Algemeen
“Kabinet wil jongeren onder de 15 van sociale media verbannen: Is dit het einde van TikTok?”
In Nederland is een groeiende bezorgdheid over de invloed van sociale media op jongeren. D66 heeft recentelijk voorgesteld om een minimumleeftijd van 15 jaar in te voeren voor het zelfstandig gebruik van platforms zoals TikTok, Instagram en Snapchat. Het kabinet wordt opgeroepen om dit in Europees verband te regelen, in navolging van landen als Frankrijk en Denemarken die al pleiten voor een dergelijke grens.
Achtergrond en Redenen voor het Voorstel
Jongeren worden blootgesteld aan algoritmes die eindeloos scrollen bevorderen, wat kan leiden tot verstoorde zelfbeelden, tijdverlies en negatieve effecten op schoolprestaties. Ouders signaleren deze problemen en vragen om maatregelen. Momenteel mogen jongeren onder de 16 jaar alleen met ouderlijke toestemming een account aanmaken op sociale media, maar de handhaving hiervan is beperkt en wordt grotendeels overgelaten aan de platforms zelf. D66-Kamerlid Hanneke van der Werf vergelijkt dit met de tabaksindustrie: “Nederland laat sigarettenfabrikanten ook niet zelf hun leeftijdsgrens bepalen en controleren.”
Internationale Ontwikkelingen
In Australië wordt gewerkt aan een wetsvoorstel om sociale media te verbieden voor jongeren onder de 16 jaar, waarbij leeftijdsverificatie verplicht zou worden. Ook in Europa zijn er bewegingen richting strengere regulering. Frankrijk en Denemarken pleiten al langer voor een EU-brede leeftijdsgrens van 15 jaar. D66 wil dat Nederland zich bij deze landen aansluit en een voortrekkersrol speelt in de Europese discussie.
Technische Uitdagingen en Handhaving
Een belangrijk aspect van het voorstel is de implementatie van een effectief leeftijdsverificatiesysteem. D66 verwacht dat techbedrijven dergelijke systemen ontwikkelen, vergelijkbaar met verificatiemethoden die banken of DigiD gebruiken. Het doel is om een waterdicht systeem te creëren dat de privacy van gebruikers respecteert en tegelijkertijd de leeftijdsgrens handhaaft. Platforms die gebruikmaken van verslavende algoritmes zouden onder deze regelgeving vallen, terwijl communicatiediensten zoals WhatsApp buiten beschouwing blijven.
Publieke Opinie
Uit onderzoek blijkt dat een overgrote meerderheid van de Nederlanders voorstander is van een minimumleeftijd voor sociale media. Bijna 40% pleit voor een grens van 16 jaar, terwijl 27% 14 jaar geschikt vindt. Opvallend is dat 15% voorstelt om de grens bij 18 jaar te leggen. Deze cijfers weerspiegelen de groeiende zorgen binnen de samenleving over de impact van sociale media op de jeugd.
Kritiek en Overwegingen
Critici van het voorstel wijzen op de uitdagingen bij de handhaving en de mogelijke inbreuk op de privacy. Het kabinet erkent dat het in de praktijk moeilijk kan zijn om te bepalen wanneer ouderlijke toestemming vereist is en benadrukt het belang van adequate leeftijdsverificatie zonder privacy te schenden. Er zijn echter nog geen concrete plannen om online leeftijdsverificatie wettelijk te borgen voor sociale media.
Conclusie
Het voorstel van D66 om een minimumleeftijd van 15 jaar voor sociale media in te voeren, sluit aan bij internationale trends en de zorgen van ouders en deskundigen over de invloed van deze platforms op jongeren. De discussie richt zich nu op de praktische uitvoering, handhaving en de balans tussen bescherming van jongeren en het waarborgen van privacy. Het is duidelijk dat er een maatschappelijke roep is om actie, maar de implementatie vergt zorgvuldige overweging en samenwerking op zowel nationaal als Europees niveau.
Leo Beenhakker
Een groot hoofdstuk in de voetbalgeschiedenis is afgesloten. Leo Beenhakker, de man die generaties voetballiefhebbers wist te boeien met zijn kennis, charisma en karakteristieke stijl, is op 82-jarige leeftijd uit het leven verdwenen. Zijn familie heeft het droevige nieuws bevestigd aan de NOS. Vanuit de voetbalwereld stromen de reacties binnen: clubs, oud-spelers en fans eren de man die bekendstond als ‘Don Leo’.
Jongste coach in het betaald voetbal
De carrière van Beenhakker begon al op jonge leeftijd. In 1968 nam hij als 26-jarige het roer over bij Veendam en werd daarmee de jongste hoofdtrainer in het Nederlandse betaalde voetbal. Wat volgde was een indrukwekkende reis langs topclubs, nationale teams en historische momenten.
Zijn stijl was direct, zijn visie helder en zijn persoonlijkheid onvergetelijk. Al vroeg werd duidelijk dat Leo anders was dan anderen: hij combineerde tactische scherpte met charisma en had de gave om spelers op scherp te zetten.
Succes bij zowel Ajax als Feyenoord
Beenhakker behoort tot een zeldzaam rijtje coaches die bij zowel Ajax als Feyenoord titels wonnen. Met Ajax pakte hij in 1980 en 1990 het landskampioenschap, met Feyenoord werd hij in 1999 kampioen. Een unicum dat hem in beide kampen tot een gerespecteerd figuur maakte.
In Amsterdam liet hij jeugdspelers bloeien, in Rotterdam straalde hij rust en controle uit. Zowel de Johan Cruijff ArenA als De Kuip is vandaag in rouw, en dat zegt alles over zijn unieke positie in het Nederlandse voetbal.
Gloriejaren bij Real Madrid: ‘Don Leo’
Internationaal maakte Beenhakker furore bij het machtige Real Madrid. Tussen 1987 en 1989 werd hij drie keer op rij kampioen van Spanje. Onder zijn leiding schitterden sterren als Hugo Sánchez, Butragueño en Michel.
Zijn bijnaam ‘Don Leo’ kreeg hij niet voor niets: hij combineerde Rotterdamse nuchterheid met Spaanse flair. Hij hield van controle, maar liet ook ruimte voor creativiteit. Met zijn karakteristieke houding en scherpe persconferenties groeide hij uit tot een van de meest herkenbare coaches in Europa.
Oranje: ambitie en teleurstelling
Als bondscoach van het Nederlands elftal kende Beenhakker hoogte- en dieptepunten. In 1986 liep Oranje op het nippertje kwalificatie voor het WK mis, na een pijnlijke tweestrijd met België. In 1990 leidde hij Nederland wel naar het WK in Italië, maar het toernooi werd overschaduwd door interne spanningen.
Veel is er gespeculeerd over wat er precies misging, maar Beenhakker bleef altijd discreet. “Sommige dingen houd je voor jezelf,” zei hij daar later over. Die houding leverde hem zowel respect als vragen op – maar hij week nooit van zijn principes.
Wereldreiziger met een missie
Na zijn tijd bij Oranje bleef Beenhakker actief in het internationale voetbal. Hij coachte onder meer Saudi-Arabië, Trinidad en Tobago en Polen. En met succes: met Trinidad kwalificeerde hij zich voor het WK in 2006, met Polen voor het EK in 2008.
Wat hem bijzonder maakte, was zijn vermogen om zich aan te passen aan totaal verschillende culturen. Hij leerde snel, paste zich aan én wist het beste uit spelers te halen, ongeacht waar hij werkte. Dat maakt hem tot een van de meest veelzijdige coaches die Nederland ooit heeft voortgebracht.
Meester van de oneliners
Beenhakker was meer dan een coach. Hij was ook een taalvirtuoos. Zijn scherpe uitspraken en droge humor zorgden voor legendarische momenten voor de camera. Termen als “de patatgeneratie” (voor verwende jonge spelers) en “de cup met de grote oren” (voor de Europa Cup I) zijn onlosmakelijk met hem verbonden.
Zijn persmomenten waren nooit saai. Soms cynisch, vaak raak, altijd memorabel. Hij had de gave om dingen kernachtig te verwoorden en hield niet van mooipraterij. Dat maakte hem geliefd bij journalisten én supporters.
Massale steunbetuigingen
Na het nieuws over zijn afscheid deelden talloze clubs, spelers en voetbalorganisaties hun herinneringen aan Beenhakker. Ajax, Feyenoord en Real Madrid plaatsten een eerbetoon op sociale media. Oud-internationals zoals Giovanni van Bronckhorst en Wesley Sneijder spraken hun respect uit.
“Leo was geen man van oppervlakkigheid. Hij had een scherpe blik en een groot hart,” aldus Van Bronckhorst. Ook de KNVB liet weten dankbaar te zijn voor zijn bijdrage aan het Nederlandse voetbal. “Hij was een gezicht, een stem en een bouwer van generaties.”
Invloed op meerdere generaties
Wat Beenhakker uniek maakte, was zijn langdurige impact. Spelers uit de jaren ’70 en ’80 kennen hem als een veeleisende vakman. Latere generaties zagen hem als analist, mentor en voetbaldenker. Hij overbrugde generaties en wist zich altijd relevant te houden.
Hij stond bekend als iemand die zijn spelers serieus nam, maar ook durfde te confronteren. Hij eiste inzet, maar gaf vertrouwen. En dat maakte hem een echte leermeester.
De man achter de coach
Achter het publieke figuur ging een warme, betrokken man schuil. Collega’s roemen zijn loyaliteit, zijn aandacht voor het individu en zijn oprechte interesse in mensen. Hij kon streng zijn, maar had ook altijd oog voor het menselijke aspect van topsport.
Zijn favoriete uitspraak, vaak herhaald in interviews: “Voetbal is het belangrijkste van de minst belangrijke dingen.” Het laat zien hoe diep hij in het spel zat – en tegelijk hoe goed hij het wist te relativeren.
Een onuitwisbare erfenis
Leo Beenhakker laat een indrukwekkende erfenis achter. Niet alleen in prijzen of statistieken, maar vooral in invloed. Hij hielp spelers groeien, bouwde teams met visie en liet overal een herkenbare signatuur achter.
Zijn nalatenschap leeft voort in trainersopleidingen, in de voetbalcultuur van Nederland én ver daarbuiten. De impact van Don Leo zal nog jaren voelbaar zijn – op velden, in kleedkamers en in herinneringen.
Conclusie: Don Leo blijft voor altijd een voetbalicoon
Met het afscheid van Leo Beenhakker verliest de voetbalwereld een man die veel méér was dan alleen een coach. Hij was een inspirator, een denker, een leider en een persoonlijkheid. Hij maakte van voetbal een kunstvorm, met oog voor detail en respect voor het spel.
Zijn stem zal gemist worden, zijn lessen blijven bestaan. Don Leo heeft het veld verlaten, maar zijn invloed blijft voelbaar in elke wedstrijd waar passie, discipline en visie samenkomen.
Leo Beenhakker
