Algemeen
Heel heftig: Hondenliefhebster opgegeten nadat ze dagenlang onopgemerkt in haar appartement lag
Twee schokkende incidenten hebben de wereld laten zien hoe dieren, achtergelaten zonder voedsel, noodgedwongen hun overleden eigenaren hebben aangevallen. Deze tragische verhalen illustreren niet alleen de kwetsbaarheid van eenzaamheid, maar ook de wanhopige overlevingsdrang van huisdieren.
Adriana’s tragische einde in Roemenië
Adriana, een vrouw uit Roemenië, werd recentelijk dood aangetroffen in haar huis. Haar lichaam werd ontdekt in een schokkende toestand; het was duidelijk dat haar verhongerde honden begonnen waren zich te voeden met haar lichaam. Ambulancepersoneel bevestigde haar overlijden en merkte op dat er geen zichtbare tekenen van geweld waren.
Haar lichaam werd overgebracht naar de afdeling forensische geneeskunde in Gorj voor autopsie om de exacte doodsoorzaak te bepalen. Haar zus, Maria Alexandra, plaatste een hartverscheurende boodschap op sociale media: “Nog een engel is naar de hemel gegaan. Mijn mooie zus Anda Sasha is niet langer onder ons.”
Het incident roept veel vragen op over de omstandigheden waarin Adriana en haar huisdieren leefden. Het benadrukt ook hoe belangrijk het is om regelmatig contact te houden met geliefden om zulke tragedies te voorkomen.
Een soortgelijk verhaal uit het Verenigd Koninkrijk
In 2013 werd in Ringwood, Hampshire, een 56-jarige vrouw in soortgelijke omstandigheden gevonden. Buren sloegen alarm toen ze haar al een tijd niet hadden gezien en de brievenbus van haar huis overvol raakte. Toen de politie haar woning betrad, troffen ze een verontrustende scène aan.
De vrouw lag dood op de keukenvloer, en sommige van haar huisdieren – voornamelijk katten – hadden van haar lichaam gegeten. In het huis werden ook dode dieren gevonden, waaronder een kat en een hond, terwijl andere dieren het hadden overleefd. Het was duidelijk dat de overlevende dieren noodgedwongen op zoek waren gegaan naar voedsel, waarbij ze hun overleden eigenaar aanvielen.
Coroner Keith Wiseman concludeerde dat de vrouw een natuurlijke dood was gestorven, mogelijk door bestaande borstklachten. Hij verklaarde dat de dieren waarschijnlijk weken, zo niet maanden, zonder voedsel waren opgesloten in de benedenruimtes van het huis. De omstandigheden waarin ze zich bevonden, waren schrijnend.
“Het was duidelijk dat bepaalde delen van haar lichaam waren weggevreten,” zei Wiseman. “Dit was zonder twijfel een hartverscheurend en traumatisch tafereel voor de betrokken agenten.” Hij voegde eraan toe dat de hongerige dieren in pure wanhoop hun instincten hadden gevolgd.
Eenzaamheid en dieren in nood
Beide verhalen benadrukken de tragische gevolgen van eenzaamheid en nalatigheid. Huisdieren zijn afhankelijk van hun eigenaren voor voedsel en verzorging. Wanneer een eigenaar overlijdt en geen contact met de buitenwereld heeft, kunnen deze dieren in een wanhopige overlevingsmodus terechtkomen.
Hoewel het natuurlijk gedrag is voor dieren om in extreme situaties instinctief te handelen, onderstreept het de noodzaak van toezicht en zorg voor mensen die alleen wonen, vooral met huisdieren. Regelmatige controle door familie, vrienden of buren kan levensreddend zijn, niet alleen voor de persoon, maar ook voor de dieren die volledig van hen afhankelijk zijn.
Deze tragedies zijn een harde herinnering aan het belang van gemeenschap en zorg voor elkaar. Het verlies van een leven is al verdrietig genoeg; dat het eindigt in eenzaamheid en wanhoop, is hartverscheurend voor iedereen die betrokken is
Dit bericht op Instagram bekijken
Shania Gooris openhartig over paniekaanvallen: “Soms heb ik gewoon iemand nodig die op me inpraat”
Shania Gooris staat bekend als een zelfverzekerde en energieke persoonlijkheid, zowel op televisie als op sociale media. Toch schuilt er achter haar glimlach en stralende uitstraling ook een kwetsbare kant. In een openhartig interview met Flair vertelt Shania dat ze jarenlang heeft geworsteld met stress en paniekaanvallen — en dat die soms nog steeds de kop opsteken.
“Ik was vroeger echt een stresskip”
De dochter van zanger Sam Gooris en voormalig Miss België Kelly Pfaff deelt dat haar mentale gezondheid niet altijd vanzelfsprekend is geweest. “Vroeger was ik echt een stresskip,” vertelt Shania. “Ik maakte me constant zorgen en had vaak last van paniekaanvallen. Alles moest perfect zijn, en als dat niet lukte, sloeg ik helemaal tilt.”
Toch ziet ze nu verbetering. “Sinds ongeveer een jaar gaat het stukken beter. Ik leer steeds beter loslaten. Niet alles hoeft meer onder controle te zijn, en dat geeft rust. Maar als ik iets nieuws moet doen en niet weet wat me te wachten staat, komt de spanning toch vaak terug. Op dat vlak blijf ik wel een beetje een controlefreak.”
Dancing with the Stars: meer stress voor dan op het podium
Een recent voorbeeld van zo’n spannend moment was haar deelname aan Dancing with the Stars. “Eigenlijk had ik meer stress vóór de opnames begonnen dan wanneer ik uiteindelijk op het podium stond,” blikt Shania terug. “Dat wachten en die onzekerheid: hoe gaat het gaan, wat wordt er van mij verwacht, ga ik het wel goed doen? Dat zijn de momenten waarop het in mijn hoofd begint te tollen.”
Toch wist ze zichzelf telkens te herpakken en groeide ze tijdens de show zichtbaar. “Zodra ik er stond en kon dansen, voelde ik me vrij. Dan dacht ik: oké, ik heb dit onder controle. En dat is eigenlijk heel bijzonder, want vroeger kon ik zelfs in het dagelijks leven al helemaal vastlopen op kleine dingen.”
Geen standaardoplossing voor paniek: “Ademhaling werkt niet bij mij”
In het interview benadrukt Shania dat mentale gezondheid iets heel persoonlijks is. Wat voor de één helpt, werkt voor de ander soms averechts. “Veel mensen zeggen dat je bij een paniekaanval moet letten op je ademhaling. Maar bij mij helpt dat juist niet. Integendeel, het maakt me vaak nog onrustiger.”
In plaats daarvan zoekt ze steun bij haar omgeving. “Als ik paniek voel opkomen, bel ik meestal naar iemand van mijn inner circle. Mijn mama, mijn beste vriendin of mijn opa. Gewoon iemand die tegen me praat, die me geruststelt en me weer met beide voeten op de grond zet. Dat helpt me het meest.”
“Alsof ik mezelf knuffel”
Maar wat als niemand bereikbaar is? Ook daar heeft Shania een bijzondere manier voor gevonden om zichzelf tot rust te brengen. “Dan wikkel ik een groot deken stevig om me heen en trek ik eraan, alsof iemand me stevig vasthoudt. Het klinkt misschien gek, maar het geeft me troost. Het voelt als een knuffel, en dat helpt.”
Ze benadrukt dat het belangrijk is om naar je eigen behoeften te luisteren, ook als die niet volgens het boekje zijn. “Iedereen is anders. Voor de één helpt meditatie, voor de ander een warm bad of een wandeling. Het belangrijkste is dat je iets vindt dat voor jou werkt.”
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Dat Shania zo openhartig spreekt over haar mentale welzijn, is voor veel fans herkenbaar en inspirerend. Ze hoopt dan ook dat het onderwerp meer bespreekbaar wordt. “Er heerst nog steeds een soort schaamte rond paniekaanvallen of angstgevoelens. Mensen denken vaak dat je dan zwak bent of overdrijft. Maar het is net sterk om erover te praten en er iets mee te doen.”
Ook via haar sociale media laat Shania af en toe doorschemeren dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is. “Ik wil tonen dat het oké is om niet oké te zijn. Je mag je onzeker voelen, je mag hulp nodig hebben, en je mag daarover praten. Dat maakt je niet minder waard, integendeel.”
Zelfliefde en mildheid
De weg die Shania bewandelt, is er een van vallen en opstaan, maar ook van groei en zelfliefde. “Ik leer mezelf steeds beter kennen. En ik probeer milder te zijn voor mezelf. Vroeger vond ik het zwak als ik angst voelde. Nu weet ik: het hoort bij mij, en ik mag daar ruimte voor maken.”
Tegelijk blijft ze ambitieus en positief. “Ik ben blij dat ik het nu beter kan plaatsen. Het neemt niet alles over, het beheerst mijn leven niet meer. En dat is een enorme stap vooruit.”
Conclusie:
Shania Gooris laat zien dat achter elk sterk persoon ook een
kwetsbare kant schuilgaat. Door haar verhaal te delen, maakt ze
mentale gezondheid een stuk bespreekbaarder — en dat is misschien
wel net zo krachtig als elke dans op het podium.