Marco praat ik er ook niet over. Wij voeren heel andere gesprekken.”
Hoop op rehabilitatie?
Mary Borsato heeft het idee dat de publieke opinie langzaam aan het veranderen is. Ze merkt dat Marco’s muziek steeds vaker op de radio te horen is en dat geeft haar hoop. “Overdag heb ik altijd de radio aan. Wanneer er dan een van Marco’s liedjes wordt gedraaid, zet ik het volume meteen harder.”
Volgens haar is dit een teken dat zijn muziek niet wordt geboycot en dat er nog steeds waardering is voor zijn werk, ondanks de lopende zaak. “Heerlijk om zijn liedjes te horen. Het liefst zo hard mogelijk.”
Wat betekent dit voor Marco’s toekomst?
De vraag blijft of Marco Borsato ooit nog volledig terugkeert in de entertainmentwereld. Hoewel er nog geen juridische uitspraak is, heeft de zaak al grote gevolgen gehad voor zijn carrière. Sinds de beschuldigingen bekend werden, is hij grotendeels uit de schijnwerpers verdwenen en heeft hij nauwelijks nog optredens.
Voor zijn moeder Mary blijft hij echter de zoon die ze altijd heeft gekend. Ze probeert hem op haar eigen manier te steunen, zonder zich in de media te mengen in de zaak. “We praten over heel andere dingen,” herhaalt ze.
Ondertussen blijft het wachten op duidelijkheid. Komt er eindelijk een proces? En als Marco vrijgesproken zou worden, zou hij dan nog een kans maken op een comeback? Die vragen blijven voorlopig onbeantwoord.
Conclusie
Mary Borsato wil zo min mogelijk aandacht schenken aan de zwangerschap van A. en richt zich liever op haar eigen familie. Ze houdt zich op de vlakte als het gaat om de zaak tegen haar zoon en vermijdt openlijke uitspraken. Terwijl de rechtszaak op zich laat wachten, blijft ze hopen op een terugkeer van Marco’s muziek in de Nederlandse huiskamers.
Wat de toekomst ook brengt, het lijkt erop dat Mary haar eigen manier heeft gevonden om met de situatie om te gaan: zo weinig mogelijk over praten en zich richten op de muziek die haar zoon groot heeft gemaakt.
Shania Gooris openhartig over paniekaanvallen: “Soms heb ik gewoon iemand nodig die op me inpraat”
Shania Gooris staat bekend als een zelfverzekerde en energieke persoonlijkheid, zowel op televisie als op sociale media. Toch schuilt er achter haar glimlach en stralende uitstraling ook een kwetsbare kant. In een openhartig interview met Flair vertelt Shania dat ze jarenlang heeft geworsteld met stress en paniekaanvallen — en dat die soms nog steeds de kop opsteken.
“Ik was vroeger echt een stresskip”
De dochter van zanger Sam Gooris en voormalig Miss België Kelly Pfaff deelt dat haar mentale gezondheid niet altijd vanzelfsprekend is geweest. “Vroeger was ik echt een stresskip,” vertelt Shania. “Ik maakte me constant zorgen en had vaak last van paniekaanvallen. Alles moest perfect zijn, en als dat niet lukte, sloeg ik helemaal tilt.”
Toch ziet ze nu verbetering. “Sinds ongeveer een jaar gaat het stukken beter. Ik leer steeds beter loslaten. Niet alles hoeft meer onder controle te zijn, en dat geeft rust. Maar als ik iets nieuws moet doen en niet weet wat me te wachten staat, komt de spanning toch vaak terug. Op dat vlak blijf ik wel een beetje een controlefreak.”
Dancing with the Stars: meer stress voor dan op het podium
Een recent voorbeeld van zo’n spannend moment was haar deelname aan Dancing with the Stars. “Eigenlijk had ik meer stress vóór de opnames begonnen dan wanneer ik uiteindelijk op het podium stond,” blikt Shania terug. “Dat wachten en die onzekerheid: hoe gaat het gaan, wat wordt er van mij verwacht, ga ik het wel goed doen? Dat zijn de momenten waarop het in mijn hoofd begint te tollen.”
Toch wist ze zichzelf telkens te herpakken en groeide ze tijdens de show zichtbaar. “Zodra ik er stond en kon dansen, voelde ik me vrij. Dan dacht ik: oké, ik heb dit onder controle. En dat is eigenlijk heel bijzonder, want vroeger kon ik zelfs in het dagelijks leven al helemaal vastlopen op kleine dingen.”
Geen standaardoplossing voor paniek: “Ademhaling werkt niet bij mij”
In het interview benadrukt Shania dat mentale gezondheid iets heel persoonlijks is. Wat voor de één helpt, werkt voor de ander soms averechts. “Veel mensen zeggen dat je bij een paniekaanval moet letten op je ademhaling. Maar bij mij helpt dat juist niet. Integendeel, het maakt me vaak nog onrustiger.”
In plaats daarvan zoekt ze steun bij haar omgeving. “Als ik paniek voel opkomen, bel ik meestal naar iemand van mijn inner circle. Mijn mama, mijn beste vriendin of mijn opa. Gewoon iemand die tegen me praat, die me geruststelt en me weer met beide voeten op de grond zet. Dat helpt me het meest.”
“Alsof ik mezelf knuffel”
Maar wat als niemand bereikbaar is? Ook daar heeft Shania een bijzondere manier voor gevonden om zichzelf tot rust te brengen. “Dan wikkel ik een groot deken stevig om me heen en trek ik eraan, alsof iemand me stevig vasthoudt. Het klinkt misschien gek, maar het geeft me troost. Het voelt als een knuffel, en dat helpt.”
Ze benadrukt dat het belangrijk is om naar je eigen behoeften te luisteren, ook als die niet volgens het boekje zijn. “Iedereen is anders. Voor de één helpt meditatie, voor de ander een warm bad of een wandeling. Het belangrijkste is dat je iets vindt dat voor jou werkt.”
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Dat Shania zo openhartig spreekt over haar mentale welzijn, is voor veel fans herkenbaar en inspirerend. Ze hoopt dan ook dat het onderwerp meer bespreekbaar wordt. “Er heerst nog steeds een soort schaamte rond paniekaanvallen of angstgevoelens. Mensen denken vaak dat je dan zwak bent of overdrijft. Maar het is net sterk om erover te praten en er iets mee te doen.”
Ook via haar sociale media laat Shania af en toe doorschemeren dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is. “Ik wil tonen dat het oké is om niet oké te zijn. Je mag je onzeker voelen, je mag hulp nodig hebben, en je mag daarover praten. Dat maakt je niet minder waard, integendeel.”
Zelfliefde en mildheid
De weg die Shania bewandelt, is er een van vallen en opstaan, maar ook van groei en zelfliefde. “Ik leer mezelf steeds beter kennen. En ik probeer milder te zijn voor mezelf. Vroeger vond ik het zwak als ik angst voelde. Nu weet ik: het hoort bij mij, en ik mag daar ruimte voor maken.”
Tegelijk blijft ze ambitieus en positief. “Ik ben blij dat ik het nu beter kan plaatsen. Het neemt niet alles over, het beheerst mijn leven niet meer. En dat is een enorme stap vooruit.”
Conclusie:
Shania Gooris laat zien dat achter elk sterk persoon ook een
kwetsbare kant schuilgaat. Door haar verhaal te delen, maakt ze
mentale gezondheid een stuk bespreekbaarder — en dat is misschien
wel net zo krachtig als elke dans op het podium.