Algemeen
Zwaar getroffen Martijn Krabbé keert ondanks ernstige ziekte terug naar werk: “Hij blijft vechten”
Martijn Krabbé, de bekende presentator van het populaire RTL-programma Kopen Zonder Kijken, is ondanks zijn ongeneeslijke ziekte weer aan het werk gegaan. De 55-jarige presentator, die vorige week onthulde dat hij uitgezaaide longkanker heeft en een tumor in zijn hoofd, werd afgelopen dinsdag gespot terwijl hij voice-overs insprak voor het nieuwe seizoen van het programma.
“Terug in zijn natuurlijke habitat”
Thijmen Vissers, eindredacteur en regisseur van het programma, deelde beelden van Krabbé aan het werk in een studio via een Instagram Story. Bij de video schreef hij: “Martijn Krabbé lekker aan het werk in z’n natuurlijke habitat.” In de beelden is te zien hoe Krabbé professioneel zijn werk doet, ondanks zijn kwetsbare gezondheid.
Hoewel Krabbé altijd de vertrouwde presentator van het programma was, zal hij in het nieuwe seizoen niet meer op beeld verschijnen. Wel blijft hij betrokken als voice-over. Zijn herkenbare stem zal dus te horen blijven in het nieuwe seizoen van Kopen Zonder Kijken, dat op 24 maart van start gaat bij RTL.
Nieuwe gezichten bij de presentatie
De presentatie van het programma wordt dit seizoen overgenomen door een team van acht bekende RTL-collega’s. Onder hen bevinden zich Chantal Janzen, Jamai Loman en Ruben Nicolai. Deze presentatoren zullen de draaidagen op locatie onderling verdelen. Het is een nieuwe aanpak voor het programma, dat normaal gesproken door één presentator wordt geleid.
Het besluit om de presentatie op deze manier te regelen, komt voort uit de wens om Krabbé’s werk voort te zetten, terwijl hij zelf minder fysiek aanwezig kan zijn. Het team wil hem de ruimte geven om zijn gezondheid prioriteit te geven.
Een emotionele terugkeer
Krabbé gaf in een recent interview met LINDA. aan dat hij graag wil blijven werken, zolang zijn gezondheid dat toelaat. “Als mijn gezondheid het toelaat en ik me fit genoeg voel, wil ik graag nog een programma maken voor RTL,” vertelde hij. Zijn familie gaf echter aan dat ze liever zien dat hij zijn krachten spaart en zich richt op tijd doorbrengen met zijn naasten.
Dit seizoen van Kopen Zonder Kijken zal voor velen beladen zijn, gezien de situatie van Krabbé. Toch is zijn betrokkenheid als voice-over een blijk van zijn toewijding aan het programma en zijn vak.
Steun van familie en collega’s
Martijn Krabbé heeft vier kinderen uit een eerder huwelijk met zijn ex-vrouw Amanda: Bickel (24), Michelle (20), Jasmijn (18) en Achilles (16). Sinds 2019 is hij getrouwd met Deborah, die hem in deze moeilijke tijd bijstaat. Zijn familie en naasten benadrukken dat ze graag zien dat hij zijn krachten spaart en waardevolle tijd met hen doorbrengt.
Collega’s bij RTL hebben hun steun uitgesproken voor Krabbé’s keuze om actief betrokken te blijven bij Kopen Zonder Kijken. Het team heeft aangegeven dat ze er alles aan doen om het programma soepel te laten verlopen en tegelijkertijd respectvol om te gaan met Krabbé’s gezondheidssituatie.
Een geliefd programma blijft voortbestaan
Kopen Zonder Kijken is een van de populairste woonprogramma’s van Nederland, waarin deelnemers hun volledige vertrouwen geven aan een team dat een nieuw huis voor hen zoekt, koopt en verbouwt. Krabbé’s rol als presentator was altijd cruciaal voor de dynamiek van het programma. Met zijn warme persoonlijkheid en begripvolle benadering wist hij zowel deelnemers als kijkers aan zich te binden.
Hoewel hij niet meer fysiek aanwezig zal zijn op de set, blijft zijn stem een belangrijk onderdeel van het programma. RTL en het team van Kopen Zonder Kijken hebben aangegeven dat ze zijn nalatenschap willen eren door het programma op een hoog niveau voort te zetten.
Een vechter in hart en nieren
De terugkeer van Martijn Krabbé naar zijn werk ondanks zijn zware diagnose is een bewijs van zijn sterke wil en liefde voor zijn vak. Het nieuwe seizoen van Kopen Zonder Kijken zal ongetwijfeld een speciale lading hebben, zowel voor de presentatoren als voor de kijkers thuis.
Krabbé’s keuze om actief te blijven in de televisie-industrie toont zijn toewijding, niet alleen aan zijn werk, maar ook aan de mensen die hem bewonderen en steunen. Voor zijn familie, vrienden en fans blijft hij een inspiratiebron in deze moeilijke tijd.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken