Connect with us

Algemeen

Ronnie (59): Ik maak me zorgen over de toekomst van Nederland, het is niet meer zoals vroeger!

Avatar foto

Published

on

Ronnie, 59 jaar, zit in zijn woonkamer met een kop thee en een bezorgde blik. Hij spreekt uit wat veel mensen lijken te voelen: Nederland verandert, en niet altijd ten goede. “Ik maak me echt zorgen over de toekomst van ons land,” zegt hij terwijl hij door het raam kijkt. Wat ooit een land van stabiliteit en saamhorigheid was, lijkt nu steeds meer uit elkaar te vallen.

Een veranderend Nederland

“Het lijkt alsof alles achteruitgaat,” begint Ronnie. “De politiek is verdeeld, het milieu gaat achteruit, en sociale zekerheid is niet meer wat het was. Vroeger hadden we zekerheid. Iedereen had werk, en er was altijd hulp als je het nodig had. Maar nu? Je weet niet eens zeker of je pensioen of zorg over tien jaar nog goed geregeld zijn.”

Ronnie groeide op in een tijd waarin Nederland volgens hem een voorbeeldland was. “Iedereen werkte hard, en er was een gevoel van saamhorigheid. Nu lijkt iedereen alleen maar aan zichzelf te denken.”

Politieke verdeeldheid

Een van Ronnie’s grootste zorgen is de politiek. “Je kunt niet meer zeggen wat je denkt zonder dat iemand je aanvalt. Politici schreeuwen alleen maar naar elkaar en lossen niets op. Vroeger zochten partijen naar compromissen, nu lijkt het alleen maar te gaan om eigen belang.”

Hij voelt zich soms onzichtbaar in het politieke landschap. “Ik heb altijd mijn steentje bijgedragen, hard gewerkt, maar nu voel ik me aan de kant geschoven. Ze maken beloftes die ze niet waarmaken, en ondertussen blijft het gewone volk achter.”

Milieu en klimaat

Naast de politiek baart het milieu Ronnie grote zorgen. “Het klimaat verandert, en we doen er te weinig aan. Bossen verdwijnen, de lucht wordt viezer, en onze kinderen krijgen straks te maken met een wereld die niet meer leefbaar is. Mijn generatie heeft nog de luxe van schoon water en een gezond milieu gehad, maar de jongere generatie? Die heeft dat niet.”

Volgens Ronnie ontbreekt het aan actie. “Iedereen zegt dat we iets moeten doen, maar wat gebeurt er echt? Helemaal niets. Het voelt alsof de problemen alleen maar groter worden.”

Sociale zekerheid en toekomst van jongeren

Ronnie werkte jarenlang als leraar en heeft een goed pensioen opgebouwd, maar hij maakt zich zorgen over jongeren. “Mijn kleinkinderen groeien op in een wereld waar werk niet meer vanzelfsprekend is. Ze moeten harder vechten voor minder. Dat breekt mijn hart.”

De onzekerheid over de toekomst van sociale voorzieningen is iets wat hem wakker houdt. “Wat gebeurt er als ik straks ziek word? Of als mijn kleinkinderen het niet redden in deze competitieve wereld? De sociale zekerheid waarop we altijd konden vertrouwen, brokkelt af.”

De multiculturele samenleving

Hoewel Ronnie de waarde van diversiteit inziet, voelt hij dat Nederland worstelt met zijn identiteit. “We waren altijd een land van tolerantie en openheid. Maar nu lijken we de controle kwijt te zijn. In plaats van samen te werken, raken we verder verdeeld.”

Hij benadrukt dat de veranderingen niet per se slecht zijn, maar dat de manier waarop Nederland ermee omgaat, verbetering behoeft. “We kunnen van elkaar leren, maar het voelt alsof we het oude Nederland kwijtraken.”

Een oproep tot verandering

Ronnie’s zorgen zijn allesomvattend, van de politiek tot het milieu en sociale zekerheid. “Nederland was altijd een land van vrijheid en zekerheid, maar nu maak ik me zorgen over waar we naartoe gaan. Mijn generatie heeft het goed gehad, maar ik weet niet of de volgende dat ook kan zeggen.”

Toch houdt Ronnie hoop. “Ik wil dat Nederland weer een plek wordt waar iedereen goed kan leven, waar de toekomst veilig is voor onze kinderen en kleinkinderen. Maar daarvoor moeten we samen aan de slag. En dat lijkt nu juist het probleem: we doen het niet.”

Zijn woorden zijn een oproep tot actie, een pleidooi voor een toekomst waarin Nederland opnieuw een voorbeeld kan zijn. Ronnie hoopt dat zijn zorgen niet voor niets zijn en dat de volgende generaties nog steeds trots kunnen zijn op het land waar hij zo van houdt. “We hebben het zelf in de hand,” zegt hij, “maar we moeten nu wel iets gaan doen.”

Algemeen

Shania Gooris openhartig over haar ziekte

Avatar foto

Published

on

Shania Gooris openhartig over paniekaanvallen: “Soms heb ik gewoon iemand nodig die op me inpraat”

Shania Gooris staat bekend als een zelfverzekerde en energieke persoonlijkheid, zowel op televisie als op sociale media. Toch schuilt er achter haar glimlach en stralende uitstraling ook een kwetsbare kant. In een openhartig interview met Flair vertelt Shania dat ze jarenlang heeft geworsteld met stress en paniekaanvallen — en dat die soms nog steeds de kop opsteken.

“Ik was vroeger echt een stresskip”

De dochter van zanger Sam Gooris en voormalig Miss België Kelly Pfaff deelt dat haar mentale gezondheid niet altijd vanzelfsprekend is geweest. “Vroeger was ik echt een stresskip,” vertelt Shania. “Ik maakte me constant zorgen en had vaak last van paniekaanvallen. Alles moest perfect zijn, en als dat niet lukte, sloeg ik helemaal tilt.”

Toch ziet ze nu verbetering. “Sinds ongeveer een jaar gaat het stukken beter. Ik leer steeds beter loslaten. Niet alles hoeft meer onder controle te zijn, en dat geeft rust. Maar als ik iets nieuws moet doen en niet weet wat me te wachten staat, komt de spanning toch vaak terug. Op dat vlak blijf ik wel een beetje een controlefreak.”

Dancing with the Stars: meer stress voor dan op het podium

Een recent voorbeeld van zo’n spannend moment was haar deelname aan Dancing with the Stars. “Eigenlijk had ik meer stress vóór de opnames begonnen dan wanneer ik uiteindelijk op het podium stond,” blikt Shania terug. “Dat wachten en die onzekerheid: hoe gaat het gaan, wat wordt er van mij verwacht, ga ik het wel goed doen? Dat zijn de momenten waarop het in mijn hoofd begint te tollen.”

Toch wist ze zichzelf telkens te herpakken en groeide ze tijdens de show zichtbaar. “Zodra ik er stond en kon dansen, voelde ik me vrij. Dan dacht ik: oké, ik heb dit onder controle. En dat is eigenlijk heel bijzonder, want vroeger kon ik zelfs in het dagelijks leven al helemaal vastlopen op kleine dingen.”

Geen standaardoplossing voor paniek: “Ademhaling werkt niet bij mij”

In het interview benadrukt Shania dat mentale gezondheid iets heel persoonlijks is. Wat voor de één helpt, werkt voor de ander soms averechts. “Veel mensen zeggen dat je bij een paniekaanval moet letten op je ademhaling. Maar bij mij helpt dat juist niet. Integendeel, het maakt me vaak nog onrustiger.”

In plaats daarvan zoekt ze steun bij haar omgeving. “Als ik paniek voel opkomen, bel ik meestal naar iemand van mijn inner circle. Mijn mama, mijn beste vriendin of mijn opa. Gewoon iemand die tegen me praat, die me geruststelt en me weer met beide voeten op de grond zet. Dat helpt me het meest.”

“Alsof ik mezelf knuffel”

Maar wat als niemand bereikbaar is? Ook daar heeft Shania een bijzondere manier voor gevonden om zichzelf tot rust te brengen. “Dan wikkel ik een groot deken stevig om me heen en trek ik eraan, alsof iemand me stevig vasthoudt. Het klinkt misschien gek, maar het geeft me troost. Het voelt als een knuffel, en dat helpt.”

Ze benadrukt dat het belangrijk is om naar je eigen behoeften te luisteren, ook als die niet volgens het boekje zijn. “Iedereen is anders. Voor de één helpt meditatie, voor de ander een warm bad of een wandeling. Het belangrijkste is dat je iets vindt dat voor jou werkt.”

Mentale gezondheid bespreekbaar maken

Dat Shania zo openhartig spreekt over haar mentale welzijn, is voor veel fans herkenbaar en inspirerend. Ze hoopt dan ook dat het onderwerp meer bespreekbaar wordt. “Er heerst nog steeds een soort schaamte rond paniekaanvallen of angstgevoelens. Mensen denken vaak dat je dan zwak bent of overdrijft. Maar het is net sterk om erover te praten en er iets mee te doen.”

Ook via haar sociale media laat Shania af en toe doorschemeren dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is. “Ik wil tonen dat het oké is om niet oké te zijn. Je mag je onzeker voelen, je mag hulp nodig hebben, en je mag daarover praten. Dat maakt je niet minder waard, integendeel.”

Zelfliefde en mildheid

De weg die Shania bewandelt, is er een van vallen en opstaan, maar ook van groei en zelfliefde. “Ik leer mezelf steeds beter kennen. En ik probeer milder te zijn voor mezelf. Vroeger vond ik het zwak als ik angst voelde. Nu weet ik: het hoort bij mij, en ik mag daar ruimte voor maken.”

Tegelijk blijft ze ambitieus en positief. “Ik ben blij dat ik het nu beter kan plaatsen. Het neemt niet alles over, het beheerst mijn leven niet meer. En dat is een enorme stap vooruit.”


Conclusie:
Shania Gooris laat zien dat achter elk sterk persoon ook een kwetsbare kant schuilgaat. Door haar verhaal te delen, maakt ze mentale gezondheid een stuk bespreekbaarder — en dat is misschien wel net zo krachtig als elke dans op het podium.

Continue Reading