Jan Kooijman, die ooit als een van de meest gewilde mannen van Nederland werd beschouwd, kijkt met gemengde gevoelens terug op zijn beginjaren als acteur in Goede Tijden Slechte Tijden (GTST). Destijds was hij niet alleen een publiekslieveling, maar vooral een symbool van mannelijkheid en aantrekkelijkheid. In een openhartig interview met LINDA. onthult hij dat deze roem en aandacht hem uiteindelijk meer kwaad dan goed hebben gedaan.

De start van zijn roem

In de vroege dagen van zijn carrière leek alles vlekkeloos te verlopen voor Jan. Zijn tijd als professioneel danser bij het Scapino Ballet leverde hem al enige bekendheid op. “Ik merkte dat jonge meiden in het publiek harder begonnen te gillen als ik op het podium stond en mijn buiging maakte,” vertelt hij. Het was een eerste voorproefje van de aandacht die hij later zou ontvangen.

Toen de kans kwam om in GTST te spelen, besloot Jan de sprong te wagen. Hij kreeg al snel de rol van de charmante hunk die steevast zonder shirt en vaak enkel gehuld in een handdoek te zien was. Zijn bekendheid schoot door het dak. “In het begin vond ik het ontzettend leuk. Ik bedoel, wie droomt er nou niet van om op zo’n podium te staan en bewonderd te worden?” herinnert hij zich.

Maar het plezier hield niet lang aan. “Ik werd gereduceerd tot een lijf in een handdoek. Mijn rol draaide niet om acteren, maar om hoe ik eruitzag. Dat vond ik op een gegeven moment heel moeilijk.”

Een monster gecreëerd

Jan geeft toe dat hij deels zelf heeft bijgedragen aan het beeld dat mensen van hem kregen. “Ik zei tegen mijn vriendin Henna: misschien moet ik toch iets gaan doen met die aandacht die ik krijg. En toen kwam GTST, waar ik letterlijk de trap afliep in een handdoek, fronsend naar de camera keek, en dat was het. Ik werd volledig op mijn uiterlijk beoordeeld.”

Die ervaring begon hem al snel tegen te staan. “Het leek me als kind geweldig om beroemd te worden, maar toen het eenmaal gebeurde, vond ik het na drie weken al niet meer leuk. Ik dacht alleen maar: oh god, you created a monster.”

De impact van roem

Met zijn rol in GTST en later zijn deelname aan So You Think You Can Dance, dat een enorme hit werd in zowel Nederland als België, groeide Jans populariteit explosief. Hij werd een van de meest herkenbare gezichten van het land, maar dat had ook een keerzijde.

“Ik werd achtervolgd op de snelweg en er stonden soms fans voor mijn raam,” deelt hij. “Het was niet meer normaal. Ik voelde me gevangen in mijn eigen leven en ben bijna twee jaar de deur niet uitgegaan. Ik dacht: als ik naar buiten ga, kan ik nergens normaal lopen zonder herkend te worden.”

Pas na de geboorte van zijn kind besloot Jan dat hij een manier moest vinden om met de situatie om te gaan. “Ik realiseerde me dat ik niet eeuwig binnen kon blijven zitten. Mijn kind verdiende het om een vader te hebben die zijn leven leidt, niet iemand die zich verstopt.”

Het leven nu

Inmiddels heeft Jan zijn draai gevonden en voelt hij zich niet langer opgesloten door zijn roem. “Dit is wel lang geleden, hoor. Er zijn inmiddels gelukkig nieuwe hunks opgestaan,” zegt hij met een glimlach. Hij doelt op de jongere generatie acteurs en tv-persoonlijkheden die nu de harten van het publiek veroveren.

Jan is blij dat die tijd van zijn leven achter hem ligt. Hij heeft zichzelf opnieuw uitgevonden, is gegroeid als persoon en heeft zijn carrière een andere richting gegeven. “Ik ben nu veel meer gefocust op mijn inhoud en minder op mijn uiterlijk. Het is bevrijdend om niet meer dat oppervlakkige beeld te hoeven dragen.”

Een waarschuwing voor anderen

Met zijn verhaal wil Jan anderen bewust maken van de keerzijde van beroemdheid. “Het lijkt misschien allemaal fantastisch, maar de druk om er constant perfect uit te zien en om aan de verwachtingen van het publiek te voldoen, kan ontzettend zwaar zijn,” zegt hij.

Hij benadrukt dat het belangrijk is om jezelf trouw te blijven en niet mee te gaan in wat anderen van je willen zien. “Als ik één ding heb geleerd, is het dat je jezelf niet moet verliezen in de roem. Uiteindelijk gaat het erom wie je bent, niet hoe je eruitziet.”

Nieuwe kansen

Jan kijkt uit naar de toekomst en is vastbesloten om zijn carrière voort te zetten op een manier die hem gelukkig maakt. Hij blijft actief in de entertainmentindustrie, maar op zijn eigen voorwaarden. “Ik heb geleerd wat echt belangrijk is in het leven en ik ben dankbaar dat ik dat inzicht nu heb,” besluit hij.

Het verhaal van Jan Kooijman is een herinnering aan de complexiteit van roem en de invloed die het kan hebben op iemands persoonlijke leven. Maar het laat ook zien dat het mogelijk is om jezelf opnieuw uit te vinden en te groeien, zelfs na moeilijke tijden.