Algemeen
Eva Jinek krijgt straf na dragen van kaboutermuts: ‘Ze zet zichzelf voor schut’
Eva Jinek ligt onder vuur na haar keuze om tijdens een interview met Gert Verhulst, de oprichter van Studio 100 en geestelijk vader van onder andere Kabouter Plop, een kaboutermuts op te zetten. Wat bedoeld was als een speelse knipoog naar de bekende kinderserie, wordt door critici als een misplaatste actie gezien. Tv-expert Tina Nijkamp is een van de meest uitgesproken stemmen in deze discussie. Zij vindt dat de actie Eva’s rol als serieuze talkshowhost ondermijnt.
Een speels gebaar
Het interview met Gert Verhulst vond plaats in de talkshow van Eva Jinek op woensdagavond. Gert, een belangrijke naam in de wereld van kinderentertainment, werd aangekondigd als een prominente gast. Tijdens het gesprek besloot Eva een deel van het interview te doen met een kaboutermuts op, als verwijzing naar Kabouter Plop. Hoewel het misschien bedoeld was als luchtige noot, viel het gebaar niet bij iedereen in goede aarde.
Kritiek van Tina Nijkamp
Tv-kenner Tina Nijkamp deelde haar onvrede in haar online rubriek Tina’s TV Update. “Ik zou Eva toch aanraden om niet meer zo’n kaboutermuts op te zetten. Het maakt het allemaal te amicaal,” stelt ze. Volgens Tina wekt zo’n actie de indruk dat Eva met vrienden aan het kletsen is in plaats van een professioneel interview te voeren. “Het voelt soms alsof je naar een vriendenclubje zit te kijken. Dat kan de kijker het gevoel geven buitengesloten te zijn.”
Nijkamp benadrukt dat het belangrijk is voor een talkshowhost om een bepaalde mate van professionaliteit te behouden, zelfs in informele gesprekken. “Een serieuze talkshowhost heeft die gekkigheid niet nodig. Een kaboutermuts draagt alleen maar bij aan een giechelige sfeer,” voegt ze eraan toe.
Een oppervlakkige vriendenborrel
Volgens Tina lijkt Eva’s vooravondprogramma steeds meer op een informele vriendenborrel, waarin voorstellingen, tentoonstellingen en concerten worden aangekondigd. De kaboutermuts illustreert volgens haar dit probleem. “Het maakt meteen duidelijk dat het geen kritisch gesprek wordt. Dat doet afbreuk aan de inhoud en het imago van de show,” aldus Tina.
Ze gaat zelfs zover dat ze een column aan het incident wijdt in De Telegraaf. Daarin haalt ze aan dat Eva zelf toegaf dat de redactie haar had aangemoedigd om de muts op te zetten. “Ze zei dat de redactie de hele dag had geroepen dat ze die muts op moest zetten omdat ze er dan, haha, zo voor l*l stond. En heel eerlijk: dat stond ze ook.”
Het probleem met Gert Verhulst
De kritiek op Eva beperkt zich niet alleen tot de kaboutermuts. Tina vraagt zich ook af waarom Gert Verhulst überhaupt zo groots werd aangekondigd. “Hij verschijnt tegenwoordig constant op de Nederlandse televisie en wordt daar vaak bewierookt,” zegt ze. Het is volgens haar onduidelijk waarom hij als een ‘grote gast’ werd neergezet. “Het interview had geen bijzondere invalshoek, wat de keuze voor deze gast des te opmerkelijker maakt.”
Eva Jinek (2018)
Het imago van Eva Jinek
Eva Jinek staat bekend om haar interviews met een scherpe en kritische toon, maar dit incident werpt volgens critici een schaduw over haar reputatie. Waar de kaboutermuts misschien bedoeld was als een humoristisch gebaar, wordt het door sommige kijkers en mediafiguren gezien als een teken van gebrek aan ernst. Tina Nijkamp ziet het als een kans voor Eva om na te denken over haar aanpak. “Dit soort acties kunnen haar imago als serieuze journalist schaden,” waarschuwt ze.
Reacties uit het publiek
Het publiek reageert verdeeld op het voorval. Op sociale media laten sommige kijkers weten de kaboutermuts een leuke en spontane actie te vinden. “Het laat zien dat Eva zichzelf niet te serieus neemt,” schrijft een fan op Twitter. Andere kijkers zijn kritischer. “Dit is waarom ik niet meer kijk naar Jinek. Het wordt steeds meer een gezelligheidsprogramma en steeds minder een journalistieke talkshow,” schrijft een andere gebruiker.
De discussie rondom Eva’s kaboutermuts laat zien hoe lastig het kan zijn om balans te vinden tussen luchtigheid en professionaliteit in een talkshow. Waar sommige kijkers de informele sfeer waarderen, zien anderen het als een gebrek aan focus en diepgang. Voor Eva Jinek lijkt dit incident een moment van reflectie te zijn. Welke richting wil ze op met haar talkshow en hoe kan ze haar geloofwaardigheid behouden zonder haar spontaniteit te verliezen?
Conclusie
Het dragen van de kaboutermuts tijdens het interview met Gert Verhulst heeft geleid tot veel kritiek op Eva Jinek. Hoewel het waarschijnlijk bedoeld was als een onschuldige knipoog, roept het vragen op over haar rol als serieuze talkshowhost. Kritiek van tv-experts zoals Tina Nijkamp onderstreept het belang van een professionele houding, zelfs in informele situaties. Voor Eva is het nu de uitdaging om een balans te vinden tussen humor en ernst, zodat ze zowel haar unieke stijl als haar journalistieke geloofwaardigheid kan behouden.
De Librije herrijst in liefdevolle handen: nalatenschap van Jonnie Boer leeft voort in familie en team
Sinds het onverwachte 0verlijden van sterrenchef Jonnie Boer op 23 april is het stil in de Nederlandse culinaire wereld. De geliefde chef-kok 0verleed op 60-jarige leeftijd tijdens een vakantie op Bonaire aan de gevolgen van een longembolie. Zijn heengaan liet diepe sporen na – niet alleen bij foodliefhebbers, collega’s en volgers wereldwijd, maar vooral bij zijn gezin en het hechte team van zijn levenswerk: restaurant De Librije in Zwolle.
Toch blijkt dat liefde, herinnering en vakmanschap sterker zijn dan verdriet. Zijn vrouw, Thérèse Boer (54), en hun kinderen staan samen met het personeel op om zijn droom voort te zetten. Niet met weemoed, maar met overtuiging. En bovenal: met toewijding.
“We gaan hem trots maken”: Een belofte uit het hart
Op sociale media deelde Thérèse kort na het verlies een indringende foto: zij, haar kinderen en het volledige team van De Librije, samen op één beeld. In het bijschrift stond simpelweg: “We gaan hem trots maken.” Die woorden bleven hangen – krachtig in hun eenvoud, gedragen door verdriet maar gevuld met toekomst.
Waar veel families zich na zulk verlies zouden terugtrekken, kiest de familie Boer ervoor om zichtbaar, verbonden en daadkrachtig te blijven. Want De Librije is meer dan een restaurant: het is een familie, een verhaal, en een baken van liefde voor smaak, sfeer en samenzijn.
Jonnie’s laatste wens: geen einde, maar een nieuw begin
Voor zijn 0verlijden sprak Jonnie Boer nog over de toekomst van zijn restaurant. Zijn wens was duidelijk: De Librije moest blijven bestaan, niet als museum van het verleden, maar als levend organisme. Hij droomde van een keuken waarin traditie én innovatie samenkomen. Waar chefs met passie blijven zoeken naar de perfecte balans tussen smaak, beleving en duurzaamheid.
Jonnie wilde geen kopie van zijn werk, maar een voortzetting van zijn filosofie: gerechten die mensen raken, oprechte gastvrijheid en een omgeving waar vakmanschap wordt gekoesterd. Zijn idealen worden nu vertaald naar plannen voor een gerichte renovatie van de keuken – geen rigoureuze verbouwing, maar een verfijnde upgrade zoals hij het zelf zou hebben gewild.
Twee weken stilte, daarna een krachtig gebaar
Na het verdrietige nieuws bleef De Librije twee weken gesloten. Het team kreeg ruimte om te r0uwen, te herdenken en zich voor te bereiden op de toekomst. De stilte in het restaurant voelde als een eerbetoon – een pauze die meer zei dan duizend woorden.
Op 7 mei heropende De Librije opnieuw de deuren. Niet als afsluiting, maar als belofte. In elke gang die geserveerd wordt, leeft Jonnie’s visie voort. Elke gast wordt niet alleen ontvangen met een glimlach, maar ook met het gevoel dat ze deel uitmaken van iets groters: een eerbetoon aan een leven vol smaak en ziel.
De familie blijft bouwen – met het hart als kompas
Voor Thérèse is de heropening emotioneel. Samen met haar kinderen – die al langere tijd actief betrokken zijn bij het restaurant – staat ze symbool voor de verbinding tussen verleden en toekomst. Ze vormen geen schaduw van Jonnie, maar eerder de voortzetting van zijn licht. Met elke service, elke toast, en elke nieuwe menuontwikkeling wordt zijn gedachtegoed voortgezet.
Thérèse was al sinds de beginjaren méér dan de gastvrouw van De Librije. Zij is mede-architect van de sfeer en het succes. Haar kennis van wijn, gevoel voor detail en persoonlijke warmte maken haar tot een spilfiguur in het restaurant. Dat zij nu, samen met het team, de leiding op zich neemt, voelt voor velen als vanzelfsprekend én troostend.
De Librije: meer dan een restaurant
Met drie Michelinsterren is De Librije al decennialang een culinaire parel in Nederland – en ver daarbuiten. Wat ooit begon als een klein restaurantje in een voormalig klooster, groeide onder leiding van Jonnie en Thérèse uit tot een gastronomisch icoon. Maar belangrijker nog: De Librije werd een plek waar mensen samenkomen. Voor bijzondere gelegenheden, om te vieren, te ontdekken en te genieten.
Nu, na het verlies van zijn geestelijk vader, krijgt De Librije een extra dimensie. Het restaurant is niet alleen een instituut van topgastronomie, maar ook een levend monument van liefde, doorzettingsvermogen en verbondenheid.
Internationaal medeleven
De reacties op Jonnie’s 0verlijden kwamen vanuit de hele wereld. Chef-koks, culinaire critici en trouwe gasten deelden hun herinneringen, foto’s en anekdotes. Van Japan tot Spanje, van New York tot Stockholm – overal klonk dezelfde boodschap: Jonnie Boer was een pionier, maar bovenal een man van het hart.
In veel posts werd niet alleen zijn kookkunst geprezen, maar ook zijn bescheidenheid, zijn oprechte nieuwsgierigheid en zijn vermogen om mensen te raken met eenvoud en elegantie. Die reputatie is niet te koop – die bouw je op met decennia van trouw aan je waarden.
Een nieuwe energie in de keuken
Hoewel Jonnie’s fysieke aanwezigheid ontbreekt, voelt zijn energie nog steeds overal in De Librije. In het ritme van de keuken, de precisie van de gerechten, de sfeer in het restaurant. Medewerkers vertellen dat ze extra scherp zijn, extra toegewijd – niet omdat het moet, maar omdat ze voelen dat ze werken aan iets groters.
De aangekondigde renovatie van de keuken wordt gezien als symbolisch. Niet alleen een praktisch project, maar ook een manier om het restaurant klaar te stomen voor de toekomst. Jonnie wilde een werkomgeving die energie gaf, die uitnodigde tot creativiteit en rust bood voor concentratie. Die wens wordt nu werkelijkheid.
De toekomst in eigen handen
De grote vraag blijft: hoe ziet de toekomst van De Librije eruit zonder Jonnie? Het antwoord is verrassend hoopvol. Want hoewel zijn aanwezigheid wordt gemist, is zijn invloed voelbaarder dan ooit. Het team blijft samen, de missie blijft duidelijk, en het vertrouwen is groot.
Met Thérèse aan het roer en een team dat al jarenlang op elkaar is ingespeeld, lijkt De Librije niet alleen in veilige handen, maar in warme handen. De komende jaren zullen niet draaien om het kopiëren van wat was, maar om het voortbouwen op wat is.
Een inspirerend afscheid met een open einde
Het 0verlijden van Jonnie Boer is een verlies dat nog lang zal worden gevoeld. Maar wat blijft, is de geest van zijn werk: een diepgewortelde liefde voor het ambacht, een onuitputtelijke nieuwsgierigheid en een vermogen om mensen samen te brengen rondom een tafel.
De Librije is geen hoofdstuk dat eindigt, maar een verhaal dat doorloopt – nu geschreven door zijn geliefden en collega’s. Het is een toonbeeld van wat er kan ontstaan als mensen zich verbinden door passie, herinnering en liefde.
Jonnie zou trots zijn.