Algemeen
Schokkende wending in zaak Marco Borsato: ‘Dit zet alles op zijn kop’
De moeder van het vermeende slachtoffer in de zaak tegen Marco Borsato heeft laten weten open te staan voor contact met de zanger. Dit nieuws markeert een opmerkelijke ontwikkeling in een kwestie die al jaren voortsleept. Marco Borsato, die sinds de beschuldigingen grotendeels uit de schijnwerpers is verdwenen, blijft samen met het vermeende slachtoffer en haar familie in onzekerheid over de uitkomst van de zaak.
Ontdekking via dagboek
De moeder van het vermeende slachtoffer kwam de vermeende aanranding op het spoor via het dagboek van haar dochter. Hierin beschreef het meisje hoe ze vanaf haar vijftiende zou zijn aangerand door de zanger. Destijds werkte de moeder al 25 jaar nauw samen met Marco. Volgens een bron dichtbij de familie is er, net als voor Marco, ook voor het vermeende slachtoffer en haar moeder weinig duidelijkheid over de status van het onderzoek of een mogelijke rechtszaak. “Het lange wachten is voor iedereen zwaar,” aldus de bron.
Geen bezwaar tegen zijn muziekcarrière
Ondanks de ernst van de beschuldigingen heeft de moeder aangegeven dat zij en haar dochter geen bezwaar hebben tegen een mogelijke hervatting van Marco’s muzikale carrière. Volgens de bron staat het vermeende slachtoffer los van Marco’s professionele keuzes. “Als zijn fans daar behoefte aan hebben, moet hij dat doen,” verklaart de bron. Toch blijft de moeder van mening dat Marco verantwoordelijkheid moet nemen voor wat hij volgens hen heeft gedaan. “Hij moet boeten voor zijn daden,” voegt de bron toe.
Open voor dialoog
De moeder heeft aangegeven open te staan voor een gesprek met Marco, al geeft ze aan dat ze zelf geen directe stap kan zetten. Volgens de bron heeft Marco zijn telefoonnummer gewijzigd, terwijl haar nummer ongewijzigd is gebleven. “Als hij contact wil, kan hij haar bellen,” stelt de bron. Deze openheid voor dialoog zou een belangrijke wending kunnen betekenen in een zaak die zowel persoonlijk als juridisch zeer beladen is.
Rechtszaak op komst
De zaak tegen Marco Borsato zal naar verwachting volgend jaar eindelijk voor de rechter komen. Dit kan voor zowel Marco als voor het vermeende slachtoffer en haar familie enige duidelijkheid brengen. Tegelijkertijd blijven er vragen over de impact van de beschuldigingen op Marco’s carrière. Volgens Catherine Keyl, die Marco nog weleens tegenkomt, verkeert hij in een schrijnende situatie. “Hij leeft al jaren in onzekerheid, en dat is onmenselijk,” zei zij in een interview met Weekend. Keyl voegde daaraan toe dat het waarschijnlijk is dat Marco nooit meer dezelfde mate van populariteit zal bereiken als in zijn hoogtijdagen.
Verdeling onder fans en publiek
De zaak blijft de publieke opinie verdelen. Terwijl sommigen oproepen tot een snelle en eerlijke rechtsgang, vragen anderen zich af of Marco nog een kans verdient in de muziekindustrie. De aanstaande rechtszaak zal naar verwachting niet alleen juridisch, maar ook maatschappelijk van grote betekenis zijn.
Met de belofte van een mogelijk contact en de naderende rechtszaak blijft het onduidelijk welke kant de zaak op zal gaan. Voor nu is het wachten op het oordeel van de rechter, dat zowel voor Marco als voor het vermeende slachtoffer en haar familie een nieuw hoofdstuk in deze beladen kwestie kan openen.
Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar niet mijn veerkracht!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven ingrijpend zou veranderen. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen is ze niet bij de pakken neer gaan zitten.
Laatste stappen en onwerkelijke realiteit
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog haarscherp. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik geoefend voor de spiegel, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch was er iets wat haar op de been hield: een enorme oerkracht. “Ik heb iedereen om me heen getroost. ‘Komt wel goed’, zei ik. ‘Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En die belofte heeft ze waargemaakt. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Van diagnose tot amputatie
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat niet werkt
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse heeft niet alleen haar been verloren, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen
Eind juni wil Ilse die metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken