Algemeen
Familie Ahmed ontevreden over bijstand: “Het is nauwelijks genoeg om rond te komen”
De familie Ahmed leeft dagelijks met de uitdagingen van een bestaan op bijstandsniveau. Ondanks hun inzet en wil om vooruit te komen, worstelen zij om hun driejarige zoontje een gelukkige en zorgeloze jeugd te bieden. Zelfs eenvoudige genoegens, zoals een ijsje in het park of een dagje dierentuin, zijn financieel onhaalbaar. “Ik wil werken,” zegt de vader vastberaden. “Maar het is veel moeilijker dan mensen denken.”
Overleven in armoede
Het leven van het gezin draait om overleven. In hun kleine, functioneel ingerichte appartement worden de uitgaven zorgvuldig afgewogen. Huur, boodschappen en de energierekening krijgen prioriteit. Wat overblijft, is vaak niet genoeg voor iets extra’s. “Hoe leg je een kind uit dat zelfs een ijsje te duur is?” vraagt de moeder zich af.
Ze droomt ervan haar zoontje een normale jeugd te geven, maar steeds ‘nee’ moeten zeggen, doet pijn. Vooral tijdens feestdagen is het contrast schrijnend. “Op sociale media zie je anderen genieten, terwijl wij die dagen gewoon uitzitten. Het breekt je hart.”
De strijd om werk
De vader voelt een enorme verantwoordelijkheid om voor zijn gezin te zorgen, maar hij stuit op muren. “Ik wil écht werken, maar werkgevers zien mijn gebrekkige Nederlands en het gebrek aan ervaring. Dan houdt het op.” Hij volgt nu een cursus om zijn kansen te vergroten, maar de weg is lang.
“Ik wil mijn zoon laten zien dat hard werken loont, maar hoe doe je dat als je vastzit in een systeem dat tegenwerkt?” zegt hij gefrustreerd. Zijn vrouw knikt: “Mensen denken dat de bijstand makkelijk is, maar het is keihard overleven.”
Emotionele druk binnen het gezin
De financiële zorgen leggen een enorme druk op hun relatie. “We hebben vaak woorden over geld, niet omdat we elkaar iets verwijten, maar omdat de stress zo groot is,” vertelt de moeder. “Je zit constant in overlevingsmodus, en dat sloopt je.” Toch proberen ze elkaar te steunen en hoop te houden. “We doen dit voor onze zoon. Hij verdient een betere toekomst.”
Onrecht en ontmoediging
Voor de vader is de publieke opinie over bijstandsgerechtigden moeilijk te verteren. “Mensen denken dat je lui bent, maar ze zien niet hoe hard je je best doet. Ik wil werken, maar het systeem ontmoedigt me. Zodra je werk vindt, raak je toeslagen kwijt en sta je er financieel soms slechter voor.”
Hij pleit voor verandering: een systeem dat werken stimuleert in plaats van straft. “Het is alsof je vastzit en geen stap vooruit kunt zetten.”
Hoop op betere tijden
Ondanks de tegenslagen blijven de Ahmeds dromen van een betere toekomst. De moeder hoopt dat haar man zijn cursus succesvol afrondt en werk vindt. “Dan kunnen we eindelijk vooruitkijken.” Ze fantaseert over kleine dingen, zoals een dagje uit of samen taart bakken.
De vader deelt die hoop: “Ik wil dat mijn zoon later trots kan zijn. Dat hij kan zeggen: mijn ouders hebben gevochten en het gered. We geven nooit op.”
Een roep om verandering
Het verhaal van de familie Ahmed laat zien hoe moeilijk het is om uit de armoedespiraal te ontsnappen. Zij roepen op tot een eerlijker systeem dat mensen ondersteunt bij de stap naar werk, zonder hen financieel te straffen. Betere begeleiding, mogelijkheden om bij te verdienen en een focus op kansen bieden zijn essentieel om gezinnen zoals dat van hen te helpen.
Kracht en doorzettingsvermogen
Ondanks alle uitdagingen blijft de familie vechten. Hun verhaal is een krachtig voorbeeld van doorzettingsvermogen en liefde in moeilijke tijden. “Het is zwaar,” besluit de vader. “Maar we geven niet op. Op een dag, dat weet ik zeker, zal het ons lukken.”
Carlo Boszhard laat zich onderzoeken op darmk*nker: “De glans van de jeugd is weg, maar ik voel me nog jong”
Carlo Boszhard, de bekende presentator van RTL 4, heeft een persoonlijke en belangrijke stap gezet: hij laat zich onderzoeken op darmk*nker. Met zijn 55 jaar valt hij in de doelgroep voor het bevolkingsonderzoek naar deze veelvoorkomende z!ekte. In zijn column in Televizier deelt hij openhartig hoe hij met deze realiteit omgaat.
Een confronterend moment: de paarse envelop
Elk jaar krijgen in Nederland ruim 12.000 mensen de diagnose darmk*nker. Vroege opsporing is van levensbelang. Daarom ontvangt iedereen tussen de 55 en 75 jaar eens in de twee jaar een uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek. Carlo, die binnenkort 56 wordt, heeft inmiddels ook de bekende paarse envelop in de brievenbus gekregen.
Voor Carlo was het openen van die envelop een confronterend moment. “Ik heb hem al een tijdje op mijn bureau liggen,” schrijft hij. “Maar ook ik ga meedoen. Ik ben 55-plus, dus ik moet het niet opzij schuiven maar juist slim zijn.” Het besef dat hij tot de doelgroep behoort, raakte hem meer dan hij had verwacht.
De glans van de jeugd
Carlo vertelt hoe hij lange tijd dacht dat hij nog lang niet tot de senioren behoorde. “Ik heb altijd gedacht: dat is iets voor later, niet voor mij,” geeft hij toe. Maar nu ziet hij in dat de tijd sneller gaat dan je denkt. “De glans van de jeugd is weg,” zegt hij eerlijk. “Toch voel ik me nog steeds jong van geest.”
Dat gevoel van jong zijn en vitaal blijven, staat voor Carlo niet haaks op het besef dat gezondheid kwetsbaar is. “Ik wil niet naïef zijn,” zegt hij. “Het is belangrijk om naar je lichaam te luisteren en verantwoordelijkheid te nemen.” Hij wil een voorbeeld zijn voor anderen die misschien ook twijfelen om mee te doen aan het onderzoek. “Het is simpel, het is anoniem en het kan levens redden.”
De dood komt snel – en onverwacht
In zijn column verbindt Carlo het bevolkingsonderzoek aan iets wat hem aan het denken heeft gezet: een aflevering van de populaire Netflix-serie The Last of Us. In deze serie speelt een oudere man die ernstig z!ek wordt, maar geen toegang meer heeft tot zorg in een wereld die in puin ligt. “Een van de mannen wordt z!ek in een wereld waar geen zorg meer is en dus komt de dood snel,” schrijft Carlo.
Gelukkig hoeft hij zich daar geen zorgen over te maken. “In Landsmeer lopen geen zombies rond,” zegt hij met een vleugje humor. Maar de boodschap is duidelijk: het leven is kostbaar en kwetsbaar, en het kan soms ineens afgelopen zijn.
Een potje op de post
Wat het onderzoek zo bijzonder maakt, is dat het heel eenvoudig is. Carlo legt uit dat hij gewoon een klein buisje met ontlasting op de post moet doen. “Ik open de paarse envelop,” besluit hij. “En ik stuur het potje veilig op. Meer is het niet. Maar het kan wel het verschil maken.”
Met dit openhartige verhaal laat Carlo zien dat het geen taboe hoeft te zijn om over gezondheid en ouder worden te praten. Hij hoopt dat hij anderen kan inspireren om ook die stap te zetten. “Het is spannend, maar het is vooral verstandig,” zegt hij.
Een belangrijke boodschap voor iedereen
Darmk*nker komt vaak voor, maar is in een vroeg stadium goed te behandelen. Juist daarom is het zo belangrijk dat mensen het bevolkingsonderzoek serieus nemen. Carlo’s verhaal is een krachtig voorbeeld van hoe belangrijk het is om verantwoordelijkheid te nemen voor je gezondheid, ook als het confronterend is.
De boodschap die Carlo meegeeft: “Het is normaal om het eng te vinden. Maar het is nog belangrijker om te weten dat je er iets aan kunt doen. Een klein onderzoek kan een groot verschil maken.”
De kracht van kwetsbaarheid
Wat opvalt in Carlo’s verhaal is zijn openheid en eerlijkheid. Hij vertelt niet alleen over het onderzoek zelf, maar ook over de emoties die het bij hem losmaakt. Het besef dat hij niet meer piepjong is, de angst voor wat het onderzoek zou kunnen opleveren, maar ook de vastberadenheid om verantwoordelijkheid te nemen. “Ik wil niet doen alsof ik onkwetsbaar ben,” zegt hij. “Want dat is niemand.”
Het is precies die kwetsbaarheid die zoveel mensen aanspreekt. Carlo laat zien dat ouder worden niet betekent dat je niet meer kunt groeien of veranderen. “Ik voel me nog steeds jong,” zegt hij. “En ik wil nog lang blijven genieten van alles wat het leven te bieden heeft.”
Een voorbeeld voor velen
Carlo is niet de enige die deze stap zet. Elk jaar doen honderdduizenden Nederlanders mee aan het bevolkingsonderzoek naar darmk*nker. Het onderzoek is eenvoudig, gratis en kan in een vroeg stadium signalen van darmk*nker opsporen. Daarmee kan het levens redden – iets wat Carlo goed beseft.
Hij hoopt dat zijn verhaal anderen motiveert om ook mee te doen. “Ik weet dat ik niet de enige ben die die envelop even laat liggen,” zegt hij. “Maar het is zo belangrijk om het toch te doen. Want het kan net het verschil maken tussen z!ekte en gezondheid.”
Een positieve blik vooruit
Ondanks zijn zorgen blijft Carlo optimistisch. Hij voelt zich nog altijd jong en vol energie. “Ik ben misschien 55-plus, maar ik heb nog zoveel plannen,” zegt hij lachend. “En daar hoort bij dat ik goed voor mezelf zorg.”
De komende maanden richt hij zich op alles wat hem gelukkig maakt: zijn werk, zijn vrienden en de dingen die hem energie geven. Maar hij neemt ook de tijd om stil te staan bij wat echt telt: gezondheid en de mensen van wie hij houdt.
Een les voor ons allemaal
Het verhaal van Carlo is herkenbaar voor velen. Het laat zien hoe belangrijk het is om stil te staan bij je gezondheid, ook als je liever denkt dat het allemaal wel meevalt. Het is een les in verantwoordelijkheid nemen, maar ook in mild zijn voor jezelf. “Ik ben nog steeds dezelfde Carlo,” zegt hij. “Alleen een beetje wijzer geworden.”
Door zijn verhaal te delen, laat Carlo zien dat ouder worden geen reden is om je te verstoppen. Het is juist een kans om nog meer uit het leven te halen. “Ik wil nog lang genieten,” zegt hij. “En dat begint bij goed voor jezelf zorgen.”
Doe mee – het kan levens redden
Het bevolkingsonderzoek naar darmk*nker is gratis en eenvoudig. Iedereen tussen de 55 en 75 jaar krijgt automatisch een uitnodiging. Net als Carlo kun jij je gezondheid serieus nemen en meedoen. Een klein potje op de post kan een groot verschil maken.
Wil je meer weten over het onderzoek of hoe je kunt meedoen? Kijk op de website van Bevolkingsonderzoek Nederland en ontdek hoe ook jij je steentje kunt bijdragen aan een gezonder leven.